Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Το κλάμπ

Σάββατο απόγευμα :


20:20 χτυπάει το τηλέφωνο. Η φίλη μου.
Φίλη μου : Που είσαι και τι κάνεις?
Εγώ : Έξω.Βολτα.
Φ. Μόλις ξύπνησα θα πιούμε καφε?Και μετά ποτό?
Ε. Δεν έχω όρεξη. Ίσα με έναν καφέ τον πίνω.
Φ. Καλά, έλα από δω για τον καφέ και θα σε ψήσω για το ποτό.
Ε. Έρχομαι για καφέ μόνο.


Επιστρέφω σπίτι. Φοράω ένα παντελόνι, μια μπλούζα μαύρη και τα σταράκια μου (σ.σ. all stars). Πιάνω τα μαλλιά μου έναν κότσο, δεν βάφομαι καθόλου και σκέφτομαι. "Οκ, όταν με δει θα καταλάβει ότι δεν ντύθηκα για ποτό και δεν θα με πρήξει.- χιχιχι". Φοράω τα ακουστικά και 20:30 είμαι ήδη στο δρόμο.


21:15 
Ήμουν ήδη σπίτι της φίλης μου. Χτυπάω κουδούνι, ανοίγει , με κοιτάει και μου λέει με ύφος αηδίας
Φ: Έτσι θα πάμε για ποτο?
Ε: Να πάτε εσείς για ποτό, εγώ δεν θα έρθω.Στο είπα στο τηλ, μέχρι καφέ πίνω.
Φ: Καλά, καλά, βλακείες. Θα έρθεις. Μέχρι να έρθει η ώρα θα σε έχω πείσει.


Ένα πράγμα έχω μάθει στα 27 μου χρόνια. "Όταν κάποιος επιμένει πολύ για κάτι μην μπεις στη διαδικασία να το συζητήσεις. Πες του "Ναι καλα," και τελικά κάνε ότι θες εσύ."


23:30 
Η Φίλη μου σηκώθηκε να ετοιμαστεί αφού το ραντεβού ήταν 12.30 και εγώ άρχισα να ντύνομαι για να φύγω. Αλλά... Είχε αποφασίσει ότι θα βγαίναμε για ποτό "Να ξεσκάσουμε μωρέ λίγο...".  Αφού αντέδρασα πολύ, πάρα πολύ, πάρα πάρα πολύ, τελικά το πήρα απόφαση.
Υπάρχει πιο πιεστικός άνθρωπος από τον πατέρα μου,και είναι η φίλη μου. ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΤΗ ΣΕΒΑΣΤΩ, γιατί έτσι και αλλιώς άκρη δεν βγάζεις. Έτσι συμφωνήσαμε να έρθω όπως ήμουν με τα σταράκια...Λίγο σκιά, λίγο γκλος και έξω από την πόρτα!


1:00
Φτάσαμε στο μέρος που είχαν συννενοηθεί να βρεθούμε με τους υπόλοιπους. Κάπου εκεί αναρωτήθηκα "Που πάμε?" Η απάντηση ήρθε αποστομωτική "Στο club". "Στο ποιο??Νόμιζα ότι θα βγαίναμε για ποτό, απλό ποτό..." Παρκάραμε μισό χιλιόμετρο μακριά από το "club" γιατί Σάββατο βράδυ σε μέρη που έχουν "club" δεν βρίσκεις ούτε να περπατήσεις, όχι να παρκάρεις κιόλας!


1:15
Το "club" μέσα ήταν μαύρο με μωβ. Στο κέντρο υπήρχε ένα τεράστιο μπαρ και στο βάθος 1,5 μέτρο πιο πάνω απ' όλους ήταν ο DJ , οι τρεις δηλαδή, γιατί δεν ήταν ένας.Υπήρχε ένας μετρίου αναστήματος χοντρούλης (που έπαιζε την ώρα που μπήκαμε), ένας κοντούλης αδύνατος χωμένος μέσα σε ένα laptop και ένας ψηλός αδύνατος που χάζευε τον κόσμο. 
Τα προσέχω αυτά τα πράγματα, όταν μπαίνω σε ένα μαγαζί. Από τον DJ μπορείς να καταλάβεις τι μαγαζί είναι. Ε, αυτό δεν ήταν club. Ήταν "κλάμπ", με τρεις Ντζι ντζέι. Μη χέσω. 


