Νέα πρόσωπα, νεες καταστάσεις!

Εδώ είμαι πάλι!

Λοιπόν , θέλω να ενημερώσω όσους ενδιαφέρονται, ότι οι εργασίες στη νέα μου οικία προχωρούν αργά αλλα σταθερά...

Αλλά ο λόγος της σημερινής ανάρτησης, είναι άλλος...

Σας γράφω σήμερα για 2 λόγους :

1) Για να καλωσορίσω στην παρέα μας, που ολοένα και μεγαλώνει, ένα πολύ γλυκό και πολύχρωμο άνθρωπο...Με τρελλή διάθεση και πολλά ενδιαφέροντα, νομίζω ότι έχει ταλέντο στο γράψιμο, και πραγματικά ανυπομονώ να δω τις αναρτήσεις του....

Καλωσήρθες πολύχρωμε και πολυαγαπημένε!!!!!

Σου εύχομαι καλή αρχή και καλές αναρτήσεις. Ξέρω ότι μας παρακολουθείς απ'έξω εδώ και καιρό, ήρθε επιτέλους η ώρα να συμμετέχεις και εσύ σ'αυτό το παρεάκι!

Φιλί και Καλώσήρθες!

2) Ο δεύτερος λόγος της ανάρτησης είναι ότι καλέστηκα να συμμετέχω σε ένα παιχνιδάκι, και αν και γενικά τα απέφευγα μέχρι στιγμής , το συγκεκριμένο μου άρεσε πολύ!

Έτσι ευχαριστώ πολύ την oneiroparmenh για την πρόσκληση και ... ξεκινάω!!

Η στιγμή της αλήθειας έφτασε...

1) Είμαι ξανθιά.

2) Τα βλέπω όλα ροζ, γιατί ζω στον δικό μου κόσμο, τον οποίο έχω φτιάξει πάνω στα σύννεφα και τον μετακομίζω τώρα στο Χαλάνδρι...:p

3) Είμαι πολύ εγωίστρια , αλλά όχι στον έρωτα.

4) Είμαι φουλ ερωτευμένη χρόοοοονια τώρα με τον πειρατή μου. Μια ασθένεια ανίατη...

5) Μ'αρέσουν όλα τα γλυκά αλλά τρελαίνομαι για σοκολάτα...

6) Έχω μόνο μια φίλη(-κολλητή-κουμπάρα-αδερφή κτλ), αλλά κάνει για 100, και δεν την αλλάζω για όοοοολες τις κολλητές του κόσμου...

7) Λατρεύω αρρωστημένα τον αδερφό μου, άαααλλη ανίατη ασθένεια αυτή ,ο οποίος είναι το ευαίσθητο σημείο μου.

Αυτές ήταν οι 7 μου αλήθειες,
και καλώ και εγώ με τη σειρά μου τους:

Modus Vivendi - Επειδή ξέρω ότι σ'αρέσουν οι αλήθειες
The Brother - Έτσι για να ξεσκάσεις λίγο
Πολύχρωμος & Εντοιχισμένος! - Για το καλωσόρισμα!
Artou - Που ερωτεύτηκε και μας ξέχασε εντελώς...
vicky - Το ψαράκι μας που ακόμη ψάχνεται!

Τίτλοι Τέλους ή Τίτλοι Αρχής?

Νέα Nέα Νεααααααααααααααα!

Επιτέλους!

"Οι τίτλοι τέλους έπεσαν εχθές, για το Θρίλλερ με τίτλο "Εύρεση σπιτιού για τη Σκορπίνα" που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο εξάμηνο.
Εδώ και 2 εβδομάδες φήμες λένε, ότι η Σκορπίνα βρήκε σπίτι, σε πολύ ήσυχη γειτονιά στο Χαλάνδρι και νιώθει πολύ χαρούμενη
γι αυτό.
Έγκυρες πηγές μας εμπιστεύτηκαν, ότι εχθές (του Αγίου Δημητρίου - μεγάλη η χάρη του!) αγκαλιά με τον Πειρατή της , υπέγραψε τα συμβόλαια και μπορεί, επίσημα, να μη δηλώνει άστεγη πλέον!"

Νεα εποχή - Νεα Αρχή!

