Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Keep Living !@! # 2

Είναι πρωί, βρίσκεσαι μέσα στο αυτοκίνητό σου. Κάνεις το γνωστό δρομολόγιο σπίτι – δουλειά, και ενώ με κανονικές συνθήκες η διαδρομή είναι γύρω στα 12 λεπτά, έχει περάσει ήδη μισή ώρα και εσύ βρίσκεσαι ακόμα στα μισά… Μέσα στην κίνήση, σταματημένη. Δεξιά , αριστερά, μπροστά και πίσω σου ,σταματημένα αυτοκίνητα.. Η κατάσταση είναι τόσο χάλια που αν είχες τάσεις κλειστοφοβίας, τώρα θα είχες πάθει κρίση…

Εσύ κάθεσαι υπομονετικά στο κάθισμα σου, με ανοιχτό το μισό παράθυρο, κρατάς ένα τσιγάρο στο χέρι, παίρνοντας που και που, αργές και απολαυστικές δόσεις καπνού, με τις οποίες σχηματίζεις μεγάλα και μικρά δαχτυλίδια καπνού κατά την εκπνοή σου, που κατευθύνονται με αργούς ρυθμούς προς το τιμόνι σου… Από το ραδιόφωνο ακούγεται η αγαπημένη σου πρωινή εκπομπή. Έχεις ένα περίεργο χαμόγελο ευχαρίστησης, ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου… Όχι, δεν έχει μείνει εκεί από τη χθεσινή νύχτα…Ούτως ή άλλως ήταν μια νύχτα όπως όλες τις άλλες…Την πέρασες μόνη, στο κρεβάτι σου αγκαλιά με το αγαπημένο σου βιβλίο…

Το χαμόγελο οφείλεται στις πολύ πετυχημένες ατάκες των συντελεστών της εκπομπής που ακούς… Καυτηριάζουν μέσα σε όλα τα άλλα και την πρωινή κίνηση. Ο κεντρικός εκφωνητής, προτρέπει όλους τους ακροατές τους , που εκείνη τη στιγμή βρίσκονται κολλημένοι σε κάποιο φανάρι, να γυρίσουν το κεφάλι δεξιά και αριστερά, κοιτώντας μέσα στα αυτοκίνητα που τους περιβάλλουν, για ειδωθούν να μεταξύ τους οι ακροατές της συγκεκριμένης εκπομπής.!! Και ενώ στην αρχή που το ακούς, σου φαίνεται χαζό, όταν ο εκφωνητής αρχίζει την αντίστροφη μέτρηση, αρχίζεις να το ξανασκέφτεσαι… Μόλις δίνει το σήμα , εσύ με το χαμόγελο σου ακόμα πιο πλατύ, στρίβεις το κεφάλι δεξιά και κοιτάς τον οδηγό του διπλανού αυτοκινήτου. Πρόκειται για έναν τύπο, γύρω στα 25 καστανό, με κοντά μαλλιά, ο οποίος φοράει το ίδιο χαμόγελο με το δικό σου, και σε κοιτάει! Εσύ, σαν να μην μπορείς να γυρίσεις το κεφάλι σου από την άλλη, τον κοιτάς, και χαμογελάς, κ εκείνος το ίδιο… Για λίγα δευτερόλεπτα περνάνε από το μυαλό σου περίεργες και μπερδεμένες σκέψεις ( άραγε και εκείνος την ίδια εκπομπή ακούει, ή μήπως τυχαία κοίταξε και με θεωρεί ηλίθια που τον κοιτάω έτσι? Μήπως να γυρίσω το κεφάλι μου μπροστά?…). Την ώρα λοιπόν που εσύ σκέφτεσαι όλα αυτά, ο τύπος ανοίγει το παράθυρο και σου κάνει νόημα αν ακούς και εσύ ραδιόφωνο… Εσύ κουνάς το κεφάλι σου θετικά και σκας στα γέλια, αδυνατώντας να πιστέψεις όσα συμβαίνουν… H κόρνα του πίσω αυτοκινήτου σε «ξυπνάει», από τη λήθη του χαμόγελου… Γυρίζεις το κεφάλι σου μπροστά και συνειδητοποιείς ότι ο δρόμος μπροστά σου έχει αδειάσει και το φανάρι ήδη έχει γίνει πορτοκαλί… «Δεν πειράζει…» Σκέφτεσαι, «Αρκεί που είδα τον mr. Perfect smile…» και χαμογελάς… Ο πίσω οδηγός, σε καμία περίπτωση δεν δείχνει να συμμερίζεται τη χαρά σου, αφού έχει βγάλει το κεφάλι του έξω από το παράθυρο, και αρχίζει να σε στολίζει με ό,τι κοσμητικό επίθετο μπορεί να φανταστεί… Εσύ τον αγνοείς επιδεικτικά και γυρίζεις το κεφάλι σου πάλι δεξιά, ελπίζοντας ότι θα συναντήσεις με το βλέμμα σου το mr. Perfect smile… Όμως προς απογοήτευσή σου , και μάλιστα μεγάλη, δίπλα έχει έρθει μια χοντρή κυρία με γυαλιά, που σου χαμογελάει… Γυρίζεις το κεφάλι σου μπροστά και βυθίζεσαι σε σκέψεις του τύπου «Πόσο χαζή και ηλίθια μπορεί να είμαι που νόμιζα ότι θα είναι ακόμα εδώ» κλπκλπ…

