Τελικά η ταλαιπωρία μου πάει πολύ!

Είναι απόγευμα, γύρω στις 6 και σχολάω! Φεύγοντας από το γραφείο, πολύ χαρούμενη που σχολάω νωρίς,Ονειροπολώ. Νιώθω κουρέλι, πτώμα και ταλαιπωρημένη από τη δουλειά της προηγούμενης μέρας, και το μόνο που θέλω είναι να λιώσω στο μπάνιο μου με καυτό νερό μέχρι να φύγει και το πετσί μου.

Καθώς ονειροπολώ στη μέση της Κηφισίας κολλημένη στην κίνηση (καθότι γνωρίζετε τι γίνεται στην Κηφισίας με λίγη βροχούλα), θυμάμαι ξαφνικά ότι πρέπει να περάσω από τον Κοτσόβολο να πληρώσω τη δόση του κλιματιστικού!ΦΤΟΥ και ξαναΦΤΟΥ!
Τι να κάνω, παίρνω τη απόφαση ότι θα την κάνω τη παρακαμψη για Μεσογείων και παίρνω τηλέφωνο τον φίλο μου Γ.

"Να σου πω, σχόλασα."
"Ωραία!Τι θα κάνουμε?Θες να πάμε καμιά βόλτα στο ΜALL?"
"Μπααααα, δεν είμαι για ψώνια, θέλω να δω ταινία."
"Ωραία, πέρνα πάρε ταινία και ραντεβού σπίτι σου σε καμιά - μιάμιση ώρα.οκ?"
"Να σου πω, εγώ θέλω να δω το "Οσα παίρνει ο άνεμος" το έχεις δεί?"
"Ναι το έχω δει αλλά το ξαναβλέπω."
"Οκ.Γειααααααά!"

Κλείνουμε, δυναμώνω τον SAKIS, και συνεχίζω το δρόμο μου τραγουδώντας.
Φτάνω η δικιά σου στον Κοτσόβολο και επειδή δεν μπορώ -φυσικά δεν μπορώ- να παρκάρω μπροστά από το μαγαζί στην Μεσογείων, στρίβω σε ένα στενό λίγο παρακάτω και παρκάρω εκεί. "Καλύτερα να μην πάρω την τσάντα μου", σκέφτομαι. "Άλλωστε τι να την κάνω?Άχρηστη είναι. Σκέτο βάρος". Παίρνω πορτοφόλι και κλειδιά και κατεβαίνω. Ανασκουμπώνω την μαύρη μου καπαρτίνα και σκέφτομαι "Η κούραση - κούραση, αλλά η 10ποντη μπότα must!Φτου μου!" .

Πληρώνω, που λές (και τις επόμενες 5 δόσεις γιατί θα το ξεχάσω πάλι η ηλίθια) και βγαίνω από το μαγαζί. Αρχίζω πάλι να σκέφτομαι το καυτό μου μπάνιο και την ταινιάρα που θα δω...
Κάπου εκεί παρατηρώ ότι ένας κύριος γύρω στο 50, ψηλός, καλοστεκούμενος, γκριζομάλλης, με μια μαύρη μεγάλη αντρική ομπρέλα, με πλησιάζει.

