Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007

Keep Living !@! # 3

Μετά τον τελευταίο καυγά πήρε 2 πράγματα σε μια βαλίτσα, τα όνειρά της, τη θλίψη της, το αυτοκίνητό της, και με πολύ έντονη την αίσθηση της ελευθερίας ξεκίνησε…
Για που?? Ούτε εκείνη ήξερε. Στην αρχή σκέφτηκε να πάρει την κολλητή της να πάνε για ένα ποτό…Αλλά μετά τι? Έπρεπε να φύγει μακριά…Έκλεισε το κινητό της και βγήκε στη Εθνική…

Ταξίδευε 2-3- ώρες, οι εικόνες απ’έξω άλλαζαν με 160 km την ώρα… Όταν πια είχε νυχτώσει αρκετά βγήκε σε μια έξοδο της Εθνικής και ακολούθησε τις ταμπέλες προς Βαρκά (Ευρυτανίας) …Δεν είχε ξαναπάει σ’αυτό το χωριό… Είχε έναν συμφοιτητή από εκεί, τον Άγγελο. Θυμήθηκε που τον κοροϊδευαν στη σχολή για το όνομα του χωριού του… “ Μια βάρκα στο βουνό…ΧΑΧΑΧΑ”. Της άρεσε το όνομα γιατί της θύμιζε Βάρκα – Θάλασσα – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…

Ο Άγγελος ήταν ένα πολύ συνεσταλμένο παιδί. Κλασσικό παιδί από χωριό. Όμως είχε ταιριάξει πολύ με την Ελευθερία. Περνούσαν πολλές ώρες ο ένας σπίτι του άλλου. Ατελείωτες συζητησεις. Η Ελευθερία τότε ήταν με τον Μάρκο. Μεγάαααλος έρωτας, που μετά από 1,5 χρόνο σχέσης τον “έπιασε” στα πράσα με τον Αλέκο, κάποιο ξημέρωμα, σε ένα ξέφωτο στο βουνό κοντά στο σπίτι της που είχε πάει με τον Άγγελο να μιλήσουν…Είχε πέσει σε κατάθλιψη μετά από αυτό, αλλά ο Άγγελος πάντα εκεί να τη στηρίζει. Μέσα της ήξερε ότι άρεσε στον Άγγελο, αλλά εκείνη ζητούσε πάντα το άπιαστο… Έτσι όταν ο Άγγελος γνώρισε την Ειρήνη – μια μικροκαμωμένη μελαχρινή κοπελίτσα από ένα χωριό λίγο έξω από τη Δράμα ,άχρωμη και ανούσια – ερωτεύτηκε, και η Ελευθερία δεν μπόρεσε ποτέ να του το συγχωρέσει. Πάντα τόσο εγωίστρια ήταν…

Έφτασε στο χωριό μετά από περίπου 1 ώρα… Βρήκε ένα ξενοδοχείο λίγο έξω από το χωριό και έκλεισε ένα δωμάτιο. Άφησε τη βαλίτσα της, έκανε ένα ντους και αφού ντύθηκε κατέβηκε στην υποδοχή . Ρώτησε τον νεαρό μήπως είχε ακουστά κάποιον Άγγελο Παπαδόπουλο, γύρω στα 30. Εκείνος την ενημέρωσε ότι ο Άγγελος είχε ανοίξει ένα μπαράκι στην πλατεία του χωριού, λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο. Εκεί θα τον έβρικε όλες τις ώρες, και μπορούσε να πάει και με τα πόδια. Εκείνη δεν ήθελε να το διακινδυνεύσει και έτσι ευχαρίστησε και προφασισμένη το τσουχτερό κρύο μπήκε στο αυτοκίνητό της… Μόλις έφτασε στην πλατεία του χωριού πάρκαρε απ’έξω από το μαγαζί “Ραντεβού” και κατέβηκε.

