Δεν προλαβαίνω!!!!

Καλέ πότε προλάβατε και γυρίσατε όλοι???
Και γιατί Δευτεριάτικα μου βγήκατε όλοι στους δρόμους σαν τις παλιές κακές χειμωνιάτικες ημέρες???

ΕεΕεΕε?
Όχι πείτε μου γιατί????...

Να φύγετε!
Να πάτε αλλού!

Η Αθήνα ανήκει στους Αθηναίους της!
Αυτούς που έζησαν την ομορφιά της ΑΔΕΙΑΣ Κηφισίας. Σ' αυτούς που έκαναν το Μεσογείων - Παραλιακή, 12 λεπτά χωρίς να τρέξουν, χωρίς σφήνα, χωρίς άγχος...
Σ' αυτούς που έβρισκαν να παρκάρουν ΠΑΝΤΟΥ!!!!!


Όπως καταλάβατε αυτό το 15 Αύγουστο ήμουν και εγώ εδώ...
Και μ' άρεσεεεεεεεεεεεεεεεε!
Τόσο πολύ που νομίζω ότι αγάπησα το κέντρο...

Μη μου αγχώνεστε,δεν έμεινα εδώ όλο τον Αύγουστο Έφυγα λίγο μετά.
Έφυγα για να μη δω όλους αυτούς που θα γυρνούσαν.

Προορισμός #2 Καλαμάτα & Μάνη (once again)

Περιοχή : Στούπα
Παραλία : Καλογριά

Ότι και να πω γιαυτό το μέρος είναι λίγο, ελάχιστο, μπροστά στην ομορφιά του τοπίου.

Απίστευτη παραλία, γαλαζοπράσινα νερά, χρυσή αμμουδιάαααααα!Είχα πολλά χρόνια να δω άμμο αληθινά χρυσή, και το καταφχαριστήθηκα!

Το τοπίο είναι σαν παιδική ζωγραφιά , και να σας πω την αλήθεια μου, στην εποχή του Photoshop που πατάς ένα όνομα στον γούγλη και σου βγάζει τις πιο απίθανες φωτογραφίες και το πιο όμορφα χρώματα που έχεις δει ποτέ, και όταν αποφασίσεις να πας σ' αυτό το μέρος και φτάσεις επιτέλους, τίποτα δεν θυμίζει τα χρώματα και τοπία που είχες δει στο ίντερνετ, η Στούπα μοιάζει με όαση.

Οφείλω να ομολογήσω, ότι χάνει στις φωτογραφίες. Οι φωτό που βρίσκεις στον αγαπημένο γούγλη, δεν δείχνουν τίποτα από την ομορφιά του τοπίου που αντικρίζεις όταν φτάνεις εκεί...

Πέρασα πολύ όμορφα. Έκανα και μια βόλτα στα κλασσικά χωριά της Μάνης με του πέτρινους πύργους, και αφού χόρτασα από όμορφες εικόνες, έφυγα.

Δεύτερος Προορισμός : Αρχαία Επίδαυρος (για 2η φορά φέτος)

Φεύγοντας από Στούπα, αντί να γυρίσουμε Αθήνα κατευθείαν είπαμε να κάνουμε μια στάση στην Αρχαία Επίδαυρο για να παρακολουθήσουμε μια καταπληκτική παράσταση "Το Χειμωνιάτικο Παραμύθι" του William Shakespeare. Η διαδρομή μέσω Ναυπλίου ήταν καταπληκτική, υποθέτω ότι το ίδιο πρέπει να ήταν και η παράσταση την οποία φυσικά δεν παρακολουθήσαμε, αφού δεν βρήκαμε εισιτήρια..(Λογική απορία : Καλά πού πας ρε κοπελιά τέλη Αυγούστου σε τρομερή παράσταση χωρίς να έχεις προαγοράσει εισιτήρια?)

