Χριστός Ανέστη!

Ε ναί λοιπόν! Ανέστη με το καλό και φέτος...Οι διαδικασίες κύλισαν χωρίς καμία έκπληξη..

Και εμείς ειμαστε πάλι εδω... Όσοι έφυγαν, έφυγαν. Οι υπόλοιποι που μείναμε εδώ απολαύσαμε μια Αθήνα με άρωμα Αυγούστου. Άδειοι δρόμοι εντελώς (και που να δείτε πόσο άδειοι ήταν οι δρόμοι 12 παρά τέταρτο που τρέχαμε να προλαβουμε την Ανάσταση).

Αν εξαιρέσεις το στομάχι μου που αποφάσισε μεγάλη Πέμπτη να χαλάσει, και τα δέκατα που έκαναν την εμφάνισή τους μεγάλη Παρασκευή παρέα - φυσικά - με τόοοοοοοονους πονοκέφαλο, και ότι αυτά τα δύο εναλλάξ και σε συνδυασμό μου έκαναν παρέα μέχρι και την Κυριακή το απόγευμα, κατά τα άλλα οι μέρες κύλισαν ήρεμα...

Εγώ πάσχιζα να ετοιμάσω ένα τραπέζι για την μεγάλη Παρασκευή και να μετά να μαζέψω τα κομμάτια μου για την Ανάσταση. Τέλος σύρθηκα μέχρι το Πασχαλινό τραπέζι την Κυριακή σε έναν φίλο που σούβλιζε από τις 7 το πρωί, φάγαμε και έπεσα λιπόθυμη για ύπνο από τις 6 το απόγευμα. Με ξύπνησε βέβαια το βάρβαρο έτερον ήμισυ στις 9 το πρωί της επόμενης μέρας...Μη κάνεις υπολογισμούς, ναι κοιμήθηκα 15 ώρες και θα κοιμόμουν και 20 αν με άφηναν! Αλλά anyway..... Σηκώθηκα έφαγα κάτι τις και ξανακοιμήθηκα μέχρι τις 4 το απόγευμα. Τότε ξύπνησα με την ησυχία μου ντύθηκα και πήγα για καφέ παραλία...Αυτό μου έλλειψε μετά από 20 ώρες ύπνου....:)

Ακόμα και σήμερα με ενοχλεί το στομάχι μου και το κεφάλι μου είναι λίγο βαρύ, αλλά το παραβλέπω και ελπίζω ότι όλα θα φτιάξουν....

Επίσης θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι τώρα που έφυγε ο ανάδρομος - στο καλό και να αργήσει να ξανάρθει - νιώθω και εγώ καλύτερος άνθρωπος.

Αγαπώ οπως πάντα - ίσως και λίγο περισσότερο σήμερα - το έτερον ήμισυ που μένει δίπλα μου και στηρίζει το ότι είμαι στραβόξυλο ώρες ώρες. Λατρεύω τις αγκαλιές και τις ζουζουνιές...

Και χαίρομαι ποιυ υπάρχουν και αυτές οι γιορτές , βρε παιδί μου, για να τον βλέπω λίγο περισότερο!!!!! :)

Σχεδιάζω διακοπές καλοκαιρινές και έχει γεμίσει το μυαλό μου με γαλάζιες φωτογραφίες...


Ξέχασα να σου πω ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα στη δουλειά... Άντε με το καλό...:)

Και απλά ελπίζω ότι όταν μεγαλωσω θα ηρεμίσω...:)

Χίερ άι άμ...:)

Έρχεται μια μεγαααααααλη πανσέληνος!
Ένα Σ/Κ γεμμάτο δουλειές και πολύ πολύ τρέξιμο!

Η μεγάλη εβδομάδα πλησιάζει και πρέπει να αγοράσουμε δώρα για βαφτιστήρια κλπ. Δεν έχω ιδέα τι να πάρω στο δικό μου - είναι και κοτζάμ γαϊδούρι 13 χρονών...Τελευταία του πήρα ένα άι ποντ...Μεγάλωσε και αυτό, σε λίγο θα του παίρνω προφυλακτικά...Τρομάζω και μόνο στην ιδέα!!! Αναπολώ τις εποχές που ήταν μικρούλι και του ψώνιζα όλα αυτά τα μικροσκοπικά πραγματάκια που παίρνουν στα παιδιά...Παπουτσάκια, ρουχαλάκια, παιχνιδάκια...Όλα σε -άκια. Τώρα είναι όλα σε -άρες!Παπουτσαρες, ρουχάρες κλπ....Αχ!