Μια νέα εποχή ξεκινάει λοιπόν για τη ζωή μου και είμαι πολύ πολύ χαρούμενη καθώς είναι το πρώτο βήμα που κάνω μόνη μου, και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Πρώτη φορά θα τολμήσω να ανοίξω τα φτερά μου και να αποδείξω σε εκείνους που προσπαθούν να με μάθουν τόσα χρόνια πως να το κάνω, ότι μπορώ να το κάνω.

Μπορώ να πετάξω μόνη μου!

Ξέρω ότι για εκείνους τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι και για μένα το ίδιο είναι. Από τη μια χαίρομαι πάρα πολύ που θα μένω μόνη μου και θα στηρίζομαι στις δυνάμεις μου, από την άλλη θα μου λείψει η σιγουριά της φωλιάς μου...

Κάθε τέλος είναι και μια αρχή.

Έχω αποφασίσει εδώ και καιρό - και φταίς εσύ γι αυτό ;) - ότι θα προσπαθώ να βλέπω και να εστιάζω στη θετική πλευρά όλων των πραγμάτων.
Έτσι λοιπόν δεν βλέπω το τέλος της παιδικότητας μου...
Βλέπω την αρχή μια νέας ζωής.
Λίγο πιο απαιτητικής, λίγο πιο υπεύθυνης, λίγο πιο διαφορετικής από πριν.

Ελπίζω αυτή, η δική μου αρχή να είναι τόσο όμορφη όσο φαίνεται.

Μ'άρέσουν τα νέα ξεκινήματα. Ποτέ όμως δεν ξεχνάω από που ξεκινάω...

Όλους αυτούς τους μήνες που βασανίστηκα, έμαθα πολλά!
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτόν τον καιρό, περισσότερο απ'όλους τους γύρω μου βασάνισα το αγόρι μου.

Γιαυτό το λόγο σου ζητάω δημοσίως ΣΥΓΝΩΜΗ!
Και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλες τις στιγμές που σε ανάγκασα να υπομένεις τα νεύρα μου, τις στεναχώριες μου, τα δάκρυά μου...
Σ'ευχαριστώ που με κατάλαβες, με στήριξες, με άντεξες...
Σ'ευχαριστώ που μου έμαθες ότι τελικά
"Κάθε εμπόδιο είναι για καλό".
Και όσα ευχαριστώ και να πω δεν φτάνουν!



Υ.Γ. Σε λίγες μέρες που θα ψιλοετοιμαστεί κερνάω καφε!!!
Υ.Γ. Το τραγουδάκι δώρο για σένα...Και το εννοώ Εξαιρετικά...
"Δεν έχω τίποτα άλλο πια για να θυμάμαι, στην αγκαλιά σου θέλω μόνο να κοιμάμαι..."

:)

Some days

Blog Action Day 2008

Πριν από κάποιες μέρες είχα αναρτήσει εκείνο το videaki με θέμα την Blog Action Day, για την οποία με είχε ενημερώσει ο ανήσυχος της παρέας...

Σήμερα λοιπόν, από το πρωί προσπαθώ να συγκεντρωθώ να γράψω κάτι για τη φτώχεια...

Μου είναι δύσκολο...

Όχι ότι δεν μπορώ, αλλά σαν άνθρωπος και εγώ ότι δεν με βολεύει το αποφεύγω.

Όμως όλη μέρα στο μυαλό μου γυρνάνε 2 γεγονότα :

1ο
Πριν από ενα -δυο μήνες μια γνωστή στο γραφείο με ρώτησε αν νιώθω φτωχή.
Πολύ εύκολα απάντησα ΝΑΙ!

Και το δικαιολόγησα κιόλας :

- Ναι, νιώθω φτωχή γιατί στα 23 μου μπορώ να έχω ένα απλό συμβατικό αυτοκίνητο και όχι ένα X5 όπως θα ήθελα.
- Ναι νιώθω φτωχή γιατί μπορώ να νοικιάσω μια γκαρσονιέρα στο Χολαργό και όχι μια μεζονέτα στην Πολιτεία.
- Ναι νιώθω φτωχή γιατί πάω για ψώνια μόνο 2-3 φορές το μήνα και όχι κάθε μέρα όπως θα ήθελα...
- Ναι νιώθω φτωχή γιατί έκανα μόνο 25 μέρες διακοπές στο Ιόνιο και όχι 2 μήνες στους Κανάριους Νήσους...

