New week ahead...Let's go!!!

Χάθηκα λίγο, σας ζητώ συγνώμη, αλλά βλέπετε, η καινούρια δουλειά είναι λίγο διαφορετική από τις προηγούμενες!Έτσι, αναγκάζομαι να περνάω πολλές ώρες εκτός γραφείου σε ραντεβού....

Εδώ και λίγες εβδομάδες έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου...Μαζί έχασα και την σημασία της καλής παρέας...Οι μέρες περνάνε για να περάσουν, και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους. Μόνο κούραση ψυχική και σωματική.

Είναι η συνέχεια εκείνης της περιόδου που ο χρόνος έτρεχε χωρίς να συνειδητοποιώ τις αλλαγές που φέρνει. Τώρα ο χρόνος τρέχει αλλά η εξέλιξη είναι μηδαμινή. Κάθε μέρα πιο ίδια από την προηγούμενη, κάθε εβδομάδα αντιγραφή εκείνης που πέρασε...Μόνο οι φιγούρες στα ραντεβού διαφοροποιούνται λίγο, τόσο λίγο που σιγά σιγά μοιάζουν ίδιες και αυτές.

Τρέχω όλη μέρα, την Αθήνα γύρω γύρω, και το βράδυ ξανπλώνω νεκρή σε ένα κρεβάτι με αγκαλιά το μαξιλάρι, ή και εκείνον καμιά φορά αλλά δεν διαφέρει. Αγκαλιά κοιμάμαι αγκαλιά ξυπνάω. Χτυπάει το ξυπνητήρι και λέω "Πότε πρόλαβε να ξημερώσει?" αλλά κοιμάμαι ήδη πολλές ώρες...Κιάλλες τόσες να με άφηνες δεν θα άλλαζε κάτι, γιατί απλά δεν έχω πολύ ενδιαφέρον να ξυπνήσω και να πάω για δουλειά.

Δεν γκρινιάζω!Ευχαριστώ που έχω και αυτή τη δουλειά, όταν καθημερινά αντικρύζω τα κακά που φέρνει η "κρίση", απολύσεις με το κιλό, χωρίς νόημα, χωρίς κριτήρια, χωρίς διακαιολογίες.

Μοναδική ηλιαχτίδα εκείνος.

Ξέρω θα τον δώ μετά τη δουλειά, θα μου μιλάει για την ημέρα του και εγώ για τη δική μου. Θα μου γκρινιάζει που κοιμάμαι στις ταινίες που βλέπουμε, ή που δεν βγαίνουμε, ή που δεν κάνουμε "κάτι",και που οι μέρες κυλούν αδιάφορα και εγώ είμαι στον κόσμο μου. Αλλά τελικά, θα με πάρει αγκαλιά να με ζεστάνει, για να κοιμηθώ σα μωρό, μακριά από όλους και απ'όλα. Θα προσπαθεί να με κάνει να νιώσω ότι είναι εδώ για μένα, ακόμα και αν εγώ είμαι στον κόσμο μου. Θα με βοηθήσει και θα με ξεκολλήσει όταν το συστημά μου κρασάρει.Θα ανεχτεί τις ανασφάλειες που έχω (όταν παθαίνω καμιά αναλαμπή), και θα διώξει τους φόβους μου μακριά...

Και γιαυτό οφείλω για άλλη μια φορά να σου πω

"I LOVE YOU JUST THE WAY YOU ARE".

Οι στίχοι δωράκι...

GAD - WAVES

I Love the way,the way you move
the way you walk inside the room..
I Wanna mess with you tonight
and see this life from different sides...

I Love the way,the way you are
You always try to reach the Stars..
I Wanna built a brand new world
tomorrow's just a useless word..

I Love you Just the way you are,
I Love you Just the way you are......

I've had my days and now I'm back
And I am Yours with All my Heart...
So walk your man to come in now
I'm ready for the final round...
The runaways are rainy seas
to stop this love by any means
We had be waiting for so long
the time has come....I can't wait more!!

I Love you Just the Way you are...
I Love you Just the Way you are...

You're the One that I'm Waiting for
your -Waves-I feel I know
The One that I'm Waiting for
your -Waves- I feel I know
The One that I'm Waiting for..

I Love you Just the Way you are...
I Love you Just the Way you are..

Don't ever tell me Who You are..
Don't ever tell me Who You are......

Τι Παραπάνω

Ποτέ δεν έψαξα αν φταίς εσύ ή αν φταίω...

Δεν ήσουν έτοιμη γιαυτόν εδώ τον δρόμο...

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή μας, που μπροστά στις καταστάσεις νιώθουμε μικροί, λίγοι και...

Φοβάμαι να το πω...Αδύναμοι...

Ναι!Μεγάλο πλήγμα για μένα να το παραδέχομαι.

