Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΑΚΟΜΑ ΠΑΓΩΜΕΝΗ...

Φωνές - Κ. Π. Καβάφης

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε
κάποτε μες στη σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -
σα μουσική, τη νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.


Επέστρεφε - Κ.Π. Καβάφης

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με -
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ'επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ'αισθάνονται τα χέρια σαν να αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Γεννάρης

Ο Γενάρης του 1904 - Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ

Α οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.

Απελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική.



Τα Παράθυρα - Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.—
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.





Ξεκλειδώνω την πόρτα, μπαίνω και περπατάω...

Φτάνω στο ψυγείο.

Ανοίγω την πόρτα της κατάψυξης και μπαίνω μέσα....

Θα τα ξαναπούμε όταν...

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Tiësto - Love Comes Again

Μ'αρέσει όταν ξυπνάω έτσι :))))

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Flash Bank! και Full Extra Καταθλιπτικες σκεψεις

Η αναδρομή σε καταστάσεις του παρελθόντος, άμεσου ή έμμεσου, είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων ημερών κάθε χρόνου.
Όπως γνωρίζετε όσοι με περιτριγυρίζετε τους τελευταίους μήνες (και χρόνια μη σου πω), πρέπει να έχετε καταλάβει ότι το 2009 ήταν η πιο μπερδεμένη, αγχωτική, πιεστική, και να μην πω τιποτα άλλο, χρονιά για μένα. Επειδή το τελευταίο εξάμηνο του 2009 έτρεξε πιο γρήγορα απ' ότι μπορούσε να συλλάβει ο εγκέφαλός μου, τώρα που άρχισα να ξεμπλοκάρω (σιγά σιγά και έχω μέλλον ακόμα), άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι έζησα.

Φυσικά κάπου εδώ είναι που αντιλαμβάνομαι και τις συνέπειες.

Έχεις νιώσει ποτέ την αίσθηση του φυλακισμένου?
Έχεις νιώσει ποτέ, πως είναι όλος ο κόσμος γύρω σου να ζει τη ζωή του, όποια και αν είναι αυτή, ενώ η δική σου έχει μπεί στην κατάψυξη?
Κάπως έτσι ζούσα το τελευταίο εξάμηνο του 2009.

Από τη φύση μου έχω πειραγμένα νεύρα, φαντάσου πως έγιναν μετά από αυτό!

Και εκεί που έλεγα ότι άντε να δούμε τη νέα χρονιά με άλλο μάτι!

Τσουπ!Πριν από λίγες ημέρες ένα βράδυ μου έκλεψαν(μπορεί και απλά να το έχασα) το κινητό(το οποίο δεν έχει κλείσει μήνα ακόμη...)!

Κλάααααααμααααααα!Κλαάααααααμαααααα!Τόσο κλάμα και νεύρα είχα πολύ καιρό να έχω...

Και φυσικά δεν άλλαξε κάτι όσο και αν έκλαψα, όσο και αν στεναχωρήθηκα...
Μόνο που ξύπνησα με τα μάτια πρισμένα σαν να έχω φάει μπουνιά...

Και τη διάθεση στο πάτωμα...Και ακόμα παρακάτω...


Α!Ήπια και έναν καφέ με την κουμπάρα μου.Είχα να τη δω κάτι μήνες. Με άρχισε στα "Άντε κοριτσάκι μου,να παντρευτείς και εσύ.", και κάτι άλλα του τύπου "Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και τι θα κάνεις στη ζωή σου" κλπκλπ.

Όχι ότι ίδρωσε το αυτί μου, δεν παίρνω χαμπάρι από κάτι τέτοια, αλλά είναι που εδώ και πολύ καιρό αναρρωτιέμαι τι θα κάνω τελικά με τη ζωή μου.

Η αλήθεια είναι ότι όντως και υπό προϋποθέσεις, τα περιθώρια στενεύουν. Και όχι ότι δεν είμαι καλά στη ζωή μου, μια χαρά είμαι. Αλλά να, είναι που όλες οι γυναίκες γύρω μου γεννοβολάνε σαν κουνέλες ρε γαμώτο!Και εγώ συνεχώς σκέφτομαι "Άραγε εγώ θα γίνω ποτέ μάνα?" Δεν είναι ότι θέλω ντε και καλά να γίνω μάνα τώρα!Αλλά αυτό που με αγχώνει είναι αν θα γίνω ποτέ...Να ξέρω βρε αδερφέ...Να μου φύγει το άγχος....!


Μετά σκέφτομαι και τις επιλογές που κάνω/έχω κάνει/θα κάνω... Είναι που υποσυνείδητα με εμποδίζω να κάνω κάποια πράγματα...Πιστεύω στους ανθρώπους. Και εμπιστεύομαι, και ελπίζω.Αν και δεν πρέπει.

