Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Επιλογές

Η αγαπημένη Αυτή κλαψούρισε πάλι, να γράψω νέα μου. Υποσχέθηκα να γράψω κάτι, και από εκείνη την ώρα το σκέφτομαι. Τι να γράψω?

Έλεγα να γράψω για το ένα ή για το άλλο που συνέβησαν, ή για το τρίτο. Όμως δεν νιώθω καλά. Μετά ήθελα να γράψω κάτι χαζό, για να γελάσει το χαζό στα βόρεια, αλλά και πάλι δεν θέλω τόσο (όχι, δεν θα σου κάνω τη χάρη!). Τελικά μετά από ατελείωτες ώρες αϋπνίας κατέληξα στον τίτλο : "Επιλογές".  



Προσοχή ακολουθεί βαθυστόχαστο ποστ.

Οι δυσκολίες στη ζωή μας είναι σαν τους μύκητες του κρασιού που προκαλούν τη ζύμωση, και από σταφύλια παίρνεις αυτό το θεσπέσιο μεθυστικό υγρό... Έτσι και με τις δυσκολίες, ο άνθρωπος αλλάζει, βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Ωριμάζει. 


Δεν ξέρω αν η ωρίμανση είναι καλή η κακή, αφού χάνεις την αθωότητά σου(άρα και την ξεγνοιασιά σου), παρόλα αυτά αποκτάς σταθερότητα. Εγώ τουλάχιστον έτσι το βιώνω. 


Βέβαια πάντα χάνεις κάτι, προκειμένου να αποκτήσεις κάτι άλλο. Έτσι όμως είναι το φυσιολογικό. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Πρέπει κάτι να αφήνουμε για να κερδίζουμε κάτι άλλο.


Βλέπω τον άνθρωπο σαν ένα μπουκάλι με υγρό, μπορείς να γεμίζεις υγρά μέχρι να ξεχειλίσεις, μετά αν θες να βάλεις κάτι άλλο, θα πρέπει κάτι να βγάλεις. 


Αυτό που θέλω να περιγράψω τόσο γραφικά, είναι η διαδικασία της επιλογής.



Είναι αυτή η διαδικασία στην οποία πρέπει να υποβάλλουμε τον εαυτό μας στην περίπτωση που βρεθούμε με δυο παρόμοια αντικείμενα στη ζωή μας. Όπως προείπα, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.


Για παράδειγμα, ο φίλος μας ο Γιάννης (τυχαίο όνομα -δεν έχω φίλο Γιάννη), είναι νέος, ωραίος, και με δουλειά (δλδ κελεπούρι στις μέρες μας) έχει, οικογένεια, φίλους, γνωστούς, και τη Μαρία. Η Μαρία είναι ξανθιά, εξίσου νέα, και ωραία. Είναι μαζί και περνάνε καλά. 

Ο φίλος μας ο Γιάννης όμως, γνωρίζει μια μέρα και τη Βάσια, σούπερ κορμί, μελαχρινή. Και γουστάρει και τη Μαρία και τη Βάσια.

Εδώ λοιπόν έρχεται το κρίσιμο σημείο της διαδικασίας της επιλογής. Ο Γιάννης πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο γνωστό (Μαρία) και το άγνωστο(Βάσια), στο ξανθό και στο στο μελαχρινό, στο στανταράκι, και στο ρίσκο. 


Όπως και να το θέσω, το θέμα είναι ότι ο Γιαννης ΠΡΕΠΕΙ να κάνει αυτή την επιλογή. Ναι φίλε μου, υπάρχουν πρέπει στη ζωή μας. Και οι επιλογές είναι ένα από αυτά. 


Δεν θα κάτσω να σου αναλύσω πόσο άδικο είναι και για τις δύο να συνυπάρχουν στη ζωή του Γιάννη, ακόμα και αν φαινομενικά έχουν διαφορετικούς ρόλους, πχ η μια (Μαρία) είναι η σχέση του ενώ η άλλη (Βάσια) μένει μόνο φίλη του. Γιατί αγαπητέ μου αναγνώστη, ακόμα και αν ο Γιάννης καταφέρει να μείνει φίλος με τη Βάσια,(δεν θα είναι για πολύ), αυτά που νιώθει για εκείνη είναι παρόμοια με αυτά που νιώθει για τη Μαρία. Άρα δεν χωράνε στο ίδιο μπουκάλι!!!


Άλλωστε η σχέση είναι ένα ταξίδι, το οποίο φτιάχνουν 2 άνθρωποι με τη χημεία τους, η μαγεία του είναι η διαφορετικότητα των συναισθηματων που προκαλεί ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Πως μπορείς να το ζήσεις όταν ένας άλλος άνθρωπος ήδη σε ταξιδεύει κάπου αλλού?


Με πιάνεις τώρα αγαπημένε μου αναγνώστη?

Είναι πολύ σημαντικό να επιλέγουμε στη ζωή μας. Ένα πράγμα τη φορά. Έναν άνθρωπο τη φορά.