Ο χώρος μέσα ήταν πολύ ζεστός. Οι τοίχοι καλυμένοι με μωβ ριχτάρια, και διάφορα σχέδια από γυάλινες ψιφίδες σε τόνους του ροζ και του μωβ, διακοσμούσαν τις εσωτερικές κολώνες του χώρου. Έπαιζε χαλαρή μουσική που γέμιζε το χώρο. Τα λίγα ξύλινα τραπεζάκια που υπήρχαν ήταν πιασμένα από νεαρά ζευγάρια, έτσι κατευθύνθηκε στο Μπαρ. Κάθησε σε ένα από τα μωβ σκαμπώ – πολύ αναπαυτικό για σκαμπώ, σκέφτηκε – και τρίβοντας τις παλάμες της σε γρήγορους ρυθμούς για να ζεσταθούν , κοίταξε τον barman. Ήταν ένας νεαρός γύρω στα 30 ψηλός μελαχρινός με ένα σκουλαρίκι στο δεξί αυτί. Είχε γένια 3 ημερών και τα μαλλιά του κατάμαυρα , πυκνά και σγουρά, κοντά κουρεμένα.. Την υποδέχτηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο και της είπε “ Καλησπέρα…Θα πιούμε κάτι να ζεσταθούμε?”. Εκείνη μαγεμένη από την βραχνή φωνή του, άργησε λίγο να απαντήσει. Είχε μπροστά της τον Άγγελο…Μετά από τόσα χρόνια, τον ξαναέβλεπε…Πόσο είχε αλλάξει… Αλλά η φωνή του ίδια…Αυτή η ζεστή χροιά του, τη γύρισε 10 χρόνια πίσω. Σε εκείνες τις ατελείωτες νύχτες που έιχαν περάσει οι δυό τους. Τελικά αποκρίθηκε “ Ε…Ναι… Θέλω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…”…Εκείνος πήρε 2 ποτήρια και τα γέμισε κρασί. Πλησίασε προς το μέρος της και της είπε : “Στην υγειά σου. Θα σε πείραζε να σου κάνω παρέα να πιούμε το κρασί? Είμαι ο Άγγελος…” . “ Το ξέρω…” Σκέφτηκε η Ελευθερία αλλά προτίμησε να μην το πεί. “Ελευθερία… Χάρηκα!”….

Η Ελευθερία κοιτούσε τα χείλη του. Της φαίνονταν πολύ προκλητικά.... Δεν τα είχε προσέξει ποτέ. Δεν τα είχε ακουμπήσει ποτέ…Ούτε μια φορά δεν είχαν έρθει τόσο κοντά. Ήταν τόσο αθώα η σχέση τους… Άραγε εκείνος την σκέφτηκε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια? Του είχε λείψει καθόλου? Τη θυμόταν?

