Τελικά είμαστε αιχμάλωτοι του Marketing ???

Με αφορμή κάποιο post σε ένα συντροφικό blog, το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει…
Νοσταλγώ…Τις φοιτητικές μου μέρες… Εκείνες τις ωραίες εποχές που το μόνο μας πρόβλημα ήταν αν θα προλάβουμε να πιούμε 2 ή τρείς καφέδες τη μέρα, και αν το βράδυ θα φορέσουμε ξώπλατο ή φούστα (μην τα βγάλουμε όλα έξω μονομιάς….).

Δεν πάει πολύς καιρός που τελείωσα τη σχολή (θεωρητικά γιατί ακόμα πτυχίο δεν έχω αξιωθεί να πάρω, με βασανίζει μια πτυχιακή που δεν βρίσκω χρόνο να την κάνω…). Ένας χρόνος και κάτι μήνες πέρασαν, από τότε που μαζί με τη ζωή 4 χρόνων στριμωγμένη σε κούτες (52 ο αριθμός τους, ναι και όμως 52 κούτες χρειάστηκαν, για να χωρέσουν αναμνήσεις, ενθύμια, αγάπες , χωρισμούς, χαρές και λύπες 4 χρόνων…), πήρα το δρόμο του γυρισμού. Ένας γυρισμός ερμαφρόδιτος, γιατί ενώ γύριζα στο μέρος που έζησα 17 ολόκληρα χρόνια ένιωθα τόσο ξένη….Γύρισα όμως, και κατάφερα και ενσωματώθηκα σε αυτήν την τεράστια πόλη που χωράει τους πάντες και τα πάντα..

Ένας χρόνος και κάτι πέρασε και αν και ακόμα κρατάω επαφές με κάποιους συμφοιτητές μου, χρειαζόταν ένα post για να νοσταλγήσω εκείνες τις μέρες. Τότε που παρέα με καφεδάκι δίπλα στη λίμνη της Καστοριάς είχαμε βαλθεί να αναλύσουμε τεράστια ζητήματα.

Θυμάμαι τις πιο έντονες διαφωνίες. Ο ανήσυχος της παρέας, υποστήριζε ότι το marketing είναι αυτό που ορίζει τη ζωή μας. Εγώ σαν αντιδραστικό στοιχείο διαφωνούσα! «Μα τι είναι αυτά που λες, ο καθένας από εμάς ελέγχει τι λαμβάνει από τη διαφήμιση και τι όχι. Δεν είμαστε υποχείρια των διαφημιστών.»! Εκείνος επέμενε «Η δύναμη της τηλεόρασης είναι τεράστια, δεν μπορείς να φανταστείς τι παραστάσεις σου περνάει υποσυνείδητα! Οι διαφημιστές αποφασίζουν τι θα σου αρέσει και τι θα απορρίψεις.» . «Εγώ διαθέτω κριτική σκέψη!» Έλεγα… « Επεξεργάζομαι τι βλέπω, και κρατάω μόνο όσα θέλω…». Φούντωνε η συζήτηση , κάθε φορά και περισσότερο. Σκεφτόμασταν, ψάχναμε να βρούμε επιχειρήματα να πείσουμε ο ένας τον άλλο…Παραγωγικές συζητήσεις…

Ακόμα και σήμερα άκρη δεν έχουμε βρει μεταξύ μας. Είναι ένα θέμα στο οποίο θα διαφωνούμε πάντα. Όμως ,αυτό που εγώ δεν είχα αντιληφθεί είναι ότι ο κόσμος δεν έχει τις ίδιες παραστάσεις με εμάς. Μπορεί εμείς που μορφωθήκαμε προς αυτήν την κατεύθυνση και αναλύσαμε λίγο τα ΜΜΕ να διαθέτουμε όντως κριτική σκέψη, και να μπορούμε πράγματι ως ένα βαθμό να ελέγχουμε τι παίρνουμε και τι όχι, αλλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρακολουθούν τα ΜΜΕ δεν διαθέτουν ίχνος κριτικής σκέψης!

Οι Έλληνες μοιάζουν πια περισσότερο με Αμερικάνους…Η αμφισβήτηση έχει πάει περίπατο… Αποδεχόμαστε ό,τι μας πασάρουν , όπως μας το πασάρουν.

Αυτό που ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί (και απορώ για ποιο λόγο είναι τόσο δύσκολο), είναι ότι τα ΜΜΕ δεν είναι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Πρόκειται για οργανισμούς καθαρά κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Αυτό έχει ως συνέπεια να υποστηρίζουν και να προβάλλουν ανθρώπους και συμφέροντα που είναι συνυφασμένα με το κέρδος τους. Αυτό δεν είναι κακό, είναι απλά φυσιολογικό. Δεν φταίνε εκείνοι που υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους, αλλά εμείς που τους στηρίζουμε χωρίς να μας συμφέρει. Ας λειτουργήσουμε επιτέλους κοιτώντας το δικό μας συμφέρον!

Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι εννοώ ας κάνουν το κόπο να πατήσουν στο link του alzap. Διαβάστε το τελευταίο post σχετικά με τη ΔΕΛΦΙΝΙ Α.Ε. και ελπίζω να καταλάβετε…