ΣΚ on the way!

Και εκεί που έχω φουλάρει και παω με 1000, τι βλέπω!?

Ξαφνικά μπροστά μου ένα τεράστιο ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

"-ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΥΡΑ ΜΟΥ!ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ!!"

Πως πρόλαβα και πάτησα φρένο, και χαλάρωσα ρυθμούς

για να μη σκοτωθώ ένας Θεός ξέρει!


Έτσι που τα λες καλέ μου φίλε!



ΣΚ is coming και έχω τρελλή διάθεση!

Επιτέλους έφυγε αυτή η πανσέληνος πάνω από το κεφάλι μου!



Θέλω μπάνιο, βόλτα, κρασάκι, μα πάνω απ'ολα θέλω ΘΑΛΑΣΣΑ!

Ηρεμία να ξεμπριζώσω και αγκαλιές να χαλαρώσω!


Είμαι πανέτοιμη και ξεκινάω!



Εύχομαι το ίδιο σε όλους!

ΣΚ τέλος! New Week is coming!

Πάλι χάθηκα...

Το ξέρω ρε γαμώτο!Εδώ με έχασε το σπίτι μου, το blog μου δεν θα με έχανε?
Δεν έχω ηρεμήσει. Αλλά έχω πήξει στη δουλειά.
Δύσκολες εβδομάδες!Ποιος Ερμής είναι ανάδρομος?Και ποιος Δίας βιάζει την Αθηνα?

Όλο παρεξηγούμαι, όλο τσακώνομαι, όλο στεναχωριέμαι....
Δίκιο έχω αλλά που να το βρω.

Πάνω που λέω "όπα, τώρα θα ηρεμήσουμε." τσουυυπ!Να σου η στραβή!
Άκρη δεν βγάζω και δεν θέλω να γκρινιάζω άλλο!

Έρχεται Δευτέρα και μυρίζω ζόρια πάλι, αλλάααααα.

Πέρασα ένα ΣΚ όλα τα λεφτά!

Επαναστάτησα και δεν δούλεψα (όχι που θα τους καθόμουν!χαχα)

Πήγαμε με το αμόρε στην εξοχή και παίξαμε με μωρά. - Το καλύτερο αγχολυτικό! Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Πήγαμε και ταξιδάκι στην Άιγινα με το σκάφος και μου μύρισε διακοπές...

Πήραμε και το double και καταχάρηκα!(το αμόρε δεν συμμερίστηκε τη χαρά μου καθότι γαυράκι. Πάλι μόνη μου χαιρόμουνα!:P)

Φάγαμε και ντερλικώσαμε κιόλας!(Από αύριο δίαιτα, όπως πάντα :PP)

Και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρήκα χρόνο και καθάρισα το σπίτι που νόμιζα ότι θα με φάνε οι αράχνες εδωμέσα!

Μου φαίνεται σαν να κράτησε μια εβδομάδα αυτό το ΣΚ!Λες να φταίει που έχει μεγαλώσει η μέρα?

Σας φιλώ γλυκά!

Δ.Δ. (σ.σ. Δύσκολη Δευτέρα)!

Έχω ένα κακό (όχι μόνο ένα αλλά γιαυτό το ένα θα σας μιλήσω σήμερα!). Είμαι υπερπροστατευτική και συνάμα σκέφτομαι από πριν για όλους τους άλλους!

Θυμάσαι που έλεγα εδώ, ότι θέλω να μπορώ να στηρίξω, να αντέξω και να το περάσω εγώ στη θέση σου? Ε αυτό είναι ένα κλασσικό δείγμα. Αυτή η ανάγκη, πηγάζει από τόσο μέσα μου που δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι ανάγκη ή αν είμαι εγώ η ίδια!

Έχω ζήσει και καυγάδες και φωνές και προσβολές και όλα! Κουράστηκα πια!Θα ήθελα να έχω ένα μαγικό ραβδί και να διορθώνω όλες τις παραφωνίες. Κανείς να μην προσβάλλει κανένα, κανείς να μην τσακώνεται με κανένα, και κανείς να μην δημιουργεί εντάσεις!

