Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Sailing Sunday

Τη χρωστάω αυτήν την ανάρτηση!Στην Αυτή που μου έκανε παράπονα ότι της μαυρίζω τη ψυχή. Επειδή σε νιώθω και ξέρω πως είναι να ζεις μακριά από Αυτόν που αγαπάς, γιαυτό το λόγο θα σου διηγηθώ πως πέρασα την Κυριακή μου, και ελπίζω απλά να ζηλέψεις :p.


Την Κυριακή το πρωί πετάχτηκα από το κρεβάτι στις 10! (Ναι έχω επιστρέψει στις παλιές κακές συνήθειες 3-4 ώρες ύπνου ημερησίως). Άνοιξα το ένα μάτι και κοίταξα το κινητό δίπλα μου,μόλις είδα την ώρα με έβρισα (που ξύπνησα) και αν είχαν ανοίξει και τα 2 μάτια θα σταυροκοπιόμουν κιόλας, αλλά ήταν φύση αδύνατο. 


Παρένθεση ( 
Γενικά τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να πάω στο σκάφος. Δεν θα σου πω πως και γιατί, το κρατάω σε χαρούμενο επίπεδο το πόστ. Όμως από την μέρα που άρχισε να βρέχει εγώ είχα μια και μόνο επιθυμία. Να πάω βόλτα με το σκάφος! Έτσι όπως ήταν καιρός με χάλασε πολύ και το άφησα. 
) Κλείνει η παρένθεση


Κλείνω τα μάτια και επιστρέφω τη μούρη στο μαξιλάρι προσπαθώντας να επανέλθω στο όνειρο που έβλεπα πριν. Αδύνατο! Μετά από 5 λεπτά ξανακοιτάω το κινητό. Είχα 2 κλήσεις. Ήταν στο αθόρυβο φυσικά όπως είναι πάντα! Την ώρα που το κρατάω ξαναχτυπάει. Το σηκώνω : 
- "ΜΜΜΜΜ" 
- "Έλα κοιμάσαι?"
-"ΜΜΜΜΜ"
- " Θα πάμε για προπόνηση?"
-" Έλα να με πάρεις σε 15 λεπτά!Θα είμαι έτοιμη!"


Για πότε σηκώθηκα, ντύθηκα και έφτιαξα και καφέ ούτε που το κατάλαβα! Καβάλησα το κόκκινο τουτου μου, το οποίο είχε να κινηθεί σχεδόν 1 μήνα, και κατευθύνθηκα προς το λιμάνι. 


Μόλις έφτασα και αντίκρισα το σκάφος, αλήθεια σου λέω δάκρυσα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήδηξα πάνω. Μου έστειλαν ένα καινούριο παιχνίδι (δυναμόμετρο) από Αμερική και μιας και είχαμε αλλάξει ξάρτια, είπα να τα ρυθμίσω. Έπιασα τη σκύλα(φωτό),  τα κλειδιά και τα κατσαβίδια μου, και χάθηκα στον κόσμο της ξανθιάς. 


Είχε περάσει αρκετή ώρα που παιδευόμουν με αυτά (και το καταδιασκέδασα θέλω να σου πω). Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά και η ζέστη ήταν ανυπόφορη! Πήρα την απόφαση ότι τα υπόλοιπα ξάρτια θα τα ρυθμίσω μια άλλη ώρα και έδωσα το σήμα να ξεκινήσουμε. 


Μόλις βγήκαμε έξω από το λιμάνι, και το αλμυρό αεράκι άρχισε να με χτυπάει στο πρόσωπο ένιωθα ότι ήμουν εκεί ακριβώς που έπρεπε. Σηκώσαμε πανιά, σβήσαμε μηχανή και ξεκινήσαμε...


Για ώρες το ένα τακ διαδέχονταν το άλλο, στην προσπάθειά μας να μειώσουμε τους χρόνους μας. Ύστερα από 3 ώρες, και πλησιάζοντας την ακτή λέω : "Αντί να γυρίσουμε τώρα, δεν ρίχνουμε άγκυρα να κάνω και μια βουτιά?". Έτσι και έγινε! Η πρώτη βουτιά από το σκάφος γι αυτή τη σαιζόν είναι γεγονός! Το νερό απλά ΤΕΛΕΙΟ! Όμως μόλις έπεσα άρχισα να σκέφτομαι...Κακό πράγμα οι σκέψεις... Κολύμπησα θυμωμένη μέχρι την ακτή. Βγήκα, πήγα σε ένα παραλιακό καφέ, πήρα καφέ σε πλαστικό και ξαναβούτηξα για να γυρίσω πίσω.