“Ελευθερία….Ωραίο όνομα. Όταν ήμουν φοιτητής, ήξερα μια κοπέλα που την έλεγαν Ελευθερία. Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, όμως δεν της το είπα ποτέ. Και μετά χαθήκαμε. Έτσι απλά…Εκείνη στην Αθήνα, εγώ στο χωριό…”
Η Ελευθερία είχε παγώσει. Ήθελε να πηδήξει μέσα στο μπαρ, να του πεί εγώ είμαι, η Ελευθερία σου… Όμως κάτι την κρατούσε πίσω. Και αν είχε σχέση? Και αν είχε παντρευτεί? Και αν είχε παιδιά? Τι ήθελε εκείνη? Γιατί τον θυμίθηκε μετά από τόσα χρόνια? Έτσι προτίμησε να μη μιλήσει. Σήκωσε το ποτήρι της το χτύπησε στο δικό του και του είπε “ Στην Ελευθερία λοιπόν!”. Εκείνος χαμογέλασε και πήρε το ποτήρι του, και ήπιε μια γουλιά. Κατέβασε το ποτήρι και είπε “ Είχε τα μάτια σου…Μοιάζετε αρκετά. Αλλά εκείνη αποκλείεται να ερχόταν ποτέ στο χωριό. Ήταν βασίλισσα της πόλης.”…
Βασίλισσα της πόλης!!Έτσι την έλεγε! Η Ελευθερία χάθηκε στις αναμνήσεις της…Μέχρι που η φωνή του την “ξύπνησε” “ Τι σε φέρνει στα μέρη μας?Δεν είσαι από ‘δω.”. “Χώρισα πριν 5 ώρες από μια σχέση που τα τελευταία 6 χρόνια μου έτρωγε τη ζωή. Και έφυγα να ηρεμίσω.” Είπε η Ελευθερία. Θα μπορούσε να είχε πει ψέμματα. Γιατί είπε την αλήθεια? Πάντα ο Άγγελος της έβγαζε τον πιο ειλικρινή εαυτό της, έτσι και τώρα. Δεν του έκρυψε τίποτα.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση. Εκείνος ήθελε να μάθει τα πάντα για την Ελευθερία, και εκείνη του έδωσε όλες τις πληροφορίες που ήθελε. Έτσι και αλλιώς είχε την ανάγκη να μιλήσει. Μετά το τρίτο κρασί (και χωρίς να έχει ζαλιστεί καθόλου), είχαν γίνει πια “φίλοι”. Μίλησαν για τα πάντα. Για τη ζωή τους από τότε που ήταν φοιτητές, μέχρι τώρα. Του τα είπε όλα. Για τη ζωή της, τη δουλειά της, τη σχέση της…Πως ξεκίνησε που έφτασε. Του είπε για τον Ορφέα, για τη σχέση τους, για τα όνειρά τους… Για το πόσο καταπίεσε τον εαυτό της να είναι μαζι του… Εκείνος της είπε για της σχέσεις του, για τη σκιά της που πάντα υπήρχε. Της μίλησε ανοιχτά και ειλικρινά όπως έπρεπε να είχε κάνει χρόνια πριν…Έκλαψαν πολύ…Άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν 10 χρόνια μοναξιάς…

Είχε πάει ήδη 3 το ξημέρωμα. Το μαγαζί είχε κλείσει. Ο Άγγελος και η Ελευθερία είχαν κάτσει πριν από 1 ώρα σε έναν καναπε στο πίσω μέρος του μαγαζιού να συνεχίσουν τη συζήτηση τους. Είχαν πει τα πάντα μεταξύ τους. Τι σου είναι η χημεία… Όσα χρόνια και αν περάσουν η χημεία παραμένει…
Το τζάκι συνέχιζε να καίει και η μουσική έπαιζε πολύ χαμηλά, τα κεράκια που ήταν ακόμα αναμένα σε συνδυασμό με τη χημεία που υπήρχε ανάμεσά τους, είχαν δημιουργήσει μια άκρως ερωτική ατμόσφαιρα…
Η Ελευθερία είχε ξαπλώσει στην αγκαλιά του Άγγελου και εκείνος της χαίδευε τα μαλλιά… Πρώτη φορά ένιωθε τόσο ελεύθερη…
Το χάδι του σαν βάλσαμο,μαλάκωσε τον πόνο της, το άρωμά του μεθυστικό…Τόσα χρόνια είχαν περάσει και το άρωμά του δεν το είχε ξεχάσει ποτέ. Πάντα αυτή η αγκαλιά ήταν το λιμάνι της. Αυτό το άρωμα τόσο ζεστό και τόσο οικείο …Είχαν κάτσει ώρα εκεί στον καναπέ αγκαλιά, όταν ο Άγγελος πλησίασε τα χείλη του στα δικά της. Η Ελευθερία ένιωθε την ανάσα του στο προσωπό της, ζεστή, και αγχωμένη. Είχε χαθεί στο μελί χρώμα των ματιών του… Είχε αφεθεί στην αγκαλιά του. Έπαιζε το with or without you – C Real. Εκείνος πλησίασε ακόμα περισσότερο, είχε σχεδόν ακουμπήσει τα χείλη της. Εκείνη έκλεισε τα μάτια της και παραδώθηκε στο φιλί του, και στο άγγιγμά του.
Οι ανάσες τους, βαριές και γρήγορες, τα κορμιά τους παραδωμένα στο πάθος που τους είχε κυριέυσει…Έξω η βροχή, εδώ και ώρες είχε μετατραπεί σε χιόνι, ο αέρας παρέσερνε τις χοντρές νιφάδες , και όλα γύρω έμοιαζαν χριστουγενιάτικα…Ήταν Τρίτη 10 Δεκεμβρίου.Το βράδυ που λυτρώθηκαν…
Τα ρούχα τους έπεφταν στο πάτωμα, το ένα μετά το άλλο. Τα κορμιά τους γυμνά και ιδρωμένα είχαν παραδωθεί στο ρυθμό του πάθους τους. Το μόνο ύφασμα πάνω τους ήταν το μεταξωτό μωβ φουλάρι, δεμένο στο λαιμό της Ελευθερίας. Δώρο από τον Ορφέα στα γεννέθλιά της πριν από ένα μήνα. Και του το είχε πει “Δεν το Θέλω αυτό το δώρο γιατί το μαντήλι σημαίνει χωρισμός….”…

