Τι μέρα κι αυτή!

21/3/08 : Εαρινή Ισημερία
....όσο μέρα τόσο και νύχτα...(Επιτέλους μια ισότητα!)
Η μέρα, βροχερή...και η νύχτα...Με πανσέληνο!!!

Πρώτη μέρα της άνοιξης, λέει μια φιλενάδα από τα βόρεια...
Άνοιξη?Δεν ξέρω τι κάνει εκεί, εδώ χειμώνα έχει...

Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού...
(Ασχολίαστο...)

Παγκόσμια μέρα της ποίησης σήμερα...

Εντελώς τυχαία και από το πουθενά (απρόβλεπτα, όπως γίνονται πάντα τα καλύτερα), το ξημέρωμα με βρήκε με καλή παρέα και κρασάκι να αναλύω ποίηση. Άυπνη και σήμερα στο γραφείο... Φταίει όμως η νύχτα που πέρασε, και είναι το μυαλό μου γεμάτο με εικόνες και χρώματα.
Διαβάζοντας ένα ποιήμα ταξιδεύεις, μέσα από τις λέξεις σε κόσμους μακρινούς, σε εικόνες άλλωτε όμορφες, και άλλωτε απλά διαφορετικές...
Και μιας και με έχει πιάσει το ποιητικό μου εδώ και καιρό, αποφάσισα να αναρτήσω μερικά από τα αγαπημένα μου ποιήματα.

Έτσι για να κατευνάσω τή θύελλα που έχει ξεσπάσει μέσα μου...

Ιθάκη - Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911) (Αποσπασμα)
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
'Αλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχή την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Τα παράθυρα - Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1903)
Σ' αυτές τις σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. -- Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγοριά. --
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρώ.
Ισως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.

Αν σου λείψω μια νύχτα - Νικηφόρος Βρεττάκος
Αν σου λείψω μια νύχτα μην ανησυχήσεις
ως το άλλο πρωί, ως το άλλο βράδυ, ως την Κυριακή.
Εδώ κάπου θα βρίσκομαι σ'έναν άρρωστο δίπλα,
μ'αένα πικρό ραβδί θα ψάχνω να βρω μια πηγή,
πόρτα πόρτα θα γυρνώ μ'ένα ψωμί στη μασχάλη.
Έχε αναμμένη τη φωτιά πάντοτε, γιατί πάντοτε
θα σου γυρίζω μουσκεμένος.Έχε ζεσταμένο
στα γόνατά σου ένα πουκάμισο κι έχε το νούσ σου
στην πόρτα και στη δημοσιά μην ακουστώ, γιατί,
δίχως λειψό αποφέγγαρο κι άστρι, κάθε φορά,
από την άκρη θα 'ρχομαι του κόσμου

Αναμονή – Μενέλαος Λουντέμης
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει
Και όμως περιμένει.

Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει.

Αβάσταχτο είναι….
πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ' ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας Παρά ναυάγιο.

Μην αργείς - Μενέλαος Λουντέμης (απόσπασμα)
Μην αργείς.Τούτο μόνο σου λέω.Μην αργείς
Γιατί σε λίγο,σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,
θα νομίζω πως είν' τα γηρατειά,
πως είν' ο χειμώνας,πως είν' ο θάνατος.
Μην αργείς.
....
Να σε περιμένω είναι πιο γλυκό κι' απ' το να'ρχεσαι.
Είναι σαν το σκάσιμο της μυγδαλιάς.
Σαν το πανί που πλέει στο λιμάνι.
Σαν κελάιδισμα,σαν γέλιο πρωινό.
....
Μην αργείς. Γιατί ώσπου να'ρθεις,
θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου.
Θα περπατήσω όλα τ' αγκάθια, κι' όλους τος γκρεμούς.
Γιατί να περιμένω ,είναι σα να πεθαίνω.
Γι' αυτό.
Μην αργείς.

Ερωτικό Κάλεσμα - Μενέλαος Λουντέμης
Έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κηνυγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά
Έλα κοντά μου, δεν είμαι ο άνεμος
Τους ανέμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί
Δεν είμαι, δεν είναι ο άνεμος

Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης
ένας αποσταμένος περπάτητής που ακούμπησε
στη ρίζα μιας ελιάς, ν'ακούσει το τραγούδι
των γρύλων.
Κι αν θέλεις, έλα να τ'ακούσουμε μαζί.


Και ένα γλυκό φιλί για καλησπέρα....