Σκεπτόμενη αυτά τα παραπάνω και κάτι άλλα παρόμοια απάντησα ΝΑΙ.


2ο
Πριν από μια εβδομάδα μιλούσα στο τηλέφωνο με τον αδερφό μου, ο οποίος σπουδάζει στη Ρουμανία. Μου έλεγε λοιπόν , ότι έχει πιάσει πολύ κρύο και πως ένας άστεγος κοιμάται στο χαλάκι του...
Γέλια που έκανα σκεπτόμενη ότι τον πήδαγε από πάνω για να μπει στο σπίτι του....Τι να σας λέω...
Το συζητούσα λοιπόν με διάφορους φίλους και πάνω σε μια τέτοια συζήτηση έμαθα τα εξής:

Στη Ρουμανία υπάρχουν πάρα πολλοί άστεγοι οι οποίοι τρώνε ανεξέλεγκτα ό,τι πετάνε οι υπόλοιποι στους κάδους απορριμάτων, και ναι κυρία μου εσύ που αηδιάζεις διαβάζοντάς το, τρώνε μέσα στους κάδους.
Ακόμη, όταν χιονίσει κοιμούνται και μέσα στους κάδους....

Επίσης έμαθα ότι πολλοί φοιτητές όταν φεύγουν για διακοπές χριστουγέννων κτλ, μαγειρεύουν ό,τι φαγώσιμο έχουν και τα αφήνουν έξω από τους κάδους για να τα φάνε αυτοί οι άνθρωποι.

Μπράβο στα παιδιά...


Αυτά και χειρότερα είμαι σίγουρη ότι δεν συμβαίνουν μόνο στη Ρουμανία αλλά και σε πολλές άλλες φτωχές χώρες...
Και δεν θα σου πω τίποτα για την Αφρική.Δεν θα σου πώ τίποτα για μέρη που δεν έχουν ούτε νερό και όπως έλεγε και το Ζαγόρι ΔΙΨΑΝΕ!....
Δεν θα σου πω τίποτα άλλο σήμερα.


Θα σου πω μονάχα ότι ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ.

Ντρέπομαι ακόμη και που σκέφτηκα ότι νιώθω φτωχή.
Ντρέπομαι γιατί κοιμάμαι στο κρεβάτι μου με το ζεστό μου πάπλωμα και αμα γουστάρω ανάβω και το aircondition μου και κυκλοφορώ με το εσώρουχο.
Ντρέπομαι γιατί το χθεσινό φαγητό από το ψυγείο δεν το τρώω.
Ντρέπομαι γιατί έχω στο σπίτι μου 3 ντουλάπες ρούχα και θέλω κι άλλα.
Ντρέπομαι γιατί δεν μπορώ να εκτιμήσω αυτά που μου χαρίστηκαν επειδή έτυχε να γεννηθώ εδώ και όχι κάμποσες χιλιάδες χιλιόμετρα πιο Νότια...
Ντρέπομαι και για σένα που δεν έχεις καταλάβει...

Και όσο και να ντραπώ δεν φτάνει...

Ροζ καρδούλες...Παντού...

Επειδή ξέρω ότι σ'αρέσει πολύ...
Και επειδή ξύπνησα και νιώθω πάλι πολύ ροζ...
Για να σου πω "ευχαριστώ" για τις αγκαλιές με θεραπευτικές ιδιότητες...

Για σένα....


Breathless - Dan Wilson

I'm hunting shadows in the dark
And steaming jungles of the world,
Either to kill or to be killed,
By creatures never named or heard,

I'm lifting wishes to the stars,
The gleaming satellites of time,
Orbiting circles overhead
To futures when your love is mine,

But you were always pretty reckless with your love,
Come with the sun and getting restless when it's gone,
And when you go you leave me breathless and alone,
You leave me breathless,
When you close the door it feels just like you took the air out of the room with you,

Your voice is echoing again
Through catacombs inside my mind,
And I've been dreaming of revenge,
To make you love me more than even you can try,
All words converge to where you are,
If I follow I will surely find
The horse is gone, the fire's still warm
You've moved on a hour before,
You like to keep me just one step behind,

You were always pretty reckless with your love,
Come with the sun and getting restless when it's gone,
And when you go you leave me breathless and alone,
You leave me breathless,
When you close the door it feels just like you took the air out of the room with you,

Breathless,
Breathless,
Breathless,
Breathless,


Yeah, you were always pretty reckless with your love,
Come with the sun and getting restless when it's gone,
And when you go you leave me breathless and alone,
You leave me breathless,
When you close the door it feels just like you took the air out of the room with you,

Restless when it's gone,
Breathless and alone,
You leave me breathless,
When you close the door it feels just like you took the air out of the room with you,

Breathless,
Breathless,
Breathless,
Breathless.