Όταν πια άρχισε να πέφτει ο ήλιος τότε πήραμε το δρόμο του γυρισμού...




Δεν ξέρω αν στο έχω πει, αλλά έχω μια φοβία (πολλές έχω, αλλά μια θα σου αναφέρω τώρα). 
Φοβάμαι ότι θα μπω στο λιμάνι και δεν θα μπορέσω να δέσω, ότι θα μου έχουν πάρει τη θέση, ότι, ότι, ότι... Απλά φοβάμαι. Σε σημείο που μου κόβονται τα γόνατα κάθε φορά που πλησιάζω σε λιμάνι.


Έτσι έγινε και αυτή τη φορά. Πλησιάζοντας στο λιμάνι όμως, οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν! Ένα άλλο σκάφος μας είχε πιάσει τη θέση...Ευτυχώς το λιμάνι μας είναι μεγάλο και μπορούμε να κάνουμε βόλτα μέσα, γιατί στο παλιό λιμάνι δεν είχες και πολλά περιθώρια. Έτσι μπήκαμε και αρχίσαμε τη σβούρα. Κάποια στιγμή βγαίνει ένας τύπος από το σκάφος που μας είχε πιάσει τη θέση για να μας βοηθήσει να δέσουμε (είναι άγραφος κανόνας μεταξύ των ιστιοπλόων, όταν μπει ιστιοπλοϊκό στο λιμάνι να πάνε να βοηθήσουν - των ιστιοπλόων είπα, όχι των ζώων που νοικιάζουν για 5-10 μέρες). Επίσης άγραφος κανόνας είναι να εισέρχεστε στο λιμάνι ευπρεπώς ενδεδυμένοι, και να μην βρίζετε. Εγώ πάλι, από το άγχος μου να μπούμε και να δέσουμε είναι με φόρμα από κάτω και μαγιό από πάνω. 


Συνειδητοποιώ ότι το πλήρωμα του άλλου σκάφους δεν μιλάει ελληνικά και έτσι αρχίζω αγγλιστί να τους εξηγώ (κάνοντας παράλληλα σβούρα γύρω - γύρω) ότι έχουν δέσει στη θέση μου και πρέπει κάπως να γίνει να μπω και να δέσω! Πράγματι λοιπόν τα καταφέρνουμε! Καταφέρνουμε και πλαγιοδετούμε και οι δυο πλώρη με πλώρη. 


<--- Αφού ασφαλίσαμε το σκάφος, τσέκαρα τους κάβους, έκατσα στην πλώρη και έφτιαχνα τους κάβους μου σε φιδάκια (λόξα είναι αυτή, ο καθένας έχει τη δική του!). 
Τότε πλησιάζει ένας τύπος από το άλλο σκάφος και μου πιάνει την κουβέντα. Μαθαίνω λοιπόν, ότι είναι Δανοί, ταξιδεύουν συνεχόμενα 6 χρόνια, και ότι είναι μια μεγάλη παρέα που το κάνουν αυτό με βάρδιες, ανά 4-5 άτομα!!


Λατρεύω τις γνωριμίες του μώλου. Έχουν πάντα κάτι να σε μάθουν! Επίσης θαυμάζω αυτούς τους ιστιοπλόους που ταξιδεύουν χρόοοοοονια. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή στη ζωή μου να το καταφέρω να το κάνω και εγώ.  


Όσο μιλούσαμε λοιπόν, κάτι έγινε , κάπως, και χρειάστηκε να τους κρατήσω λίγο τους κάβους τους με τα χέρια για να τους φτιάξουν. Είχα σκύψει μπροστά και το 1 μέτρο ξανθό μου μαλλί λύθηκε και απλώθηκε στο πλάι, τότε ο τύπος με κοιτάει, κοιτάει και τα τα νύχια μου (ήταν βαμμένα φούξια γαλλικό)  και λέει χαμογελόντας " Oh!! That's a real woman - captain!"