24 σχόλια:

  1. θέλω να πιστεύω οτι η ιστορία εχει και συνέχεια γιατί θέλω να μάθω το μετά


    Φοβερό ξεκίνημα μου πρόσφερες σήμερα
    σ ευχαριστώ και καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου έφτιαξες το υπόλοιπο της ημέρας...αναμένω συνέχεια...Φιλιά!
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρες..
    Καλό μήνα και στους δύο σας...
    Χαίρομαι που σα έφτιαξα τη μέρα...
    Η συνέχεια θα δούμε τι θα βγάλει...
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατι μου λες;;;

    Γιατι σημερα, αφου αποψε ξυπνησα το πρωι και πασχιζα ολο το πρωι να θυμηθω το ονειρο που μ'ειχε κανει να ξυπνησω χαμογελαστος!

    Και ξαφνικα κατα τη μια και μιση, κατα τη διαρκεια ενος επαγγελματικου ραντεβου, η αποκαλυψη!

    Εχα δει λεει, τη Γαλατεια μου να ξεκιναει μες στη νυχτα, απο τη Θεσσαλονικη παρακαλω, και να κατεβαινει εδω, στο Νοτο, να με βρει και να....

    Σκορπινα μου γιατι μου το κανεις αυτο μοπυ λες;;;

    Για να επαληθευτω αλλη μια φορα για την πεποιθηση μου στο καρμα;!;!;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Πυγμαλίων

    Είδες?
    Πως τα φέρνει η ζωή...
    Μπορείς ακόμα να ελπίζεις ότι η Γαλάτεια σου θα έρθει από τη Θεσσαλονίκη...Έχουν επιστρέψει "Γαλάτειες" από διάφορα μέρη της Ελλάδας, ακόμα πιο μακριά από τη Θεσσαλονίκη...και επιστρέφουν ακόμα...Πάντα υπάρχει ελπίδα...
    Και εμένα η δική μου "Γαλάτεια" έφυγε κάποια στιγμή μακριά μου για πολύ καιρό, όμως έκανα υπομονή...και επέστρεψε...Η απόσταση μας όμως δεν ήταν τόσο χιλιομετρική, όσο συναισθηματική... Άρα υπάρχει ελπίδα και για τη δική σου Γαλάτεια...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!
    Εμπνευσμένος εισήλθε... και μ' αρέσει!!!
    ΠΟΛΥ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!
    Τη ρούφηξα την ιστορία...
    Αχ, αυτός ο έρωτας με τις...χημικές του ενώσεις..
    ;-)

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

    Καλό μήνα και σε σένα..
    Χαίρομαι που σ'αρέσει η ιστορία μου...Γιατι υπάρχουν και μερικοί μερικοί (ας μην τους κατονομάσω :P) που με δουλεύουν...
    Ακάθεκτη όμως εγώ...Γράφω τις ιστοριούλες μου, και περνάω καλά...