Μαγικό ραβδί δεν έχω, αλλά όσο μπορώ προσπαθώ να διορθώνω καταστάσεις. Μου λές ότι δεν είναι σωστό.Δεν πρέπει να εμπλέκομαι. Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι με τη συζήτηση και με τις συμβουλές ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και διορθώνει όσο μπορεί κάποια πράγματα. Αυτό ζητάω!Να μπορώ να συμβάλλω στη συνειδητοποίηση και τη διόρθωση κάποιων λανθασμένων κινήσεων!

Θα μου πεις "αυτό είναι δουλειά των ψυχολόγων", και έχεις δίκιο. Γιαυτό ήθελα να γίνω ψυχολόγος μικρή. Βέβαια δεν το αντέχω ψυχικά γιαυτό και άλλαξα ρότα, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ!

Ίσως έχεις δίκιο, όμως... Βλέπω ότι κανένα αποτέλεσμα δεν έχω με αυτή την τακτική. Μόνο εγώ πιέζομαι και σκάω και τρελαίνομαι. Όμως θα ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να παρουσιάσω πειστικά την δική μου οπτική έτσι ώστε να καταλάβουν τι εννοώ...

Και εγώ δεν είναι ότι είμαι σωστή...Έχω πολλά λάθος πράγματα, τα οποία προσπαθώ να διορθώσω... Με τρομάζει η ιδέα ότι "Το μήλο πέφτει κάτω απ'τη μηλιά". Εγώ δεν θέλω να πέσω κάτω από αυτήν την μηλιά!Μπορείτε να μου βρείτε μια άλλη μηλιά να πέσω από κάτω?

Τρομάζω στην ιδέα και μόνο ότι περνάει η ζωή μας τόσο γρήγορα και ίσως μια μέρα ξυπνήσω 60 χρονών και ανακαλύψω ότι έχω κάνει τα ίδια λάθη με τους δικούς μου!
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τι από αυτά που σου έχουν φυτέψει μέσα σου, είναι σωστό και τι λάθος. Και πως μπορείς να σιγουρέψεις ότι όταν θα κληθείς να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση Α, δεν θα σου βγεί από μέσα σου μια συμπεριφορά που θα νιώθεις ότι είναι πέρα για πέρα σωστή αλλά τελικά να είναι το μεγαλύτερο λάθος?

Βρίσκομαι σε συνεχή πόλεμο μέσα μου! Αυτό πρέπει! - Εκείνο είναι σωστό! Το άλλο θέλω!Και αν αύριο το πρέπει αποδειχθεί λάθος? Τι κάνεις?

Απαπαπα!Είναι και Δευτέρα σήμερα, και καταλαβαίνεις! Όλα μαζί σκάνε...

Κουράγιο εαυτέ μου! Κουράγιο !

Το Άγιον Πάσχα!

Το Άγιον Πάσχα έλαβε τέλος ακόμη μια χρονιά! Ευτυχώς να λές!

Την Μεγάλη Παρασκευή πήγαμε στην εκκλησία σαν καλοί χριστιανοί. Γυροβολήσαμε την ενορία μας, με τον επιτάφιο παρέα, κουτσομπολεύοντας φίλους και γνωστούς, ενώ ενδιάμεσα ψέλναμε και κανένα στίχο από τα τροπάρια, να μη μας κράξουν κιόλας!