Η μουσική ήταν απελπιστικά δυνατά. Σκέφτηκα 358 φορές -μπορεί και παραπάνω - πόσο πολύ γέρασα, κάποτε άντεχα ώωωωωωρες τόση μουσική, ενώ τώρα δυσανασχετώ στα πρώτα λεπτά. Το τραπέζι μας ήταν αριστερά δίπλα από το 2ο μπαρ στο ύψος των Ντζι ντζέι, έτσι τους έβλεπα να εναλλάσσονται όλη νύχτα.


Μόλις φτάσαμε στο τραπέζι, συνειδητοποίησα ότι θα περνούσα τη νύχτα με 10 άγνωστους, τους οποίους δεν είχα και καμία διάθεση να γνωρίσω. Ο μέσος όρος των πελατών μέσα στο μαγαζί ήταν 17-18 και στο διπλανό τραπέζι κάθισαν  μια παρέα χοντροί με μέσο όρο ηλικίας τα 50. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ελπίδα δεν υπήρχε πουθενά. Έτσι εστίασα στη μουσικούλα, ελπίζοντας να φτιάξει αργότερα.


Η "παρέα" μου στο τραπέζι είχε χωριστεί σε άντρες - γυναίκες από την ώρα που μπήκαμε στο μαγαζί. Όταν ρώτησα τη φίλη μου γιατί δεν πάει κοντά στο αγόρι της  απάντησε "Όλη μέρα μαζί του είμαι! Κάτσε να δω και τίποτα άλλο!" Πραγματικά μου ακούστηκε εξωφρενικά ηλίθιο! Εγώ όταν έβγαινα με το αγόρι μου ήθελα να είμαι μαζί του... Βυθίστηκα σε σκέψεις για τους Ελληνάρες και τις σχέσεις, και κατέληξα να σκέφτομαι πόσο πολύ δεν θέλω να μπλέξω σε κάτι τέτοιο ΠΟΤΕ!


2:00
Όσο περνούσε η ώρα το beat που χτυπούσε στο στομάχι μου και χάριζε στον εγκέφαλο μου ένα απολαυστικό μασάζ, μου άρεσε όλο και περισσότερο. Τα περισσότερα κομμάτια που έπαιζε (ξένα) μου ήταν εντελώς άγνωστα, αλλά σκέφτηκα ότι αυτό είναι φυσιολογικό αφού έχω να πάω σε τέτοιου είδους μαγαζί πάνω από 2 χρόνια...Η μόνη που χόρευε ήμουν εγώ, αναρρωτήθηκα γιατί ο κόσμος βγαίνει αφού δεν θέλει να χορέψει...
#note to my self : Θα έπρεπε να καταλαβαίνεις ότι είσαι σε Trash ελληνάδικο, όταν ο ντζι τζέι  παίζει ραδιοφωνικά ποπάκια σε club mix...


3:00
Ο ντζι ντζέι - ο αδύνατος κοντός ανεβαίνει στα dexxx.... Αμέσως καταλαβαίνω ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν θα μου αρέσει. Βάζει ένα κομμάτι r'n'b προκειμένου να το γυρίσει, και το μάτι μου πέφτει στο κεντρικό μπαρ που διακινούσαν μεγάλες ποσότητες πανέρια με γαρύφαλα!!!! 
Ένα γκομενάκι ανεβαίνει πάνω στο μπαρ και αρχίζει να χορεύει το R'n'B τσιφτετέλι....Κάπου εκεί νιώθω το κεφάλι μου να καίει, φοβούμενη τη συνέχεια... Κατέβασα μια σειρά από γερές γουλιές ποτού αλλά δεν άλλαξε κάτι. 


