HAPPY NEW YEAR!!!

Παραμονές Χριστουγέννων. Οι πόλεις στολίζονται, τα σπίτια στολίζονται. Μυρωδιές από κουραμπιέδες και μελομακάρονα πλημμυρίζουν τους δρόμους και τα στενά. Ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους. Με γιορτινή διάθεση γεμίζουν δρόμους και μαγαζιά, και αδειάζουν τα πορτοφόλια τους, στην προσπάθειά τους να γεμίσουν το συναισθηματικό τους κενό…

Χριστούγεννα. Όλοι μαζεμένοι γύρω από το γιορτινό τραπέζι, τρώνε τρώνε τρώνε…Μέχρι να σκάσουν! Φορούν τα καλά τους, και συζητούν, για τα πολιτικά, για τις εξελίξεις… Παραδίπλα τα παιδιά παίζουν. Περιμένουν με ανυπομονησία το βράδυ (Χριστουγέννων ή Πρωτοχρονιάς), για να έρθει ο Άγιος Βασίλης, να τους φέρει το δώρο που του ζήτησαν…

Δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη...Δεν θυμάμαι αν ποτέ μου είπαν ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης…Θυμάμαι όμως ότι πολλά Χριστούγεννα τον περίμενα δίπλα από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο…Αλλά πάντα με έπαιρνε ο ύπνος και το πρωί είχε έρθει χωρίς να τον δω...Το καταλάβαινα ότι είχε έρθει, γιατί είχε φάει κουραμπιέ, είχε πιει και το γάλα του…Φυσικά είχε αφήσει και το δώρο του για μένα...Ό,τι ακριβώς του είχα ζητήσει με γράμμα καιρό πριν…

Έτσι πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσα ρομαντικά… Σε έναν κόσμο σκληρό, που δεν με χωράει…Αφού λοιπόν δεν με χωράει αυτός ο κόσμος, (κάτι που μάλλον άρχισα να το συνειδητοποιώ πολύ μικρή…) εγώ έπλασα τον δικό μου κόσμο, μέσα τον οποίο ζω…Έχω ακόμη μέσα μου τα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσα…όπως αυτό του Άγιου Βασίλη… Οι γονείς μου, όπως και πολλών άλλων παιδιών, φρόντισαν να μου γεμίσουν τη ζωή μου με παραμύθια… Με όμορφους πρίγκιπες και κούκλες πριγκίπισσες, με αληθινή αγάπη, με θαλπωρή και ζεστασιά…

Και τα κατάφεραν…

Πολλές φορές όμως, η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή, που δεν την αντέχω…
Πόσο πολύ θα ήθελα, να γράψω ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη…
Ήθελα να του ζητήσω….

Αγάπη, Κατανόηση, Σιγουριά, Ασφάλεια…

Δεν θέλω ούτε κούκλες, ούτε ποδήλατα…

Άγιε Βασίλη, αφού δεν ήρθες να σε γνωρίσω τόσα χρόνια, μπορείς να καταδεχτείς να μπεις στο Blog μου??

Αν μπεις, Άγιε μου Βασίλη, φέρε μου ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ για φέτος…

Μόνο αυτά θέλω…Να νιώσω ξανά ζεστασιά, να νιώσω ότι επιτέλους μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να σκέφτομαι τι θα πω και πώς να το πω…

Λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή για τα παιδιά...Και ίσως να είναι έτσι, αφού όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη μαγεία των ημερών... Εγώ που ζω ακόμη αυτό το παραμύθι, που νιώθω ακόμα παιδί, μπορώ να ζήσω λίγο Χριστούγεννα? Πρωτοχρονιά??