New beginnings part #1354

Η αλήθεια ειναι ό,τι σε εχω παραμελήσει. Το ξέρω. Δεν θα αρχίσω τις δικαιολογίες. Θα σου πω ορθά κοφτά οτι απλά ετσι είναι η ζωή. Σκληρή κ άδικη. Όλα τα έχω παραμελήσει τωρα τελευταία.

Το σπίτι, τη ζωή , τα διαβάσματα... Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν για πολύ καιρό ζεις με τις μηχανές στο full speed. Καίς φλάτζα κ μετά θες σέρβις. Consider this as the sevice period.

Όμως δεν είναι αυτος ο λόγος που γράφω σήμερα. Σήμερα γράφω γιατί είναι η παραμονη ενος νεου ξεκινηματος. Όπως έχω πει ξανά τα νεα ξεκινήματα είναι το αγαπημένο μου θέμα.

Αύριο λοιπόν, θα ξημερώσει μια πολύ ωραία Δευτέρα. Με πολυ άγχος, όπως άλλωστε θα ταίριαζε σε μια τέτοια Δευτέρα, νέα μέρη κ νέα πρόσωπα.

Με αγχώνουν πολύ οι αλλαγές. Τα νέα μέρη, τα νέα πρόσωπα. Πάντα με άγχωναν. Φαίνεται πως όσο και να εκτίθεσαι σε αυτά που σε αγχώνουν, δεν το συνηθίζεις. Κάθε φορά η ίδια ιστορία. Θα βλέπω εφιάλτες τις πρώτες μέρες,θα ξυπνάω κάθιδρη στη μέση της νύχτας κ θα είμαι σαν ζόμπι την υπόλοιπη μέρα.

Όλα αυτά, μεχρι να οικειοποιηθώ το περιβάλλον και τους ανθρώπους κ να ξαναδημιουργήσω μια κανονικότητα.

Μετά από λίγο θα βαρεθώ πάλι την κανονικότητα κ θα ξαναβγώ στο ψάξιμο και φτου και απ'την αρχή .

Αλλά να σου πω κάτι; Έτσι είναι η ζωή ρε. Σκληρή κ άδικη. Γιαυτο τη γουστάρω. Γιατι αν ήτανε καμία δικαιη κ fluffy σαν λευκος ζελεδενιος κώλος σε λουλουδενιο μαγιω στην παραλια, θα την εβρισκα ξενέρωτη κ νερόβραστη κ δεν θα μου αρεσε καθολου.

I will keep you updated με ολες τις ενοχλητικές λεπτομέρειες της αϋπνίας που θα ακολουθησει ;)

Μουτς

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ειμαι θυμωμένη. 

Εξαγριωμένη.

Με ολες τις γυναικες που σήμερα θα βαλουν το στενο, κοντο 'θηλυκό' φορεμα τους , θα σκαρφαλωσουν στα 12 ποντα τακουνια τους και θα ξοδεψουν 1-2 ωρες μπροστά απο τον καθρέφτη βγαζοντας τριχες και βαζοντας κραγιον για να γινουν 'ομορφες' και 'θηλυκές' ωστε να βγουν να γιορτασουν την Παγκοσμια Ημερα της Γυναικας μπεκροπινοντας σε καποια μπουζουκλερι. 

Με ολους τους αντρες που καθημερινα καταπιεζουν τις γυναικες που τους περιβαλλουν. 
Ολους αυτους που μεγαλωνουν κοριτσια υποταγμενα σε εναν. Αδερφό, Άντρα, Θεό. Που εκπαιδεουν γυναικες για να γινουν ταπεινες μαμαδες-μηχανες ανάπαραγωγής, για να υπηρετουν πιστα και αδιακοπα ολα τα μελη της οικογενειας, χωρις ποτε να διεκδικησουν κανενα δικαιωμα. 

Σιγνωμη κοριτσια αλλα αν θελετε λουλουδια και σοκολατακια εχουμε του Αγίου Βαλεντίνου. 

Σημερα η μερα ειναι αφιερωμενη στον αγωνα. Αυτον που πρεπει να κανουμε καθημερινά διεκδικωντας ισα δικαιώματα για ΟΛΕΣ. Στη δουλειά, στο σπίτι, στη ζωή.

Σημερα η μερα ειναι αφιερωμένη σε ολες τις καταπιεσμενες γυναικες. 
-Που δεν μπορούν να βγούν έξω απο το σπίτι τους με ακάλυπτο το δέρμα του κορμιού τους. 
-Που υποχρεούνται να μένουν σε γάμους φυλακές. Με άντρες που χειροδικουν και τις υποβιβάζουν καθημερινά με προσβολές.
-Που μεγαλώνουν ακρωτηριασμένες σωματικά και πνευματικά ως αποδειξη της πίστης τους σε εναν Αρσενικό Θεό. 
-Που μεγαλωνουν πιστεύοντας οτι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν καθόλου ή δεν μπορούν τα να κάνουν καλά επειδή ειναι γυναίκες. 

Διάβασε , ψάξε, μάθε, ΒΟΗΘΗΣΕ! 

Δεν χρειαζεται να προσπαθησεις πολυ. 

Αρκεί να βοηθήσεις το κοριτσάκι των δίπλα να πιστέψει οτι ο ρόλος της σε αυτή τη ζωή δεν εξαντλείται στο να μεγαλώσει για να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Οτι μπορεί να γίνει ο,τι θέλει, αρκεί να το πιστέψει και να το προσπαθήσει.

Αρκεί να σέβεσαι ολες τις γυναίκες που σε περιβάλλουν και να έχεις στο μυαλό σου οτι εκτός απο τον ρόλο που έχουν εκείνη τη στιγμή που τις βλέπεις , κουβαλάνε άλλους 100 απο πίσω. Οφείλουμε να τις σεβόμαστε για ΟΛΟΥΣ. 

Αυτα απο εμενα :)