Καλή η πλάκα αλλά έχουμε και σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε!

Βρισκόμαστε αισίως 2 μέρες πριν από την ημέρα των εκλογών. Το κλίμα παράξενο. Πολύς κόσμος στη συγκέντρωση του Γ. Παπανδρέου. Ήμουν κ εγώ εκεί. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ περήφανη γι αυτό. Υπήρχε πάθος, ένταση, ενθουσιασμός. Είναι γεγονός ότι πωρωθήκαμε πολύ, με τα συνθήματα, και μπορώ να πώ ότι μεθύσαμε λίγο με το άρωμα της νίκης που επικρατούσε.
Τελείωσε η ομιλία, και πήραμε το δρόμο του γυρισμού με το γνωστό άσμα του Μάνου Λοϊζου «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο...», να ηχεί ακόμα στα αυτιά μας καθώς ανεβαίναμε τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Έβλεπες σημαίες παντού να κουνιούνται χαρούμενα, χαμόγελα παντού και πολύ νεολαία. Πολλοί νέοι και νέες που χόρευαν στο δρόμο τραγουδώντας με πάθος, σαν να γιόρταζαν ήδη τη νίκη. Γι αυτό είμαι περήφανη που βρισκόμουν και εγώ εκεί. Όχι μόνο γι αυτά που ειπώθηκαν , αλλά και για τον κόσμο που με περιτριγύριζε. Ένιωθα ότι επιτέλους έχω και εγώ κοινά στοιχεία με αυτούς που στηρίζουν το συγκεκριμένο κόμμα.
Ίσως αυτή να είναι η αρχή της αλλαγής που επιζητούσε ο Γιώργος. Ίσως οι προσπάθειές του να απέδωσαν καρπούς. Γιατί το μέλλον της χώρας δεν στηρίζεται σε παροπλισμένες ιδέες, απαρχαιωμένες και μουχλιασμένες. Στηρίζεται στην καινοτομία, στους νέους.

Αυτό όμως που με προβλημάτισε και έγραψα αυτό το post, είναι η συζητήσεις που ακολούθησαν μετά. Αμέσως μετά την ομιλία, και με όλη την ένταση να κυριαρχεί ακόμη μέσα μου, βρέθηκα σε μια καφετέρια για «αποθέρμανση»…Εκεί λοιπόν ανάμεσα σε ανθρώπους γύρω στα 50 και όντας η μοναδική μικρή έζησα μια αξέχαστη εμπειρία. Τυχαία βρισκόταν μαζί μας ο γραμματέας της τοπικής οργάνωσής της συγκεκριμένης περιοχής, και αν και 50άρης τον βρήκα πλήρως συνειδητοποιημένο, και πολύ σωστό στα λεγόμενά του, τον ένιωσα κοντά μου, ένιωσα ότι με εκπροσωπούσε πλήρως. Ήταν πραγματικά τιμή μου που συμμετείχα σ’ αυτή την συζήτηση και είναι γεγονός ότι αποκόμισα πολλά. Όμως με λύπη μου συνειδητοποίησα το πρόβλημα των σημερινών νέων. Οι νέοι σήμερα, δεν έχουν αυτό που ονομάζουμε «ταξική συνείδηση». Δεν ψηφίζουν ταξικά, όχι επειδή αρνούνται να πιστέψουν σε ποια κοινωνική τάξη βρίσκονται, αλλά επειδή δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν τάξεις.Καλώς ή κακώς ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, σύμφωνα λοιπόν με την τάξη στην οποία ανήκει ο καθένας μας θα έπρεπε να ψηφίζουμε κιόλας. Δεν είναι λογικό η κοπέλα που εργάζεται 15 ώρες τη μέρα (και μη σας φαίνεται παράξενο όλοι γνωρίζουμε ότι συμβαίνει) και πληρώνεται 35 ευρώ, να ψηφίζει Ν.Δ , ένα κόμμα που υποστηρίζει και προωθεί πρωτίστως τα συμφέροντα του εργοδότη της αγνοώντας τα δικά της. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι όλοι εμείς οι εργαζόμενοι, θα ψηφίσουμε ένα κόμμα το οποίο μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων από 40% σε 28 % και για να βγάλει τα σπασμένα αύξησε το Φ.Π.Α. σε 19% και πάει για νέα αύξηση στο 21%!!! Είναι απλά νούμερα που αποδεικνύουν περίτρανα ποιανού τα συμφέροντα στηρίζουν! Για ποιο λόγο λοιπόν να τους ξαναψηφίσουμε? Όμως οι νέοι σήμερα, λόγω έλλειψης εκπαίδευσης, ψηφίζουν σύμφωνα με το χρώμα που πάει με το look τους. Χωρίς να συνειδητοποιούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Η ψήφος δεν είναι αγγαρεία, δεν είναι κοινωνική υποχρέωση. Η Ψήφος είναι το μήνυμά μας προς τους ανθρώπους που μας διοικούν. Είναι η πιο άμεση επικοινωνία που μπορούμε να έχουμε με αυτούς. Ας τους στείλουμε λοιπόν για μια φορά ένα μήνυμα που μας συμφέρει!