Καθώς λοιπόν εσύ βυθίζεσαι στις σκέψεις σου ακούς τον εκφωνητή από το ραδιόφωνο να λέει : «Έχουμε ένα πολύ σημαντικό μήνυμα να μεταφέρουμε, που μόλις μας έφτασε στο studio…» και συνεχίζει διαβάζοντας το μήνυμα : « Με λένε Φίλιππο, και οδηγώ ένα γαλάζιο αυτοκίνητο μάρκας τάδε. Πρίν λίγο βρισκόμουν κολλημένος στην κίνηση στην Μεσογείων στο ύψος της Κατεχάκη και δίπλα μου είχε σταματήσει, μια κοπέλα, ξανθιά με πράσινα μάτια, που είχε το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δεί ποτέ στη ζωή μου και οδηγούσε ένα κόκκινο αυτοκίνητο… Επειδή είμαι σίγουρος ότι ακούει αυτήν την εκπομπή, σας παρακαλώ να διαβάσετε αυτό το μήνυμα στον αέρα και αν επιθυμεί να βρεθούμε να τηλεφωνήσει στο σταθμό και να της δώσετε τα στοιχεία μου!»… Εσύ που έχεις ήδη μάθει το όνομα του mr perfect smile, παίρνεις το κινητό σου στο χέρι και πληκτρολογείς το τηλέφωνο του σταθμού… Από εκεί και πέρα η συνέχεια αναμενόμενη… Το βράδυ ραντεβού… Με τον mr perfect smile – Φίλιππο…

7 σχόλια:

  1. ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ; :)
    Υ.Γ.:ΒΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟ ΠΡΩΙ..ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΛΕΜΕ:ΣΩΣΤΟ TIMING...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ήξερες ότι στα παραμύθια υπάρχει ΠΑΝΤΑ σωστό timing και φυσικά υπάρχει ΠΑΝΤΑ happy end?...Γι αυτό λέγονται παραμύθια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΧΑΧΑΧΑ
    Σιγάααα μωρέ,σε λίγο θα μας πείς οτι βρήκες και τον πρίγκηπα του παραμυθιού.ΜΜΜΜ...:))))
    Μεταξύ μας;με τέτοιο όνομα για βάτραχο τον κόβω...ξέρεις τώρα..φλωράκι,μαμάκιας,βουτυρομπεμπές με μεγάλες κρεατοελιές σε όλο του το σώμα.ΜΠΛΙΑΧ...
    Καλά κάνω εγώ και δεν ενδίδω στα φλέρτ του δρόμου και του ραδιοφώνου...:)--

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα δημιούργημα φαντασίας, αποκλείεται να μοιάζει όπως το περιγράφεις...Εγώ αλλιώς τα φαντάστηκα τα πράγματα...Μη μου τα χαλάς!!!

    Κακιούλες πάλι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την επόμενη ιστορία πότε θα την γράψεις;Περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία.Ελπίζω να μην γράφεις για έναν γεροδεμένο νέο που μπαίνει στο γραφείο σου,σε κλέβει και σε πηγαίνει στο κότερο του όπου...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμμμ...Καλή ιδέα και αυτή...Δεν ξέρω πότε θα γράψω, και τι θα περιέχει τι κείμενο...Θα δείτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ομορφες ανατροπες, ομορφα αλλαζουν τη ζωη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χμμμ...
Έχετε να πείτε κάτι?Εδώ είναι το σωστό μέρος...
Ακούω λοιπόν!