Θύμισες....

Δεν έχω συνηθίσει να κάνω τη μια ανάρτηση μετά την άλλη, αλλά...
Θα σας πω τι μου συνέβη...

Αυτή η εβδομάδα είναι από τις πιο άτυχες που έχω περάσει...
Νιώθω ότι έχω πέσει στη μαρμίτα της γκαντεμιάς...
Τίποτα που θέλω δεν μου κάθεται σωστά...

Ακόμη και στο γραφείο τον τελευταίο καιρό ξύνομαι απελπιστικά πολύ...
Έτσι τριγυρνάω σε διάφορες γειτονιές του internet.
Σε κάποια από αυτές συνάντησα και αυτό το τραγούδι που με γύρισε πολλά χρόνια πριν...

Θυμήθηκα τον έρωτα που έτρεφα κ εγώ μικρή για τον Κορκολή (όπως και πολλές άλλες 10χρονες τότε, πριν τα όργια....και δεν θέλω σχόλια....)
Αν και μιλάει για παράνομα ζευγάρια, ακούγοντας το , με τη ζεστή φωνή της Δήμου, μου θύμισε εσένα...

Πάλι...
Και αναρωτιέμαι....
Γιατί όλοι οι στίχοι μιλούν για σένα???...
Και γιατί όλες οι μουσικές θυμίζουν την αγκαλιά σου???....

Δωράκι οι στίχοι....

Δεν μπορούμε - Στέφανος Κορκολής , Ελένη Δήμου

Αυγουστιάτικη είσαι φωτιά
πυροτέχνημα έχω καρδιά και φοβάμαι
μία σπίθα πιο κοντά θα γίνουν αστεράκια οι δισταγμοί.
Διψασμένες, φευγάτες ματιές
στην ψυχή μου φωτίζουν γωνιές, δε φοβάμαι
έχεις γίνει άνεμος στο δάσος μου το φλογισμένο.

Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
φτάνει, φτάνει

Απ'τα λόγια σου πίνω, μεθώ
ένα πέρασμα ψάχνω κρυφό στο άγγιγμά σου
είσαι ό,τι μου 'λειψε και ό,τι μ 'έχει πλημμυρίσει

Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε

Μπορούμε εεε?

Α..!Και να σου πω...Ίσως τελικά να είναι κάθε εμπόδιο για καλό...Αρχίζω να το πιστεύω και ας μην έχω καμία ένδειξη ακόμη...Φτάνει που υπάρχεις εσύ...Και ας κάνουμε ρομαντικές αλλαγές λάστιχου με θέα όλη την Αθήνα στι 3 τα ξημερώματα....

Blog Action Day 2008 Poverty

Ο γνωστός "ανήσυχος" μου άνοιξε τα μάτια για ακόμα μια φορά...

Και έσπευσα να σας ενημερώσω...

Όσους δεν γνωρίζουν ακόμα...

Let's change the conversation...

Κάθε μερα μπορεί να αλλάξει....

Όταν έχεις κοιμηθεί 2-3 ώρες , όχι από καλοπέραση αλλά από ανησυχία, και όλη νύχτα γυρνάς σαν το αρνί στη σούβλα γύρω - γύρω στο κρεβάτι.
Όταν νιώθεις ότι όλα γύρω σου συνομοτούν εναντίον σου...
Όταν ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που λές κλαίγοντας είναι "όχι πάλι ρε γαμώτο" .

Τότε σίγουρα δεν περιμένεις να είναι αυτό το πρώτο κομμάτι που θα ακούσεις ...
Όμως να που υπάρχει τρόπος να καταλάβεις ότι μπορείς να φτιάξεις τη μέρα σου...Ακόμη και μόνη σου.

