Ουυφ!Τελείωσα!!!

Μυρίζει αλλιώτικος αέρας εδω μέσα...

Χρειαζόταν μια ανανέωση εεε?
Πάει ένας χρόνος και κάτι που δεν είχε κουνηθεί τίποτα εδω...
Πήρα την απόφαση και μετακίνησα έπιπλα, πέταξα άχρηστα αντικείμενα,Τα έφερα από 'δω, τα έφερα από κει...
Και ξέρετε πόση σκόνη έβγαλα?
Ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!~

Αφού δεν βρίσκω σπίτι, είδα και αποείδα, και είπα να κάνω ανακαίνιση στο μπλογκοδωμάτιο μου.....

Ώρες τώρα προσπαθώ να το φτιάξω.Τελικά τα κατάφερα!
Νομίζω ότι μ'αρέσει περισσότερο από πριν!

Ελπίζω να αρέσει και σε σας!

Μάκια Σε Όλους!

Επιστολή προς Αδερφούς

Αγαπημένε Αδερφέ,

Σου γράφω από το πολύβουο γραφείο.

Η κοσμοσυρροή σήμερα ήταν πέρα από κάθε προηγούμενο,αν και συμβαίνει καθημερινά εγώ δε λέω να τη συνηθίσω. Κάνει casting ο διπλανός και έχουν παρελάσει από εδώ μέσα όλες οι φυλές των ανθρώπων. Μέρες τώρα μπαινοβγαίνουν επώνυμοι, ανώνυμοι, ψηλές, κοντές, ξανθές, μελαχρινές, αδύνατες, χοντρές, κοντοί χοντροί με κοιλιά ψηλοί γαλανομάτηδες και τι να σου λέω. Η λίστα ατελείωτη.... Θα μου πεις, γιατί δεν κάθεσαι στο σπίτι σου?Τι να σου λέω καλύτερος αυτός ο χαμός από το χαμό που γίνεται στο σπίτι...Δεν χωράω πια πουθενά...

Και τώρα που το ανέφερα, ξέρεις, ψάχνω σπίτι. Είμαι απελπισμένη ...Τα έχω δεί όλα...Ρετιρέ, υπόγεια, ισόγεια , ανώγια και κατώγια...Καταλαβαίνεις την κατάσταση...Δεν μπορώ άλλο αδερφέ...Τίποτα δεν μου κάνει, και σε κανέναν δεν κάνω...Δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση...Και δεν έχει και ζέστη ρε γαμώτο να ρίξω το φταίξιμο εκεί.

Άσε αυτή η βροχή...Έχουν μουχλιάσει οι μασχάλες μας αδερφέ...Σε λίγο θα βγάλω βράγχια και λέπια μη σου πω... Καλύτερα θα είναι πιστεύω...Να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν μιλάνε...και δεν καπνίζουν. Πολύ σημαντικό αυτό το τελευταίο. Τι και αν απαγόρευσαν το κάπνισμα στην εταιρεία; Εδώ στο -1 χεσμένους μας έχουν όλους. Μέχρι και καναπεδάκι έβγαλαν έξω από το γραφείο, στον κοινόχρηστο χώρο για να μαζεύονται και να ντουμανιάζουν με την ησυχία τους, αλλά άδειο μένει το καναπεδάκι...Δεν κουνιούνται σου λέω από εδώ μέσα...Και παφ πουφ...ΌΛΗ ΜΕΡΑ! Βρε τι το λέω όμορφα, τι φωνάζω να μην καπνίζουν...Είτε μιλάω είτε πέρδομαι το ίδιο τους κάνει (Sorry κιόλας!!). Έχω τρελαθεί αδερφέ...Σχολάω κάθε μέρα και όταν φεύγω από εδώ τα ρούχα μου μυρίζουν σαν να χαριεντιζόμουν ολημερίς σε κανένα χαμαιτυπείο... Καταλαβαίνεις την κατάσταση...Και δεν έχω και σπίτι να πάω να ηρεμήσω...Σαν το άστεγο τριγυρνάω στους δρόμους μέχρι να νυχτώσει και να πάω να κοιμηθώ...Απαπαπα....

