Όνειρα Θερινής Νύχτας - part 2

Ανοίγει τα μάτια, ανασηκώνεται και κοιτάει το ρολόι...Η ώρα είναι 8:30!!!Σηκώνεται ,ξεβγάζει τις σαπουνάδες από πάνω της και βγαίνει από τη μπανιέρα. Κατευθύνεται προς την ντουλάπα της...Για κάποιο περίεργο λόγο τα ρούχα που επέλεξε, (από το προηγούμενο βράδυ) για να φορέσει στο ραντεβού σήμερα, δεν της αρέσουν καθόλου.
Ύστερα από μισή ώρα και αφού έχει πετάξει όλα τα ρούχα της ντουλάπας πάνω στο κρεβάτι της, ποζάροντας μπροστά από τον καθρέφτη, τελικά καταλήγει να φορέσει το πράσινο φόρεματάκι με το βαθύ άνοιγμα στο ντεκολτέ, που άρεσε στον Γιάννη...
Αχ! μα γιατί τον θυμήθηκες πάλι αυτόν? Δεν είπαμε τέλος?Τ Ε Λ Ο Σ κορίτσι μου!!Εδώ και 10 μήνες τέλος!Μα δεν θα ξεκολλήσεις ποτέ?? Ουφ!
Ντύνεται τέλος πάντων, φοράει και τις 10ποντες γόβες που κάνουν το πόδι της να φαίνεται 3 μέτρα (...λέμε τώρα!!!). Βάφεται γρήγορα, τονίζοντας τα μάτια της, βάζει το αγαπημένο της άρωμα και φεύγει τρέχοντας για το ραντεβού, στο οποίο θα αργήσει σίγουρα αφού η ώρα είναι ήδη 9 και τέταρτο και πρέπει να κατέβει από την Φιλοθέη στο Κολωνάκι... Στο δρόμο τηλεφωνεί και ενημερώνει τον Μιχάλη ( στέλεχος μεγάλης διαφημιστικής ), ότι θα αργήσει 10 λεπτά για το ραντεβού τους. Ευτυχώς , δεν νιώθει πολλές τύψεις που θα αργήσει, γιατί του έχει δώσει ραντεβού στο αγαπημένο της μαγαζί στο Κολωνάκι, ένας πολύ ζεστός χώρος στη Σκουφά, με πολύ καλή μουσική και Τ Ε Λ Ε Ι Ο καφέ, και έτσι ξέρει ότι θα περάσει ευχάριστα η ώρα!!
Συνεχίζει να προσπαθεί να κινηθεί ανάμεσα στα σταματημένα αυτοκίνητα, ενώ από το ραδιόφωνο ακούγεται ο παρουσιαστής της πρωινής εκπομπής, ο οποίος προλογίζει το επόμενο κομμάτι “ ...Ακολουθεί η Norah Jones με το Thinkin' About You...”. Η μουσική γεμίζει το αυτοκίνητο, και η Νεφέλη μαγεμένη ταξιδεύει με το μυαλό της. Πάει όπου την πηγαίνουν η μουσική και οι στίχοι του... “...My cold hands needed a warm, warm touch. And I was thinkin' about you ...”...Την πηγαίνουν στο όνειρό της...(Πρώτη φορά, εδώ και ένα χρόνο που έχει χωρίσει , ένα τραγούδι της θυμίζει κάτι άλλο εκτός από τον Γιάννη...) Μα, ποιος ήταν αυτός ο άντρας που δεν μπορεί να τον βγάλει από τη σκέψη της?Οι μουσικές επιλογές του παραγωγού, στη συνέχεια, ταιριάζουν απόλυτα με την ψυχολογία της, και οι ήχοι μέσα στο αυτοκίνητο εναλλάσσονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να την οδηγούν σε μονοπάτια του μυαλού της που δεν τα είχε ονειρευτεί ποτέ. Οδηγεί μηχανικά και μέσα σε πολύ λίγη ώρα έχει φτάσει ήδη στο ραντεβού της. Μπαίνει στο μαγαζί και κατευθύνεται προς το μπαρ, όπου την περιμένει ο.... Ο Μιχάλης, - ψηλός, καστανός, με μελί μάτια – σηκώνεται, την καλησπερίζει και της δίνει το χέρι του, προκειμένου να γίνουν οι συστάσεις και από κοντά – αφού βρίσκονται για πρώτη φορά, μετά από ατελείωτες ώρες τηλεφωνικής επικοινωνίας.
Η Νεφέλη όταν τον αντικρίζει μένει κόκκαλο. Στέκεται όρθια, εκεί, μπροστά του με τα μάτια ορθάνοιχτα να τον κοιτάει... Δίνει το χέρι της και με το άγγιγμα του, γαλάζια και ροζ κύματα πλημμυρίζουν τη σκέψη της. Εκείνος σκύβει λίγο, για να την φιλήσει στο μάγουλο, και καθώς πλησιάζει , η ανάσα του της φέρνει στο μυαλό την προηγούμενη νύχτα...
Μα ναι!!Αυτός είναι!!Η Νεφέλη είναι πια σίγουρη, καθώς αισθάνεται τα χείλια του πάνω της. Αυτός είναι ο άντρας που τη βασάνιζε όλη νύχτα , στο... όνειρο της !!!! Αυτή είναι η αγκαλιά που την κρατούσε σφιχτά και την ανέβασε στα ουράνια...
Ήρθε ο καιρός το όνειρο να γίνει πραγματικότητα...