3:15 
Ο Ντζι ντζέι κάνει την κίνηση ματ : Κάποιος έκλαιγε στα ηχεία "Μη ρωτάς πως περνάω..."και κάποιος άλλος μαζί του έλεγε "Τώρα θα πάρεις απ'τα 3 το μακρύτερο"... Αυτό ακριβώς! Σκέφτηκα...
Ξαφνικά όλοι μέσα στο κλαμπ - μαζί με την παρέα μου φυσικά - ήταν σαν να τους έβαλες στην πρίζα, άρχισαν να τραγουδάνε και να χορεύουν! Όλοι μαζί! Ήξεραν ΌΛΑ τα λόγια, από ΟΛΑ τα κομμάτια και τα φώναζαν με πάθος! Όταν τα κομμάτια μιλούσαν για χωρισμό όλες οι τσούπρες (οι δεσμευμένες εννοείται) με το χέρι σηκωμένο προς το ταβάνι τραγουδούσαν και κοιτούσαν με νόημα. Όταν τα τραγούδια μιλούσαν για νέους έρωτες, έπαιρναν το -καμμένο- βλέμμα της προσμονής, όταν τα τραγούδια έκλαιγαν, αδιαφορούσαν και μου έλεγαν : "Αυτό δεν είναι ωραίο...". Τέτοιες είναι.


Οι άντρες της παρέας είχαν μια μόνιμη αντίδραση. Είχαν πιει σαν βόδια από νωρίς - κατάλαβα γιατί αποκαλούν τους άντρες γουρούνια. Οι μισοί είχαν βγάλει το πουκάμισό τους, ενώ όλοι προσπαθούσαν να κουνήσουν τον κώλο τους - πράγμα απίθανο για τον μέσο Έλληνα - και κατέληγαν να κουνάνε το κομμάτι μέση-κώλος-πόδια όλο μαζί σε μια εντελώς άχαρη κίνηση! Ενώ τα χέρια ήταν και τα δύο ψηλά και στα τραγούδια τύπου Κιάμος "Σφύριξα και έληξες" (ήμαρτον!), φώναζαν κοιτώντας με νόημα τις κοπέλες τους.


Προσπαθούσα πραγματικά να καταλάβω τι έχω κάνει τόσο κακό στη ζωή μου και πρέπει να το βιώνω αυτό... Τα ελληνάδικα τραγούδια μου ακούγονται όλα το ίδιο κλάψες στα αυτιά μου και με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Είτε μιλάνε για χωρισμό είτε μιλάνε για έρωτα. Και η ελληνάδικη νοοτροπία με ενοχλεί σε εμετικό σημείο. Και είχα φτάσει σε αυτό το σημείο.


3:30
Η παρέα έχει πιει πολύ και τα μπουκάλια τελείωσαν - Εγώ έχω πιει όλο κι όλο 1 ποτό γιατί από την πρώτη γουλιά κατάλαβα ότι πίναμε πετρέλαιο... Σκέφτηκα "Ωραία, τους τελείωσε το καύσιμο, θα φύγουμε όπου να'ναι..." Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένας από την παρέα κάνει νόημα στη Σερβιτόρα και σκάει άλλο ένα μπουκάλι πετρέλαιο στο τραπέζι μας... Τα γουρούνια συνέχισαν να πίνουν, τα κορίτσια συνέχισαν να τραγουδάνε και εγώ έψαχνα απελπισμένη την έξοδο. Ο καπνός ήταν πολύ περισσότερος από το οξυγόνο μέσα στο "κλαμπ" και ένιωθα ότι τα πνευμόνια μου καίνε... Βγήκα έξω χτυπώντας και πατώντας διάφορους μεθυσμένους στο δρόμο μου. Έκανα μια βόλτα στην παραλία και ανέπνευσα καθαρό αέρα. 