Χάλια η κατάσταση σου λέω....

Βέβαια επειδή κάθε κατάσταση έχει και τη θετική της πλευρά και επειδή έχω αποφασίσει να τα βλέπω όλα πιο θετικά, υπάρχουν και καλά πράγματα στη ζωή μου. Ξέρεις ..Υπάρχει ένας τομέας – αυτός με τον πειρατή - που όλα πάνε καλά, (πάλι καλά...) ΉΡΩΑΣ λέει ο διπλανός εδώ... Δεν ξέρω αν όντως είναι Ήρωας που με αντέχει αλλά να 'ναι καλά...Ηρεμώ που και που σε μια αγκαλιά και εγώ....

ΑΑΑ!Έχω και άλλο νέο να σου πω...Βρήκα δεύτερη δουλειά..Βεέεεβαια, δεν πρόλαβα να φύγω από τη μία και να έχω ελεύθερο Σ/Κ το έκλεισα πάλι...Στο WΑΒΙ πήγα και συνεννοήθηκα..Από εδώ και πέρα Π/Σ/Κ θα με βρίσκετε στην Πολιτεία...Έτσι για να περνάει η εβδομάδα ευχάριστα βρε αδερφέ...Καταλαβαίνεις....

Αυτά τα νέα που λες από τη μαγευτική Αθήνα. Ελπίζω να βρώ λύση σύντομα σε όσα με απασχολούν και να σου στείλω σύντομα επιστολή με ευχάριστα νέα...

Σε τσιμπώ γλυκά

Σκορπίνα

ps. Οι στίχοι δωράκι από εμένα...:p

Ευσταθία - Ελεύθερος Χρόνος

Μάης μήνας στην Αθήνα μ΄απεργία
κι αλλεργία φαγητό στο πόδι
και τρέχουμε όλοι
Να προλάβουμε το λεωφορείο
το μετρό το ραντεβού στις δύο
το παπούτσι το καινούριο μου με κόβει

Που΄ναι ο ελεύθερος χρόνος πού πήγε
σε ποια παραλία τι όμορφο είδε
κι εδώ μας παράτησε σ΄ένα μπελά
Κι εσύ που να΄σαι αγάπη μου τώρα
που βρήκα χρήμα μα δεν έχω ώρα
να σ΄αγκαλιάσω να νιώσω Θεά

Με τα χαρτάκια στο ψυγείο θ΄αγαπιόμαστε
θα κλαίμε θα γελάμε
και αυτή την τόσο τέλεια τάξη δεν χαλάμε
Ως πού θα τραβήξει αυτό το αστείο
θέλω επειγόντως τσιγάρο και μπύρα
μήπως και κρατήσω έτσι χαρακτήρα

Που΄ναι ο ελεύθερος χρόνος πού πήγε
σε ποια παραλία τι όμορφο είδε
κι εδώ μας παράτησε σ΄ένα μπελά
Κι εσύ που να΄σαι αγάπη μου τώρα
που βρήκα χρήμα μα δεν έχω ώρα
να σ΄αγκαλιάσω να νιώσω Θεά

Αντίο...

Ήθελα πολύ να έρθω σήμερα,
να σε συνοδέψω για μια και τελευταία φορά...

Να σου πω ότι σκέφτομαι ρε γαμώτο...

Να περπατήσω πλάι σου, για να το πιστέψω...
Να σε αφήσω και να φύγω...

Ξέρεις ένα τελευταίο αντίο....

Δεν τα κατάφερα όμως...


Θυμώνω με εμένα , αλλά ό,τι και να πώ ,
ό,τι και να κάνω δεν αλλάζει την κατάσταση
Και με σένα θυμώνω...


Καλό ταξίδι
Με πολύ μουσική...
Χωρίς ποτά...
Χωρίς αυτοκίνητα...

Life Goes On and On and On....