Και ναι τώρα που τα παραδέχομαι αυτά τα πράγματα έχω βγεί από τον εαυτό μου και σου μιλάει ή άλλη, αυτή που έμεινε μέσα στο σώμα μου και βλέπει τα πράγματα πιο λογικά...

Και μετά τσούυυυπ!Να ο λιγμός στο λαιμό.Και με πνίγει...Άραγε μετά από αρκετά χρόνια θα έχω κάνει κάτι για το οποίο να είμαι περήφανη?
Η μονάχα θα έχω να λέω "Υπέμεινα, Περίμενα, Πίστευα" και δεν ξέρω εγώ τι άλλο...

Συζήτησα και με τα παντρεμένα αρσενικά του γραφείου (γιατί δεν ξέρω αν σας έχω ενημερώσει αλλά μόνο τα αρσενικά είναι πατρεμένα στο γραφείο μου. Τα θηλυκά είναι λεύτερα πουλιά).

Τι άλλαξε ρε παιδιά μετά το γάμο σας στη σχέση σας?

-Άλλαξε η ζωή μου όλη.Κυρίως με τη συγκατοίκηση και μετά με το παιδί.
-Δεν άλλαξε τίποτα. Όπως είμαστε ήμασταν. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει αν έρθει παιδί.

Ωραία, σκέφτομαι. Άρα τι παραπονιούνται όλοι οι παντρεμένοι?

Κάνω rephrase στην ερώτηση :

"Ρε παιδιά, ειλικρινά τώρα, πείτε μου χύμα. Τι άλλαξε στη ζωή σας με το γάμο?"

- Ε..να...Δεν βγαίνω με τους φίλους μου πια. Επειδή δεν είναι κανείς παντρεμένος. Αυτοί κανονίζουν ταξιδάκια κλπ.Εγώ ποτέ δεν είμαι μέσα.Κυρίως επειδή υπάρχουν τα παιδιά.

- Ε...Κοίτα να σου πω. Η γυναίκα αλλάζει μετά το γάμο. Θεωρεί τα πάντα δεδομένα και σκυλιάζει.

ΑΑΑΑ, εδώ είμαστε, λέω από μέσα μου. Ξαναδιατυπώνω μια ερώτηση :

"Και γιατί μετά το γάμο γίνεστε γουρούνια?"

-Ε, ρε συ, γιατί οι γυναίκες γίνονται σκύλες.Γιατί πατάνε πάνω στο γάμο και λένε "τώρα θα δεις", και αν κάνουν και κανένα παιδί εκεί να δεις. Σε κρατάνε στο χέρι.Γιατί ακόμα και αν χωρίσεις με 800€ διατροφή πως να ζήσει μετά ο άντρας?


χμμμ...Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι...Είμαστε τόσο σκύλες τελικα?Εγώ δηλαδή που απλά θα ήθελα μια ευτυχισμένη οικογένεια όπου θα επικρατεί το εμείς και το εγώ θα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, είμαι από άλλο επισόδειο?

Δεν καταλαβαίνω...
Μήπως να ξεχάσω την προοπτική γάμος-οικογένεια?Να αφοσιωθώ στην καριέρα μου και να γίνω σαν τα υπόλοιπα θηλυκά του γραφείου?Και τι θα πω στο βιολογικό μου ρολόϊ που θα αρχίσει να χτυπάει ωσονούπο? "Σουτ εσυ, δεν ξέρεις τι λες!?"

Θές να με πεις τρελλή?Θές να με πείς παλαβή?

Πές με αγαπημένε μου αναγνώστη. Πές με ότι θες. Δεν με πολυαγγίζει πια τι θα με πείς.Πιο πολύ γιατί δεν ξέρω τι πιστεύω εγώ για τον εαυτό μου. Και πολύ φοβάμαι ότι πιστεύω τα χειρότερα...

Αυτά τα νέα από την χώρα του ΠΟΤΕ και του ΟΤΑΝ που ζω....

φωτό
inmagine.com

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

New Year ,New Year!

Διανύουμε ήδη το πρώτο δεκαήμερο της νέας δεκαετίας. Από τις πρώτες κιόλας μέρες το κλίμα έχει φανεί. Σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ο χρόνος αλλά σε γενικές γραμμές φανταζόμαστε.
Αυτήν την πρωτοχρονιά κατάλαβα μερικά πραγματάκια τα οποία θα εναποθέσω εδώ σαν μικρά βοτσαλάκια στην προσπάθειά μου να χτίσω γερές βάσεις για να αντιμετωπίσω το ό,τι μου έρθει από ΄δω και πέρα.

