Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Δεν πληρώνω ! Δεν πληρώνω!

Ο Ντάριο Φό το 1974 ,με το έργο του Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω! Περιγράφει με χιουμοριστικό τρόπο την κατάσταση στην οποία οδηγούμαστε σήμερα.

Ντάριο Φό- Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω!

Ένα συνηθισμένο εργατικό σπίτι. Μπαίνει μια γυναίκα (Αντόνια) ακολουθούμενη από μιαν άλλη πιο νέα (Μαργαρίτα), φορτωμένες με ψώνια που τ' αφήνουν πάνω στο τραπέζι.

ΑΝΤ. Στάθηκα τυχερή που σε συνάντησα. Διαφορετικά δεν ξέρω πώς θα τα κουβαλούσα όλα αυτά.
MAP. Μπορώ να μάθω πού βρήκες χρήματα για ν' αγοράσεις όλ αυτά τα πράγματα;

ΑΝΤ. Στο 'πα πως δεν τ' αγόρασα. Τα κέρδισα με κουπόνια του Tχχχ. Έπειτα βρήκα μέσα σ' ένα
τέτοιο κουτί ένα χρυσό νόμισμα.

MAP. Αυτά πήγαινε να τα πεις σε καμιά άλλη... χρυσό νόμισμα...
ΑΝΤ. Γιατί, δεν το πιστεύεις;

MAP. Ε... όχι.

ΑΝΤ. Τότε να σου διηγηθώ κάτι άλλο. Ε... πού πας;

MAP. (πάει να φύγει). Γεια σου.

ΑΝΤ. Στάσου, στάσου. Περίμενε. Θα σου πω την αλήθεια, αλλά πρώτα κλείσε τη πόρτα.

MAP. (κλείνει τη πόρτα. κάθεται). Εμπρός, λέγε.

ΑΝΤ. Λοιπόν, πήγα σούπερ-μάρκετ κι εκεί ήταν ένα τσούρμο γυναίκες και δυο-τρεις άντρες που
κάνανε μεγάλη φασαρία για τις τιμές που αυξήθηκαν μέχρις αηδίας.

MAP. Σωστά το 'πες. Μέχρις αηδίας.

ΑΝΤ. (κοιτά τα ψώνια που με το ζόρι χωρούσαν μες στο ντουλάπι). Τα ζυμαρικά κι η ζάχαρη, δε λέγεται. Για να μη μιλήσουμε για το κρέας και τα συσκευασμένα είδη. Κι ο διευθυντής προσπαθούσε να μας καλμάρει. «Μα γω δε μπορώ να κάνω τίποτα» έλεγε, «τις τιμές τις βάζει η διεύθυνση, αυτή αποφάσισε τις αυξήσεις». «Αποφάσισε; Με ποιανού άδεια»; «Με κανενός άδεια. Είναι νόμιμο. Υπάρχει ελεύθερο εμπόριο. Ελεύθερος ανταγωνισμός». Ελεύθερος ανταγωνισμός εναντίον ποιου; Εναντίον μας; Και μεις πάντα πρέπει ν' απειλούμαστε, τα λεφτά ή τη ζωή σας; «Είστε ληστές» τους φώναζα γω. Και μετά κρύφτηκα.

MAP. Μπράβο. Σωστά έκανες.

ΑΝΤ. Μετά, μια γυναίκα είπε: «Φτάνει, μέχρις εδώ. Αυτή τη φορά τις τιμές θα τις καθορίσουμε εμείς... Θα πληρώσουμε αυτό που πληρώναμε πέρσι. Κι αν κάνετε τους δύσκολους τα παίρνουμε και φεύγουμε χωρίς να πληρώσουμε τίποτα. Καταλάβατε Έπρεπε να 'βλεπες το διευθυντή. «Είστε τρελές. Θα καλέσω την αστυνομία». Φεύγει προς το ταμείο σαν αστραπή για να τηλεφωνήσει, μα το τηλέφωνο δε λειτουργεί. Κάποιος έκοψε το καλώδιο. «Συγγνώμη, αφήστε με να πάω στο γραφείο μου. Συγγνώμη». Αλλά δε μπορούσε να περάσει. Όλες οι γυναίκες από γύρω του. Μας σπρώχνει. Και τότε μια γυναίκα κάνει πως τρώει τάχα μια κλωτσιά, πέφτει κάτω και κάνει τη λιπόθυμη.

