Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Χαπι Κριστμας Ρε

Να μαστε παλι εδω!

Πω....
Πολύ το έχω αμελήσει το ποστάρισμα. Γιατί, για να την πω την αμαρτία μου, γράφω συχνότερα απότι τα ποστάρω. Απλά τα περισσότερα ποτέ δεν φτάνουν στην μεγάλη οθόνη. Μένουν μέσα κρυμμένα.  

Κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή. 

Αλλά σήμερα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Είναι πρι-κριστμας φάση. 

Δεν έχει έρθει η ώρα του απολογισμού. όχι ακόμα. Αυτα νεξτ γουικ.

Σήμερα όλα είναι συναισθήματα. 

Είναι ο ένας και βάλε-κάτι χρόνος αμπρόουντ που με κάνει να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. 

Δεν θα σου πω για το πόση δόση κυνισμού έχει προστεθεί στην άλλωτε φουλ ρομαντική ματιά μου για τα πάντα. Πόσο όλα είναι σαν να τα βλέπω λίγο πιο αποστασιοποιημένα, λίγο πιο ώριμα. Δεν θα σε ξενερώσω πολύ.

Άλλωστε, είπαμε, είναι Χριστουγεννα τωρα. Όλα ειναι όμορφα και λαμπερά και στολισμένα και ζουζουνιάρικα. 

Εδώ.

Άντε, λίγο και εκεί. 

Αλλού ομως τι γίνεται? Έχεις αναρωτηθεί? Στη Συρία ας πούμε.? 

Καμια ζεστασιά, καμιά ομορφιά καμιά λάμψη. Εκεί δεν κάνει Χριστούγεννα. Εκεί κανει Γαμούγεννα

Every fucking single day. 

Και συγχίζομαι. Γιατι ο κόσμος κοιτάει μόνο τη ζεστούλα του και τη καλοπέραση του, και "Έλα μωρέ, ας κάνουμε ενα διάλλειμα απο την πραγματικότητα, Χριστούγεννα είναι..."

Ναι, κάνε ενα διάλειμα απο την πραγματικότητα ΕΣΥ που ΜΠΟΡΕΙΣ. Γιατί άλλοι άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια της επιλογής. Η πραγματικότητα τους επιβαλλεται. 

Ξερή. Βαριά. Χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αμφιταλάντευσης. Μέσα σε χαλάσματα βόμβες και όπλα. 

Σκληρή.

Νταξ, δεν θα σου χαλάσω άλλο τη διάθεση. 

Αλλά θα σου πω το παρακάτω. 

Φέτος, σκέψου ότι υπάρχει ένας αντίστοιχος εσύ σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη και ίσως δεν είναι το ιδιο τυχερός με εσένα. Ίσως δεν έχει χρηματα για να πάρει δώρα, ίσως δεν έχει οικογένεια να μοιραστεί μια αγκαλιά. Ίσως δεν έχει καν σπίτι να κοιμηθεί. 

Φέτος, πιο πολύ απο ποτέ νιώσε ΠΟΣΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ. Που γεννήθηκες σε αυτη την γωνιά του πλανήτη και όχι στην απέναντι. Που έχεις τα ΠΑΝΤΑ. Kαι πάρε μια σφιχτή αγκαλιά όλους τους ανθρώπους σου. Θύμησε σε όλους όσους το ξεχνάνε, ότι πρέπει να νιώθουμε τυχεροι που έχουμε γεννηθεί εδω και απολαμβάνουμε αυτά. 

Να θυμάσαι ότι όλοι αυτοί που περνάνε δύσκολα, ή ζουν σε μια ζωντανή κόλαση είναι το ίδιο άνθρωποι με εμάς. Δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ λιγότερο και ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο. Απλά έτυχε να γεννηθούν σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα πιο 'κει.

Αυτες τις 3 τελευταίες προτάσεις διαβασε τες ξανά. Δυνατά. Να τις ακούσεις καθώς τις διαβάζεις. 

Αν μπορείς να συνειδητοποιήσεις αυτό που μόλις διάβασες τότε σου εύχομαι απο καρδιάς καλά να περάσεις αυτές τις γιορτές. Αν όχι επανέλαβε το προηγούμενο βήμα μέχρι να το καταλάβεις.

Και αυτό είναι το δώρο μου για εσένα φέτος. 

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

ΦΕΡΣΤ ΟΦ ΔΕ ΓΙΑΡ

Παραδοσικαά ο Ιανουάριος είναι ο μήνας των πρώτων.

Πρώτο τραγούδι για το νεο έτος, πρώτη βόλτα, πρώτος καφές , πρωτο ξενύχτι, πρώτο μεθύσι, πρωτο ... 

Γενικά είναι ο μήνας της πρωτιάς. 

Επίσης ο Ιανουάριος είναι ο μήνας των resolutions, όπως λέμε εδω στα ξένα. 

Είθισται να βάζουμε στόχους για τη νέα χρονιά, προκειμένου να μην ξεκινήσουμε απλά να καταναλώνουμε το χρόνο μας άσκοπα, αλλά να έχουμε και κάποιο νόημα. 

Εγώ λοιπόν με τα resolutions δεν τα πήγαινα ποτέ καλά φίλε μου. Γιατι τις μακρόχρονες δεσμεύσεις τις αποφεύγω. 

Τις προάλλες που λες όμως, έβλεπα αυτόν εδω τον κύριο να μιλάει για τα 30 days challenges, και πολύ με άρεζε φιλλαράκι.

Τριγυρνούσε η ιδέα στο μυαλό μου σαν σκουλίκι για μέρες και τελικά τη δεύτερη μέρα του χρόνου σκέφτηκα αυτό :

Έχω σίγουρα κάνει μαραθώνιο φαγητού και ποτού τους τελευταίους μήνες με αποκορύφωμα τον Δεκέμβριο. Μήπως να κάνω ενα 30 day challenge να κολμπήσω 24.000 μέτρα στις επόμενες 30 μέρες? (AKA swim 800m/day)

Αυτό ήταν φίλε μου. Γενικά δε φημίζομαι για πολλά πράγματα , αλλά η αποφασιστικότητά μου είναι άλλο πράμα! Απαξ και βάλω κάτι στο μυαλό μου, παει - τελείωσε. Consider it done. 

Είμαι στην 5η μέρα και ήδη νιώθω φανταστικά. Κολυμπάω κάθε μερα 800m όταν γυρίζω σπίτι μετά τη δουλειά και μετά πετάω. 

Γενικά πετάω. Από το πρωί της μέρας.  Κάθε μέρα.

Ελπίζω να το ολοκληρώσω, και θα σου πω περισσότερα. 

Αλλά μέχρι τότε ένα έχω να σου πω :

Κάνε νέα πράγματα. Προκάλεσε τον εαυτό σου. ΜΗΝ βολεύεσαι. ΜΗΝ αράζεις και ΜΗΝ καθησυχάζεις. 

Υπάρχουν ΤΟΣΑ απίστευτα πράγματα να κάνεις εκεί έξω, είναι κρίμα να κόβεις τα φτερά σου μόνος σου. 

Next time μην πεις "Δεν μπορώ, Δεν γίνεται" Σκέψου "ΓΙΝΕΤΑΙ" και όλα γίνονται!

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια φυσικά, αλλά αυτό είναι που μετράει. Στο τέλος η προσπάθεια ανταμείβεται ΚΑΘΕ φορά. 

Και το μοτο για το 2016 ειναι :

DREAM - BELIEVE - ACHIEVE