2010 - 2011

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, συνηθίζουμε να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει, αλλά και σχέδια για τη χρονιά που έρχεται...

Εγώ λοιπόν στο παραπέντε αποφάσισα να γράψω δυο κουβέντες.
Πιο πολύ σαν προσωπικό ημερολόγιο παρά σαν ανάρτηση.

2010

Το 2010, με βρήκε στα εξωτερικά, πιωμένη για να την παλέψω από το κρύο και χιονισμένη λες και ήμουν χιονάνθρωπος. Συνέχισε με απώλειες, αλλά και σμιξίματα...
Η Άνοιξη με βρήκε να αλλάζω επαγγελματική στέγη κάτι σαν πισωγύρισμα, αλλά απ'ότι αποδείχθηκε μάλλον ήταν γύρισμα για να πάρω εκδίκηση...

Ακολούθησε ένα καλοκαίρι άφραγκο, με πολλή δουλειά και τρέξιμο για πτυχιακή (η οποία ακόμα να τελειώσει)και φυσικά διακοπές με το σκάφος Ε Π Ι Τ Ε Λ Ο Υ Σ!!!

Ύστερα ήρθε ένα φθινόπωρο σκατά, με 2 δουλειές που έγιναν 1 με πολλή στεναχώρια αλλά καινούριους ανθρώπους. Κάπου στο τέλος του ήρθε και η προαγωγή! Με πολλή χαρά και γέλια, αλλά έφερε μαζί της και αφάνταστη δουλειά..

Έτσι μπήκε ο χειμώνας.
Καθόλου βαρύς, αφού σκάσαμε στη ζέστη, με ατελείωτη δουλειά και νεύρα κρόσια...
Ο χειμώνας όμως μου έφερε ένα δώρο! Είναι ο μικρός μου Αργύρης! Ένας γκρι γατούλης που ήρθε έξω απ'το πλατώ και μετά από τρεις μέρες μετακόμισε σπίτι μου...
Εδώ και ένα μήνα λοιπόν, με βασανίζει και τον βασανίζω. Μου κάνει παρέα και μου γουργουρίζει όταν τον παίρνω αγκαλιά.Έχω λόγο να γυρίσω σπίτι, έχω μια ψυχούλα να νοιαστώ.. Υπευθυνότητα και αγάπη...

Κάπως έτσι φτάνουμε σε τούτες τις μέρες...

2011

Το 2011, κάτι θα μου φέρει και κάτι θα μου πάρει.
Θα με στεναχωρήσει αλλά και θα με χαροποιήσει.
Σίγουρα όμως θα με μάθει.

Αυτό που θέλω πιο πολύ απ'όλα είναι να έχω δουλειά, και εγώ και πολύς κόσμος που πεινάει εκεί έξω...

Θέλω ακόμη, αγάπη, ζεστασιά, και αγκαλιές. Πολλές αγκαλιές.

Θέλω εσύ να είσαι καλά, και να βλέπω χαμόγελα...

Αααααααα!

Και που 'σαι! Αϊ - Βασίλη !

Φέτος θέλω να μου φέρεις ένα Wii (με την πλατφόρμα της γυμναστικής και 2 χειριστήρια - το άσκουσα στο ραδιόφωνο σε κάποιο μαγαζί έχει προσφορά 270€) ακούς????Μην ξοδευτείς κιόλας! Εγώ θα πάρω την τηλεόραση και θα περιμένω...

Εντάξει?????

Σε φιλώ γλυκά,

εγώ!@

And so this is Christmas

And so this is Christmas....

And what have you done...

Another year over

A new one just began...

Τα Χριστούγεννα είναι εδω, σαν να μην έφτασαν μοιάζουν κιόμως σε δυο μέρες έχουμε Χριστούγεννα.

Δεν έχουν τίποτα από τη μαγεία που υπόσχονται.

Δεν κουβαλούν δώρα και χαρά όπως άλλες χρονιές.

Είναι εδώ και φωνάζουν μές στη σιωπή.

Είναι εδώ για να νιώθουν οι φτωχοί φτωχότεροι...

Είναι εδώ για να μας θυμίζουν ότι κάποιος λείπει απ'το σπίτι...

Τέτοιες μέρες συνίθιζα να γράφω γράμμα στον Αϊ Βασίλη , να του πω τι δώρα θέλω.

όμως φέτος δεν θέλω να γράψω τίποτα και πουθενά.

Θέλω μόνο να κάνω μια ευχή :

Ας έχουμε την υγεία μας και το σπίτι μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ

Κλείνω όπως άνοιξα με στίχους του John Lennon

And so this is Christmas

For weak and for strong

For rich and the poor ones

The world is so wrong....

Avery merry Christmas

And a happy new year

Let's hope it's a good one

Without any fear...

Things just feel so wrong, baby when you're gone

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολλά πράγματα μαζί...
Είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, ο έρωτας, η φιλία, το ενδιαφέρον, η διάθεσή μας για προστασία, και η ανάγκη μας παράλληλα...

Έχουμε μάθει να ζούμε σε μια ρουτίνα, καθημερινή...Και μερικές φορές η καθημερινότητα μας φαίνεται κενή, ανούσια, σαν να μην κάνουμε τίποτα ουσιαστικό. Κι όμως, όταν αυτή η καθημερινότητα, αλλάξει λίγο για κάποιο λόγο, τότε εκτιμούμε την όμορφη και γεμάτη ρουτίνα της προηγούμενης καθημερινότητάς μας...

Τον τελευταίο καιρό, η κατάσταση είναι λίγο δύσκολη. Όπως όλοι έτσι και εγώ ζορίζομαι πολύ οικονομικά. Κάτι οι εταιρείες που δεν έχουν ρευστό, κάτι οι διευθυντές που μας γράφουν κανονικά... Έτσι καταλήγει η καθημερινότητα λίγο πολύ η ίδια, Σπίτι - δουλειά - σπίτι -ταινία - νάνι....

Το άγχος αυξάνεται και η διάθεση μειώνεται και κάπου χάνουμε και την ουσία...

Πριν από λίγες μέρες, άλλαξε η καθημερινότητά μου, ξαφνικά. Ο λόγος? Ένα επαγγελματικό ταξίδι για το έτερον ήμισυ, με άφησε έρμη και μοναχή να απολαύσω την καθημερινότητά μου...

Το αποτέλεσμα?

Σκέτη απελπισία...
Η κατάσταση είναι δραμα... Νιώθω ότι οι μέρες μου είναι άδειες, το σπίτι είναι άδειο, εγώ είμαι άδεια...

Τριγυρνάω μέσα στο σπίτι σαν το φάντασμα...Μαγειρεύω, καθαρίζω, ασχολούμαι με τον γάτο μου...Αλλά όλα είναι άγευστα...Άχρωμα...

Γιαυτό θέλω να σου το δηλώσω και επισήμως ότι

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ!

και περιμένω σαν τρελλή να γυρίσεις για μια αγκαλιά...:)

Το τραγουδάκι αφιερωμένο...:)