Αλήθεια σου λέω χάρηκα τόσο πολύ!Μα τόσο πολύ! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ! Συνήθως η εικόνα μου στο σκάφος δεν ξεχειλίζει από θηλυκότητα (η εικόνα μου γενικά δεν ξεχειλίζει από θηλυκότητα, εκτός αν είναι φωτογραφία, αλλά δεν θα το αναλύσω τώρα), δεν το επιδιώκω κιόλας. Πραγματικά δεν δίνω δεκάρα για τον αν σου μοιάζω περισσότερο με μηχανικό με ξανθιά περούκα, κρατώντας τα εργαλεία μου την ώρα που πάω να επισκευάσω μια ζημιά, ή αν σε απωθεί η εικόνα μου χωμένη στη μηχανή να αλλάζω λάδια. Όταν πρέπει κάτι να γίνει, απλά πρέπει να γίνει! Δεν με νοιάζει αν σου χαλάω την εικόνα. Όπως εκείνη τη στιγμή που κρατούσα το σκάφος τους στα χέρια μου, το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν πως φαίνομαι!! Και αυτή η κουβέντα του Δανού ήρθε σαν βάλσαμο σε ότι μου έχουν σούρει κατά καιρούς για το πόσο νταλικέρης είμαι. 


Και ξέρεις κάτι? Όταν πια γύρισα σπίτι και με κοίταξα στον καθρέφτη νομίζω ότι σαν να μου ψιλοάρεσα λίγο...;)


ΑΑΑ!Και πού΄σαι! Όπου τη δεις αυτή τη σημαία σε τέτοιο μέγεθος σηκωμένη σε ιστιοπλοϊκό, προσπάθησε να εντοπίσεις μια ξανθιά και μίλα μου! Εγώ θα είμαι ;)

25 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ! Πραγματικά, νιώθω πως έχουμε 2010. Τότε που έμπαινα εδώ μέσα και έλεγα πως σε ζηλεύω τρελά που κάνεις τα όσα κάνεις. Αλήθεια σου λέω, μου έφτιαξε η μέρα.

    Και σε ποια περιοχή θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε αυτή τη σημαία; Να ξέρω προς τα πού να κινούμαι :)

    Και κάτι τελευταίο.. Δεν περνάς και άσχημα εκεί ε; Νταλικέρης, ξενταλικέρης, τους εντυπωσίασες τους Δανούς. Κι εσύ λέγε ό,τι θες!

    Όσο για τα εργαλεία, αυτό είναι πιο όμορφο από το μεγάλο μασίφ κάβουρα που είχες επιλέξει στο παρελθόν.
    Τώρα σε αφήνω γιατί και πάλι θα κάνω σχόλιο μεγαλύτερο από την ανάρτηση..
    Καλημέρα και Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ!Τι καλά που θα ήταν όλα αν ένιωθα και εγώ ότι έχουμε 2010! 2χρόνια και όμως τόσα πολλά έχουν αλλάξει!!!:)
      Χαίρομαι που σου έφτιαξα τη μέρα! όποτε θες, στη διάθεσή σου!
      Κινούμαι στην ανατολική αττική. (χαχα!) Δεν λέω περισσότερα!Να ψάξεις λίγο!;)

      Όταν είμαι πάνω στο σκάφος δεν περνάω καθόλου μα καθόλου άσχημα!!Ίσα - ίσα που το απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο!

      Μπορεί η σκύλα να είναι πιο όμορφη (και το όνομα μου αρέσει περισσότερο) αλλά εγώ εξακολουθώ να είμαι κάβουρας, μασιφ...χαχαχα!

      Σε φιλώ και ανυπομονώ να σε πετύχω κάπου!:)

      Διαγραφή
  2. Εμείς που το ρίχνουμε στο Μαραθώνα έχουμε καμιά ελπίδα να σε συναντήσουμε..; Μπα..Καλημέρες θαλασσινές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσείς τι σκάφος έχετε?Για να σου πω αν έχετε ελπίδα να με συναντήσετε!;) Που μάλλον έχετε αφού κινούμαστε στην ίδια μεριά της Αττικής!;)

      Διαγραφή
  3. Εμείς έχουμε ένα σκάφος δίχως μπαλόνια και κατάρτια..από αυτά των φτωχών..χιχι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Από αυτά των φτωχών, που για να ταξιδέψουν θέλουν να έχεις γκόμενο βενζινά εε???Χαχαχα! Ε ναι, τότε μπορεί να με πετύχετε! Όπου δεις τη σημαία, είναι σήμα κατατεθέν να ξέρεις! Έλα και ζήτα με!;) Κερνάω καφέ ;)χαχα!

