My Way ... :)

Είναι ξημερώματα. Δεν έχω όρεξη για ύπνο.
Θα ήθελα να είναι καλοκαίρι και να περπατάμε χέρι χέρι σε κάποια σκοτεινή παραλία.
Όμως είναι χειμώνας - (άνοιξη λέει αλλά δεν ξέρει τι λέει), είμαι μόνη μου σπίτι ακούω Sinatra και παίζω στο νετ...

Και ναι ονειρεύομαι καλύτερες μέρες, που ξέρω ότι θα έρθουν και ας μην φαίνονται. Ξέρεις γιατί? Γιατί όσες φορές απογοητεύτηκα λίγο μετά είδα μια ηλιαχτίδα. Έτσι αποφάσισα να μην ξαναπογοητευτώ...Προσπαθώ τουλάχιστον...

Και θα μου πεις τι κάνεις 3 παρά να ακούς My way?
Ξέρεις, δεν νιώθω κανένα τέλος να πλησιάζει, πόσο μάλλον το δικό μου(όπως λέει και στο τραγούδι), αλλά νιώθω πολύ έντονο αυτό το "My way". Ναι, τελικά θα τα κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και όποιος έχει υπομονή ας κάτσει μέχρι το τέλος, όποιος δεν έχει δεν πειράζει...Εγώ δεν θα χάσω σίγουρα...

Όχι σου λέω!Δεν έχω καμιά ανασφάλεια, δεν νιώθω ότι χάνω κάτι..Είμαι καλά σου λέω!Απλά έτσι ήθελα να δηλώσω ότι είμαι σίγουρη ότι "my way things are better"...

Είδα ένα μωρό σήμερα...Γνωστό μου μωρό. Πολύ μωρό 4-5 μηνών...
Κάτι παθαίνω με τα μωρά - μη βιαστείς δεν θα γίνω μαμά, όχι ακόμα! - από μικρή θυμάμαι ότι όταν έβλεπα μωρό έτρεχα να το πάρω αγκαλιά να παίξω μαζί του, όχι σαν κούκλα, αλλά σαν το μωρό μου...

Έτσι και σήμερα!Έτρεξα να παίξω μαζί της, αλλά μόλις την πήρα αγκαλιά...
Αχ! Δεν ήθελα να παίξω, ήθελα μόνο να την κρατάω να την κοιτάω και να με κοιτάει...
Είναι μαγική η αίσθηση να κρατάς ένα μικρό ανθρωπάκι που είναι όλο κι όλο 2 πήχεις ψηλό, και να ξέρεις ότι μετά από κάποια χρόνια θα έρθει μια μέρα, που θα σου βαρέσει την πόρτα στα μούτρα και θα σου πει "εγώ πάω με τον Γιώργο - Νίκο - Μιχάλη για ποτό"!
Χαχαχα! Γέλασα πολύ όταν έκανα αυτή τη σκέψη κρατώντας τη μικρή γαλανομάτα κούκλα στην αγκαλιά μου...

Ύστερα συνέχισα να τη χαζεύω σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο. Θα ήθελα πάρα πολύ να μπω μέσα στο μυαλό τους και να μάθω τι σκέφτονται όταν σε κοιτάνε μ' αυτά τα μάτια τα γεμάτα απορία...

Δεν ξέρω γιατί αλλά όλα τα μωρά με κοιτάνε για πολλή ώρα απορημένα... Μπορεί να φταίει το ξανθό που κάνει εντύπωση, αλλά μπορεί να φταίει ότι τα κοιτάω και εγώ...

Χάζεψα πάλι...

Το ξεπέρασα όμως - ας όψεται η δουλειά ξέρεις -, και μετά έτρεχα που λες πάνω - κάτω και τσουπ! 12 πήγε! Πότε πέρασαν έτσι οι ώρες?

Βρέθηκα πάλι μόνη, να χαζεύω απ'έξω τα φώτα που απλώνονται σαν κουβέρτα πάνω από την πόλη... - Εχθές ήταν η ώρα της γης - Το κάναμε το καθήκον μας μπράβο μας! Άυριο βουρ όλοι να τα ανάψουμε όλα, και αυτά που δεν χρησιμοποιούμε....


Έτρεχε η σκέψη μου σε παραλίες, βουνά ατελείωτες νύχτες και δεν ξέρω πως , αλλά κατέληξα να τραγουδάω Χατζηjohn...

Πάρτα όλα, όλα δικά σου.
Κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου,
πάλεψέ με σώμα με σώμα
κάνε με ότι θες λίγο ακόμα...

Σου 'χω τέτοια αγάπη μεγάλη,
που δεν μοιάζει με καμιά άλλη.
Την ψυχή στα χέρια σου αφήνω,
όταν με κοιτάς, εγώ σβήνω...

Δεν είναι απίστευτη η μοναξιά που νιώθεις, όταν ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω, που ίσως σε σκέφτηκε πριν ξαπλώσει, που ίσως θα σε σκεφτεί κάποια στιγμή μέσα στη μέρα του, και εσύ είσαι μακριά του?

Δεν είναι πολύ μεγαλύτερη αυτή η μοναξιά, από το να ξέρεις ότι δεν υπάρχει τίποτα να σε περιμένει??...

And then I go and spoil it all,
by saying something stupid like "I love you"

I can see it in your eyes
That you despise the same old lies
you heard the night before.
And though it's just a line to you
for me it's true
And never seemed so right before...

Γιαυτό σου λέω...My way και όποιος αντέξει:)

Παραλογίστηκα πάλι αλλά ξέρω ότι με καταλαβαίνετε...
Είναι αυτό το ρόζ που δεν μπορώ να το καταπιέσω...
Σε συνδυασμό με το ξανθό...
Καταλαβαίνετε...

:))))