Που λες εχω παθει παλιμπαιδισμο και περναω εφηβεια ξανα. όχι δεν παραιτηθηκα - ακομη. όχι δεν εχω βγει εξω να σπαω πραγματα - ακομη. Αλλά μεσα μου βραζει το αίμα μου.
[It's part of the process I guess... Δεν το ψαχνω πολυ γιατι μετα πνιγομαι μεσα σε θαλασσες συναισθηματων οπότε ας κάνω λιγο surf στην επιφάνεια και ας παίξω λίγο με τα κύμματα οσο μπορω.]
Αυτές τις μέρες λοιπόν σκέφτομαι πολυ εντονα τα παιδια που δίνουν πανελλήνιες. Δεν είναι μόνο το σύστημα που ειναι μαλακία. Είναι και οι γονείς. Αυτοί οι γονείς ρε παιδι μου, όλα εκει καταλήγουν. Πολύ θυμός μεσα μου. Για πολλά πραγματα θυμώνω στους γονεις αλλά κυρίως για την έλλειψη εγκρατειας. Ρε γονιέ, σκας-ξεσκάς πνιχτο το συναισθημα σου. Σε βλεπουν τα παιδια και τι μαθαίνουν? ότι ειναι ΟΚ να πνιγεις τους αλλους επειδη εσυ αγχωνεσαι/ πιεζεσαι/ ζοριζεσαι. Ε, όχι λοιπόν. Εγω εδω θα σου πω μια αλήθεια και αν σε πονέσει βαθειά ακομα καλυτερα.
Αυτες οι εξετάσεις ΔΕΝ ειναι το one shot-one opportunity που λέει ο φίλος μας ο ΕΜΙΝΕΜ. Ίσως νιώθεις ότι ειναι η δική σου one last shot-opportunity to shine μέσα απο τα παιδιά σου, για αλλη μια φορά να χρησιμοποιήσεις τα παιδιά σου για να ικανοποιήσεις τις δικές σου ανεκπλήρωτες επιθυμίες.
Η (πικρή για σένα) αλήθεια όμως ειναι ότι τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις σημερα εχουν μπροστά τους ΆΠΕΙΡΕΣ ευκαιρίες. Γιατί τις ευκαιρίες τις φτιάχουμε μόνοι μας και μπορούν να φτιαχνουν ευκαιρίες όλη τους τη ζωή αρκεί καποιος να τους το εξηγήσει. Αυτή η συμπεριφορά των γονιών λες και όλα να εξαρτώνται απο τις πανελλήνιες δεν βοηθάει να μεγαλώσουμε δημιουργικούς ενήλικες.
Τα λεω ολα αυτα απο εμπειρια μιας και εγω εδωσα τις ιδιες πανελληνιες που δινουν τα παιδια σήμερα. Τα πηγα σκατα αλλα κατάφερα να μπω στη σχολη που ηθελα (εκεινη τη χρονιά at least). Σπόδασα αν και το σιχαθηκα τον πρωτο χρονο και αφου το τελειωσα δουλεψα σαν σκυλι, και έκανα ό,τι με έκανε να νιώθω καλα.
Το αποτέλεσμα? Εχω αλλαξει ΗΔΗ 3 κλαδους εντελως ασυνδετους μεταξυ τους και τωρα ετοιμαζομαι για ακομα μια αλλαγη.
Όταν τελειώσα με το πτυχίο είπα "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ εξετάσεις". Από εκείνο το ποτέ ξανά, έχω διαβάσει ΑΠΡΕΙΡΕΣ ωρες, εχω δωσει αμετρητες εξετάσεις και συνεχίζω. Παρα πολλά χρονια μετα τις πανελληνιες(δεν λεω ποσα), είμαι παλι εδώ και διαβάζω ξανά και μαθαίνω κατι που παντα με συναρπαζε (μαθηματικα και στατιστικη) αλλα φοβομουν να το κανω μικρη γιατι δεν ημουν geek enough και γιατί "τι θα κανεις μετα? θα περιμενεις να διοριστεις στο δημοσιο?" και αλλες τετοιες @@ριες.
Γενικα μην ακουτε κανεναν που θελει να σας φρενάρει. Οι επιλογες ειναι ατελειωτες και ένα εχω να πω: Φιλε Eminem, σ'αγαπω σε λατρευω αλλα εισαι λαθος. You get MANY shots and MANY opportunities. You get to decide how many. Sucess and failure ειναι εννοιες πολυ υποκειμενικες και δεν μπορουν να οριστουν αντικειμενικά.
Αυτά για τώρα και πατε καντε καμια βουτιά για εμας που διαβαζουμε :)