4:00
Ο Ντζι ντζέι είχε ξεμείνει από κομμάτια, μάλλον ξέχασε τα καινούρια cd στο σπίτι και έπαιζε κομμάτια του 2000. Αυτά τα άκουγα φοιτήτρια, σκέφτηκα, πρέπει να είναι πολύ παλιά. Ο κόσμος όμως είχε πιει τόσο πολύ που ό,τι και να έπαιζε ο Ντζι ντζέι θα χόρευε. Ακολούθησε μια πολύ δύσκολη ώρα. Γαρύφαλλα πηγαινοέρχονταν. Τα γκομενάκια ήταν ανεβασμένα στα μπαρ και στα τραπέζια και κουνούσαν τους γοφούς τους, φορώντας αυτά τα μικροσκοπικά φορεματάκια που μετά βίας καλύπτουν στήθος και κώλο ταυτόχρονα. Όταν σήκωναν τα χέρια φαινόταν ο κώλος. Και τα χέρια ήταν μονίμως σηκωμένα...


5:00
Η παρέα έχει φτάσει σε λιώσιμο το επίπεδο αλοιφή. Χορεύουν όλοι, άντρες-γυναίκες και στα ηχεία παίζει "Πότε βούδας, πότε Κούδας"! Πραγματικά το πιστεύω αυτό το κομμάτι μαζί με το "Jump Around", θα πρέπει να διαγραφούν από τις παγκόσμιες μουσικές βιβλιοθήκες! Ή να μπουν σε κάποιου είδους μουσείο και να μην ξαναπαίξουν ΠΟΤΕ!
Εγώ υπομένω το ακουστικό και οπτικό βασανιστήριο- για πόσο ακόμη δεν ξέρω!


5:15
ΦΕΥΓΟΥΜΕ! Επιτέλους! Θέλω να βγω έξω τρέχοντας να φωνάξω από τη χαρά μου! Στο δρόμο για το αυτοκίνητο ενημερώνω τον οδηγό ότι απαιτώ να μου δώσει το κλειδί να οδηγήσω γιατί είμαι η μοναδική ξεμέθυστη. Και φυσικά σαν γνήσιος ελληνάρας - γουρούνι μεθυσμένο εκείνος αρνείται πεισματικά! Φτάνουμε στο αυτοκίνητο μπαίνουμε μέσα φοράω ζώνη, κάνω το σταυρό μου, και εύχομαι να φτάσω σπίτι μου ολόκληρη...
#note to my self 2 : ΠΟΤΕ μην βγαίνεις για ποτό χωρίς το αυτοκίνητό ΣΟΥ! 


5:45
Φτάνω σπίτι...
Ευτυχώς είμαι ακόμα ζωντανή,  Ξεμέθυστη και δεν έχω κουφαθεί ΑΚΟΜΑ!


Ξαπλώσα σκεπτόμενη, πόσο διαφορετική είμαι. Δεν ταιριάζω πουθενά. Δεν κουμπώνω ρε παιδί μου. Και δεν θέλω ούτε να μοιάσω, ούτε να ταιριάξω, ούτε να κουμπώσω πουθενά έτσι. Είμαι μια χαρά μόνη μου, όπως είμαι. Κακομαθημένη φούλ, να περιμένω από όλους ΠΟΛΛΑ, να ακούω best τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα pepper. Να μπαίνω σπίτι μου και να μοσχοβολάει καθαριότητα, και να ξαπλώνω στα μυρωδάτα μου διπλά σεντόνια. Μόνη μου. Και ας περνάω τις ώρες μου αγκαλιά με τον γάτο μου.