MAP. (γελώντας). Α...α... τι ωραία!

ΑΝΤ. «Δειλέ», φωνάζει μια νταρντανογυναίκα. «Τα 'βαλες με μια φτωχή γυναίκα που ίσως είναι κι έγκυος. Αν χάσει το παιδί να δεις τι έχεις να πάθεις. Θα σε κλείσουμε φυλακή. Δολοφόνε». Και μετά όλες μαζί. «Παιδοκτόνε».

MAP. (γελώντας). Αχ... πόσο λυπάμαι που δεν ήμουνα κι εγώ εκεί!
ΑΝΤ. Κρίμα, ήτανε σωστό πανηγύρι.

MAP. Και πώς τέλειωσε;

ΑΝΤ. Πληρώσαμε αυτό που αποφασίσαμε. Πρέπει να σου πω πως κάποια το παράκανε λιγάκι.

Θέλησε, για τα πράγματα που πήρε, να της κάνει πίστωση, χωρίς να δώσει καν όνομα, «Δε θα σας πω που μένω», έλεγε, «γιατί μετά, κύριε διευθυντά, είστε ικανός να με καταγγείλετε, σας ξέρω εγώ. Πρέπει να μου 'χετε εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι η ψυχή του εμπορίου. Αυτό δε λέτε πάντα; Λοιπόν, στο επανιδείν και καλήν εμπιστοσύνη».

MAP. Χα... χα... χα.

ΑΝΤ. «Έρχεται η αστυνομία», άρχισε να φωνάζει κάποια, αλλά ήταν παραμύθι. Τότε όλες μαζί το βάλαμε στα πόδια. Άλλη άφηνε κάτω τα ψώνια κι άλλες ξεσπούσανε σε κλάματα. «Ησυχία, ησυχία», άρχισαν να φωνάζουν κάτι εργάτες που βρέθηκαν εκεί. «Γιατί τα κάνετε πάνω σας, γιατί σας πιάνει τέτοιος φόβος για την αστυνομία; Για το Θεό! Είναι δικαίωμα σας να πληρώσετε μόνο αυτό που πρέπει». Τότε αρχίσαμε να φωνάζουμε όλες μαζί: «Δε πληρώνουμε, δε πληρώνουμε». Κι αυτό μετρά για τα λεφτά που μας κλέψανε τόσα χρόνια που ψωνίζουμε δω. Και δόστου και φεύγαν οι γυναίκες φορτωμένες με πράγματα. Και τότε το ξανασκέφτηκα. Έκανα όλα τα ψώνια από την αρχή. «Δε πληρώνουμε, δε πληρώνουμε», φώναξα κι όλες οι άλλες φώναζαν μαζί.

MAP. Αχ τι ωραία. Να πάρει η ευχή, κρίμα να μην είμαι κι εγώ εκεί.

ΑΝΤ. Στο μεταξύ νάσου κι η αστυνομία. Όμως αυτή τη φορά καμιά μας δε το 'βαλε στα πόδια. Τρέμαμε, μα δε φαινότανε το παραμικρό. Τόσο, που βλέποντάς μας έτσι αποφασιστικές να βγαίνουμε έξω φορτωμένες με τα ψώνια και μ' όλη τη φασαρία που γινόταν, δε καταλαβαίνανε τίποτα. «'Αντε, γρήγορα πάτε μέσα να συλλάβετε τους κλέφτες». Και δρόμο, φεύγαμε με τους εργάτες που κάναν αλυσίδα για να φτάσουμε άνετα στο τραμ.

MAP. Τι ωραία...

ΑΝΤ. Ε, ναι. Ήτανε σα γιορτή, όχι τόσο γιατί δε πληρώσαμε τα πράματα, αλλά γιατί πρώτη φορά κάναμε όλες μαζί κάτι σωστό και με κουράγιο ενάντια στ' αφεντικά.



