Chán (禪)

Εδώ και 4 μέρες προσπαθώ απελπισμένα να κάνω αυτήν την ανάρτηση...

Και φυσικά, δεν προλαβαίνω!!!:)

Έχω μέρες τώρα που τρέχω σαν τρελλή, δεν καταλαβαίνω πως περνούν οι ώρες και οι μέρες...
Μάλλον, καταλαβαίνω...Δουλεύοντας περνούν και οι ώρες αλλά και οι μέρες!

Ένας συνεχής γρήγορος ρυθμός, δρομολόγια, ξενύχτια και δουλειά...Πολλή δουλειά!

Πριν 4-5 μέρες λοιπόν, είχα μια δύσκολη μέρα.
Ξέρεις από αυτές που τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά ποτέ δεν φτάνεις, και ποτέ δεν προλαβαίνεις???! Που οποιαδήποτε στιγμή και να κοιτάξεις το ρολόι σου, έχεις αργήσει!

Πολλά ραντεβού, ακόμα περισσότερα δρομολόγια και φυσικά, ως γνήσια ελληνίδα αν υποθέσουμε ότι οδηγούσα 5-6 ώρες, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τις 3-4 μιλούσα στο κινητό!
Με handsfree πάντα, αν και δεν είναι υπερ μου που το παραδέχομαι, αλλά έλα πες μου εσύ τι θα έκανες αν οδηγούσες όλη μέρα μες στη κίνηση και τη ζέστη και κόντευε το αίμα σου να βράσει!

Κάπου άναμεσα στα δρομολόγια και συζητήσεις για ζευγάρια, παιδιά, χωρισμούς και ρεμπεσκέδες, βρέθηκε ένας άνθρωπος - από τους πολλούς - που θέλησε να με καθυστερήσει. Για μια δουλειά που θα έκανε 5-10 λεπτά μου ζήτησε 30 και βάλε...

Κανονικά θα έπρεπε να εκνευριστώ αφάνταστα, όπως και έκανα βέβαια απλά δεν είχα χρόνο να το δείξω γιατί είχα πολύ σοβαρή κουβέντα στο κινητό εκείνη την ώρα, ο συγκεκριμένος όμως με παρέπεμψε αντί να κάτσω μέσα στην εταιρία, να περιμένω απέναντι, σε ένα παρκάκι.

"Ωραία" του λέω, "θα πάω να βρώ το ζεν μου..."

Τι να κάνω,πήρα το κινητό μου και μεταφέρθηκα στο παρκάκι, στο οποίο δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μέχρι που έκλεισα το κινητό....

Ήταν μια παιδική χαρά, μικρή, δίπλα από ένα ρέμα βάθους 50-60 μέτρων (σα χαράδρα ένα πράγμα) - περιφραγμένη με πανέμορφα μικρά ξύλινα κάγκελα, σαν φάρμα, και είχε παντού γκαζόν αληθινό, και λουλουδάκια!

Πόσα χρόνια έχω να δω παιδική χαρά με γκαζόν!

Είχε έναν φανταστικό ήλιο και ένα γλυκό ζεστό αεράκι...

Στην αρχή αποφάσισα να περπατήσω στο γκαζόν - τρελαίνομαι για την αίσθηση αλλά και τον ήχο που κάνει το βάδισμα στο γκαζόν.

Μετά είδα δυο κούνιες, που τις κουνούσε το αεράκι, και ασυναίθητα πλησίασα...
Για μια στιγμή δίστασα, αλλά στη συνέχεια λέω βρε δε γ..., έκατσα στην κούνια, έβαλα στο κινητό μου best, το πέταξα μέσα στην τσάντα και άρχισα να κάνω κούνια.....

Δεν ξέρω εσύ που με διαβάζεις και γελάς πόσα χρόνια έχεις να κάνεις κούνια... Πόσο μάλλον με ένα τεράστιο ήλιο να σε ζεσταίνει και το αεράκι να σε χτυπάει στο πρόσωπο, και όπου γυρίσει το μάτι σου να βλέπεις πράσινο!!

Δεν ξέρω πόση ώρα έκανα κούνια, ούτε ξέρω τι σκεφτόμουν...Μάλλον τίποτα. Είναι η μοναδική φορά που ένιωσα ότι άδειασε το μυαλό μου από τα πάντα...

Κάποια στιγμή σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι την εταιρία να πάρω το αντικείμενο για το οποίο πήγα...

Μόλις μπήκα μέσα, ο τύπος με κοιτάει χαμογελώντας και μου λεει " Τι έγινε με το ζεν σου?"

Το ποιο μου??? - Το είχα ξεχάσει ήδη, όπως και ό,τι άλλο είχε γινει πριν.

Ανοίγω το στόμα μου να απαντήσω και εκείνη τη στιγμή νιώθω την απόλυτη ηρεμία...
Δεν μπορούσα να βγάλω ένταση από μέσα μου...Αχνοακούστηκε ένα " Μάλλον το βρήκα.."
Δεν πίστευα ότι η φωνή μου ήταν τόσο ήρεμη και χαμηλή...

Πήρα αυτό για το οποίο πήγα και μπηκα στο αυτοκίνητο...Δεν ξαναμίλησα στο τηλέφωνο...Το μυαλό μου ήταν αλλού... Όλη μέρα..Και την επόμενη...Και την επόμενη....Και κάθε μέρα από εκείνη τη μέρα....

Τώρα πια έχω βρεί τη λύση για να διωχνω την περιτή ένταση...

Ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου σκέφτομαι δύο πράγματα...
Την κούνια με το γκαζόν και τα πρωινά χάδια...

Δοκίμασέ το ...Αλήθεια σου λέω...Είναι φοβερό!!!:)

A!!!!Eπίσης να σε ενημερώσω ότι σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας! Γιαυτό φάε όσο και ό,τι θες!

Εγώ πάντως θα το γιορτάσω σήμερα!!!!:)