Να μαστε παλι εδω!
Πω....
Πολύ το έχω αμελήσει το ποστάρισμα. Γιατί, για να την πω την αμαρτία μου, γράφω συχνότερα απότι τα ποστάρω. Απλά τα περισσότερα ποτέ δεν φτάνουν στην μεγάλη οθόνη. Μένουν μέσα κρυμμένα.
Κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή.
Αλλά σήμερα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Είναι πρι-κριστμας φάση.
Δεν έχει έρθει η ώρα του απολογισμού. όχι ακόμα. Αυτα νεξτ γουικ.
Σήμερα όλα είναι συναισθήματα.
Είναι ο ένας και βάλε-κάτι χρόνος αμπρόουντ που με κάνει να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Δεν θα σου πω για το πόση δόση κυνισμού έχει προστεθεί στην άλλωτε φουλ ρομαντική ματιά μου για τα πάντα. Πόσο όλα είναι σαν να τα βλέπω λίγο πιο αποστασιοποιημένα, λίγο πιο ώριμα. Δεν θα σε ξενερώσω πολύ.
Άλλωστε, είπαμε, είναι Χριστουγεννα τωρα. Όλα ειναι όμορφα και λαμπερά και στολισμένα και ζουζουνιάρικα.
Εδώ.
Άντε, λίγο και εκεί.
Αλλού ομως τι γίνεται? Έχεις αναρωτηθεί? Στη Συρία ας πούμε.?
Καμια ζεστασιά, καμιά ομορφιά καμιά λάμψη. Εκεί δεν κάνει Χριστούγεννα. Εκεί κανει Γαμούγεννα.
Every fucking single day.
Και συγχίζομαι. Γιατι ο κόσμος κοιτάει μόνο τη ζεστούλα του και τη καλοπέραση του, και "Έλα μωρέ, ας κάνουμε ενα διάλλειμα απο την πραγματικότητα, Χριστούγεννα είναι..."
Ναι, κάνε ενα διάλειμα απο την πραγματικότητα ΕΣΥ που ΜΠΟΡΕΙΣ. Γιατί άλλοι άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια της επιλογής. Η πραγματικότητα τους επιβαλλεται.
Ξερή. Βαριά. Χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αμφιταλάντευσης. Μέσα σε χαλάσματα βόμβες και όπλα.
Σκληρή.
Νταξ, δεν θα σου χαλάσω άλλο τη διάθεση.
Αλλά θα σου πω το παρακάτω.
Φέτος, σκέψου ότι υπάρχει ένας αντίστοιχος εσύ σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη και ίσως δεν είναι το ιδιο τυχερός με εσένα. Ίσως δεν έχει χρηματα για να πάρει δώρα, ίσως δεν έχει οικογένεια να μοιραστεί μια αγκαλιά. Ίσως δεν έχει καν σπίτι να κοιμηθεί.
Φέτος, πιο πολύ απο ποτέ νιώσε ΠΟΣΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ. Που γεννήθηκες σε αυτη την γωνιά του πλανήτη και όχι στην απέναντι. Που έχεις τα ΠΑΝΤΑ. Kαι πάρε μια σφιχτή αγκαλιά όλους τους ανθρώπους σου. Θύμησε σε όλους όσους το ξεχνάνε, ότι πρέπει να νιώθουμε τυχεροι που έχουμε γεννηθεί εδω και απολαμβάνουμε αυτά.
Να θυμάσαι ότι όλοι αυτοί που περνάνε δύσκολα, ή ζουν σε μια ζωντανή κόλαση είναι το ίδιο άνθρωποι με εμάς. Δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ λιγότερο και ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο. Απλά έτυχε να γεννηθούν σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα πιο 'κει.
Αυτες τις 3 τελευταίες προτάσεις διαβασε τες ξανά. Δυνατά. Να τις ακούσεις καθώς τις διαβάζεις.
Αν μπορείς να συνειδητοποιήσεις αυτό που μόλις διάβασες τότε σου εύχομαι απο καρδιάς καλά να περάσεις αυτές τις γιορτές. Αν όχι επανέλαβε το προηγούμενο βήμα μέχρι να το καταλάβεις.
Πω....