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο ΜΕΡΙΚΟΣ ΜΕΡΙΚΟΣ ΣΑΣ ΚΑΛΗΣΠΕΡΙΖΕΙ ΚΥΡΙΑ ΣΚΟΡΠΙΝΑ..:)-
    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ.ΕΙΧΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΑΡΛΕΚΙΝ.
    ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΕΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ:
    "Σε εκείνες τις ατελείωτες νύχτες που έιχαν περάσει οι δυό τους. Τελικά αποκρίθηκε “ Ε…Ναι… Θέλω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…”…Εκείνος πήρε 2 ποτήρια και τα γέμισε κρασί. Πλησίασε προς το μέρος της και της είπε : “Στην υγειά σου. Θα σε πείραζε να σου κάνω παρέα να πιούμε το κρασί? Είμαι ο Άγγελος…” . “ Το ξέρω…” Σκέφτηκε η Ελευθερία αλλά προτίμησε να μην το πεί. “Ελευθερία… Χάρηκα!”….
    Σ-Υ-Γ-Κ-Λ-Ο-Ν-Ι-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ενα μόνο θα σου πω και ας με κοροϊδεύεις :

    Σ' ΌΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΟΥΜΕ :p!!!

    Δεν είμαστε όλοι τέλειοι συγγραφείς κύριε Νίκο...Και καλύτερα έτσι..Αλλιώς πως θα ξεχωρίζατε εσείς οι τέλειοι???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ καλό, κάθε γραμμή του, αλήθεια.

    Καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ matrix
    Τι καλός που είσαι!!!
    Ξέρω ότι δεν αξίζει κάθε γραμμή, αλλά είσαι πολύ γλυκός.Και εσύ και όλοι οι υπόλοιποι.
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλο μηνααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

    φιλι....στο μαγουλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οι αναγνώστες σου παραμένουν καθηλωμένοι μπροστά στην οθόνη του pc τρώγοντας κρουσάν σοκολάτα και περιμένοντας την συνέχεια αυτής της συναρπαστικής ιστορίας.
    Ναι σκορπινάκι μου σε ευχαριστούμε γιατί αν δεν διαβάζαμε αυτά τα κείμενα δεν ξέρω πως θα ξεκινούσε ευχάριστα η μέρα μας...
    ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ ωραία ιστορία!
    Πως γίνεται μερικές φορές και σε βγάζει ο δρόμος εκεί που δεν το περιμένεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @skouliki

    Καλησπέρα!!!!

    @Νίκος
    Είσαι κακούλης...Αλλά δεν με πειράζει...με την κακία θα μείνεις...

    @ Disposition21

    Καλώς ήρθες!!!
    Είδες μερικές φορές...Έτσι είναι η ζωή όμως...Η ελπίδα εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις...Έτσι δεν είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. 5 ωρες πριν χωρισε και βρηκε αλλη αγκαλια.

    Τι πονος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ακόμα να ανεβάσεις την συνέχεια; Τι θα γίνει; Το κοινό σου διψάει...

    Καλη σου μέρα και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ας γινω κι εγω ενας απο τους πολλους που περιμενουμε νεο σου ποστ κι ας μην ειναι συνεχεια το τελευταιου σου!!!

    Αντε μη μας ξεχνας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @suspect
    Καλημέρα!!Πονάει πάντα αυτός που φεύγει...Όσο και αν δεν φαίνεται.Πονάει, ακόμα και γιατί μπορεί να συνειδητοποίησε ότι τόσο καιρό έκανε λάθος...

    @skouliki

    Καλημέρα κοριτσάρα!
    Εκτός από καφέ έχεις και καναπέ πίσω??:P

    @kitsosmitsos

    Που χαθηκες βρε εσύ7?
    Χαχαχα!

    @ thanasis

    Μη βιάζεσαι...Το καλό πράγμα αργεί...χαχα:P

    @ Πυγμαλίων

    Έρχεται!!!!

    Φιλάκια πολλά σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!