Παραλήρημα

Νομίζω ότι η πανσέληνος με έχει ξεκάνει...

Μαζί με αυτό οι ορμόνες μου έχουν λαλήσει...

Επίσης τα ψυχολογικά μου είναι λίγο ταραγμένα...

Συμπεράσματα :

1ον) Αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα να περιμένω να ωριμάσω και να σοβαρευτώ για να κάνω παιδί, γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ! Ήμουν, είμαι και θα είμαι, μια ό,τι να'ναι, ξανθιά που δουλέυει το μισό χρόνο σαν παλαβή και τον άλλο μισό το παίζει "η καλή νοικοκυρά που είναι δούλα και κυρά". Οπότε μπορώ να κάνω παιδί όποτε θελήσω.

2ον) Δεν θέλω να γίνω μάνα γιατί δεν αντέχω την συνεχόμενη αυπνία, και τις κακουχίες για πάνω από 2-3 μήνες...

3ον) Είμαι φουλ ερωτευμένη με την πάρτη σου - όπως λέει και ο γνωστό άσμα.

4ον) Θέλω να έρθει το καλοκαίρι. Αλλά πραγματικά να έρθει. Όχι αυτό το κρυφτούλι που παίζουμε εδώ και καιρό...

5ον) Αγαπώ τα νησιά

6ον) Θέλω να μετακομίσω άμεσα σε κάποιο απομακρυσμένο και απόκοσμο νησί, να ξεχάσω εντελώς τι θα πεί facebook, twitter , internet, και γενικά τεχνολογία. Να σπέρνω με το χέρι σπόρους να τους φροντίζω και να τελικά να μαζεύω τη σοδειά μου και να ζω από αυτό.

7ον) Θέλω και εσένα μαζί μου σ'αυτό...

8ον) Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι τα τελευταία πολλά, (δεν λέω πόσα) χρόνια , ζω σε ένα όνειρο και πρέπει να ξυπνησω, να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αλλά από την άλλη και εσύ πρέπει να ξυπνήσεις από το όνειρο που ζεις και να αναλάβεις τις ευθύνες σου, και ο άλλος, κοκ...
Γιαυτό λοιπόν μέχρι να ξυπνησει όλος ο κόσμος εγώ θα χουζουρεύω στο κρεβάτι μου....


Και το άσμα που ακούμε είναι διπλά αφιερωμένο.

Αρχικά στον ένα και μοναδικό που με αντέχει τόσα χρόνια και που με αγαπάει κάθε μέρα.

Ακόμα και αν σου λέω ευχαριστώ που υπάρχεις, καθημερινά για την υπόλοιπη ζωή μας δεν φτάνει....


Και η δεύτερη αφιέρωση είναι στον έναν και μοναδικό αδερφό μου,

που είναι το κομμάτι μου, που μου λείπει χρόνια τώρα

και θα μου λείπει πάντα όσο δεν είναι δίπλα μου...

Να θυμάσαι ότι όταν έχω εσένα μπορώ να ονειρεύομαι ξανά...

Γιατί εσύ είσαι το κομμάτι που μου λείπει....