Θέλω να γίνω μια μεγάλη αγκαλιά.Να σε κλείσω μέσα. Να σε προστατέψω. Να μην πληγωθείς. Να μην πονέσεις.

Να μην νιώσεις.

Αλλά νιώθω μικρή...Τόσο λίγη...Και τόσο, μα τόσο αδύναμη. Νιώθω ότι θα μπώ εγώ να κλάψω στην αγκαλιά σου τελικά.

Η ζωή μας είναι ένας τελικός αγώνας. Χωρίς προκριματικούς, χωρίς εκπαίδευση και χωρις προπόνηση.

Το σήμα πέφτει, ξεκινάμε να αγωνιζόμαστε, χωρίς να μπορεί κανείς προπονητής να μας καθοδηγήσει, να μας βεβαιώσει για τη σωστή ή τη λάθος επιλογή...

Μονάχα από τα αποτελέσματα καταλαβαίνουμε την ορθότητα ή το λάθος της επιλογής μας. Όμως τότε, τί νόημα έχει να καταλάβεις? Αφού ούτως η άλλως δεν μπορείς να βρεθείς ξανά στα ίδια μέρη και να κληθείς ξανά να πάρεις μια απόφαση για την ίδια κατάσταση...

Αφού δεν έχεις τη δυνατότητα της διόρθωσης...

Απλά πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας, και ας πέφτουμε κάτω, να σηκωνόμαστε πάλι. Να ξεσκονίζουμε τις πληγές μας και να προχωράμε...

Και ίσως το να θέλω να σε προστατέψω να μην είναι η καλύτερη λύση.Όμως έτσι νιώθω.

Ξέρεις ότι σ'αγαπώ και ότι είμαι εδώ.
Ξέρεις και ότι είμαι λίγη.

Αλλά ξέρεις ότι δίνω τα πάντα μου για σένα.
Και ας είναι λίγα.

Και θα έρθει ο άνθρωπός σου...
Και δεν θα είναι λίγος, μικρός, ή αδύναμος.

Ή...μπορεί και να είναι, αλλά για σένα θα είναι πολύς, και δυνατός!
Και πάλι εδώ θα είμαι...

Γιαυτό και το τραγουδάκι που παίζει και οι στίχοι αφιερωμένα...

Χάρις Αλεξίου - Ο άνθρωπός μου

Θα έρθει μια φορά να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου,
Θα έρθει σαν το φως άνθρωπος καθαρός και εγώ η σκιά του
Να μου κρατάει σφιχτά σφιχτά το χέρι
Και λόγια καθαρά μόνο να μου φέρει

Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
Θα 'ν τα λόγια του χρυσάφι θα χει λόγο θα χει μπέσα
Θα χαράζει θα νυχτώνει , και θα πέφτω πάντα μέσα
Μές στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου
Να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο ανθρωπός μου

Και αν πέρασα πολλά, μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω
μπορώ να του δωθώ, να του παραδωθώ και ας ξανακλάψω
φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει
δυο λόγια καθαρά στο άδειο μου το χέρι

Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
Θα 'ν τα λόγια του χρυσάφι, θα χει λόγο, θα χει μπέσα
Θα χαράζει, θα νυχτώνει , και θα πέφτω πάντα μέσα

Μές στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου
Να το λέω, να το εννοώ πως είναι αυτός ο ανθρωπός μου

(Και αν πέρασα πολλά μπορώ σε μια στιγμή να τα διαγράψω
μπορώ να του δωθώ, να του παραδωθώ και ας ξανακλάψω
αρκεί να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί
εκεί, εκεί, εκεί....

New Beginning? Ποτε τελείωσα το προηγούμενο και δεν το κατάλαβα?

Να σου πω στα γρήγορα!Με μιά ανάσα :

Δουλεύω - ω! ναι! Ξανά.

Τα λέγαμε στο προηγούμενο.
Μ'αρέσει και δεν μ'αρέσει.

Μάλλον γέρνω προς το "δεν μ'αρέσει" γιαυτό αποφάσισα να κάνω focus στο "Μ'αρέσει" μπας και δω καμιά άσπρη μέρα.

Νιώθω ότι τρέχω και δεν φτάνω. Η αλήθεια είναι ότι δεν τρέχω ιδιαίτερα. Μόνο τις ώρες εργασίας. Και δεν είναι ατελείωτες - ακόμα. Δεν ξέρω γιατί έχω μείνει στο mood "Δεν προλαβαίνω".

Θέλω να κοιμηθώ. Απελπισμένα! Δεν νυστάζω καθόλου!

Απλά θέλω να νιώσω τη γαλήνη του ύπνου, σε μια ζεστή αγκαλιά, η οποία με πνίγει όλη νύχτα, και δεν μ'άφήνει να πάρω ανάσα. Που με κάνει και ζορίζομαι στριφογυρνώντας στην προσπάθειά μου να ανασάνω, αλλά που δεν την αλλάζω με τίποτα στον κόσμο και που μέσα της νιώθω παιδί, νιώθω μωρό, νιώθω καλά...

Θέλω να πω Σ'αγαπώ! Και Σ'αγαπώ! Και σε λατρεύω! Και ...

Καταλαβαίνεις?!

Έχω γεμίσει πάλι ροζ καρδούλες και πεταλούδες!

Ρε γαμώτο αυτή η άνοιξη πρέπει να με πιάνει πάντα τόσο πολύ?

Που και να δω καμιά πασχαλίτσα και κανένα μαμουνάκι να ζουζουνίζεται!Εκεί να δεις!Παράκρουση θα με πιάσει!

Αυτά αγαπημένε αναγνώστη!Αναμείνατε στο ακουστικό σας για νέες περιπέτειες!

Έρχονται την Άνοιξη στις "Σκόρπιες Σκέψεις".


Το 'χασα λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

ουφ! Τα 'πα και ξαλάφρωσα!

Τα Μέσα μου...

Καινούριος μήνας, καινούρια εβδομάδα, καινούρια μέρα!

Όπως σας έχω αναφέρει ξανά, οι Δευτέρες δεν είναι οι αγαπημένες μου μέρες. Έρχονται όμως!Πιστές πάντα στο ραντεβού τους!Κάθε αρχή εργασιακής εβδομάδας τσούπ!Να μια Δευτέρα!

Έτσι ήρθε και αυτή!

Μου τη δίνει όταν ξυπνάω με καλή διάθεση και μου χαλάνε τη μέρα με ένα απλό μικρό τηλεφωνηματάκι. Είναι τόσο εύκολο! Μερικές φορές δεν χρειάζεται καν να το σηκώσω,απλά από το νούμερο και μόνο η καλή μου διάθεση εξανεμίζεται εν ριπή οφθαλμού!

Έτσι ξεκίνησε και αυτή η Δευτέρα. Σήμερα μάλιστα το σήκωσα! Καταλαβαίνετε...

Τα νέα είναι ευχάριστα και δυσάρεστα μαζί. Ευχάριστα γιατί μου πρότειναν δουλειά, που στις μέρες μας θεωρείται τρομερή επιτυχία, δυσάρεστα γιατί δεν θέλω να πάω αλλά πρέπει.

Και εκεί που η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό είναι "Αχ! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, με τιμά η πρότασή σας, αλλά εργάζομαι ήδη", σκάει στο μυαλό μου σαν τίτλος από ταινίες τρόμου : "Το νοίκι", "Η ΔΕΗ", "ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ"...
Αυτομάτως η απάντηση αλλάζει "Ευχαριστώ πάρα πολύ, με τιμά η πρότασή σας, πότε να έρθω για ραντεβού?"

Απαπαπαπαπα!

Το μικρό κοριτσάκι με τα ξανθά κοτσιδάκια και το ροζ κουφετί φορεματάκι, μέσα μου με κοιτάζει δακρυσμένο με προδομένο ύφος.
"Είπες ότι δεν θα το ξανακάνεις!Γιατί είπες ναι?"
"Τώρα τι να σου πω", σκέφτομαι. "Καταλαβαίνεις εσύ τι θα πει νοίκι?Καταλαβαίνεις τι θα πει service αυτοκινήτου ή βενζίνη που έχει φτάσει στο Θεό η τιμή της?" ... "Πρέπει βρε κουκλάκι μου, πρέπει να βγάλουμε τα έξοδα μας..."
"Σε μισώ!ΣΕ ΜΙΣΩ ΣΕ ΜΙΣΩ!" και σπαράζει στα κλάματα..

Πραγματικά μου τη δίνει όταν πληγώνω τον ροζ εαυτό μου, πιο πολύ μου τι δίνει όταν νιώθω ακριβώς όπως και αυτός, αλλά βάζω μπροστά τη λογική και τα "Πρέπει". Αυτά τα πρέπει ρε γαμώτο...

Ξέρω ότι όσες σοκολάτες και γλειφιτζούρια να μου πάρω δεν πρόκειται να με συμπαθήσω ποτέ.

Μα πως άλλωστε να καλοπιάσεις με υλικά αγαθά έναν εαυτό που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για αυτά... Το μόνο που θέλει είναι ψυχική ηρεμία, και το μόνο που κάνω είναι να τη χαλάω διαρκώς, στην προσπάθειά μου να αποκτήσω περισσότερα και ακριβότερα υλικά αγαθά...

Νομίζω δεν θα συμφιλιωθώ ποτέ με το μέσα μου...