Πολύ το έχω αμελήσει το ποστάρισμα. Γιατί, για να την πω την αμαρτία μου, γράφω συχνότερα απότι τα ποστάρω. Απλά τα περισσότερα ποτέ δεν φτάνουν στην μεγάλη οθόνη. Μένουν μέσα κρυμμένα.
Κάτι σαν ημερολόγιο δηλαδή.
Αλλά σήμερα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Είναι πρι-κριστμας φάση.
Δεν έχει έρθει η ώρα του απολογισμού. όχι ακόμα. Αυτα νεξτ γουικ.
Σήμερα όλα είναι συναισθήματα.
Είναι ο ένας και βάλε-κάτι χρόνος αμπρόουντ που με κάνει να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Δεν θα σου πω για το πόση δόση κυνισμού έχει προστεθεί στην άλλωτε φουλ ρομαντική ματιά μου για τα πάντα. Πόσο όλα είναι σαν να τα βλέπω λίγο πιο αποστασιοποιημένα, λίγο πιο ώριμα. Δεν θα σε ξενερώσω πολύ.
Άλλωστε, είπαμε, είναι Χριστουγεννα τωρα. Όλα ειναι όμορφα και λαμπερά και στολισμένα και ζουζουνιάρικα.
Εδώ.
Άντε, λίγο και εκεί.
Αλλού ομως τι γίνεται? Έχεις αναρωτηθεί? Στη Συρία ας πούμε.?
Καμια ζεστασιά, καμιά ομορφιά καμιά λάμψη. Εκεί δεν κάνει Χριστούγεννα. Εκεί κανει Γαμούγεννα.
Every fucking single day.
Και συγχίζομαι. Γιατι ο κόσμος κοιτάει μόνο τη ζεστούλα του και τη καλοπέραση του, και "Έλα μωρέ, ας κάνουμε ενα διάλλειμα απο την πραγματικότητα, Χριστούγεννα είναι..."
Ναι, κάνε ενα διάλειμα απο την πραγματικότητα ΕΣΥ που ΜΠΟΡΕΙΣ. Γιατί άλλοι άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια της επιλογής. Η πραγματικότητα τους επιβαλλεται.
Ξερή. Βαριά. Χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αμφιταλάντευσης. Μέσα σε χαλάσματα βόμβες και όπλα.
Σκληρή.
Νταξ, δεν θα σου χαλάσω άλλο τη διάθεση.
Αλλά θα σου πω το παρακάτω.
Φέτος, σκέψου ότι υπάρχει ένας αντίστοιχος εσύ σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη και ίσως δεν είναι το ιδιο τυχερός με εσένα. Ίσως δεν έχει χρηματα για να πάρει δώρα, ίσως δεν έχει οικογένεια να μοιραστεί μια αγκαλιά. Ίσως δεν έχει καν σπίτι να κοιμηθεί.
Φέτος, πιο πολύ απο ποτέ νιώσε ΠΟΣΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΤΥΧΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ. Που γεννήθηκες σε αυτη την γωνιά του πλανήτη και όχι στην απέναντι. Που έχεις τα ΠΑΝΤΑ. Kαι πάρε μια σφιχτή αγκαλιά όλους τους ανθρώπους σου. Θύμησε σε όλους όσους το ξεχνάνε, ότι πρέπει να νιώθουμε τυχεροι που έχουμε γεννηθεί εδω και απολαμβάνουμε αυτά.
Να θυμάσαι ότι όλοι αυτοί που περνάνε δύσκολα, ή ζουν σε μια ζωντανή κόλαση είναι το ίδιο άνθρωποι με εμάς. Δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ λιγότερο και ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο. Απλά έτυχε να γεννηθούν σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα πιο 'κει.
Αυτες τις 3 τελευταίες προτάσεις διαβασε τες ξανά. Δυνατά. Να τις ακούσεις καθώς τις διαβάζεις.
Αν μπορείς να συνειδητοποιήσεις αυτό που μόλις διάβασες τότε σου εύχομαι απο καρδιάς καλά να περάσεις αυτές τις γιορτές. Αν όχι επανέλαβε το προηγούμενο βήμα μέχρι να το καταλάβεις.
Και αυτό είναι το δώρο μου για εσένα φέτος.