      Διαγραφή
  4. Μου θύμισες ένα βιβλίο που διαβάζω τώρα (επιστημονικής φαντασίας διότι δεν αντέχω άλλη σοβαρότητα...), τίγκα στη θάλασσα και στις γυναίκες :) (robin hobb, τριλογία με 6 τόμους, το καράβι της μαγείας /το μανιασμένο καράβι/το καράβι του πεπρωμένου, σε περίπτωση που έχεις χρόνο για σκότωμα :Ρ)
    δυστυχώς δεν θαλασσοδέρνομαι για να σε πετύχω! σνιφ!

    ssunnefoula

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ!Καλά κάνεις και διαβάζεις επιστημονικής φαντασίας!Δεν έχει νόημα να διαβάζεις τίποτα άλλο!! Και εγώ προτιμώ μυθιστορήματα και τέτοια...Το reality το ζω στο πετσί μου δεν χρειάζομαι άλλο!;)

      Μουτς!

      Διαγραφή
  5. Ναι ωραίες είστε ρε! Συναντήθηκαν τα σκάφη και θα πιούνε καφέ. Εγώ που δεν έχω ούτε σωσίβιο, στην απέξω ε; Μπράβο, καλές είστε. Και οι 2. Μιλάω για Σκορπίνα και Όναρ. Οι πλούσιοι με τους πλούσιους και οι φτωχοί μόνοι τους ε; Καλάααααααααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ'αρχήν! Μην γκρινιάζεις! Δεν συναντηθήκαμε ακόμη! Αλλά αν θες πάντα υπάρχει χώρος για έναν ακόμη ιστιοπλόο στο πλήρωμα...Αρκεί να μη βαριέσαι!:)Ντάξ τώρα?

      Φιλί!

      Διαγραφή
  6. Χαιρομαι, να μιλαω με ναυτες, θελω καιρο τωρα να κανω μια αναρτηση πανω σε αυτα που αναφερεις, την εχω στο μυαλο μου, αλλα ποτε δεν τα καταφερνω. Ισως γιατι ειναι και λιγο "δυσκολες" οι εποχες. Τελος παντων καποια στιγμη ισως το αποφασισω.

    Στο μονο που διαφωνω λιγο, ειναι πως τα τελευταια 10 χρονια εχουν μπει πολλοι "βουνισιοι" στη θαλασσα, ασχετα με τι σκαφος εχουν και οι συμπεριφορες τους προσωπικα με χαλανε παρα πολυ. Οταν με αποκαλουν στα λιμανια, "καπετανιο" ειτε ειμαι με "παναδικο", ειτε με τη "σαμπρελα" γυριζω και τους λεω "μουτσος, παρακαλω". Πηξαμε στους καπεταναιους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ! Πόσες φορές έχω ευχηθεί οι βουνίσιοι να επέστρεφαν στα βουνά τους...Αχ! Άνθρωποι χωρίς θαλασσινή νοοτροπία!Πόσο δίκιο έχεις!Το συναντάω πολύ συχνά...

      Αυτή είναι η αλήθεια! Ο σωστός καπετάνιος είναι ο αρχιμούτσος...Και εγώ έτσι...όλα πρέπει να περνάνε από τα χέρια μου στο σκάφος!:)

      Θαλασσινό φιλί!

      Διαγραφή
  7. Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;
    Αλήθεια έχεις σκάφος; Α είσαι τυχερή! Όλα τα νησιά δικά σου!!! Και οι γνωριμίες δεν βγαίνουν ποτέ σε κακό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανονικά!!!Ναι έχω, ένα ιστιοπλοϊκό. Η θάλασσα είναι στο αίμα μου... Λατρεύω την ιστιοπλοΐα από μικρό παιδί. Τα μεγάλα νησιά τα αποφεύγω, προτιμώ τις ερημικές παραλίες και τα κολπάκια...;) Καταλαβαίνεις...Δεν μπορώ την πολυκοσμία. Είμαι λίγο αντικοινωνικό ον! Χαχαχα!

      Φιλιαααααααα!

      Διαγραφή
  8. Βεβαια να τα λεμε και ολα, η καλη συμπεριφορα μεταξυ των "ναυτων" στους αγωνες πανε περιπατο και ειδικα οταν βρισκεσαι στο ιδιο σκαφος.

