Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Back to Athens!

Εδώ είμαι και εγώ…
Σας έφερα και φωτογραφίες….



Ένα από τα τσουρέκια του Τερκενλή...
Η εικόνα μιλάει από μόνη της!


Η Θεσσαλονίκη πριν ακριβώς ξεκινήσει η Βροχή....Κάπου εκεί στο βάθος αριστερά ο ήλιος είχε κερδίσει τη μάχη με τα σύννεφα...

Παρά την απίστευτη πολλή δουλειά που είχα στην συμπρωτεύουσα κατάφερα και είδα λίγο το φως της ημέρας… Από εκείνες τις ώρες προέρχονται και οι φωτό… Κάπου στη διαδρομή από το ξενοδοχείο στη δουλειά…


Ωραία ήταν, δεν μπορώ να πώ…Μπορεί να δούλευα 18-20 ώρες ημερησίως, μπορεί να μην προλάβαινα να κοιτάξω το ρολόι μου και όταν το κοιτούσα να είχαν περάσει ήδη 15 ώρες δουλειάς, αλλά πέρασα πάρα πολύ όμορφα… Το team μας είναι απίστευτο, και έτσι γελάσαμε πάρα πολύ με όλα όσα μας συνέβαιναν… Όπως πάντα είχαμε τα απρόβλεπτα που άλλες φορές τα αντιμετώπιζα με γέλιο, άλλες φορές με κλάματα…Καταστάσεις που σε κανονικές που σε κανονικές περιπτώσεις δεν συμβαίνουν όλες μαζί, αλλά όταν δουλεύεις ταχύρυθμα όλα γίνονται μαζί… Έτσι αναλόγως τη φάση άλλες φορές ξεραινόμασταν στα γέλια , και άλλες φορές (εγώ…) κλαίω…

Θα σας διηγηθώ μόνο δυο από τα πάμπολλα περιστατικά που μου συνέβησαν για να καταλάβετε.