Επιθυμία και επιδίωξη όλων είναι η πλήρης κατάργηση των διοδίων,

αλλά μέχρι να επιτευχθεί είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τις διατάξεις που ισχύουν σήμερα.

Για τους χρήστες της ΠΑΘΕ ισχύει ο νόμος 3555/2007 (που κύρωσε την σύμβαση της εταιρίας ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε. με το ελληνικό Δημόσιο). Για τους κατοίκους των περιοχών όπου λειτουργούν διόδια, ισχύει ο νόμος 2539/1997, που τους απαλλάσσει από την υποχρέωση καταβολής διοδίων και φυσικά για όλους ισχύει το Σύνταγμα της Ελλάδας.


Ειδικότερα, ο νόμος 3555/2007 ΦΕΚ 81 Α, προβλέπει:


- Άρθρο 24.2.2: ισχύει η αρχή καθορισμού των διοδίων-τελών, ανάλογα με τη διανυόμενη από το χρήστη απόσταση.
- Άρθρο 24.1.3: ο Παραχωρησιούχος υποχρεούται να μεριμνήσει για την σταδιακή εγκατάσταση ηλεκτρονικού συστήματος.
- Άρθρο 18.2.2: μέσα σε 20 μήνες, ήτοι μέχρι τις 26/12/2008, θα έπρεπε να είχανολοκληρωθεί όλα τα έργα και εγκαταστάσεις στο τμήμα της Εθνικής Οδού Μεταμόρφωση-Σχηματάρι (εκτός από τον Α/Κ Βαρυμπόμπης).
- Άρθρο 18.2.3: μέσα σε 32 μήνες, ήτοι μέχρι τις 26/12/2009, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί όλα τα έργα και εγκαταστάσεις στο τμήμα της Εθνικής Οδού Μεταμόρφωση-Αγ.Κωνσταντίνος, δηλαδή ΚΑΙ το πλήρες ηλεκτρονικό σύστημα που αναφέρεται στο άρθρο 24.2.5.


Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η δυνατότητα που δόθηκε στον Παραχωρησιούχο να τοποθετήσει μετωπικά διόδια στις Αφίδνες και να εισπράττει Διόδια για όλο το τμήμα των 51χλμ., από Μεταμόρφωση έως Σχηματάρι, ανεξάρτητα από την διανυόμενη απόσταση, εκτός από το ότι έχει νομικά κενά που θα αναφερθούν στη συνέχεια, ήταν και εντελώς προσωρινού χαρακτήρα, μέχρι δηλαδή να εκπνεύσουν οι τμηματικές προθεσμίες του άρθρου 18.

Επομένως, η λειτουργία των διοδίων με τον σημερινό τρόπο είναι εντελώς αυθαίρετη και παράνομη.


ΝΟΜΙΚΑ ΚΕΝΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3555/2007
1. Τα διόδια στο τμήμα των 51χλμ., της ΠΑΘΕ από Μεταμόρφωση έως Σχηματάρι, που έχει κατασκευαστεί από χρηματοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα για τους χρήστες, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος τους (65% έως 90%) προορίζεται για την κατασκευή της Ιόνιας Οδού, στο Δυτικό τμήμα της χώρας και έτσι παραβιάζονται τα Άρθρα 4.2 και 4.5 του Συντάγματος, που ορίζουν ότι: «οι Έλληνες έχουν ίσες υποχρεώσεις και συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
2. Η επιβολή διοδίων που αντιστοιχούν σε χρήση 51χλμ. σε όσους εισέρχονται/εξέρχονται από ενδιάμεσους κόμβους, μεταξύ των οποίων μεσολαβεί ο σταθμός διοδίων των Αφιδνών, είναι αντίθετη με τα άρθρα 24.2.2, 24.1.3 & 24.2.5 του νόμου 3555/2007, καθώς και με το άρθρο 25 του Συντάγματος, γιατί συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος και δεν σέβεται την αρχή της αναλογικότητας (π.χ. για τα 6χλμ. από Αφίδνες μέχρι Αγ. Στέφανο, καλούμαστε να πληρώσουμε για χρήση 51χλμ.).


ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

Στο άρθρο 24.1.5(2), εδάφια (i) και (ii), προβλέπεται ότι ο Παραχωρησιούχος μπορεί να απαιτήσει από το χρήστη που δεν πλήρωσε, την καταβολή του 20πλάσιου του αντιτίμου σαν αστική ποινή με τις ακόλουθες προϋποθέσεις και διαδικασίες:
α) Πρέπει να έχει πάρει άδεια από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για να εγκαταστήσει και να χρησιμοποιεί κάμερες.
β) Να στείλει στο αρμόδιο Υπουργείο την φωτογραφία των πινακίδων με σημείωση του χρόνου διέλευσης. Το υπουργείο πρέπει μέσα σε 5 ημέρες να του παρέχει τα στοιχεία του κατόχου του οχήματος. Στη συνέχεια, ο Παραχωρησιούχος μπορεί να ζητήσει την έκδοση διαταγής πληρωμής, εφ΄όσον περάσουν 15 ημέρες και ο χρήστης δεν έχει πληρώσει.

Η διάταξη όμως αυτή του άρθρου 24.1.5 είναι αντισυνταγματική γιατί:
α) δεν παρέχει στον πολίτη το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης (άρθρο 20.2), και
β) γιατί παρέχει στο προσωπικό του Παραχωρησιούχου (ο οποίος μπορεί να προσλαμβάνει οποιονδήποτε, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα και με ανεξέλεγκτα προσόντα και ιδιότητες) αρμοδιότητες δημοσίου υπαλλήλου (άρθρο 103.1 του Συντάγματος).

Στο ίδιο άρθρο, ρητά αναφέρεται ότι το Δημόσιο (Αστυνομία, Τροχαία και Δ.Ο.Υ.) δεν έχει καμία ανάμειξη στη διαδικασία επιδίωξης είσπραξης του αντιτίμου και της αστικής ποινής, πρόκειται δηλαδή για μια οικονομική διαφορά μεταξύ του ιδιώτη χρήστη και του ιδιώτη ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εάν ο Παραχωρησιούχος προσπαθήσει μέσω διαταγής πληρωμής να εισπράξει πρόστιμα από τους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, τα Δικαστήρια όπου αυτοί θα προσφύγουν, θα τους δικαιώσουν και η εταιρεία θα έχει γενικότερα προβλήματα σχετικά με τη νομιμότητα της Σύμβασής της.

Εκτός όμως από την παράνομη, αυθαίρετη και καταχρηστική απαίτηση καταβολής Διοδίων, η μη συμμόρφωση του Παραχωρησιούχου με τις συμβατικές του υποχρεώσεις και η αδιαφορία του Δημοσίου, έχουν προκαλέσει προβλήματα οδικής ασφάλειας στον επικίνδυνο και ημιτελή παράπλευρο δρόμο (παράδρομο) από τον Άγιο Στέφανο μέχρι τη Μαλακάσα διότι:
α) Για να αποφύγουν τα διόδια των Αφιδνών, σχεδόν όλα τα φορτηγά διεθνών μεταφορών, κινούνται στον παράδρομο, ο οποίος πλέον είναι γεμάτος λακκούβες και εξογκώματα. Αυτό συμβαίνει διότι οι προδιαγραφές του δεν αφορούν βαριά κυκλοφορία, δεν έχει διαχωριστική λωρίδα, αλλά ούτε και κατάλληλη σήμανση, με αποτέλεσμα συνεχή πρόκληση ατυχημάτων και πολύ μεγάλη ταλαιπωρία. Ο παράδρομος, αντί να εξυπηρετεί τους κατοίκους και την τοπική κυκλοφορία, έχει αποκτήσει κίνηση επιπέδων εθνικής οδού.
β) Από τη δεξιά πλευρά του παράδρομου (με φορά κίνησης προς Αθήνα), αυτός παραμένει ημιτελής, αφού διακόπτεται στη Μαλακάσα (από τη Σφενδάλη έως τις Αφίδνες), στις Αφίδνες (από την ιδιοκτησία του κ. Παπαρούνη), αλλά και στον Αγ. Στέφανο (από το στρατόπεδο της 651ΑΒΥΠ).

