Γύρισα!

Με γεμάτες μπαταρίες! Με φούλ καλή διάθεση! Με αλλαγές να έρχονται... Νέα σαιζόν, Νέο ξεκίνημα (νέοι αγώνες?!)

Μ' αρέσουν τα νέα πράγματα. Διάλεξα αυτή τη δουλειά που είναι αρκετά δύσκολη και απρόβλεπτη, επειδή μ' αρέσει η ιδέα του "κάθε λίγους μήνες καινούριο project".

Έχει τύχει να δουλέψω δυο συνεχόμενες σαιζόν το ίδιο project αλλά βαριέμαι...Απελπιστικά...

Απορούσα με τους ανθρώπους που μπορούν να δουλεύουν χρόοοονια πάνω στο ίδιο αντικείμενο, στο ίδιο γραφείο, μπροστά τον ίδιο υπολογιστή...Δεν βαλτώνουν?

Γενικά δεν λατρεύω τις αλλαγές, μάλιστα προσαρμόζομαι δύσκολα...Όμως επειδή βαριέμαι τόσο(μα τόσο!) εύκολα οι αλλαγές μοιάζουν σωτήριες όταν έρχονται.

Πέρασα ένα χρόνο πολύ δύσκολο. Με πολύ δουλειά ατελείωτα ωράρια και πολύ μα πολύ αγένεια. Πολύ άσχημες συμπεριφορές και καταστάσεις.

Περίμενα την αλλαγή, όμως εκείνη δεν ερχόταν, και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι.. Στη σκέψη και μόνο της επανάληψης της προηγούμενης σαιζόν πνιγόμουν...

Τελικά πριν λίγες μέρες ήρθε και η αλλαγή! Ένα τηλέφωνο τόσο απλό τόσο ευθύ... Και άρπαξα την ευκαιρία κατευθείαν!

Έτσι, ενώ ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω τη χρονιά με 1000...Τσουπ!

Να σου και η πρώτη στραβή!

Δεν θέλω να τρελαθώ ακόμη....

Δεν θέλω να χάσω την καλή μου διάθεση...

Πραγματικά λυπάμαι για τους κακούς ανθρώπους.

Λυπάμαι γιατί μέσα τους πρέπει να είναι όλα μαύρα...

Όταν καταφέρνω να μην κρατάω κακία, και όταν χαίρομαι με τις χαρές των άλλων, νιώθω ότι η ψυχή μου είναι γεμάτη φωτεινά χρώματα...

Με χαροποιεί πολύ αυτό. Μ' αρέσει να νιώθω καλοσύνη.

Δεν είναι εύκολο να συγχωρείς. Για μένα τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο.

Όμως όταν το καταφέρνω νιώθω απέραντη χαρά.

Λυπάμαι για τους ανθρώπους που δεν μπορούν.

Δεν μπορούν να δείξουν κατανόηση, δεν μπορούν να υποχωρήσουν ποτέ, δεν μπορούν να χαρούν όταν ο διπλανός τους χαίρεται...

Πραγματικά τους λυπάμαι.

Και τι ποιο ωραίο δώρο από το να σε απολύσουν την ημέρα της γιορτής σου?Και να το μάθεις από κάποιον συνάδελφο που του το είπαν. Επειδή εσένα δεν μπορούν να σε αντιμετωπίσουν για να στο πουν, αφού ξέρουν ότι είναι άτοπο...

Και όχι, μη βιαστείς, δεν φταίει η οικονομική κρίση...

Απλά βρέθηκα ανάμεσα από εγωισμούς που θέλουν να μαλλιοτραβηχτούν, που ζηλεύουν ακατάπαυστα ο ένας τον άλλο και που, στα πλαίσια της κοινωνίας μας, δεν μπορούν να ξεφτιλιστούν δημοσίως. Έτσι το έκαναν μέσω εμού...

Εμού του ιδίου όπως είπε και η εθνική μας (πορνο)σταρ...

Όμως να σου πω κάτι?

Μετά την πρώτη κρυάδα (που ομολογώ ότι πάγωσε και κάηκε, ταυτόχρονα, ο εγκέφαλός μου με το που το άκουσα), δεν μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο πέρα από λύπηση...

Για τον άνθρωπο που οδηγεί την ομάδα και δεν φτάνουν τα πόδια του να πατήσει το φρένο...

Στην τελική χαίρομαι που θα γλιτώσω επιτέλους από τη γκρίνια, τον εγωισμό και τον παραλογισμό που ζούσα...

Άλλωστε, όπως μου έμαθε και ο αγαπημένος μου, "Κάθε εμπόδιο είναι για καλό"...

Ελπίζω ότι αυτό το καλό ήρθε ή έρχεται και απλά θα προσθαπήθσω να συνεχίσω ελπίζοντας, χαμογελώντας και προσπαθώντας για το καλύτερο...

Και επειδή κάθε τέλος κρύβει μέσα του μια καινούρια αρχή ...

Στις νέες αρχές λοιπόν!

Και χρόνια μου πολλά!