1 σκηνικό


Είναι λίγο μετά τη 1 (το βράδυ), (δουλεύουμε από τις 8 το πρωί ασταμάτητα και με 3 ώρες ύπνου από την προηγούμενη μέρα) και μια συνάδελφος έχει χάσει την πτήση της για Αθήνα και πρέπει κάπου να διανυκτερεύσει. Τηλεφωνώ εγώ στο ξενοδοχείο που μέναμε εμείς και ζητάω ένα δωμάτιο. Ο υπάλληλος με ενημερώνει ότι δεν υπάρχει τίποτα και με προωθεί σε ένα άλλο ξενοδοχείο του ομίλου εξίσου καλό, στο οποίο είχαν δωμάτια. Καλώ εγώ τον αριθμό και αφού το σηκώνει ο ρεσεψιονίστ ακολουθεί η παρακάτω συνομιλία :
Ρεσεψιον. – Ξενοδοχείο … καλησπέρα σας, πως μπορώ να βοηθήσω?
Εγώ – Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Π.. Χ..., μένω στο ξενοδοχείο «….» μαζί με ένα group 50 ατόμων από την «… ΑΕ». (του έχω δώσει όλα τα στοιχεία, μόνο τι χρώμα εσώρουχο φοράω δεν του είπα….)
Ρε. – Καλησπέρα κυρία Χ..., πώς μπορώ να βοηθήσω?
Εγώ – Θα ήθελα ένα μονόκλινο δωμάτιο για απόψε, και επειδή το ξενοδοχείο μας είναι πλήρες με παρέπεμψαν σε εσάς. Έχετε κάτι διαθέσιμο?
Ρε.. – Βεβαίως υπάρχει.
Εγώ – Α, ωραία. Μπορείτε να κάνετε μια κράτηση? Να σας δώσω το όνομα?
Ρε.. – Μπορείτε να περάσετε από εδώ να πάρετε το δωμάτιο (και να το πάω πού?? Αναρωτιέμαι εγώ, αλλά δεν μιλάω προς το παρόν), και να το εξοφλήσετε παράλληλα.(Α…εκεί ήθελες να καταλήξεις πουλάκι μου….)
Εγω – Ξέρετε, δεν πρόκειται για εμένα το δωμάτιο, πρόκειται για μια συνάδελφο που έχασε την πτήση της, αλλά δεν μπορεί να έρθει τώρα εκεί διότι είναι καθοδόν να έρθει να βρει εμάς τους υπόλοιπους. Θα ήθελα να κάνω απλά την κράτηση, να σας δώσω έναν αριθμό πιστωτική κάρτας ώστε να χρεώσετε το δωμάτιο και να έρθει η κοπέλα αργότερα να μείνει. Έτσι και αλλιώς το δωμάτιο θα το πληρώσει η εταιρεία, οπότε όλα αυτά θα γίνουν σε άλλο χρόνο, και όχι τώρα.
Ρε. – Μα δεν γίνονται αυτά κυρία μου.
Εγω – Πως δεν γίνονται? Γίνονται…(Εγώ ήδη έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου μιας και δεν ήταν και μεγάλά τα αποθέματα…)
Ρε. – Μα τι λέτε τώρα… Με παίρνει μια τυχαία κοπέλα, και μου λέει να κρατήσω ένα δωμάτιο, και θέλετε να το κρατήσω έτσι, από τη στιγμή που μπαινοβγαίνει κόσμος στο ξενοδοχείο και μπορώ να το δώσω ανά πάσα στιγμή?
Εγω(που η υπομονή μου μόλις είχε κάνει φτερά…) – Ποια ΤΥΧΑΙΑ ΚΟΠΕΛΑ? Δεν κατάλαβα? Μήπως δεν ακούσατε καλά? ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ GROUP 50 ΑΤΟΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «…… ΑΕ», ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΣΑΣ (ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΣ) ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑ ΜΙΑ ΚΡΑΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΩΣ ΔΙΚΛΕΙΔΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ…ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ?(η παράκρουση σε όλο της το μεγαλείο…)ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ….. (σσ η εν λόγω κυρία είναι η γενική διευθύντρια κρατήσεων του συγκεκριμένου Ομίλου ξενοδοχείων).
Ρε. – Κοιτάξτε, εγώ δεν μπορώ να κάνω κράτηση για μια τυχαία (ο τύπος επιμένει πολύ με αυτό το τυχαία και μου έχει σπάσει τα νεύρα) που μου ζητάει να κρατήσω ένα δωμάτιο μέσα στη νύχτα…Αν θέλετε μπορείτε να μιλήσετε με την κυρία …. Και να της πείτε να με καλέσει η ίδια.
Εγω (που μόνο αφρούς δεν έβγαζα από τα νεύρα μου) – Μα είστε σοβαρός? Τι μου λέτε? 1 το ξημέρωμα θα πάρω τηλέφωνο την γυναίκα να την ενοχλήσω? Αύριο το πρωί θα γίνουν αυτά.
Ρε. – Ε, τότε αύριο το πρωί θα σας δώσουμε το δωμάτιο. Αν δεν με καλέσει η κυρία… Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κρατήσω δωμάτιο για κάποια τυχαία..
Εγω – ΠΟΙΑ ΤΥΧΑΙΑ? ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η «…. ΑΕ» (κοινώς, πάνω στην παράκρουση, του είπα ότι εγώ είμαι η εταιρεία για την οποία εργάζομαι…). ΑΝΤΕ… ΤΥΧΑΙΕ ΡΕΣΕΨΙΟΝΙΣΤ!


Και η συνομιλία μας τελείωσε αφού του έκλεισα το τηλέφωνο στη μούρη…Του Μ….κα…
Μόλις κλείνω το τηλέφωνο, μονολογώ φωναχτά «ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΤΥΧΑΙΑ ΚΟΠΕΛΑ!!!…Μ…ΚΑ ΡΕΣΕΨΙΟΝΙΣΤ!» και γυρίζω το κεφάλι μου…Οι τρεις διευθυντές που βρισκόντουσαν από πίσω μου καθ’ όλη τη διάρκεια της συνομιλίας μου με τον Μ…κα , έχουν πέσει κάτω από τα γέλια…Ακόμα με φωνάζουν τυχαία κοπέλα…Και ακόμα γελάνε…