Εμείς οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι των περιοχών, από τις Αφίδνες μέχρι τον Ωρωπό, δεν υποκύπτουμε στο εκβιαστικό δίλημμα του τύπου “να πληρώνουμε το παράνομο χαράτσι ή να διακινδυνεύουμε τη ζωή μας στον άθλιο και ημιτελή παράδρομο”.

Αποφασίσαμε ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ, να μη δίνουμε το ονοματεπώνυμό μας και αρνούμαστε να παραλάβουμε οποιοδήποτε χαρτί, ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΕΝΟΙ την κρίση των Δικαστηρίων.



Την προηγούμενη εβδομάδα αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στη συμπρωτεύουσα. Κατά τη διάρκεια της διαδρόμής μου κλήθηκα να πληρώσω πάνω από 20€ διόδια!!! Για μια διαδρομή που στο 90% οι δρόμοι είναι άθλιοι, ημιτελείς και γεμάτοι παρκάψεις.



Γνωρίζοντας και παρακολουθόντας το κίνημα "Δεν πληρώνω διόδια σε όλη την Ελλάδα" αποφάσισα στο γυρισμό, τουλάχιστον να αρνηθώ την καταβολή του ποσού όταν ο δρόμος δεν ήταν σωστά φτιαγμένος ή όταν ήταν ημιτελής.



Ναι, ήρθα από Θεσσαλονίκη και αρνήθηκα καθ'όλη τη διάρκεια της διαδρομής να πληρώσω τα παράνομα και άδικα διόδια. ΚΑΝΕΙΣ υπάλληλος δεν μπόρεσε να μου το αρνηθεί, κανείς αστυνομικός δεν με σταμάτησε και κανείς δεν αντέδρασε.



Φυσικά γιατί είναι παράνομοι!



Καλώ και όλους εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, όταν βρεθείτε μπροστά από διόδια να αρνηθείτε να πληρώσετε.



Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε είναι άδικο να πληρώνουμε ξανά και ξανά τους χιλιοπληρωμένους άπό τους φόρους μας δρόμους, για να πλουτίζουν οι ιδιωτικές εταιρείες!

Διαδόστε το λοιπόν, και όσοι θέλετε μπορείτε να παρακολουθήσετε κάποια video που υπάρχουν στο you tube σχετικά με αυτήν την κίνηση!

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

10 Νοεμβρίου 1984

Αυτή η μέρα...

Για τους περισσότερους είναι μια απλή συνηθισμένη μέρα, όπως όλες οι άλλες...

Για τη μαμά μου, για μένα, για τον αδερφό μου και για τον μπαμπά μου αυτή η μέρα είναι μια ξεχωριστή....

Αυτό το κομμάτι....

Οι περισσότεροι ίσως δεν το ξέρετε.

Οι λίγο μεγαλύτεροι μπορεί και να το θυμάστε από μια ταινία του '80....

Για τη μαμά μου, τον μπαμπά μου, και εμένα αυτό το κομμάτι...Είναι μαγεία...

26 χρόνια και καμιά 10 ώρες πριν από την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, μια γυναίκα έγκυος μπήκε στο μαιευτήριο ΗΡΑ, συνοδευόμενη από τον άντρα της, με πολύ άγχος, πόνους και φόβο, για να γεννήσει το πρώτο της παιδί.

Μπαίνοντας στην αίθουσα αναμονής , στο δρόμο της για την αίθουσα τοκετού, έπαιζε αυτό το κομμάτι. Άρεσε πολύ και στους δυο και έτσι η γυναίκα ζήτησε από τον άντρα της να μείνουν εκεί και να ακούσουν αυτό το κομμάτι και να μπεί μετά στη διαδικασία του τοκετού...

Αφού τελείωσε το τραγούδι, σηκώθηκε και προχώρησε για να ξεκινήσει η διαδικασία...

Λίγες ώρες μετά κρατούσαν στα χέρια τους ένα κοριτσάκι...

Μεγαλώνοντας αυτό το κοριτσάκι, και μη έχοντας ιδέα για την πιο πάνω ιστορία, ένα απόγευμα άκουσε αυτό το κομμάτι τυχαία, καθώς περιπλανιόταν στις γωνιές του internet.