Όνειρα Θερινής Νύχτας - part 1

Ξυπνάει το πρωί,
Μουχ... Γυρνάει πλευρό και σκέφτεται το όνειρο που έβλεπε...Τόσο αληθινό που νιώθει ότι δίπλα της βρίσκεται η αγκαλιά εκείνη, που την βασάνιζε όλη νύχτα...
Μουχ... Ξαναγυρνάει πλευρό , ανοίγει το ένα μάτι ζουζουνιάρικα και... πετάγεται έντρομη από το κρεββάτι, διότι συνειδητοποιεί ότι έξω είναι μέρα, και δεν έχει ακούσει το ξυπνητήρι!Έχει ένα πάρα πολύ σημαντικό επαγγελματικό ραντεβού στις 10 και η ώρα είναι.....7 παρά τέταρτο...
Τι???Πωςςςςς???Τι κάνει το μάτι 7 παρά τέταρτο ανοιχτό???Ποιος του είπε να ανοίξει???Κλείνει τα μάτια και προσπαθεί να ξαναχαθεί στη λήθη...Ψάχνει το όνειρο της, τη γλυκιά αίσθηση που έχει μείνει στο μυαλό της από τη νύχτα που πέρασε...Αλλά μάταια!Το μάτι δεν θέλει να κλείσει, και νιώθει τόσο αναστατωμένη που αποκλείεται να μείνει στο κρεβάτι ούτε για ένα λεπτό ακόμη!!! Μα τι σκατ....Σηκώνεται από το κρεβάτι και με αγκαλιά το πάπλωμα περπατά νωχελικά προς την κουζίνα ,προς το σαλόνι ...Ούτε και η ίδια δεν ξέρει προς τα που πηγαίνει....Τελικά βγάζει τη χλαμύδα (βλ. πάπλωμα διπλό, τυλιγμένο στο σώμα ) από πάνω της, και καταλήγει στο μπάνιο. Γεμίζει την μπανιέρα νερό, άλατα και έλαια αρωματικά, και ό,τι σαπουνοειδές βρίσκεται μέσα στο μπάνιο. Ανάβει τα κεριά περιμετρικά της στρογγυλής μπανιέρας και αφού έχει γεμίσει τον κόσμο σαπουνάδες, σβήνει τα φώτα και βουλιάζει μέσα...Το ζεστό νερό σαν χάδι, αγγίζει το κορμί της και ξυπνάει κάθε κοιμισμένο κύτταρο... Κλείνει τα μάτια και αφήνεται στις μυρωδιές που αναδύονται από την μπανιέρα και έχουν πλημμυρίσει το δωμάτιο να την ταξιδέψουν...Έρχεται στο μυαλό της πάλι, η χθεσινοβραδινή αγκαλιά. Νιώθει ακόμα τα χέρια του τυλιγμένα στο σώμα της, την ανάσα του στο λαιμό της, τα χείλια του να ταξιδεύουν πάνω της, ένα ταξίδι μακρύ και βασανιστικό....Τα θυμάται όλα, κάθε στιγμή, κάθε χάδι, κάθε ανάσα...Τα θυμάται όλα , εκτός από...Εκτός από το πρόσωπό του!Μα ποιος ήταν αυτός που την βασάνιζε όλη νύχτα?Προσπαθεί, αλλά μάταια...Δεν μπορεί να θυμηθεί με τίποτα ....Ήταν όνειρο??Μα πώς?...έμοιαζε τόσο αληθινό...


Ε...πειρατή???Ήταν όνειρο????

O Αγαπητός Modus Vivendi έδειξε το δρόμο...

Εγώ απλά ακολούθησα....


Duffy - Syrup And Honey

Don't you be waisting all your money on syrup and honey
Because i'm sweet enough
Don't you be using every minute on making a living
Because we've got our love
Listen to me 1,2,3
Baby, Baby, Baby

Spend your time on me
Don't you be out all night long
Leaving me all alone
Because I need your love
Don't you be spendin every day working away
Because i'm waiting for you
Listen to me 1,2,3
Baby, Baby, Baby
Spend your time on me
Spend, spend, spend your time on me
Please baby
Mmmmmmmm
Please baby

Για σένα...
Επειδή “μιλάει” στη γλώσσα σου....