Δεν θέλω κανένα μεθυσμένο γουρούνι να μου φωνάζει σφύριξα και έληξες μπροστά στους φίλους του, αλλά το βράδυ να απλώνει τα βρωμόχερα του να με χαϊδέψει. Δεν θέλω να ακούω τραγούδια χωρισμού και να πίνω σαν νεροχύτης. Δεν θέλω να φοράω αυτά τα μικροσκοπικά φορεματάκια για να δείχνω τον κώλο μου χορεύοντας πάνω σε μπαρ. Δεν θέλω να βγαίνω σε μέρη που πίνουν πετρέλαιο και καπνίζουν σαν φουγάρα και όλο αυτό το ονομάζουν διασκέδαση. Δεν θέλω να γίνω σαν κάποιες γνωστές μου που όσο ήταν μόνες τους ήταν οι γ@μ@ω και δέρνω και μόλις βρήκαν γκόμενο "αλλαξοπίστησαν" και την είδαν "παναγίες". Δεν θέλω ούτε τα "κλαμπ" ούτε τα "ψαγμένα" μαγαζιά, τα δήθεν κουλτουριάρικα. Δεν θέλω ούτε όλους αυτούς τους δήθεν.


Εγώ θέλω κάτι άλλο. Εντελώς διαφορετικό. Θέλω κάτι ΑΠΛΟ. Ζεστό και όμορφο. Ταξιδιάρικο, ζουζουνιάρικο και αγαπησιάρικο. Δεν θέλω ελληναδικο. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. 


Θέλω ΠΟΛΛΑ και δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο.

Αυτή είμαι. 

25 σχόλια:

  1. Αυτή την ανάρτηση θα μπορούσα κάλλιστα να την είχα γράψει εγώ.. Πραγματικά, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ σε καταλαβαίνω! Είμαι το ίδιο πράγμα με την παρέα μου ανέκαθεν. Θες λάθος επιλογή ατόμων; Θες δικό μου εγκεφαλικό πρόβλημα; Το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα δεν ήταν και παρέα μου!Φαντάζομαι ότι οι δικοί σου κάτι άλλο θα έχουν και μένεις μαζί τους ακόμη! Μου φαίνεται περίεργο που με καταλαβαίνεις. Συνήθως με κοιτάνε σαν ούφο...;)
      Αλλά το συνήθισα και αυτό.;)

      Διαγραφή
  2. Μπράβο κοριτσάρα μου!!
    Δεν είναι τρόπος διασκέδασης αυτός.
    Χαίρομαι που έχω σταματήσει χρόοοονια να πηγαίνω σε τέτοια μέρη!
    Είναι ωραίο να είσαι διαφορετική!
    Φιλιά και κουράγιο:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ωραίο? Δε ξέρω. Δύσκολο είναι σίγουρα...
      Και ακόμη πιο δύσκολο είναι να μένεις διαφορετικός...

      Διαγραφή
    2. Κοίτα, είμαστε μια κάστα οι διαφορετικοί.
      Αν αντέξεις αποκτάς φίλους, βλέπεις πως δεν είμαστε τόσο λίγοι!
      Το εύκολο είναι ν' ακολουθείς τους πολλούς....
      Ξαναλέω, η ζωή περνά πολύ γρήγορα!!!
      Δεν αξίζει να κάνεις πράγματα που δε σε κάνουν ευτυχισμένη!

      Διαγραφή
  3. σιγά μη γίνουμε ένα με τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα.
    με τόσο τσιτσίδωμα απηύδισαν οι άντρες.
    μια χαρά τα λες.
    πήγα κι εγώ πριν κάτι μηνάκια σ ένα τέτοιο "μέγαρο"
    έφριξα κι έφυγα.
    καλό βραδάκι κορίτσι, φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ!Καλά έκανες και έφυγες..Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι κολλητική η ελληναδήλα και ότι μπορεί να κολλήσω και εγώ όταν βρίσκομαι σε τέτοια μέρη. Γιαυτό τα αποφεύγω...;)

      Δεν με πολυνοιάζει για τους άντρες. Εγώ έχω απηυδήσει προ πολλού μαζί τους και όλο αυτό το στ@ρχιδισμό-αναισθησία που κουβαλούν. Το θέμα είναι να μην τσιτσιδώνεσαι για πάρτη σου. Δεν ντρέπονται δηλαδή? Άλλο το αποκαλυπτικό και άλλο το πορνό..;)