Αφιέρωσε 5 λεπτά από το χρόνο σου να το διαβάσεις...
Ίσως δεις τη μέρα αλλιώς...


Ladies and Gentlemen of the class of ’99
Wear Sunscreen

If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it.
The long term benefits of sunscreen have been proved by scientists
whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience…
I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth; oh nevermind; you will not understand the power and beauty of your youth until they have faded.
But trust me, in 20 years you’ll look back at photos of yourself and recall in a way you can’t grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked….
You’re not as fat as you imagine.

Don’t worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum.
The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday.

Do one thing everyday that scares you Sing.
Don’t be reckless with other people’s hearts, don’t put up with people who are reckless with yours.

Floss
Don’t waste your time on jealousy; sometimes you’re ahead, sometimes you’re behind…
the race is long, and in the end, it’s only with yourself. Remember the compliments you receive, forget the insults; if you succeed in doing this, tell me how. Keep your old love letters, throw away your old bank statements.

Stretch
Don’t feel guilty if you don’t know what you want to do with your life…the most interesting people I know didn’t know at 22 what they wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year olds I know still don’t.

Get plenty of calcium.
Be kind to your knees, you’ll miss them when they’re gone.
Maybe you’ll marry, maybe you won’t, maybe you’ll have children,maybe you won’t, maybe you’ll divorce at 40, maybe you’ll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary…what ever you do, don’t congratulate yourself too much or berate yourself either – your choices are half chance, so are everybody else’s.
Enjoy your body, use it every way you can…don’t be afraid of it, or what other people
think of it, it’s the greatest instrument you’ll ever own.. Dance…even if you have nowhere to do it but in your own living room. Read the directions, even if you don’t follow them.

Do NOT read beauty magazines, they will only make you feel ugly.

Get to know your parents, you never know when they’ll be gone for good.
Be nice to your siblings; they are the best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.

Understand that friends come and go,but for the precious few you should hold on.
Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle because the older you get, the more you need the people you knew when you were young.
Live in New York City once, but leave before it makes you hard;
Live in Northern California once, but leave before it makes you soft.

Travel.
Accept certain inalienable truths, prices will rise, politicians will philander, you too will get old, and when you do you’ll fantasize that when you were young prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders.
Respect your elders.

Don’t expect anyone else to support you.
Maybe you have a trust fund, maybe you have a wealthy spouse; but you never know when either one might run out.
Don’t mess too much with your hair, or by the time you're 40, it will look 85.
Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it’s worth.

But trust me on the sunscreen…

Ερωτά μου - Νίνο

Πριν από 2-3 χρόνια μπαίνοντας στο σπίτι και πλησιάζοντας τον υπολογιστή βρήκα ένα post it στην οθόνη που έλεγε " Πάτα το play και διάβασε το κείμενο"...
Νομίζω ότι ήρθε η σειρά μου να το πω...

Σ'ευχαριστώ γιατί γεμίζεις τη ζωή μου με όμορφες στιγμές....

Νίνο - Έρωτα μου

Τι θα μπορούσα να σου πω για να πιστέψεις
είναι μικρό το σ' αγαπώ μονάχα δυο λέξεις
αν την αγάπη μου αισθανθείς το ξέρω πως θα φοβηθείς
αυτό που ζούμε τώρα εμείς δεν είναι της στιγμής

Να περιγράψω πώς μπορώ τόσες εικόνες
μου έχουν γεμίσει το μυαλό και μείνανε θαμώνες
σ' έχω αγαπήσει σαν θεό σ' ένα δικό μου ουρανό
θα σ' ανεβάσω για να δεις το πόσο σ' αγαπώ

Ερωτά μου αγάπη μου ζωή
κι απαραίτητη μου αναπνοή
αν θα μπορούσα να εκφραστώ
με σκέψεις μέσα απ' το μυαλό
φοβάμαι και το ομολογώ θα τρόμαζα κι εγώ

Όταν στο βλέμμα σου σταθώ μ' αναστατώνεις
φλόγες μ' ανάβεις στο κορμί με καις με τελειώνεις
μες στα ταξίδια της βραδιάς τα όνειρα μου κυβερνάς
είσαι στο στήθος μου εσύ ο χτύπος της καρδιάς