Τι Παραπάνω

Ποτέ δεν έψαξα αν φταίς εσύ ή αν φταίω...

Δεν ήσουν έτοιμη γιαυτόν εδώ τον δρόμο...

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή μας, που μπροστά στις καταστάσεις νιώθουμε μικροί, λίγοι και...

Φοβάμαι να το πω...Αδύναμοι...

Ναι!Μεγάλο πλήγμα για μένα να το παραδέχομαι.

Θέλω να γίνω μια μεγάλη αγκαλιά.Να σε κλείσω μέσα. Να σε προστατέψω. Να μην πληγωθείς. Να μην πονέσεις.

Να μην νιώσεις.

Αλλά νιώθω μικρή...Τόσο λίγη...Και τόσο, μα τόσο αδύναμη. Νιώθω ότι θα μπώ εγώ να κλάψω στην αγκαλιά σου τελικά.

Η ζωή μας είναι ένας τελικός αγώνας. Χωρίς προκριματικούς, χωρίς εκπαίδευση και χωρις προπόνηση.

Το σήμα πέφτει, ξεκινάμε να αγωνιζόμαστε, χωρίς να μπορεί κανείς προπονητής να μας καθοδηγήσει, να μας βεβαιώσει για τη σωστή ή τη λάθος επιλογή...

Μονάχα από τα αποτελέσματα καταλαβαίνουμε την ορθότητα ή το λάθος της επιλογής μας. Όμως τότε, τί νόημα έχει να καταλάβεις? Αφού ούτως η άλλως δεν μπορείς να βρεθείς ξανά στα ίδια μέρη και να κληθείς ξανά να πάρεις μια απόφαση για την ίδια κατάσταση...

Αφού δεν έχεις τη δυνατότητα της διόρθωσης...

Απλά πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας, και ας πέφτουμε κάτω, να σηκωνόμαστε πάλι. Να ξεσκονίζουμε τις πληγές μας και να προχωράμε...

Και ίσως το να θέλω να σε προστατέψω να μην είναι η καλύτερη λύση.Όμως έτσι νιώθω.

Ξέρεις ότι σ'αγαπώ και ότι είμαι εδώ.
Ξέρεις και ότι είμαι λίγη.

Αλλά ξέρεις ότι δίνω τα πάντα μου για σένα.
Και ας είναι λίγα.

Και θα έρθει ο άνθρωπός σου...
Και δεν θα είναι λίγος, μικρός, ή αδύναμος.

Ή...μπορεί και να είναι, αλλά για σένα θα είναι πολύς, και δυνατός!
Και πάλι εδώ θα είμαι...

Γιαυτό και το τραγουδάκι που παίζει και οι στίχοι αφιερωμένα...

Χάρις Αλεξίου - Ο άνθρωπός μου

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου,
Θα έρθει σαν το φως άνθρωπος καθαρός και εγώ η σκιά του
Να μου κρατάει σφιχτά σφιχτά το χέρι
Και λόγια καθαρά μόνο να μου φέρει

Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
Θα 'ν τα λόγια του χρυσάφι θα χει λόγο θα χει μπέσα
Θα χαράζει θα νυχτώνει , και θα πέφτω πάντα μέσα
Μές στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου
Να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο ανθρωπός μου

Και αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω
μπορώ να του δωθώ, να του παραδωθώ και ας ξανακλάψω
φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει
δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι

Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
Θα 'ν τα λόγια του χρυσάφι, θα χει λόγο, θα χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει , και θα πέφτω πάντα μέσα

Μές στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου
Να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο ανθρωπός μου

(Και αν πέρασα πολλά μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω
μπορώ να του δωθώ, να του παραδωθώ και ας ξανακλάψω
αρκεί να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
εκεί, εκεί, εκεί....