Κερατωμένες Ηθικολογίες #1

Ξεκινάω με την εξής παραδοχή: Όλοι είμαστε δυνητικοί κερατάδες.

I'm ok with that

(σήμερα, μετά από ατελείωτες ώρες ψυχανάλυσης).

Το κέρατο λοιπόν, βγαίνει σε διάφορες εκδόσεις:

Το κέρατο το τράγιο

Το κέρατο το βερνικωμένο

Το κέρατο μου

Το κερατό σου

κά.

Οφείλω να παραδεχτώ ότι το κέρατο υπάρχει. Πάει σύννεφο και συμβαίνει παντού γύρω μας. 

Ο καθένας έχει τους λόγους του. Η εμπειρία, με έχει διδάξει ότι ο καθένας μας, εξιδανικεύει και ξεχωρίζει την περίπτωσή του με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια που για τον καθένα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα.Οπότε σίγουρα δεν θα βρεις μια αντικειμενική άποψη. Στην καλύτερη το μόνο που θα βρεις είναι ηθικολογίες. Και υποθετικές μάλιστα. Από ανθρώπους που ποτέ δεν τους συνέβη. Άρα είναι μη αντικειμενικοί.

Δεν ξέρω αποδεδειγμένα αν έχω κέρατο, αλλά μιας και ζω σε τούτο τον κόσμο, με την σημερινή του μορφή και έχω ένα Α παρελθόν στις ερωτικές σχέσεις, παρόλο που εγώ είμαι αυστηρά μονογαμική(και άρα δεν έχω κερατώσει), υποθέτω ότι έχω και εγώ τις πιθανότητές μου να έχω κάπου φυτρωμένο ένα κερατάκι. Δεν με ενδιαφέρει να το ψάξω και αφού δεν το έμαθα μέχρι σήμερα, στην παρούσα φάση μου απλά δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να ασχοληθώ.

Είπαμε ότι υπάρχουν πολλά είδη κέρατου. Τόσα όσα και οι περιπτώσεις περίπου. Φυσικά και η αίσθηση της προδοσίας του κερατωμένου είναι πάντα ΊΔΙΑ και δεν συγκρίνεται με τίποτα. Όμως σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε το κέρατο βάση του είδους της σχέσης στις εξής κατηγορίες :

- Το κέρατο σε σχέση.

Α) Ελαφρύ (τύπου φλερτ)

Β) Βαρυ (προχωρημένης περίπτυξης)

- Το κέρατο σε γάμο

Α) Ελαφρύ (φλερτ-ραντεβού)

Β) Μεσαιο (εξωσυζυγική σχέση)

Γ) Βαρυ (εξώγαμα τέκνα κλπ)

- Το κέρατο σε γάμο με παιδιά

Α)Βαρυ (γνωριμία, φλερτ, σύναψη εξωσυζυγικής σχέσης, διατήρηση σχέσης)

Β) Και ασήκωτο ( εγώγαμα τεκνα, εγκατάλλειψη συζυγικής στέγης)

[Η παραπάνω κατηγοριοποίηση αποτελεί προσωπική άποψη και δεν τη διαπραγματεύομαι. Εσείς μπορείτε αν διαφωνείτε να φτιάξετε τη δική σας. :)]

Ο κερατάς, ενίοτε και ο κερατωμένος αφού calmάρει, βρίσκει ατελείωτες δικαιολογίες για τους λόγους που τον οδήγησαν στην πράξη. Δεν έχει νόημα καν να στήσουμε debate για το αν έχει δίκιο ο καθένας η άδικο. Σίγουρα θα βρούμε τόσους λόγους να έχει δίκιο όσους και να έχει άδικο και ο ένας και ο άλλος. 