2ο σκηνικό

Είναι το τελευταίο βράδυ και έχουμε τελειώσει νωρίς, (γύρω στις 12). Έχουμε κλείσει τραπέζι σε ένα πολύ καλό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης για να πάμε όλοι μαζί για φαγητό. Έχουν πάει όλοι εκεί από τις 12:30 και έχουμε μείνει πίσω (ως συνήθως…) 10 άτομα να τελειώσουμε το μάζεμα…Εγώ όλη την υπόλοιπη μέρα έχω διανύσει γύρω στα 200 km μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης και το νευρικό μου σύστημα είναι κορδόνια…Ξεκινάω κατά τη 1 και κάτι να πάω και εγώ για φαγητό και καταλήγω να κάνω δρομολόγια πάλι…Με μια βροχή ασταμάτητη, με το air condition στο φουλ για να μη θολώνουν τα τζάμια, να πεινάω (αφού είχα να φάω από τις 7 το πρωί), να κρυώνω, να πονάει όλο μου το κορμί από τη δουλειά…Και να έχει πάει 3 παρά και ακόμη να μην έχω καταφέρει να μπω στο κωλοεστιατόριο!!! Έψαχνα να βρω ένα γκαράζ να βάλω το αυτοκίνητο - αφού ήταν εντολή διευθυντή (είχαμε πράγματα μεγάλης αξίας μέσα…) – και είχα κάνει το γύρω της Θεσσαλονίκης τουλάχιστον 10 φορές, αλλά γκαράζ κοντά στο μαγαζί δεν είχα βρει. Σταματάω δίπλα σε ένα ταξί, ανοίγω το παράθυρο του συνοδηγού και φωνάζω «Συγνώμη, μήπως μπορείτε να μου πείτε εδώ κοντά αν έχει γκαράζ?» Ο τύπος – να μην τον χαρακτηρίσω…- έχει ανοίξει το παράθυρο και απαντάει «Άσε μας ρε κοπέλα μου, βρέχει τώρα που να σου εξηγώ…», κλείνει το παράθυρο και φεύγει.…Η βροχή να δυναμώνει, το τηλέφωνό μου να χτυπάει συνεχώς και όλοι να με ψάχνουν…

Προτελευταίο τηλέφωνο: ήταν από τον Διευθυντή μου, ο οποίος είχε παράπονο που δεν τον πήρα μαζί μου και τον άφησα με τους άλλους να τελειώσουν τη δουλειά…Η ψυχολογία μου έχει αρχίσει να πέφτει, και να πέφτει… Μέχρι που έπιασε πάτο…Με παίρνουν τα κλάματα. Μέσα στη μαύρη νύχτα σταματημένη σε ένα στενό της Θεσσαλονίκης, με μια ουρά αυτοκινήτων από πίσω μου να κορνάρουν ασταμάτητα, εγώ είχα ανάψει αλάρμ, είχα βγει έξω από το αυτοκίνητο, είχα κάτσει στο πεζοδρόμιο να βρέχομαι και να κλαίω…Μέχρι να ηρεμήσω… Αφού πέρασαν 4-5 λεπτά,μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο, και το παρκάρω σε μια άκρη, περνάνε από δίπλα μου όλοι οι ταξιτζήδες που περίμεναν από πίσω μου τα τελευταία 5 λεπτά, και με έβριζαν με τα χειρότερα λόγια…
Τελευταίο τηλέφωνο.
Η διευθύντριά μου : «Άντε έλα….Πού είσαι βρε κοριτσάκι μου?». Εγω: «Ρε Ντόρα, μήπως να μην έρθω καλύτερα? Δεν είμαι σε φάση. Τα νεύρα μου δεν είναι καλά. Και δεν βρίσκω γκαράζ για το αυτοκίνητο...» «Μα δεν είναι δυνατόν! Άσε το αυτοκίνητο εδώ απ’ έξω και θα το κοιτάμε από πάνω… Πρέπει να έρθεις. Άντε σε περιμένουμε…».
Τι να κάνω και εγώ, το παρκάρω απ’ έξω και κατεβαίνω. Μπαίνω στο εστιατόριο, ανεβαίνω πάνω...Η διάθεσή μου ήταν η χειρότερη. Δεν ήθελα να δώ κανέναν, ούτε να μιλήσω με κανέναν...Τελικά έκατσα, κουλουριάστηκα στην καρέκλα μου, με τα πόδια μαζεμένα πάνω, ήπια 3 ποτήρια κρασί να συνέλθω, δεν έφαγα τίποτα, πήρα το αυτοκίνητο και γύρισα πίσω στο ξενοδοχείο…Μέχρι τις 6 το πρωί έκλαιγα από τα νεύρα μου…


Ναι κλαίω πολύ…Αλλά γελάω κιόλας πάρα πολύ…Έτσι αυτά που κράτησα από τη Θεσσαλονίκη είναι μόνο τα αστεία…
Καλά πέρασα λοιπόν…

16 σχόλια:

  1. Όλα καλά και ωραία αλλά το τσουρεκάκι του Τερκενλή την κλέβει χαλλλαρά την παράσταση σε λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σα να έκανα περιγραφή εγώ....
    Είμαστε παραπονιάρες, αλλά τελικά όπως λες κρατάμε μόνο τα καλά