Αμέσως ένιωσε ένα ρίγος να τη διαπερνά. Ο ήχος ήταν τόσο οικείος και τόσο ζεστός...Σαν να το ήξερε χρόνια... Άρχισε να δακρύζει χωρίς να ξέρει το λόγο.

Κάπου εκεί η μητέρα της ακούγοντας το τραγούδι που είχε να το ακούσει πολλά χρόνια, μπήκε στο δωμάτιο της κοπέλας και τη βρήκε δακρυσμένη. Τι ρώτησε γιατί κλαίει και η μικρή της απάντησε ότι το κομμάτι αυτό είναι πολύ συγκινητικό, και νιώθει ότι το ξέρει από παλιά, ακόμα και αν το άκουγε πρώτη φορά.

Τότε η μητέρα της, της είπε αυτή την ιστορία φανερά συγκινημένη... Από τότε αυτό το κομμάτι είναι βαθιά μες τις καρδιές τους. Και όταν ξημερώνει 10 του Νοέμβρη και οι δύο θυμούνται αυτές τις στιγμές....

Πέρασαν 26 χρόνια από έκείνη τη νύχτα...26 χρόνια που τα νιώθω στο πετσί μου ένα προς ένα.

Σήμερα, δεν στεναχωριέμαι που μεγαλώνω, δεν λυπάμαι που ωριμάζω...

Χαίρομαι γιατί κάθε χρόνος που περνάει, εκτός από τα σημάδια του, μου αφήνει γνώσεις και αγάπη...

Δεν θέλω κανένα άλλο δώρο σήμερα.

Θέλω την αγάπη των δικών μου και των φίλων μου, να γεμίσει το σπίτι μου και την καρδιά μου.

Θέλω να είναι μια νύχτα αφιερωμένη στο γέλιο και τη διασκέδαση.

Και ακούω πάντα αυτό το κομμάτι και ας με κάνει να κλαίω. Πιο πολύ κλαίω για το μεγαλείο της ζωής και της γέννησης, για τους πόνους της μάνας, για την αγάπη των , που ακόμα και αν όλα τα πράγματα αλλάξουν, ακόμα και αν έρθουν τα πάνω κάτω και μαύρα γίνουν άσπρα, η αγάπη αυτή προς το παιδί δεν αλλάζει...

Και τους αγαπώ εξίσου πολύ.

Τους ευχαριστώ που με μεγάλωσαν με αγάπη και ζεστασιά. Και ευχαριστώ πολύ και τον αδερφό μου, που αν και είναι μακριά μου τα τελευταία χρόνια, μου έχει χαρίσει καμιά 20 χρόνια γεμάτα αγάπη, τόση αγάπη που ξέρω, ότι δεν θα πάρω ποτέ από κανέναν άλλο.

Γιαυτό είναι πάντα μεσα στην καρδιά μου και περιμένω πως και πως να επιστρέψει σπίτι μας...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Νεα Παράκρουση Online

Εδώ είμαι πάλι!

3 θέματα με απασχολούν τώρα τελευταία.

Α) Ο επιμένων νικά!
Νικά σου λέω, αλλά άμα είναι να μου βγάλεις την ψυχή άστο καλύτερα...Τα λεφτά μας θα τα πάρουμε. 6 -7 -8 μήνες μετά, αλλά θα τα πάρουμε! Αν είναι όμως να έχουμε πεθάνει από την ασιτία μέχρι τότε, τί να τα κάνω???
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό, αλλά αν είναι να πάθω νευρικό κλονισμό από τα εμπόδια, δεν θα την παλέψω για να δω το καλό που μου επιφυλάσσεται...

Anyway, το καλό είναι ότι πήρα μια επιταγή...Το αν θα εξαργυρωθεί η όχι δεν το ξέρω. Θέλω να πιστεύω ότι μετά από τόσα εμπόδια θα έρθει και το καλό....

Β) Δεν μπορώ να καταλάβω μερικά πράγματα στα ζευγάρια.
Θές να είσαι με έναν άνθρωπο? ή δεν θές?
Εγώ στο μυαλό μου τα πράγματα τα έχω πάρα πάρα πολύ απλά.
θες ή δεν θες. - Είσαι ή δεν είσαι.
Τώρα μπερδέματα τύπου είμαι μαζί του/της και νιώθω ασφάλεια, αλλά παράλληλα πηδ@@@μαι με τον Α-Β-Γ μανουλομάναρο που έπεσε στο δρόμο μου, δεν μπορώ ούτε να τα καταλάβω, ούτε να τα δεχτώ.