Ξεκαθαρίζω ότι προσωπικά πάντα αντιλαμβάνομαι τις σχέσεις σαν ζωντανούς οργανισμούς, που όταν δείξουν σημάδια ψόφου θεωρώ καλύτερη τη λήξη της σχέσης σε όποιο στάδιο από τα παραπάνω και αν βρίσκεται. ΜΕΤΑ τη λήξη της νεκρής σχέσης, τη σύναψη της οποιασδήποτε ΕΠΟΜΕΝΗΣ νέας και ζωντανής σχέσης. Τα παράλληλα πράγματα τα θεωρώ τόσο ανούσια όσο και την συμβιβαστική παραμονή σε μια νεκρή σχέση.

Δυστυχώς όμως αρκετοί δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη με αποτέλεσμα είτε να μαραζώνουν σε ημίνεκρές σχέσεις που οδηγούν σε  νεκρούς γάμους, διαιωνίζοντας στερημένους και δυστυχισμένους ανθρώπους. Είτε να προχωρούν στην κουρτίνα 2 κρύβοντας τον εραστή στην ντουλάπα, και κρατώντας μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα με κίνδυνο μια μέρα να εκραγεί στα χέρια τους και να κάνει τις ζωές τους καλοκαιρινές.

Τα τελευταία χρόνια έχω γίνει μάρτυρας (και ιερομάρτυρας μη σου πω) αρκετών τέτοιων περιπτώσεων. Ανθρώπων καταπιεσμένων στερημένων από τα απλά βασικά όπως η τρυφερότητα, το χάδι, ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, και ανθρώπων που απασφάλισαν τη χειροβομβίδα, και το έζησαν μέχρι που έσκασε στα χέρια τους. Η δεν έσκασε... Βρέθηκα εξίσου και από τις δύο πλευρές (αυτή του κερατωμένου αλλά και αυτή του κερατά). Μετά από σχολαστική και αναλυτική μελέτη αυτών των περιπτώσεων, θα σου πώ ότι αν και όλες είναι διαφορετικές έχουν ένα κοινό και βασικό παράγοντα. Κάποιος κάποτε βιάστηκε, και στη συνέχεια κάποιος κάποτε καταπιέστηκε.

Πιστεύω στον έρωτα. όχι στον κεραυνοβόλο (κεραυνοβόλος?really τώρα???), Όχι τον ενθουσιασμό,όχι τον πόθο, όχι στην έλξη, ούτε τις πεταλούδες στο στομάχι.

Μιλάω για το soul mate, το made for each other. Γι αυτόν τον ΕΝΑΝ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ έρωτα. 

Το κούμπωμα.

Αυτός είναι ο έρωτας που οδηγεί σε αιώνιες σχέσεις. Γιατί απλά αυτός προκαλεί πληρότητα. Σε αντίθεση με τα ημίμετρα που μπορεί να καλύπτουν λίγα έως πολλά κομμάτια, αλλά κάποτε ξεθωριάζουν και φαίνονται λίγα και λειψά.

Τέλος,(για τώρα γιατί ακολουθεί κιάλλο) θα σου πω ένα πράγμα αγαπημένε μου αναγνώστη/αναγνώστρια. 

ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ!

Μην μπαίνεις σε καλούπια που σε θέλουν παντρεμένη με παιδιά πριν τα 30 ή μέχρι τα 35 ή δεν ξέρω και εγώ τι, γιατί έτσι θέλουν αυτοί που σε 5-10-20 χρόνια θα κρύβονται σε μια ντουλάπα, ή θα μαραζώνουν δυστυχισμένοι. Επειδή μια φορά "βρήκαν τον αληθινό έρωτα" και στο χρόνο πάνω εκαναν και παιδί. 

Μην ακούς κανέναν, και μην επηρεάζεσαι από κανέναν που σε θέλει στα μέτρα του. Ο καθένας τις επιλογές του τις κάνει για τον εαυτό του. 

Και εσύ πρέπει να σκεφτείς και να κάνεις τις δικές σου σοφά. Χωρίς παρορμητισμούς και ηλικιακές/κοινωνικές/θρησκευτικές πιέσεις ή ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.