    Θα ξεχασω εγω τις χριστοπαναγιες και τα μπινελικια για μανα, πατερα, σοι οταν πηγα να σηκωσω μπαλονι αντι να πιασω με το γαντζο τον σακο αποθηκευσης πανω στο ρελι να μη φυγει απο τον αερα, τον εβαλα πανο στο μανταρι και σηκωθηκε και αυτος μαζι. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A!!!Λοιπόν!Στο δικό μου σκάφος δεν έχει τέτοια!Ανταγωνιζόμαστε μόνο τον εαυτό μας!Δεν βρίζουμε και δεν αγχωνόμαστε!Το μόνο που μας αγχώνει είναι τι γέμιση θα έχουν τα τοστάκια μας!:) Να το απολαύσουμε βρε παιδί μου!;)

      Τα πληρώματα που βρίζονται δεν τα αντέχω καθόλου.Μου έχει τύχει πολλές φορές να τρέχω ως μέλος σε κυβερνήτη που βρίζει που δεν το αντέχω ΚΑΘΟΛΟΥ!

      Αλλά και εσύ βρε παιδί μου το σάκο στο μαντάρι???Έλεος!!χαχαχα!Να ήμουν από μαι μεριά να αρχίσω τα παειράγματα!χαχα

      Αχ!Ανυπομονώ για τον πρώτο αγώνααααα!!!:)

      Διαγραφή
  9. Ααα και εμεις "φιλικα" τα λεμε... μονο στις βλακειες φωναζουμε. Παθιαζομαστε! :P

    Και το συγκεκριμενο σκηνικο ετσι χαλαρα ξεκινησε, αρχισα να τους πριζω να σηκωσουμε μπαλονι και τωρα παω να το νεταρω και αντε ρε παιδια να γελασουμε λιγο. Με τα πολλα το ετοιμαζουμε και αρχιζουμε να στηνουμε σπινακοξυλο (ή σκουπινοξυλο οπως ελεγε η κοπελα που με βοηθουσε). Αλλα ειχε ενα τρελο αερα και αρχισε ο καπταιν, "Μανωλο, δεσε τον σακο θα πεσει στη θαλασσα", "δεν πεφτει", "δεστον" "οχι δεν τον δενω" ξανα μανα "δεστον"/"οχι" στο τελος βαρεθηκα και του λεω "τον εδεσα με επριξες"!

    Εε και η συνεχεια γνωστη. Μετα τιμωρια, με εβαλε στη θεση "φερε ρε" οπως λεω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχαα! Λοιπόν δεν την είχα ονομάσει ποτέ αυτή τη θέση αλλά ξέρω ακριβώς για ποια θέση μιλάς!Χαχαχα!Λοιπόν η θέση ονομάστηκε σε "φέρε ρε"! Τέλειααααααα!χαχαχα!

      Από ιστορίες σε αγώνες έχουμε να λέμε ουυυυυυυ! Αν αρχίσουμε δεν τελειώνουμε ποτέ!

      Μου έφτιαξες το κέφι!Να 'σαι καλα!:)

      Διαγραφή
  10. "... θαυμάζω αυτούς τους ιστιοπλόους που ταξιδεύουν χρόοοοοονια. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή στη ζωή μου να το..."
    Aυτό. Αυτό ειναι ενα όνειρο ζωής.
    Και κάτι μου λέει οτι δε θα το καταφέρω, δύσκολο.
    Αλλα πάλι ποτέ δεν ξέρεις.

    Με ταξίδεψε αυτη η ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από την εμπειρία μου (μικρή αλλά αυτήν έχω) θέλω να σου πώ ότι το να το κάνεις δεν θέλει πολλά πράγματα. Θέληση, και καλή παρέα μόνο. Τα υπόλοιπα τα βρίσκεις στο δρόμο. ;)

      Μακάρι να φτάσω κάποια στιγμή με τόσο καλή παρέα ώστε να τα καταφέρω και εγώ!

      Χαίρομαι που σε ταξίδεψα! Χρειάζεται και αυτό καμία φορά ;)

      Διαγραφή
  11. Αν είχα καλή παρέα, μπορεί να το είχα ήδη κάνει.
    Θέληση έχω, οχι τόσοδυνατή να παρατήσω τα πάντα γι αυτό,
    αλλα θα προσπαθήσω μονάχος, κάτι θα πετύχω, δεν μπορεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή παρέα, δεμένη με το χρόνο...Αυτό σίγουρα...Όλα τα άλλα έρχονται...;) Και που 'σαι! Η ζωή δεν τελείωσε! Έχω πετύχει κάτι 60+ που μια χαρά το κάνουν αυτό το ταξίδι ;) Ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου!

      Διαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!