1) Η αλλαγή του χρόνου είναι μια τεράστια εμπορική επιτυχία.
Εμείς αλλάζουμε στις 12, αλλά στη γερμανία αλλάζουν στη 1 (ώρα Ελλάδας) και οι Αμερικάνοι αλλάζουν στις 7 το πρωί(επίσης ώρα Ελλάδας).Όλα είναι σχετικά. Και τι σημασία έχει στην τελική τι ώρα αλλάζουμε χρόνο?Δεν αλλάζει τίποτα, εκτός από την αίσθηση που έχουμε στο κεφάλι μας. Εγώ που είμαι Ελληνίδα και βρέθηκα να αλλάζω χρόνο στη Γερμανία σας πληροφορώ ότι πιο πολύ χάρηκα όταν με πήραν από την Ελλάδα και μου είπαν ότι άλλαξε ο χρόνος παρά την ώρα που άλλαξε σε εμάς.

Ο χρόνος άλλαξε, πάνω μου και γύρω μου όμως δεν άλλαξε τίποτα. Ο παλιός ο χρόνος έφυγε τόσο μπερδεμένα που ξέχασε τα πάντα πίσω του. Και την κακή μου διάθεση και την γκρίνια μου, και τις άσχημες καταστάσεις. Έτσι ο καινούριος χρόνος μόλις ήρθε "βρωμίστηκε" από τα κατάλοιπα του παλιού.

Δεν είμαι απαισιόδοξη, απλά δεν περιμένω κάτι διαφορετικό από τον "καινούριο" χρόνο γιατί στην ουσία δεν νιώθω ότι άλλαξε κάτι πέρα απ'την ημερομηνία που έτσι και αλλιώς είναι διαφορετική κάθε μέρα....

Προτιμώ λοιπόν να λέω ότι σήμερα είναι μια καινούρια μέρα παρά να κοιτάω τον χρόνο σαν τσουβάλι με πατάτες και να εύχομαι να είναι πιο καλός από τον προηγούμενο.

2) Ο άνθρωπος, και δη ο έλληνας άνθρωπος
είναι τέρας μισαλλοδοξίας.


Αν δεν μας μοιάζεις τότε είσαι κατώτερος. Αν είσαι gay είσαι κατώτερος. Αν είσαι πασόκος και εμείς ΝΔ, είσαι κατώτερος κοκ.

Να μου το θυμάστε αυτή η λογική δεν θα μας βγεί σε καλό.

Γουστάρω τους αδιάφορους. Αυτούς που δεν σε κρίνουν για το φύλο που προτιμάς να έχεις δίπλα σου στο κρεβάτι, που δεν σε κρίνουν για το αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος ή μωαμεθανός, που δεν σε κοιτάνε περίεργα φτύνοντας τον κόρφο τους στο μετρό επειδή φοράς ένα μαύρο ξεβαμένο τζιν παντελόνι με το ένα μπατζάκι φούξια και έχεις τα μαλλιά σου κόκκινη μοϊκάνα.

3) Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης είναι The best Place to be!!


Σκίζουν!Από οργάνωση από κοινωνική πρόνοια, από ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.Και όλα αυτά σε κρατικό επίπεδο.

4) Έναν έλληνα να τον φοβάσαι.
Δυο μήν τους φοβάσαι θα φαγωθούν μόνοι τους!

Επιβεβαιώνω, συμφωνώ και επαυξάνω με το ρητό των Αμερικάνων!

Ο ένας έλληνας κάνει θαύματα, πολλοί μαζί σκοτόνονται μεταξύ τους και δεν κάνουν τίποτα στην τελική!

5) Τα παντα είναι στο μυαλό μας.

Ζούμε μια απόλυτη και τεράστια ψευδαίσθηση. Αν πω ότι είμαι καλά, είμαι καλά. Αν πω ότι άλλαξε ο χρόνος, άλλαξε ο χρόνος. Αν πω ότι είμαι ευτυχισμένη, είμαι ευτυχισμένη..

Τα πάντα τα ζούμε εικονικά στο μυαλό μας. Τίποτα δεν είναι αληθινό. Τίποτα εκτός από το χάδι την αγκαλιά την προσωπική επαφή.

Και σας το λέω εγώ μια μανιώδης shopper : Δεν αξίζει τίποτα. Τίποτα δεν μπορεί να σε γεμίσει. Όσες γόβες, ρούχα και πράγματα αν αγοράσεις. Μονάχα ένα ζεστό χάδι και μια αγκαλιά.

Γιαυτό αν θέλετε να κάνετε κάτι καινούριο γιαυτόν το χρόνο επενδύστε στις προσωπικές επαφές. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο θα ανταμειφθείτε πλουσιοπάροχα!

Δεν έχω στόχους για τον καινούριο χρόνο.
Εξακολουθώ να θέλω να έχω δουλειά αγάπη και υγεία.

Τα τετριμένα δηλαδή...