Ή είσαι πιστός άνθρωπος, αγαπάς το έτρεον ήμισυ και μένεις δίπλα του/της σε κάθε στραβό και ανάποδο που σου επιφυλάσσει η μοίρα/ζωή, ή πολύ απλά τη δεδομένη στιγμή που ανακαλύπτεις ότι σου είναι δύσκολο να μείνεις δίπλα του/της και να τον/τη στηρίξεις, τον/την εγκαταλείπεις και συνεχίζεις την όμορφη ζωούλα σου μόνη/μόνος ή με κάποιον/κάποια άλλη.
Δεν μπορεί ο εγκέφαλός μου να κατανοήσει-ακολουθήσει τη διαδικασία είμαι με κάποιον, αλλά επειδή η ζωή μας είναι δύσκολη, και τα οικονομικά πάνε από το κακό στο χειρότερο, και επειδή μου φέρεται κάπως άσχημα κλπ, του ρίχνω ένα κέρατο από δω ώς τη Νέα Υόρκη και τον χαιρετώ με καμάρι από τη γέφυρα του Βrooklyn!

ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Και μεταξύ μας : Είσαι καρατσούλα/ καρατσούλος!

Γ) Αν θες να χωρίσεις καλέ μου άνθρωπε, (άραγε πως είναι ο Βέγγος? έχουμε κανένα νέο?#άσχετο), χώρισε!
Πες το, και μάζεψε τα μπογαλάκια σου και εξαφανίσου! Σαν να μην πέρασες ποτέ. Σαν να μην υπήρξες ποτέ!
Αν πάλι, δεν είσαι πολύ σίγουρος, αν θες να χωρίσεις ή όχι, τότε κάτσε κάτω και ΣΚΕΨΟΥ, στη συνέχεια πάρε και το έτερον ήμισυ και ΣΥΖΗΤΑ! Και τέλος αποφασίστε από κοινού τι θα κάνετε! Ή θα το διαλύσετε, ή θα το διορθώσετε!

Αλλά αντιδράσεις τύπου " δεν είμαστε καλά με τη Μαρία και μου την έπεσε η φίλη της/μου η Τάνια και βγάζουμε τα μάτια μας ανελειπώς εκτοτε" μου δημιουργούν άμεσα την ανάγκη να σε φτύσω/δείρω/ βρίσω.
Επίσης, δεν μπορώ τους ανισσόροπους ανθρώπους!
Αν εσύ αγόρι μου/ κορίτσι μου, δεν ξέρεις τι θες από τη ζωή σου και από εμένα, τότε αυτό είναι κάτι που ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΑ! Πάρε το χρόνο σου και το χώρο σου, ΣΚΕΨΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ και έλα να μου το ανακοινώσεις! Θα περιμένω με χαρά την ανακοίνωση όποια και αν είναι αυτή! Αλλά το να κάθεσαι εδώ να μου ζαλίζεις τον έρωτα, και μια να είσαι μες στο πάθος, την άλλη μες στην ξενέρα, είναι κάτι που κάνει τα νεύρα μου μπαλάκια του πινγκ πογκ τα οποία χοροπηδάνε ατάκτως μέσα σε ένα δωμάτιο...Αντιλαμβάνεσαι τις συνέπειες μιας τέτοιας μακροχρόνιας αντίδρασης εε?

Λοιπόν μύνημα προς όλους τους ανισσόρροπους παγκοσμίως :

Επειδή οι εποχές είναι δύσκολες, και οι καιροί ζόρικοι, υπάρχουν 1.000.000 τρόποι να πάω στο Δαφνί, και εσύ δεν χρειάζεται να είσαι ένας από αυτούς. Γιαυτό αποστασιοποιήσουν, δες την εικόνα καθαρά και αποφάσισε.

Να ηρεμήσουμε και εμείς....

Ουφ! Τα 'πα και ηρέμησα.

Φιλούθκια!