      Φιλιά

      Διαγραφή
  4. δε σου αρέσουν τα ελληνάδικα, καθαρίζεις το σπίτι σου, ντύνεσαι απλά, δεν πίνεις ιδιαίτερα και έχεις και γάτο??? θα μπορούσες να είσαι εγώ! (οκ, δεν έχω γάτο γιατί θα παρανοούσε το ζωντανό τόσες ώρες μόνο στο σπίτι...αλλά still !)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σε οποιον αρεσουμε σκορπινα μου...
    οπως πολυ σωστα... εσυ παρατηρησες...
    δε χρειαζεται να συμβιβαζομαστε με καλπικα "πρεπει"
    για να ειμαστε αποδεκτοι...αλλα αντιθετα οσοι δε μας
    αποδεχονται...να γυρισουν προς την εξοδο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, οκ. Δίκιο έχεις. Απλά όταν γυρίζουν προς την έξοδο όλοι μαζί, είναι λίγο δύσκολο. Από την άλλη βέβαια, αν το καλοσκεφτείς καλύτερα είναι. Την κάνουν όλοι μαζί πονάς πονάς, αλλά κάποια στιγμή το ξεπερνάς και όλα οκ! Καλύτερα από το να έφευγαν ένας ένας με τα χρόνια...;)

      Διαγραφή
  6. ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΩ ΣΚΟΡΠΙΝΑ ΜΟΥ :)ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΟΥ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μου, Skroutzako! Να 'σαι καλά! Καλό Πάσχα και σε σένα εύχομαι!;)

      Διαγραφή
  7. πάντως έχεις υπομονή...
    μόνο που το διάβασα ένοιωσα έτοιμη να καλέσω ταξί!
    (μη σου πω 2 απο δαυτα, ώστε να είμαι σίγουρη ότι θα έρθει κάποιο για την μεγάλη έξοδο απ' το ''νταμπα ντουμπα'')
    εύχομαι καλή Ανάσταση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες!

      Ναι, έχω υπομονή, η αλήθεια είναι...Αυτό όμως που με κράτησε είναι ότι την κίτρινη φυλή που αναφέρεις δεν την συμπαθώ καθόλου μα καθόλου! Έτσι τους αποφεύγω συστηματικά!;) Καλή Ανάσταση και σε σένα!

      Διαγραφή
  8. Από όλους αυτούς τους αυτοαποκαλούμενους χώρους διασκέδασης λείπει η γνησιότητα και η θέρμη της επαφής. Το θέμα που αναπτύσσεις υπήρξε άπειρες φορές σημείο τριβής με τις εφήμερες παρέες μου. Θυμάμαι, κάποτε, στο χώρο του πανεπιστημίου να μιλούν δύο φοιτητές για κάποιον τρίτο απαξιωτικά. Να τι έλεγαν:"δεν καπνίζει, δεν πίνει, δεν πάει με γυναίκες, πώς ζει;". Η διασκέδαση των ανθρώπων ακολούθησε αυτό το τρίπτυχο. Σεξ με την πρώτη ευκαιρία, ποτό μέχρι σκασμού και τσιγάρο μέχρι να δηλητηριαστούμε. Όλα αυτά απαιτούσαν χώρους αναπαράστασης. Τα περισσότερα μαγαζιά στήθηκαν με ευθύνη των ιδιοκτητών τους σαν χώροι που αποθάρρυναν την ουσιαστική επικοινωνία και εκπληρούσαν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Θα έπρεπε να πίνουμε για να διώχνουμε τις αναστολές μας. Θα έπρεπε να δημιουργούμε συνθήκες αιθαλομίχλης επειδή οι θαμώνες ήταν απαραίτητο να μυηθούν, όλοι ανεξαιρέτως, στον κάπνισμα του τσιγάρου. Τα κοριτσάκια θα έπρεπε να φοράνε τα πιο λεπτά και μικροσκοπικά ρουχαλάκια, να κουνιούνται ακατάπαυστα και να διεγείρουν τα πιο άγρια ένσκτικτα. Τα αγοράκια θα ακολουθούσαν κατά πόδας: ατέλειωτο ποτό-αντιστρόφως ανάλογο του μητρικού γάλατος που στερήθηκαν- φιγούρα και μαγκιά για να γοητεύσουν το άλλο φύλο. Όλο το τελετουργικό των χώρων αυτών υπήρξε ένα τελετουργικό απομάκρυνσης και όχι ένωσης των ανθρώπων. Ναι, εκεί μέσα θα μπορούσαν να προκύψουν πολλά συμβάντα τα οποία, ωστόσο, στερούνταν αξιοπιστίας-πόσο μπορείς να βασιστείς σε συμβάντα που δημιουργούνται σε χώρους που σε ταλαιπωρεί ή ηχορύπανση, το κακής ποιότητας ποτό, η έλλειψη οξυγόνου και το εκπνεόμενο διοξείδιο του άνθρακα; Πόσο οταν πονάει ο λαιμός σου από την δυνατή φωνή που βάζεις για να μιλήσεις με την παρέα σου;

