Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Εγω εδώ, εσύ εκεί....

Και η ζωή πιο πέρα....


Είναι πάλι από αυτές τις μέρες που νιώθω ότι όλα πάνε στραβά…

Όχι εντελώς όλα…

Εσύ είσαι ακόμα εδώ… Σταθερά, να μου κρατάς το χέρι…

"...Είσαι ο κόσμος μου και σε αγκαλιάζω..."


Αλλά να…. Είναι που νιώθω την αδικία...

Είναι που θέλω να βγω, να φωνάξω, να ζητήσω όσα μου αναλογούν.Και έτσι από πείσμα να ζητήσω και ακόμα περισσότερα.

Είναι που θυμώνω με εμένα που ενώ πρήζω τους πάντες γύρω μου, δεν απαιτώ αυτά που θέλω από εκεί που πρέπει…


Ξέρεις….


Είναι πολλά που με θυμώνουν…


“Μα αν θες να πετάξεις βαθιά σου έχεις φτερά…”


Είναι και άλλα τόσα που με κάνουν να χαμογελώ…

Αλλά αυτά τα βλέπω μόνο όταν είσαι εδώ γύρω…

Όταν λείπεις είναι σαν να σβήνει το φώς…

Τσαφ! Και τρυγύρω παντού μαυρίλα…

Όχι όπως παλιά, αλλά πάλι σκοτάδι βλέπω…


Με βασανίζει από προχθές αυτό το “Γιατί?” και αυτό το ΓΑΜΩΤΟ!

Αυτό το γαμώτο που δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου…


Χαζά θυμώνω, και ακόμα πιο χαζά στεναχωριέμαι…

Τα λέω για να τ’ακούω…


Είναι που θέλω να λιώσω σε μια παραλία και δεν μπορώ…

Είναι που μου λείπει η θέα της θάλασσας...

Και ο ήχος από το κύμα που σκάει…

Και που θέλω να αλητέψω αγκαλιά σου

στα σοκάκια κάποιου νησιού......



Και δεν θα κάτσω άλλο να το συζητήσω γιατί εκνευρίζομαι!


Μόνο κάποιες στιγμές σαν και τώρα που σιγοψιθυρίζω…

….Μα είμαι εγώ για πράγματα άλλα…Αληθινά, πολύ πιο μεγάλα….


Και θα τα φτάσω….


Και θα είσαι και εσύ μαζί μου…


Το ξέρω…


Το θέλω…


Σε θέλω …

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Μέτρα....

Έλειψα λίγο...


Είχα διάφορα σκαμπανεβάσματα τον τελευταίο καιρό....


Όμως είμαι εδώ...


Και είμαι καλά...

Ξέρεις γιατί?

Επειδή είμαι ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

Επειδή δεν είμαι εγώ. Αλλά εμείς...


Πάντα μου άρεσε το εγώ....

Τώρα τελευταία συμπάθησα το Εμείς...


Θυμάσαι που σου έλεγα “Έλα κοντά, να σου μιλήσω, γιαυτά που μέσα δεν χωράνε πια”??


Ε...ήρθες τόσο κοντά που τα άκουσες χωρίς να στα πω...


Μέτρα...


Πόσα κύμματα έχουμε περάσει?

Πόσα βουνά έχουμε ανέβει?


Πόσα κύμματα θες να περάσουμε ακόμη?

Εγώ θέλω πολλά...

Όσο περισσότερα τόσο καλύτερα. Όσο πιο παράξενα τόσο πιο όμορφα...


Έχεις ομορφύνει τις μέρες μου, έχεις ζεστάνει τις νύχτες μου.

Γεμίζεις το μυαλό μου όμορφες και πολύχρωμες εικόνες...


Και θέλω πολλά κύμματα ακόμα. Και ακόμα περισσότερες τρικλοποδιές.

Θα πέφτω, και θα σηκώνομαι.... Θα πέφτουμε και θα σηκωνόμαστε...

Και θα δυναμώνουμε όλο και περισσότερο. 'Ωσπου κάποια στιγμή θα πέφτουμε όλο και πιο δύσκολα...


Γιαυτό σου λέω....


Δώς μου κύμματα και εγώ θα σ'αγαπώ όλο και περισσότερο...

Και αν νιώσεις την αγάπη απειλή...Αφέσου...


Σε φιλώ ...


Α!! και πού 'σαι....


Το comeback σου μου άρεσε πάρα πολύ....

Μου θύμισε παλιές μέρες...

Γλυκιά αναμονή...

Αχ!....

Και εκείνα τα ζωηρά μάτια που ερωτεύτηκα πριν από λίγα χρόνια...


Γιαυτό και το κομματάκι που ακούς αφιερωμένο εξαιρετικά...

(Επειδή ακόμα και τώρα, όταν βρίσκομαι κοντά σου νιώθω σαν 15 χρονών...)