Anyway, αφού κατα απογοητευτήκαμε, γυρίσαμε στην Αρχαία Επίδαυρο με αυτοκίνητο αυτή τη φορά (η πρώτη φορά ήταν με το σκάφος),και κάναμε μια βόλτα στο λιμάνι και στα μαγαζιά της περιοχής. Την επόμενη μέρα και ενώ η Αττική φλεγόταν κάναμε το μπάνιο μας στις πενταβρώμικες ακτές της Επιδαύρου(πολύ κρίμα, γιατί όλο το υπόλοιπο πακέτο ήταν πολύ καλό) και πήραμε το δρόμο του γυρισμού...

(Φωτό στο επόμενο επεισόδιο γιατί ακόμα δεν έχω το υλικό στα χέρια μου ..)

Τελικά γύρισα, σε μια φλεγόμενη Αθήνα...
Την πρώτη νύχτα την έβγαλα σχεδόν όλη στο πατρικό μου, με πολύ στάχτη και καπνό γιατί στο δικό μου φοβόμουν να πάω μήπως καώ...(Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας αλλά καταλαβαίνετε..)

Αφού τα έκαψαν όλα οι εμπρηστές - κυριολεκτικά και μεταφορικά -, οι Αθηναίοι μπήκαν ξανά στους ρυθμούς τους.

Κανείς δεν μιλάει γιαυτό κανείς δεν ασχολείται κανείς δεν σχολιάζει...

Άντε και του χρόνου παιδιά...

Και που 'στε !

Όταν θα τα κάψετε όλα κρατήστε τουλάχιστον

ένα δέντρο για να κρεμαστείτε!

Κανείς Δεν Θέλω Να Με Σώσει :)

Ένα μήνα το ψάχνω και σήμερα τριγυρνώντας στις γωνιές του νετ, το ανακάλυψα!!

Αν και unpluged μ'αρέσει εξίσου πολύ με το κανονικό...


Για μένα είναι ο απόλυτος στίχος...


Αφιερωμένο κλασσικά και αμετάκλητα!


Ανοιχτή Θάλασσα - Άλεφ


Είναι φορές που στην καρδιά μου
Υπάρχει μόνο η αγάπη
Δεν είναι αγάπη ενοχική
Ούτε αγάπη της συγγνώμης
Δεν είναι η αγάπη του Χριστού
Ούτε τα πέπλα της Σαλώμης


Είναι φορές που στο μυαλό μου
Υπάρχει όλη η αλήθεια
Δεν είναι η αλήθεια των σοφών
Ούτε των εξισώσεων γνώση
Δεν είναι αλήθεια του Χριστού
Δεν είναι των αγγέλων πτώση
Κανείς δε θέλω να με σώσει


Εσύ είσαι ό,τι κρύβω μέσα στην ψυχή μου
Θέλω η ανάσα σου να γίνει προσευχή μου


Ο μαύρος άγγελος απέναντι
Καλόκαρδα γελάει
Δεν είναι γέλιο ενός παιδιού
Ούτε σκοτάδι που δικάζει
Δεν είναι γέροντας τρελός
Μα σα Χριστός μου μοιάζει
Έλα την ώρα που χαράζει

Γύρισα για να ξαναφύγω...¨)

Οι διακοπές φέτος χωρίζονται σε 2 μέρη..

Το πρώτο μέρος, μόλις τελείωσε.
Είχε ξεκινήσει γαλάζια με τρελές βουτιές -στο κενό, και στα βαθιά. Συνέχισε σε τόνους του γκρι, με πολλές ώρες οδήγηση. Στο δρόμο μας συναντήσαμε νέες παραλίες, όμορφα χωριά και πολλά πολλά βουνάααααααααα! Κλέψαμε πορτοκάλια από τους παραγωγούς και ζητάμε συγνώμη γιαυτό αλλά τι να κάνω που με έπιασε κλεπτομανία μου....!!! Γι αλλού ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε.

Τελικά η επιλογή μας ανταμείφθηκε .