    Θα πρέπει να δούμε την διασκέδαση ως αφορμή για ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ. Οι χώροι της διασκέδασης είναι σημεία συνάντησης των ανθρώπων.Θα σου έλεγα πως είναι κάτι σαν δημόσιος διάλογος! Διαφορετικά, «αυτό που βασάνιζε τον κόσμο δεν ήταν το γεγονός ότι γελούσαν αντί να σκέπτονται, αλλά ότι δεν ήξεραν γιατί γελούν και για ποιον λόγο έχουν σταματήσει να σκέπτονται».

    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεωρώ διασκέδαση και το να ακούς μουσική. Απλά δεν θεωρώ μουσική το συγκεκριμένο είδος κλάψας . Δεν είναι κακό να βγεις να πιεις ένα ποτό σε μέρη που η μουσική είναι απελπιστικά δυνατά, ακόμα και αν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με την παρέα σου λεκτικά. Αρκεί να πας για να ακούσεις μουσική και όχι κλαψοτράγουδα και σκύλους να κλαίνε στα ηχεία. Επίσης σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ, καταλαβαίνω μια στο τόσο να σου συμβεί, σε όλους έχει συμβεί και θα ξανασυμβεί, να μεθύσουμε. Αλλά το να βγαίνεις επί τούτου για να γίνεις αλοιφή πίνοντας πετρέλαιο, και μετά να μην αφήνεις και τον ξεμέθυστο να οδηγήσει βάζοντας τις ζωές όλων σε κίνδυνο δεν το δέχομαι.

      Εν κατακλείδι θα συμφωνήσω απόλυτα με την φράση του Γουέλς «αυτό που βασάνιζε τον κόσμο δεν ήταν το γεγονός ότι γελούσαν αντί να σκέπτονται, αλλά ότι δεν ήξεραν γιατί γελούν και για ποιον λόγο έχουν σταματήσει να σκέπτονται», γιατί τελικά αυτό είναι και το "παράπονό" μου από όλη αυτή την ιστορία.

      Παραπονιούνται οι ελληνάρες ότι η Τρόικα τους φταίει για όλα, ενώ στην ουσία είναι δικά μας τα λάθη τα οποία μας κατάντησαν εδώ και τα οποία δυστυχώς θα μείνουν αδιόρθωτα όσο ζούμε στη λήθη του ελληνάδικου...

      Χαιρετώ

      Διαγραφή
  9. Νιώθω πως ό,τι και να σου πω θα είναι λίγο! Άλλωστε πολλά στα έχουν πει ήδη άλλοι (δεν πρόλαβα :-)!
    Ωστόσο δε μπορώ παρά να σε συγχαρώ για διάφορα! Και για τον τρόπο που το εξέφρασες γραπτώς όλο αυτό με τόσο παραστατικές "εικόνες" αλλά κυρίως για το πώς είσαι, το πώς νιώθεις, το πώς λειτουργείς!
    Η άποψή μου, συνέχισε έτσι και να είσαι σίγουρη πως αν δεν λυγίσεις, θα δικαιωθείς ξεκάθαρα κάποια στιγμή. Μια δικαίωση που θα είναι σύμφωνη με αυτό που εσύ θεωρείς ως καλύτερη για σένα στα βαθύτερα εσώψυχά σου! Το πιστεύω αυτό που λέω, δε το λέω έτσι για "φθορά"...