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.

Επειδή βαρέθηκα να κλαίω.

Επειδή ζω στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΡΟΖ ΚΟΣΜΟ!!

...και σ'όποιον αρέσει...

Για να μην κάνω πράγματα που δεν πρέπει,

ακούω και τραγουδάω Σάκη στο τέρμααααααααααα!

(ναι,ναι, απογητευτείτε όσο θέλετε…Εγώ με Σάκη τη βρίσκω…)

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ - ΣΑΚΗΣ (ακούς??)

Μακριά σου τριγυρνώ σε σκέφτομαι πονώ

και το δικό μας όνειρο που χάθηκε ζητώ
γιατί σε θέλω σε θέλω σε θέλω
γιατί σε θέλω σαν τρελός σε θέλω
Σε σένα κολλημένος κάνω τα ίδια λάθη
μωρό μου σ΄αγαπώ δεν ξέρω τί να πω
γιατί σε θέλω σε θέλω σε θέλω
γιατί σε θέλω σαν τρελός σε θέλω

Το πλήθος προσπερνά γελάει τραγουδά
κι εγώ νομίζω πως για σένα μου μιλά
Τα μάτια μου υγρά γυρίζω στα στενά
ψάχνω σ΄όλο τον κόσμο μα δεν είσαι πουθενά
γιατί μου λείπεις μου λείπεις μου λείπεις
γιατί μου λείπεις μη μ΄εγκαταλείπεις
Τ΄αστέρια όλο κοιτώ ψηλά στον ουρανό
μη σ΄έχουνε κρυμμένη αστέρι μου γλυκό

Τέρμα λοιπόν τα κλάματα.Πάω για καφέ....

Και...Άντε γεια!

Γιορτάζετεεεεε?????

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑ!

Μη βιαστείτε να μου πείτε επίσης….
Δεν ξέρω αν γιορτάζω…
Είμαι λίγο μπερδεμένη…
Με τη μέρα…
Τι εκφράζει ακριβώς?
Τον έρωτα ?

Και γιατί εμείς οι ορθόδοξοι να γιορτάζουμε τον καθολικό έρωτα?Αν δηλαδή θέλαμε να γιορτάσουμε τον έρωτα γιατί δεν τον γιορτάζουμε κάπου μέσα στο καλοκαίρι, που είναι και ορθόδοξη γιορτη?
(Για το στόρυ αναφέρω ότι πριν από πολλούς αιώνες, το 98μ.X., δώδεκα χιλιόμετρα νότια από τα κρητικά Aνώγεια, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, ο εικοσάχρονος Yάκινθος δέχτηκε πρόθυμα να μαρτυρήσει για την κοινή πίστη, για την αγάπη του στο Θεό. Θεωρείται πλέον ο 'Αγιος του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης.)

Ειλικρινά δεν ξέρω… Δεν είναι ότι με έπιασε το θρησκευτικό μου, αλλά προσπαθώ να βρώ για ποιό λόγο γιορτάζουμε σήμερα.

Αν και τις τελευταίες μέρες δουλεύω ακατάπαυστα και δεν προλαβαίνω να πάω ούτε σε μαγαζιά, ούτε πουθενα, το κλίμα που επικρατεί, με εχει επηρεάσει.
Τώρα που γυρνούσα από τη δουλειά, έβλεπα τις καρδούλες που βρίσκονται σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, για να μας θυμίσουν την ημέρα…

Και ναι!! Θα ήθελα να ξυπνήσω το πρωί και να δώ ένα γλυκό μήνυμα στο κινητό μου, ή να ακούσω μια γλυκιά κουβέντα συνδεδεμένη με την ημέρα, άντε... Να βρώ και ένα λουλούδι στο αυτοκίνητό μου με ένα σημείωμα, μια καλημέρα…..

Όμως όλο αυτό το καρδουλομάνι που κυκλοφορεί εκεί έξω είναι αναγκαίο???Γιατί δηλαδή πρέπει να περιμένω διαμάντι συνοδευόμενο από μια ντουζίνα τριαντάφυλλα(στη χειρότερη δηλαδή…), για να με πείσει για τον έρωτά του? Ίσα ίσα, που αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ανησυχούσα κιόλας!!!! Γιατί όλες οι βιτρίνες έχουν γίνει κόκκινες σαν αυγά πασχαλινα, και όπου και να κοιτάξεις υπάρχουν καρδούλες?? Γιατί να γιορτάζουμε τον έρωτα μια μέρα, όταν μπορούμε κάθε μέρα να είμαστε ερωτευμένοι? (Αθεράπευτα ρομαντική?Ναι...Ναι...Είναι γεγονός...)

