ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ

Πήλιο…
Ένα βουνό, πάνω στη θάλασσα…!

9:20
Ανοίγεις το παράθυρο στο δωμάτιο, και το κρύο πλημμυρίζει το χώρο… Η ομίχλη δεν σου επιτρέπει να δεις πάνω από 10 μέτρα μακριά…Ο κόσμος από κάτω πηγαινοέρχεται στα στενά σοκάκια του χωριού…

10:30
Πλησιάζεις το παράθυρο του δωματίου.. Η εικόνα απ’ έξω έχει αλλάξει.
Το τοπίο έχει καθαρίσει και πια το βλέμμα σου φτάνει στη θάλασσα…Βλέπεις τη Σκιάθο… Παρατηρείς τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται…
11:00
Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ξεκινάς να κατεβαίνεις…
Περνάς από χωριά μικρά και μεγάλα…Κυριαρχεί το γκρι της πέτρας και το πράσινο της φύσης…Ακούς τα νερά που κυλούν στις πλαγιές και στη στροφή βλέπεις τις ηλιαχτίδες που παιχνιδίζουν με τη θάλασσα …
11:20
Μετά από μια διαδρομή 20’ , μέσα στη μαγευτική φύση του βουνού, νιώθεις το αλμυρό αεράκι να σου χτυπάει το πρόσωπο…

Ο Βόλος τα συνδυάζει όλα…Ικανοποιεί όλα τα γούστα… Έχει μέρη ήρεμα έχει και μέρη με κόσμο… Έχει χιόνια, έχει και θάλασσα…

Κάθε διαδρομή κάτι σου μαθαίνει…
Κάθε προορισμός έχει κάτι να σε διδάξει..
Μπορείς να μάθεις…ή μπορείς να αδιαφορήσεις…
Μπορείς να κάνεις μια στάση... Μπορείς και να συνεχίσεις να τρέχεις…

Αν επιλέξεις να σταματήσεις, να αφοσιωθείς σε ό,τι ακούς και βλέπεις, να ενδιαφερθείς και να διδαχθείς, μπορεί να πονάει…
Μπορεί να σου αλλάξει πορεία…
Μπορεί να σε ταρακουνήσει…

Αν όμως αδιαφορήσεις???
Μπορείς να συνεχίσεις την πορεία σου και να μη μάθεις ποτέ…
Άραγε δεν θα μάθεις ποτέ?
Ή μήπως κάποια στιγμή αναγκαστείς να παραδεχτείς αυτά που τότε ειπώθηκαν και απλά εσύ αδιαφόρησες να ακούσεις??
Μήπως είναι πιο επώδυνο τότε??