Οι δρόμοι από τους οποίους θα περάσουμε προκειμένου να καταλήξουμε να κάνουμε τις επιλογές μας είναι διαφορετικοί για τον καθένα, γιαυτό άλλωστε διαφέρουν οι επιλογές μας. Όμως αν το σκεφτείς είμαστε ότι επιλέγουμε.


Μπορεί κάποιος να επιλέξει να είναι μια σακούλα σκουπιδιών και να βάζει στη ζωή του όλα τα βρωμερά σκουπίδια, και να νιώθει καλά και όμορφα με την επιλογή του. Αυτό δε σημαίνει ότι θα κάνω και εγώ το ίδιο. 


Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου καλούμαι να επιλέξω ανάμεσα σε 2 -3 ή περισσότερα αυτό που επιθυμώ πιο πολύ. Πάντα οι επιλογές μου είναι συναισθηματικολογικές. Έτσι τις λέω εγώ. Πάντα υπερισχύει το συναίσθημα, με μια δόση λογικής. Δεν κατακρίνω εκείνους που επιλέγουν Λογικά, Συναισθηματικά, ούτε εκείνους που επιλέγουν λογικοσυναισθηματικά. Δεν ανέχομαι κριτική, γιατί πάντα ΕΠΙΛΕΓΩ και ποτέ δεν έχω αφήσει παράλληλα πράγματα να υπάρχουν στη ζωή μου. 

Αλλά δεν αντέχω να βλέπω μπερδεμένες καταστάσεις, και μπλεγμένα ταξίδια.... 

Με χαλάει ρε παιδί μου. Εσένα δε σε χαλάει?


14 σχόλια:

  1. Σβήνω και ξαναγράφω, σβήνω και ξαναγράφω..
    Μάλλον, όσα θέλω να πω επί του θέματος είναι πολλά και δε θα μπορέσω τώρα. Αλλά θα ξανάρθω και θα σου απαντήσω.

    Και για να μην ξεχνιόμαστε. Μου αρέσει τόσο πολύ ο τρόπος γραφής σου που είναι κρίμα να μη σε διαβάζω συχνά. Και ναι, είμαι σαν κουταβάκι. Γι' αυτό γκρινιάζω. Για να σε ξεσηκώσω και να γράψεις.

    Τώρα αποχωρώ γιατί πρέπει να φύγω, αλλά υπόσχομαι απάντηση.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι εδώ και περιμένω...Κουτάβι μου!

      Μ'αρέσει που με ξεσηκώνεις. Αν και είπα ότι δεν θα ξαναγράψω, και παραβαίνω τα λεγόμενά μου...;)

      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  2. Τι σου είναι όμως οι σκορπιοί! Διάβαζα την ανάρτηση κι ήταν σα να βλέπω εμένα!
    Αρχικά, όντως οι δυσκολίες μας ωριμάζουν απότομα, μας κάνουν πιο σκληρούς, επιφυλακτικούς... ακόμα και καχύποπτους. Δυστυχώς όμως, πάντα θα την πατάμε ξανά και ξανά, γιατί όπως είπες, δεν πάμε με τη λογική αλλά με το συναίσθημα. Θα αφεθούμε και πάλι στις αισθήσεις μας, θα πιστέψουμε στις καλές προθέσεις κάποιου, θα εμπιστευτούμε τα λόγια τους ή αυτά που βγάζουν προς τα έξω. Ξεχνάμε εύκολα, δεν παθαίνουμε εύκολα τη λεγόμενη "ανοσία" για εμένα... Δεν αποκτάμε "αντισώματα" καλά.
    Και πάλι όμως, ακόμα κι αν πληγωνόμουν, κι εγώ θα επέλεγα το ρίσκο... Γιατί αν υπάρχει ακόμα και μία πιθανότητα να το πετύχω, η χαρά θα είναι τεράστια. Ούτως ή άλλως, αν το θες πολύ, και το λίγο αρκεί... ;) Αντίθετα, κάτι συμβατικό, δεν το θέλω.
    Όσον αφορά τα μπερδέματα... πόσο σε νιώθω! Τα σιχαίνομαι, αλλά δυστυχώς... εκεί μπλέκομαι συνέχεια, χωρίς να είμαι εγώ εκείνη που το ορίζει... :/ Επομένως... το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να απομακρύνομαι από τα άτομα που το προκαλούν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει απώλεια αγαπημένων προσώπων.

    Χριστιάννα... μια ακόμη σκορπίνα :Ρ :*
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες σκορπινάκι, έχουμε μαζευτεί πολλές εδώ μέσα. Φωλιά το έκανα;)

      Για αντισώματα ούτε λόγος. Δηλαδή καμιά φορά λέω αν αυτά που ζούσα ήταν πνευμονία θα είχα πεθάνει 3-4 φορές...Άνετα...χαχαχα!

      Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει με διαφορετικά κριτήρια. Άλλος επιλέγει το ρίσκο, άλλος το στανταράκι. Σημασία δεν έχει τι επιλέγει ο καθένας. Σημασία έχει ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ. Να ξεμπερδεύει τις καταστάσεις....