Από την άλλη θα μου πειτε, και η ονομαστική μας εορτή είναι καμία, 1 άντε 2-3 (ναι, ναι για τις Μαρίες λέω, που έχουν το προνόμιο) φορές το χρόνο … Ναι συμφωνώ! Αλλά η μέρα της γιορτής μας είναι συνδεδεμένη , συνήθως, με το θάνατο, ή τη γέννηση του Αγίου ή του μάρτυρα του οποίου φέρουμε το όνομα…

Και ξαναρωτώ : Του Αγίου Βαλεντίνου, για ποιό λόγο να γεμίζουμε τον κόσμο καρδούλες??

Όσο μπλέκει το marketing στη ζωή μας και στις σχέσεις μας, εγώ δεν πρόκειται να βρώ μια απάντηση που να με ικανοποιεί.
Έτσι για ακόμη μια χρονιά, θα περάσει αυτή η μέρα σαν όλες τις άλλες…

Απλά σήμερα, ίσως σε κάποιο Break, για 5-10 λεπτά, να σε σκεφτώ σε ένα δωμάτιο γεμάτο καρδούλες… Και να χαμογελάσω…Μέχρι κάποιος να με φωνάξει και να ξυπνήσω από το λήθαργο…

Καλή μέρα να έχεις Πειρατή...

Ταξιδάκι...Ανα - Ψυχής...

Ξύπνησα με τη σκέψη σου στο μυαλό μου…
Χαμογελούσα όταν άνοιξα τα μάτια μου…Είχα καιρό να χαμογελάσω…

Έφυγα πάλι…
Αυτή τη φορά έκανα το πιο όμορφο ταξίδι που έχω κάνει εδώ και πολλά χρόνια…

Όλα τα πράγματα έχουν πολλές και διαφορετικές όψεις. Εξαρτάται πάντα από ποια οπτική τα κοιτάς…

Ένα ταξίδι μπορεί να ήταν κουραστικό, ατελείωτο, δύσκολο. Μπορεί να ήταν γεμάτο συναισθήματα, γεμάτο γέλια και κλάματα, γεμάτο έντονες συγκινήσεις. Μπορεί να σου γνώρισε καινούρια μέρη, καινούριους ανθρώπους…

Το δικό μου ταξίδι τα είχε όλα.


Ήταν μια μεγάλη και δύσκολη διαδρομή… Γι αυτό ήταν όμορφα…
Για αλλού ξεκίνησα, γεμάτη συναισθήματα…Χαρά, ενθουσιασμό, λίγο θυμό…
Αλλού κατέληξα, αλλιώς ένιωθα…

Ήταν τέσσερις μέρες ανθρώπινες, αληθινές. Γι αυτό ήταν όμορφες.

Πέρασα από βουνά και από θάλασσα. Γνώρισα καινούρια μέρη, καινούριους ανθρώπους,…Είδα διαφορετικά βλέμματα…. «Γύρισα πίσω»…σε καταστάσεις δικές μου…Σε συναισθήματα που ίσως είχα κρύψει για πολύ καιρό…
Η ζωή είναι πραγματικά απρόβλεπτη…όταν τα σχεδιάσεις όλα, με κάθε λεπτομέρεια, τότε θα κάνει μία κίνηση και θα σου χαλάσει όλα τα σχέδια…
Για να σου δείξει ότι δεν πρέπει να σχεδιάζεις…

Για να μάθεις να ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία..

Όχι να την ζεις όπως ο τζίτζικας, ούτε να γίνεις κηφήνας…
Αλλά, να μη συνδέεις το σήμερα και το αύριο με αναβλητικούς συνδέσμους....
Επειδή, ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί .
Αν νιώθεις κάτι πες το εκείνη την ώρα.
Γιατί μετά ίσως να είναι πολύ αργά…

Εσύ μου το έμαθες και αυτό…

Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω είναι ο χρόνος. Όσο και να μετανιώσεις για πράγματα που είπες και έκανες, ή που δεν είπες και δεν έκανες, δεν πρόκειται να γυρίσει ο χρόνος πίσω, δεν πρόκειται να σου δοθεί ευκαιρία να διορθώσεις λάθη…

Μερικές φορές η ζωή φαίνεται άδικη, όμως στο τέλος βλέπεις πάντα πόσο γενναιόδωρη είναι…

Πειρατή, αυτές τις μέρες με ταξίδεψες…Μεταφορικά και κυριολεκτικά… Με έβαλες σε σκέψεις … Μου θύμισες ανθρώπους που δεν ήθελα να θυμάμαι, και μου ξύπνησες συναισθήματα που είχα ξεχάσει…Μ’ αρέσει όταν με βοηθάς να μαθαίνω τον εαυτό μου…

Σ’ ευχαριστώ για το ταξίδι πειρατή…Ήταν το πιο εποικοδομητικό απ’ όλα…