Τύπος: - "Συγνώμη, ξέρετε που είναι η οδός Χίου?"
Σκορπίνα: - "Λυπάμαι, όχι." και ξαναβυθίζομαι στις σκέψεις μου.
Τύπος: - "Αααααα, δεν είστε από εδω." Μου λέει λυπημένα.
ΣΚ: -"Όχι."απαντάω σκέτα και συνεχίζω το δρόμο μου.
Πλησιάζω το αυτοκινητό μου, βγάζω το κλειδί από την τσέπη μου και πάω να ξεκλειδώσω.
Τ: -"΄Συγνώμη δεσποινίς, κάτι σας έπεσε." ξαναλέει ο τύπος, και συνειδητοποιώ ότι με έχει πάρει από πίσω.
ΣΚ: -"Δεν πειράζει, καμιά απόδειξη θα είναι." λέω εγώ, και βάζω το κλειδί στην κλειδαριά. Αστραπιαία σκέψη :"Αν ξεκλειδώσω, προλαβαίνω να μπώ και να ξανακλειδώσω πριν με φτάσει?" Μέχρι όμως να τελειώσω τη σκέψη ο τύπος είναι δίπλα μου.
Τ: - "Πωπωπω!Τι πλάσμα είσαι εσυ?"
"Πω!ρε γαμώτο που έμπλεξα πάλι" σκέφτομαι. - Ξανακλειδώνω το αυτοκίνητο και με το χέρι στο κλειδι απαντάω
ΣΚ: -"Ευχαριστώ".
Τ: -"Μα τι ομορφιά, τι φινέτσα, τι χάρη είναι αυτή!"ξαναλέει.
"Ναι ναι...Το ψευδόνυμό μου είναι ΜΑΚΗΣ και Βαγγέλης ο Νταλικέρης!, ΤΟΣΗ ΧΑΡΗ"σκέφτομαι.
ΣΚ: -"Τα φαινόμενα απατούν" του λέω, σχεδόν από μέσα μου, και αμέσως μετά σκέφτομαι "ΗΛΙΘΙΑ!"
Τ: -"Είσαι μια κούκλα κορίτσι μου!"
ΣΚ: -"Εεεεεε", " τι έεεεε βρε ηλίθια!απάντησε!βρίσε τον!χτύπα τον!ηλίθια!Που είναι η τσάντα - βαρύδι όταν τη χρειάζεσαι?Να του ανοίξω το κεφάλι να ησυχάσω..."μονολογώ από μέσα μου αλλά έχω μείνει με ένα ηλίθιο παγωμένο χαμόγελο να τον κοιτάω αποσβολωμένη, με το χέρι στο κλειδί.
Τ: -"Σε παρακαλώ, πάμε να σε κεράσω έναν καφέ"
ΣΚ: -"Όχι, δουλεύω" - "πάρτα ηλίθια! μεσα στη νύχτα δουλεύεις!Που δουλεύεις κυρά μου?σε κανένα μπαρ???"σκέφτομαι πάλι.
Τ: -"Ε, εντάξει δουλεύεις, αλλά δεν είσαι και παντρεμένη!"
ΣΚ: -"Μπα!Μην το λέτε!Και παντρεμένη είμαι και δουλεύω!" - Και σκατά στη μούρη μου !Ήμουν ικανη να του έλεγα ότι έχω και πολική αρκούδα στο σπίτι για να φύγω...
Τ: -"Πες μου, που μπορώ να σε δω ξανά!Τέτοια γυναίκα δεν ξαναείδα!Θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου?"
ΣΚ: -"Ξέρετε με περιμένει ο άντρας μου σπίτι, ας μην αργήσω.." - και η πολική αρκούδα με τα αρκουδάκια της που λέγαμε...
Χαμηλώνει τη φωνή του, και πλησιάζει μισό βήμα
Τ: -"Μα σε θέλω!"
Κάπου εκεί μάλλον η αδρεναλίνη είχε κατακλύσει τον εγκέφαλο και έκανα ανάκτηση δεδομένων από το παρελθόν.
ΣΚ: -"Τι θελεις ρε?"αγριεύω και η φωνή που βγαίνει μάλλον μοιάζει με ουρλιαχτό.
ΣΚ: -"Θηλειά στο λαιμό σου!Παλιοβλάκα!".
Τ: -"Ξέρετε εγώ..." κάνει μισό βηματάκι πίσω.
ΣΚ: -"Τι εσύ ρε?Εσυ θες να γ@μ#$εις και βρήκες εμένα να μου την πέσεις?",
Τ: -"Όχι, όχι, παρεξηγήσατε, εγώ απλά σας θαυμάζω!",
ΣΚ: -"Ρε χάσου από μπροστά μου, μη βγάλω το τακούνι και σε ψάχνουνε σε κανένα χαντάκι!"
Τα desibel μου έχουν χτυπήσει κόκκινο πλέον, και ένιωθα ότι έκαιγαν τα μάτια μου. Είναι εκείνη η στιγμή που κάνεις φόνο και μετά σε αθωώνουν στο δικαστήριο!Μπορούσα να τον μαχαιρώσω με το κλειδί του αυτοκινήτου!όχι ότι θα έκανε τίποτα αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...
Μέχρι να ανοίξω το στόμα μου να τον ξαναστολίσω είχε εξαφανιστεί τρέχοντας...

Μπήκα στο αυτοκίνητο τρέμοντας -από νεύρα, από φόβο, θα σε γελάσω - και έφτασα σπίτι τρέχοντας.Ούτε μπάνιο ούτε τίποτα. Έβαλα τις φόρμες μου και άραξα στην πολυθρόνα μου...

Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο φίλος Γ. Μπαίνει μέσα και αρχίζει:
Γ: -"Πω πω!τι κουκλάκι είσαι σήμερα!"
ΣΚ : - "Ε μην σ'αρχίσω και σένα στο βρισίδι και σε ξεβαφτίσω!"
Γ: -" Κάλά, δεν σε έβρισα κιόλας!Τι έπαθες?"
ΣΚ : -"΄Καλά πλάκα μου κάνεις?Με τις φόρμες?...Άστο καλύτερα να δούμε την ταινία."

Βάζω την ταινία, και μετά από κανένα 2ωρο ακούω ροχαλητά από τον καναπέ δίπλα μου...
Μα καλά, αναρρωτιέμαι, υπάρχει ένας άντρας που να βλέπει ταινία ολοκληρη???
Ο φίλος μου ξυπνούσε κατά διαστήματα και σχολίαζε, και φυσικά ξύπνησε ένα μισάωρο πριν το τέλος για να δεί...

Ωραία η ταινία, αλλά έμεινα να βρίζω τον Ret Batler και να αναμασώ τα τελευταία λόγια της Scarlet με την ανάλογη προφορά βέβαια! "Don't leave me darling!Please Ret!Don't go!" Είχα ψοφήσει στο γέλιο!Μέχρι που ήθελα να πάρω τα σεντόνια μου να τα κάνω φόρεμα και να κυκλοφορώ μέσα στο σπίτι έτσι! Παράκρουση η δικιά σου σου λέω!!!