    Να είσαι καλά και να έχει καλό Πάσχα (αν αυτό μετράει σαν ευχή πραγματικά!)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες ;)

      Ό,τι έχει να πει κάποιος είναι καλοδεχούμενο. Εξάλλου εδώ ο καθένας εκφράζει την άποψή του!;) Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εδώ γράφω σαν να είναι το ημερολόγιό μου, σκέψεις και λέξεις που άλλες φορές βγάζουν νόημα άλλες πάλι όχι. Το πως είμαι, πως νιώθω, και πως λειτουργώ είναι κάτι που ακόμα ψάχνω να βρώ. Γιαυτό γράφω κυρίως. Μέχρι στιγμής έχω να πω πως αν και δεν μπορώ ακόμα να με περιγράψω αφού δεν γνωρίζω ακριβώς που ξεκινάω και που τελειώνω, το σίγουρο είναι ότι αυτό που είμαι είναι δύσκολο και μεγάλο. Δεν χωράω στα συμβατικά πλαίσια, και αυτό κάνει τη καθημερινότητα, κυρίως, δύσκολη.

      Καλό Πάσχα και σε σένα (αν το νιώθεις;) )

      Διαγραφή
  10. Σκορπίνα αγαπημένη Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά!
    ελπίζω να κάνεις διακοπές με κέφι, καλή παρέα, καλό φαγητό και κρασί.
    αναστάσιμο φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου...Δεν έκανα διακοπές!;)
      Σε διακοπές βρίσκομαι μήνες τώρα!

      Ελπίζω και εσύ να πέρασες όμορφα!

      φιλιά

      Διαγραφή
  11. Ααα Σκορπίνα εγώ σε τέτοια μαγαζάκια μια χαρά λιώνω. Δεν πρόκειται ποτέ να με δεις να ακούω τέτοια μουσικούλα στο γιουτιούμπ ή στο mp3 μου, αλλά καλώς ή κακώς τα στιχάκια μια χαρά τα ξέρω απ έξω απ τα κλαμπ, και με την κλάψα τη βρίσκω, και γενικά για μένα αυτά είναι στιγμές ξεγνοιασιάς, που δε με χαλάνε καθόλου μια στο τόσο. Έτσι κι αλλιώς, 17 είμαι και μάλλον ανήκω στο βασικό ηλικιακό γκρουπάκι του μαγαζιού που αναφέρεις :Ρ
    Σε ένιωσα όμως πάρα πολύ σε όλα σου τα σχόλια που αφορούν τον κάθε καραγκιόζη που τη βρίσκει να μειώνει την κοπέλα του για να νιώσει άντρακλας και γαμάουα έστω και για λίγο. Πόσο, μα πόσο έχουμε χάσει το νόημα της μαγκιάς ρε πούστη. Και πόσο λυπηρό είναι αυτό όταν οι προηγούμενοι από μας μας έδειξαν τι παει να πει ελληνική μαγκιά και την ξεφτιλίσαμε.

    Ω, απλά πες πως το δοκίμασες και είδες και τι παίζει μετά από τόσα χρόνια. Και μετά ντιλήτ.

    Χριστός Ανέστη και πολλά φιλάκια! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ είσαι πολύ μικρή ακόμα! Εγώ στην ηλικία σου και λίγο αργότερα ήμουν σκυλί του κερατά!;)χαχαχα!
      Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος αλλάζει, και λένε κάποιοι ότι δεν αλλάζει ποτέ!

      Μακριά από τους καραγκιόζηδες γιατί αυτοί δεν αλλάζουν ποτέ!

      Delete και ξανά delete!;)

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!