    Καλώς ήρθες,
    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν έχω προλάβει να διαβάσω το κείμενο σου μετά την επιστροφή από Θεσσαλονίκη, οπότε θα σου το σχολιάσω πιο μετά. Πάντως γεκινά πολύ καλοφτιαγμένο μπλογκ. Σε έχω κάνει add στις επαφές μου, αν θες κάνε με κι εσυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαρηκα την αφηγηση σου ομως οχι και τοσο το γεγονος οτι οντας τοσο ταλαντουχα περιγραφικη με εκανες να νιωσω ακριβως οπως κι εσυ εκεινο το βραδυ που εκλαιγες απο τα νευρα σου και τελικα με εκανες να αφουγκραστω το αγχος σου και να το "βιωσω " ετεροχρονισμενα κι εγω!

    Ας ειναι εσυ τουλαχιστον εχεις και το τσουρεκακι σου να σου γλυκανει τον πονο.

    Εμενα τι θα με γλυκανει τωρα μου λες ;-)

    Μετα τιμης,

    Πυγμαλιων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ if..igeneia
    Ασε ...το τσουρεκάκι το έχω ταράξει...να μην πω τίποτα άλλο...

    @ φύρδην - μίγδην

    Δεν το αρνήθηκα ποτέ...Είμαι παραπονιάρα...Πώς να το αλλάξω... Δεν γίνεται...
    Καλώς σας βρήκα..

    @ δ.τζ

    Είναι μεγάλο κείμενο...Ελπίζω να μην σας κουράσει..Ευχαριστώ για το add...

    @ πυγμαλίων

    Γιαυτό σας έβαλα τις φωτό στην αρχή...Να γλυκαθείτε...
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τσουρεκιιιιιιιιιιι

    πωπω ζηλια που εχωωωωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. xaxaxaxa
    Καλημέρα σκουλικάκι...
    Τρέλλα το τσουρέκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και καλά έκανες σκορπινάκι μου και κράτησες τα ωραία..Έτσι πρέπει.Θα πρότεινα να μας γράψεις και για τις όμορφες εικόνες που είχες απο την ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ που σίγουρα είναι πολλές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρες Νικολή...

    Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που προσφέρει απλόχερα όμορφες εικόνες... Έχω κρατήσει πολλές αλλά αν είναι να σας πώ για όλα αυτα θα γράφω καμιά εβδομάδα...
    Κρατάω τις εικόνες μέσα στο μυαλό μου για να μου ομορφαίνουν τις μέρες που θα έρθουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. να ξαναρθεις..κουκλακια ειμαστε!!
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. γέλασα με τη ψυχή μου με τις περιπέτειες σου και θέλω να μου κρατήσεις ενα κομμάτι από αυτό το τσουρέκι δυο μέρες τώρα που το βλέπω μου τρέχουν τα σάλια

    καλημέρα σκοπίνα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν ήταν όλα τέλεια τι θα έχεις να θυμάσε από την πολή μας...μόνο δουλειά...ενώ τώρα!!!Το τσουρακάκι νόστιμο;

    Υ.Γ. (Χίλια συγνώμη αλλά έσκασα στα γέλια με την περιγραφή των σκηνικών...μηπως τα έχει κανείς τραβηγμένα σε camera;)

    Φιλούδια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλημέρες...

    @ Φεγγαραγγαλιές
    Καλώς μας ήρθες κι εσύ...
    Έρχομαι συχνά Θεσσαλονίκη. Είναι από τις πιο όμορφες πόλεις...

    @ the BluElephant

    Καλώς ήρθες και εσυ στην παρέα μας...

    @ artou

    Μ'αρέσει να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε...Είναι πολύ όμροφο πράγμα...
    Χαίρομαι λοιπόν...Αν είναι έτσι να σας λέω καθημερινά τι τρέλλες αντιμετωπίζω να γελάτε συνέχεια...
    Καθότι ξανθιά...Καταλαβαίνετε...Μπλέκω συχνά σε καταστάσεις που βγάζουν γέλιο...

    @ thanasis

    Χαχα...Δυστυχώς δεν έχω σε κάμερα τίποτα από όλα αυτά...Αλλιώς θα έκανα ριάλιτι τη ζωή μου...
    To Τσουρεκάκι άλλο πράγμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φάε το τσουρεκάκι ολόκληρο να σου περάσουν τα δάκρυα. Και για να μείνει η καλή η γεύση τελευταία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!