      Και αν επιλέγεις να απομακρυνθείς, πάλι την κάνεις την επιλογή σου. Αυτό έχει σημασία για μένα. Να υπάρχουν ξεκάθαρα πράγματα στη ζωή μας...;)

      Διαγραφή
    2. Είναι και το πιο ώριμο, πιστεύω...
      Άλλωστε, δε νομίζω να θέλει κανείς να μπλεχτεί σε μια σαπουνόπερα...

      Διαγραφή
  3. Εγώ πάλι είμαι ανάλογα την επιλογή, αλλού λογική, αλλού συναίσθημα, ίσως και τα δυο κάποιες φορές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο/η σύντροφος είναι επιλογή ζωής και φρόνιμο είναι αυτή η επιλογή να βασίζεται καί σε συναίσθημα (κυρίως) καί σε λογική. Όσο για τα παράπλευρα απρόοπτα (πχ. ευχάριστοι πειρασμοί), δεν είναι κακό να ενδίδουμε, αρκεί να μην τραυματιστεί η βασική σχέση ζωής.
    Κυνικό ακούγεται, ε. Για κοίτα γύρω σου...
    Ξενικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ακούγεται κυνικό. Ανήθικο ακούγεται. Και δεν με νοιάζει αν γύρω μου κυριαρχεί η έλλειψη ηθικής. Αυτό δεν θα με κάνει και εμένα ανήθικη. Επιλέγω να κινούμαι στα πλαίσια της ηθικής που έχω αποφασίσει εγώ, γιατί αυτό με κάνει να νιώθω καλά με μένα. Απλά τα πράγματα.

      Αλλά αν ο κόσμος αποφασίσει να αυτοκτονήσει, δεν θα το κάνω και εγώ επειδή το κάνουν όλοι. Σε κάτι τέτοια προτιμώ να ξεχωρίζω...;)

      Διαγραφή
  5. καλημέρες!
    πρωινή επίσκεψη.
    α! μου έλειψες! σου έλειψα κι εγώ;;;;
    τώρα, να σου πω' είμαι κάτω από την πράσινη πινακίδα και κοιτάζω. και λέω από μέσα μου: μιας και δε το βλέπω να τινάζω τα πέταλα συντόμως -βέβαια μεγάλη μπουκιά φάε κλπ- να μην κάνω μια άτακτη παρακαμπτήριο; τί λες έρχεσαι; (άσχετο' έχεις διαβάσει κάτι από το club Κόλαση; http://clubkolasi.blogspot.gr/ ωραίο!)
    τώρα και για να κλείσω, δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δε χωράνε. Ξέρει τί λέει ο λαός!
    φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ!Καλωσήρθες!
      Φυσικά και μου έλειψες!
      Δεν το ξέρω το blog που μου λες, αλλά θα το ψάξω το υπόσχομαι!

      Συμφωνώ απόλυτα με τα καρπούζια...
      Και αν κάποιος θέλει να το παίξει ζογκλέρ και πάλι δεν μ'αρέσει;)

      Φιλί

      Διαγραφή
  6. Εγω λεω να διαλεξει τη Κατια να εχει και το κεφαλι του ησυχο. :P

    Μεγαλη κουβεντα ανοιξες και μπορουμε να πουμε πολλα. Σαφως και πρεπει να παρθει μια αποφαση, τα παραλληλα πραγματα ποτε δεν οδηγησαν πουθενα, γεωμετρια με πλαστελινη δεν κανεις. Απλα ολα θελουν τον χρονο τους. Ειναι και θεμα χαρακτηρα, ειναι και διαφοροι αλλοι παραγοντες που ισως επηρεαζουν.

    Σημαντικο επισης ειναι και τι λεει η Βασια για ολα αυτα. Ο καθε ανθρωπος βλεπει τα πραγματα διαφορετικα.

    Προσωπικα παντα μου αρεσαν οι ξεκαθαρες εξηγησεις, αυτο ειναι το σωστο το ηθικο. Αλλα δεν μπορεις να βαλεις και στον αλλον το μαχαιρι στο λαιμο να παρει μια αποφαση. Το πρακτικο, που περιλαμβανει και την λογικη αλλα και το συναισθημα λεει να φτιαξεις τα υπερ και τα κατα, αλλα οχι των αλλων, αλλα τα δικα σου. Τι θες εσυ απο τη Ζωη σου.

    Σε δυσκολες σκεψεις μας εβαλες και δεν εχουμε φαει ακομα. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένε μου,
      Η ηθική είναι σαν τη μύτη. Όλοι έχουν, και κανενός δεν μοιάζει με του άλλου...
      Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Βάσια δεν έχει κανένα λόγο. Ούτε η Κάτια, ούτε καμιά....Η επιλογή είναι του φίλου μας, και μόνο εκείνος με την ηθική του μπορεί και πρέπει να την κάνει.Πάντα σκεπτόμενος τι είναι καλύτερο για τον ίδιο, αλλά ας μην ξεχνάμε και τους γύρω μας ε?


      Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά μπλα μπλά...;)

      Φιλιά

      Διαγραφή
  7. H επιλογη σιγουρα ειναι του φιλου μας.Θα συμφωνησω σκορπινα μου.
    Καλη εβδομαδα να εχεις απο αυριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!