Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Άνοιξε το μυαλό!!Σε φιλώ σου λέωωωωω!

Έχω μια παράξενη διάθεση τις τελευταίες μέρες...

Θυμάμαι....Το προηγούμενο καλοκαίρι....

Κάτι τέτοιο άκουγα...ΕεΕε?
Και κάτι τέτοιο έβλεπα...
Και το βράδυ...
Αγκαλιά, δίπλα στη θάλασσα και κάτω απ'τα αστέρια....

Μου έλειψαν αυτά τα τοπία...

Μέρες τώρα ήθελα να κάνουμε βόλτα...
Κάπως έτσι....

Να ξαπλώσουμε σε τέτοιες παραλίες....

Και αν δεν είναι ακριβώς έτσι οι παραλίες δεν με ενοχλεί....
Αρκεί να νιώσω πάλι το χάδι του ήλιου πάνω μου....



Και τίποτα από αυτά να μη συμβεί τώρα...Αρκεί να με έχεις στην αγκαλιά σου...


Σε φιλώ Πειρατή....

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Έλα κοντά....


Ήθελα να σου πω κάτι...
Μετά το μετάνιωσα...


Κι ύστερα κάτι τράβηξε το βλέμμα μου έξω από το δωμάτιο...
Και είδα τα χρώματα... Άνοιξα το παράθυρο και γέμισε ο χώρος μυρωδιές...
Και σε περίμενα...

Γιαυτά που μέσα δεν χωράνε πια...

Δεν ξέρω τι θεωρείται "χαμηλα" και τι "ψηλά".
Ξέρω πως νιώθω δίπλα σου...Και πως μακριά σου...


Περπατάω κ εγώ σ'αυτό το δρόμο το μακρύ...

Απολαμβάνω τις μέρες που ανασαίνουμε τον ίδιο αέρα....
Και μ'αρέσουν οι νύχτες - σε φόντο πράσινο πάντα - που περπατάμε μαζι...Που με ξεναγείς στα σύννεφα, και με βάζεις να κάτσω αγκαλιά με τους αγγελους...

Μ'αρέσουν τα φτερά που μου δίνεις...


Να με προσέχεις...
Να με αντέχεις...


- Είδες που δεν κλάιω, και ας το ακούω??Χαρούμενη με κάνει.... ;-)

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ε, ναι λοιπόν!!!!!!! Είναι γεγονός! Έχουμε δυο νέα μέλη - Bloggers στην παρέα μας!

Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω τον αγαπητό The Brother ο οποίος ήρθε για να ταράξει την ηρεμία της καθημερινότητας μας σχολιάζοντας τα πάντα χωρίς φόβο ....

και τον αγαπητό Γιώργο , ορεξάτος καθημερινά, μας γεμίζει με πληροφορίες χρήσιμες και ενδιαφέρουσες....

Εγώ να ευχηθώ καλές αναρτήσεις και στους δυο!!!

Μα ιδιαίτερα σε σένα μικρέ μου...
Γιατί σε λατρεύω και το ξέρεις!

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Παππουτσο...μανίααααααααααα!

Η αγαπημένη μου artou με κάλεσε να συμμετέχω και εγώ στο παιχνίδι των παπουτσωμένων blogoγατων...

Και φυσικά πέτυχε διάνα!!Αφού τα παπούτσια είναι το πάθος μου!!!

Παρόλα αυτά θα αρκεστώ σε 4 ζευγάρια μόνο!!!!



Αγαπημένο μποτάκι , αγορασμένο από την Καστοριά...



10 ποντες, μωβ, pip toe γόβες ,
δώρο κολλητής στα γεννέθλια μου φέτος....


10 ποντες,
μαύρες, pip toe γοβες
δώρο στον εαυτό μου....



Και για το τέλος άφησα τις πιο αγαπημένες μου!
Κόκκινες, 12ποντες με σατέν κορδελίτσα...
Είναι αυτέ ς που με οδήγησαν από το 2007 στο 2008 αγκαλιά με την ηλιαχτίδα μου...


Αυτά λοιπόν από την μεγάλη παπουτσοθήκη....

Δίνω τη σκυτάλη στην if...igeneia
και στη ξανθιά φιλενάδα από τα βόρεια
legally blonde

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Ψάξε με

Υπάρχουν πόνοι που έχουν ξεχάσει που οφείλουν την ύπαρξή τους, αλλά είναι εκεί και πονάνε….Σχεδόν γραφικά πια….


Υπάρχουν συναισθήματα που έχουν ξεχάσει να βγουν, και μένουν μέσα μας κρυμμένα και περιμένουν να τα αφυπνήσουμε….


Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεχάσει να ζήσουν…



Υπάρχεις εσύ…

Υπάρχω εγώ….


Και όσο παράλογο και αν φαίνεται, υπάρχουμε μαζί…


Απλά κάτι ξεχάσαμε…


Δεν είμαστε γραφικοί πόνοι…

Δεν είμαστε συναισθήματα να περιμένουμε κάποιος να μας αφυπνήσει…



Είμαστε άνθρωποι, που απλά βιαστήκαμε …Και ξεχασαμε να ζήσουμε…


Αυτό που φτιάχνουμε μέρα με τη μέρα…




Χρόνια πριν…Μέρες μετά…


Ερασιτέχνης είμαι...Και το νιώθεις...


Ψάξε με...Το χρειάζομαι...


Για σένα και οι στίχοι και το τραγούδι….




Να μου φύγεις ξανά – Ζακ Στεφάνου

Άθροισα όλα τ'αστέρια
και προσπάθησα να σταθώ ψηλά
άγγιξα τον ήλιο με τα χέρια
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά

Κοίτα, ένας στρατός πειρατές κολυμπάνε
μα είναι οι θάλασσες τόσο μικρές που χωράνε
μες στο πιάτο της σούπας μου
δες αιωρείται στο δωμάτιο
{καλέ τι υπερβολές !}

Διαίρεσα το άτομο στα δύο
και αφαίρεσα το μπλε απ' το εννιά
έγραψα στον ουρανό αντίο
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά

Κοίτα, ένα δωμάτιο οβάλ
ζωγραφίζω
, σε γαλάζιο τετράδιο σπιράλ
το μολύβι, μια κολόνα στραβή της ΔΕΗ
δίνει ρεύμα, και ξεχνά την τροχιά της η Γη

Σκούπισα όλη τη σαχάρα
και κολύμπησα μες στον Πειραιά
έφτιαξα με ρύζι καρμπονάρα
και σε άφησα να μου φύγεις ξανά...

Κοίτα, ένας στρατός πειρατές κολυμπάνε
μα είναι οι θάλασσες τόσο μικρές που χωράνε
μες στο πιάτο της σούπας μου
δες αιωρείται στο δωμάτιο
{μμμ τι υπερβολές !}

Κοίτα, ένα δωμάτιο οβάλ
ζωγραφίζω,
σε γαλάζιο τετράδιο σπιράλ
το μολύβι, μια κολόνα στραβή της ΔΕΗ
δίνει ρεύμα, και ξεχνά την τροχιά της η Γη