Θύμισες....

Δεν έχω συνηθίσει να κάνω τη μια ανάρτηση μετά την άλλη, αλλά...
Θα σας πω τι μου συνέβη...

Αυτή η εβδομάδα είναι από τις πιο άτυχες που έχω περάσει...
Νιώθω ότι έχω πέσει στη μαρμίτα της γκαντεμιάς...
Τίποτα που θέλω δεν μου κάθεται σωστά...

Ακόμη και στο γραφείο τον τελευταίο καιρό ξύνομαι απελπιστικά πολύ...
Έτσι τριγυρνάω σε διάφορες γειτονιές του internet.
Σε κάποια από αυτές συνάντησα και αυτό το τραγούδι που με γύρισε πολλά χρόνια πριν...

Θυμήθηκα τον έρωτα που έτρεφα κ εγώ μικρή για τον Κορκολή (όπως και πολλές άλλες 10χρονες τότε, πριν τα όργια....και δεν θέλω σχόλια....)
Αν και μιλάει για παράνομα ζευγάρια, ακούγοντας το , με τη ζεστή φωνή της Δήμου, μου θύμισε εσένα...

Πάλι...
Και αναρωτιέμαι....
Γιατί όλοι οι στίχοι μιλούν για σένα???...
Και γιατί όλες οι μουσικές θυμίζουν την αγκαλιά σου???....

Δωράκι οι στίχοι....

Δεν μπορούμε - Στέφανος Κορκολής , Ελένη Δήμου

Αυγουστιάτικη είσαι φωτιά
πυροτέχνημα έχω καρδιά και φοβάμαι
μία σπίθα πιο κοντά θα γίνουν αστεράκια οι δισταγμοί.
Διψασμένες, φευγάτες ματιές
στην ψυχή μου φωτίζουν γωνιές, δε φοβάμαι
έχεις γίνει άνεμος στο δάσος μου το φλογισμένο.

Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
φτάνει, φτάνει

Απ'τα λόγια σου πίνω, μεθώ
ένα πέρασμα ψάχνω κρυφό στο άγγιγμά σου
είσαι ό,τι μου 'λειψε και ό,τι μ 'έχει πλημμυρίσει

Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε

Μπορούμε εεε?

Α..!Και να σου πω...Ίσως τελικά να είναι κάθε εμπόδιο για καλό...Αρχίζω να το πιστεύω και ας μην έχω καμία ένδειξη ακόμη...Φτάνει που υπάρχεις εσύ...Και ας κάνουμε ρομαντικές αλλαγές λάστιχου με θέα όλη την Αθήνα στι 3 τα ξημερώματα....