Ένιωσα την οργή μου να μεγαλώνει αυτές τις μέρες, καθώς έβλεπα ότι εγώ πονούσα αλλά ο κόσμος συνέχιζε να γυρίζει, και τίποτα γύρω μου δεν έδειχνε να συμμερίζεται τον πόνο μου...

Θα ήθελα πολύ η ζωή
να σταματούσε ,
όταν συμβαίνουν
σημαντικά γεγονότα.

Δυστυχώς ή Ευτυχώς όμως,

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Για εμάς που ακόμα μπορούμε, ΠΡΕΠΕΙ να μάθουμε να εκτιμάμε το πολύτιμο δώρο που λέγεται ζωή.

Γιαυτό μας δίνονται μαθήματα που πρέπει να τα θυμόμαστε σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι μας.

Πονάει, το ξέρω και το ξέρεις,
αλλά αυτή είναι η κληρονομιά μας.

Είναι το χτύπημα που όταν αλλάζει ο καιρός
θα πονάει
για να μας θυμίζει το λάθος μου - το λάθος σου -
το λάθος του φίλου....

Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, λένε.
Εγώ σου λέω ότι και από τα λάθη των άλλων μπορούμε να μάθουμε.

Δεν το πίστευα, έλεγα "οι εμπειρίες είναι προσωπικές και δεν μεταβιβάζονται"....
Όμως το αναιρώ και σαν σκέψη τώρα αμέσως.

Όσο περνάει ο καιρός η πληγή θα κλείνει.
Όπως σου είπα και εχθές , δεν ξεχνώ...
Απλά μέρα με τη μέρα θα πονάει λίγο λιγότερο...
Μέχρι να κλείσει η πληγή εντελώς, και τότε θα μείνει μόνο το σημάδι της,
να μας θυμίζει, να μην ξεχνάμε...
Για να μην επαναλάβουμε το λάθος...

Οι παρακάτω στίχοι μου θυμίζουν...

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε

Νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ
με νύχτωσε νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μ' απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω...

Δεν είμαι εδω για κανέναν.

Κάποιος εκεί ψηλά, θέλει να με πληγώσει,
να με θυμώσει, να με ρίξει...

Και ξέρεις κάτι?

Τα καταφέρνεις πολύ καλά....


Όταν είσαι στην ηλικία μου, όλα φαίνονται εύκολα.

Είναι η αλλαζονία της νιότης...
Ναι ναι....
Που νομίζεις ότι είσαι παντοδύναμος...
Και ότι τα πάντα είναι θέμα θέλησης.....

Δεν υπάρχει "Δε μπορώ", υπάρχει "Δεν θέλω"..

Χιλιάδες φορές το είπα...
Σε μένα, σε σένα, σε άλλους...


Ε, λοιπόν ...

Σκατά!

Νιώθω μικρή ,
αδύναμη,
ανίσχυρη,
αφελής,...
Α,Α,Α....
όλα τα στερητικά μαζί...


Ότι και να θέλω...
Όσο και αν το θέλω....

Ακόμα και αν το θέλουμε
Όλοι μαζί...

Δεν έχει καμία,
μα καμία σημασία...

Και όταν λέω θέλω,
δεν νομίζω να θέλησα ποτέ κάτι περισσότερο από τη ζωή...

Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Πηνελόπη

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις
κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη
άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
καράβι γίνε να γινώ εγώ λιμάνι
να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει
και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις
αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος
εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος

Κι όλους τους ξέμπαρκους θα τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις

Το χθεσινό βράδυ ήταν λίγο παράξενο...Λίγο ένας φίλος που είχα καιρό να τον δω,λίγο η καλή μουσικούλα...Ε δεν θέλω πολύ να βγάλω τα παράπονα μου...Και το τραγουδάκι σου... Τι μου θύμισε!!!

Είχα πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ καιρό να το ακούσω...Νιώθω πάντα πολύ συνδεδεμένη με αυτό τραγούδι.... Γιαυτό σου αφιερώνω αυτό τον στίχο :

Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
καράβι γίνε να γινώ εγώ λιμάνι
να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει...