Δεν σας ξέχασα!όχι όχι!
Κάτι η πτυχιακή που δεν λέει να τελειώσει. Κάτι η δουλειά που έπηξα χωρίς λόγο καλοκαιριάτικα, Με κατάντησαν σ' αυτό το σημείο.
Καθήμενη λοιπόν στο γραφείο, κάνοντας διάλειμμα από τις συζητήσεις για τη Σέχτα των Τρομοκρατών, που οδηγούν σε άλλες για το κοινωνικοπολιτικό σύστημα της Ελλάδας και πάει λέγοντας αποφάσισα να σας πως για το δικό μου Αιώνιο Στοίχημα.
Δεν είναι άλλο φυσικά από το να προλάβω.
Να προλάβω να πάω εγκαίρως στη δουλειά, στο ραντεβού, στον καφέ, στο ποτό κλπ κλπ. Ποτέ φυσικά δεν το κερδίζω αλλά σκεπτόμενη κάτι τέτοια ανακάλυψα ότι ο καθένας έχει το δικό του Αιώνιο στοίχημα.
Γιαυτό σας παραθέτω το ομώνυμο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη.
Δεν είναι βαρύ, είναι τόσο ανάλαφρο όσο οι βουτιές στην παραλία παρέα με μια κορόνα...
Οι σκέψεις που θα κάνει ο καθένας σας μετα είναι άλλο θέμα...Σας φιλώ γλυκά και σας εύχομαι καλές βουτιές...
Το Αιώνιο Στοίχημα
1.
Ότι μια μέρα θα δαγκάσεις μες στο νέο λεμόνι
και θ'αποδεσμεύσεις
τεράστιες ποσότητες ήλιου από μέσα του.
2.
ότι όλα τα ρεύματα των θαλασών
άξαφνα φωτισμένα θα σε δείξουν
ν'ανεβάζεις τη θύελλα στο ηθικό επίπεδο.
3.
Ότι και μες στο θάνατό σου πάλι θα'σαι
σαν το νερό στον ήλιο
που γίνεται ψυχρό από ένστικτο
4.
ότι θα κατηχηθέις απ'τα πουλιά
κι ένα φύλλωμα έξεων θα σε ν΄τύσει
ελληνικά να μοιάζεις αήτητη
5.
ότι μια σταλαγματιά θα αποκορυφωθεί
ανεπαίσθητα στα τσίνορά σου
περ'απ'τον πόνο και μετά από πολύ το δάκρυ.
6.
Ότι όλη του κόσμου η απονιά θα γίνει πέτρα
ηγεμονικά να καθίσεις
μ'ένα πουλί πειθήνιο στην παλάμη σου.
7.
Ότι μόνη σου τέλος θ'αρμοστείς
αργά στο μεγαλείο
της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος.
Οδυσσέας Ελυτης