Το Μεγάλο Σάββατο ξαναπήγαμε στην εκκλησία!Ξεκίνησα 12 παρά τέταρτο, έφτασα τρέχοντας στην εκκλησία, όπου έκανα για αρκετή ώρα γύρω - γύρω να βρώ να παρκάρω - που θέση!ούτε για δείγμα!- τελικά άφησα το αυτοκίνητο 3πλή σειρά κλείνοντας τους μισούς "χριστιανούς" που είχαν έρθει να βιώσουν την εμπειρία της Ανάστασης στην ίδια εκκλησία με μένα! Στριμόχτηκα μαζί με όλους τους άλλους στο προαύλιο, χαιρετώντας φίλους και γνωστούς (αυτούς που κουτσομπόλευα την προηγούμενη...). Στη συνέχεια ήρθε το Άγιον Φως, το πήρα και αυτό και αυτομάτως έκρυψα το μαλλί μέσα στο παλτό μη γίνω παρανάλωμα πυρός από καμιά απρόσεκτη γιαγιά με πάρκινσον ή κανένα πυρομανή κολώπαιδο που αμόλησαν ελεύθερο οι γονείς του να ξεσκαρτάρει τους μισούς ενορίτες παίζοντας με την αναμένη του λαμπάδα GORMITI!!
Μόλις αναστήθηκε ο Χριστούλης (δεν το άκουσα να το λένε, απλά άκουσα τα δυναμιτάκια που μου πήραν τα αυτιά και μου έκοψαν τη χολή αντάμα!) Φιλιθήκαμε αγκαλιαστήκαμε, και την κοπάνησα να πάω να πάρω το αυτοκίνητο που θα ενοχλούσε όοοοοοοολους τους εκκλησιαζόμενους να φύγουν, και θα μου κατέβαζαν όλους τους αγίους μόλις το έπαιρναν χαμπάρι! Διασχίζοντας το προαύλιο συναντήθηκα με όλους τους φίλους και τους γνωστούς (για 3η φορά μέσα σε 2 μέρες! έπαθα overdose η γυναίκα!) Ξαναμανάχαιρετιχτήκαμε και επιτέλους μπήκα στο αυτοκίνητο! Ξεκίνησα το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι, όπου περίμενε η ζεστή σούπα - φρικασέ της μαμάς που επιμένει να το λέει μαγειρίτσα αλλά που ουδεμία σχέση έχει με το αηδιαστικό αυτό φαγητό! Τελικά μετά από 20 λεπτά μποτιλιάρισμα διέσχισα τα 400 μέτρα που χωρίζουν τον Ναό από το σπίτι της μαμάς, πάρκαρα και κατέβηκα! Επιδόθηκα σε ένα μίνι όργιο φαγητού μετά από 50 μέρες νηστείας και κατέληξα ναρκωμένη να χαϊδεύω την κοιλιά μου στον καναπέ!

Την Κυριακή του Πάσχα, τη λεγόμενη Λαμπρή ξεχυθήκαμε και εμείς όπως όλοι οι καλοί χριστιανοί εις τας εξοχάς για να σουβλίσουμε τον κακομοίρη τον οβελία! Τυλίξαμε τα σκότια του και τ'άντερα γυρω γύρω από τη σούβλα καψαλίζοντάς τα ώωωωωρες ατελείωτες ωσπου να ψηθούν καλά καλά για να επιδοθούμε στο αγαπημένο μας σπορ "τη μασαμπούκα"!
Μετά από ώρες καψίματος και σουβλίσματος - συνοδία πάντα από "καλή ελληνική ηπειρώτικη μουσική" - κοινώς το κλαρίνο που κλαίει και κλαίει και κλαίει ασταμάτητα (αναρρωτιέμαι μερικές φορές γιατί ο κόσμος την Λαμπρή και σε κάθε άλλη γιορτή ακούει κλαρίνα!Είναι τόσο στενάχωρα που είναι λες και έχεις πόνο μεγάλο!), και φυσικά τις γνωστές και μη εξαιρεταίες βρισιές που πήγαιναν και ερχόντουσαν στον αέρα μέχρι να ψηθεί ο οβελίας, στρωθήκαμε στο απέεεεεεεεεραντο τραπέζι στολισμένο με όλα τα καλά, (βλ, αυγουλάκια, σαλατούλες, ψωμάρες, αρνί, -κοκορέτσι δεν έμεινε, φαγώθηκε όλο στη διαδρομή- και φυσικά τζατζίκι!) Και τρώγαμε, και τρώγαμε και τρώγαμε μέχρι που σκάσαμε!
Ρίξαμε και μια λυποθυμία αμέσως μετά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής μαζί με όλους τους υπόλοιπους, με τους οποίους συναντηθήκαμε στα διόδια, όπου ξοδέψαμε την ώρα μας κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο νυσταγμένοι, και ταλαίπωροι!

Τη Δευτέρα φυσικά κοιμόμασταν σαν τα ζώα, προσπαθώντας να χωνέψουμε τα όσα είχαμε φάει 2 μέρες τώρα, και προετοιμάζοντας τους εαυτούς μας ψυχολογικά και σωματικά για την εβδομάδα των παθών - εεεε την εβδομάδα εργασίας εννοώ, που θα ακολουθούσε!

Αυτα τα όμορφα ζήσαμε και φέτος το Πάσχα!