Μάνη

Το βουνό και η πέτρα κυριαρχούν. Και κάπου εκεί ανάμεσα από σκληρά βράχια και σπίτια που μοιάζουν με πύργους παλιούς, υπάρχει το Γύθειο. Είναι μια κομμώπολη πάνω στη θάλασσα που περισσότερο μοιάζει με νησί παρά με πόλη. Ο κόσμος σκληρός και απόμακρος που όμως προσπαθεί(μάταια τις περισσότερες φορές) να δείξει φιλόξενος στους τουρίστες. όπως και να'χει το μέρος το αγαπήσαμε. Μας χάρισε πανέμορφες στιγμές χαλάρωσης και ξεγοιασιάς.
Αναλακύψαμε ένα καταπληκτικό μπαράκι απέναντι από το λιμάνι, πάνω σε ένα ύψωμα, στο οποίο απολαύσαμε φοβερά cocktail και ποτά με ήχους soul και funk.
Ανακαλύψαμε πόσο καλοί άνθρωποι είναι οι Γερμανοί - φιλόξενοι και καλόβολοι.
Επιβεβαιώσαμε πόσο όμορφα τοπία έχει η Πελοπόνησσος. Και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για κάποια άλλη χρονιά.

Ωστόσο, παρόλα τα όμορφα που ζήσαμε, είχα και κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες.


1η Αποτυχημένη Απόπειρα: Να μάθω να παίζω ρακέτες..

Για 300 φορά στη ζωή μου απέτυχα, έβγαλα νοκ άουτ τον συμπαίκτη μου τον οποίο πέθανα στο τρέξιμο(να μαζεύει το μπαλάκι το οποίο έστελνα όπου να 'ναι).
Τελικά αρκεστήκαμε σε πολλές παρτίδες ταύλι και ανάλογες μπύρες φυσικά...

2η Αποτυχημένη Απόπειρα : Να παραγγείλω ψάρι.

Πήγα στην ψαροταβέρνα με τον ταβερνιάρη να διαλέξω 2-3 μπαρμπούνια για τηγάνισμα, και έφυγα με 1 κιλό σφυριδοπούλα ψητή (και όλο αυτό για 2 άτομα παρακαλω! Έεεεεετσι....) Δεν μας χάλασε παραυτα, καθότι φρεσκότατη, ζουμερή και καλοψημένη!! Την απολαύσαμε παρα θιν αλός και ταίσαμε και τα ψαράκια πέριξ....

3η Αποτυχημένη Απόπειρα : Να συμφιλιωθώ με τα σφηγκομέλισσομπαμπουροζουζούνια.

Προσπάθησα πολύ, αλλά.... Ζουζούνια - Σκορπίνα 7 - 0.
Κατέληξα στο κέντρο υγείας Γυθείου με το χέρι μου τούμπανοα πό τα τσιμπήματα, να παλεύω με ασκούεμενες νοσοκόμες οι οποίες βάλθηκαν να μου σπάσουν όλες μου τις φλέβες (οι οποίες από τα νέυρα μου είχαν γίνει σαν νεροσωλήνες!). Τελικά δεν θυμάμαι τίποτα από το ταξίδι της επιστροφής καθότι ναρκώθηκα από τα φάρμακα και την έβγαλα σαν την αρκούδα το χειμώνα - σε νάρκη βαθειά...


Αυτά λοιπόν από το πρώτο μέρος των διακοπών. Δεν έχω καμιά φωτογραφία (καθότι όλες τις έχει στην κατοχή του ο διάσημος φωτογράφος μου ), αλλά έχω πολλά πολλά video τα οποία φυσικά και δεν θα δημοσιεύσω για ευνόητους λόγους...:PPPPP

Σας φιλώ γλυκά και εύχομαι όσοι δεν φύγατε ακόμη να φύγετε σύντομα και να περάσετε τέλεια!!!

Και να θυμάσαι πάντα :

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε και ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει...:)