Άσε που όταν λέω ότι έχω 13 χρονών βαφτιστήρι όλοι ψιλοκαταλαβαίνουν την ηλικία μου! Θ λέω ότι το βάφτησα ενώ ήμουν μωρό με τη βοήθεια των γονιών μου και έτσι θα μεγαλώνουμε μαζί...Καλή ιδέα νομίζω...:)


Αναμένω και το πακέτο μου που θα φτάσει αεροπορικώς τη μεγάλη Πέμπτη και έτσι οι τελευταίες μέρες και ώρες θα περάσουν πολύ δύσκολα... Αλλά νιώθω λίγο, όπως όταν ήμουν μικρή, που περίμενα τη Μεγάλη Πέμπτη τη νονά μου να μου φέρει τα δώρα μου και τη λαμπαδα μου (που βέβαια η νονά μου ήταν τόσο προκομένη που είχε τύχει Πάσχα να μου φέρει τη λαμπάδα στην Ανάσταση, έξω από την εκκλησία... αλλά την αγαπούσα σαν τρελλή) Έτσι και τώρα περιμένω με ανυπομονησία να παραλάβω το δώρο μου!!!:)

Επίσης αγαπημένε μου αναγνώστη θέλω να σου πω ότι ήμουν κακό κορίτσι την προηγούμενη εβδομάδα και αθέτησα μια υπόσχεση. Ή μάλλον δεν ήμουν σωστή απέναντι σε κάποιον, και το κουβαλάω μέσα μου...Αλλά έτσι γίνεται πάντα, με τρώνε οι τύψεις όταν κάνω κάτι που δεν το θεωρώ σωστό...

ΑΑΑΑ! Μην ξεχάσω να σου πω ότι από εχθές το βράδυ είναι ένα σκυλάκι εδώ κοντά κάπου, που κάνει σαν λύκος που σεληνιάζεται...Και δεν έχει σταματήσει....Το άλλο μου μισό λέει πως μπορεί να πέθανε ο ιδιοκτήτης του και γιαυτό θρηνεί...Αλλά αυτό είναι ακόμα πιο creepy σαν ιδέα από όλα αυτά που έβαλε το μυαλό μου.... Μπορεί βέβαια να φταίει και η πανσέληνος που έρχεται...Αλλά ήμαρτον! Δεν κουράζεται ποτε????Νυχτα - μέρα ουουουουουουουουουου ουουουουουουουυουου!!!

Επίσης ο από πάνω μου έχει βαλθεί να με διώξει...Κάθε μέρα εδώ και μια εβδομάδα ξεκινάει γύρω στις 11 μέχρι το μεσημέρι και τρυπάει με ένα τρυπάνι πάνω από το κεφάλι μου!!!

Παίζουν με τα νεύρα μου παιδί μου σου λέω!!!!

Anyway πολλά είπα πάλι...

Φεύγω!

Α!!!!!Να σου πώ ότι επιτέλους σήμερα ξεκινάω κολυμβητήριο και από προχθές έχω ξεκινήσει γυμναστική....

Θα γίνω κορμάρα να σκάσουν όλες οι φίλες μου....:)

Αυτά τα News από τον πλανήτη μου( που σημειωτέων μετράει χρόοοοοοοοοοονια που έχει ανακαλυφθεί - θα σου μιλήσω άλλη μέρα γιαυτό και ελπίζω να βρώ και τα σχέδια του που κάπου πρέπει να υπάρχουν...)

Φιλιααααααααααααααααααααααααααααααααα!

Hellooooooooooooooooooooooo!

Αι αμ μπάκ εγκέν...


Εδώ και πολύ καιρό θέλω να επιστρέψω.
Ανοίγω αυτή τη λευκή σελίδα και περιμένω...
Περιμένω...
Περιμένω...

Αλλά αυτή η π@#%&%να η έμπνευση την κοπανάει μόλις δει τον browser να ανοίγει!
Είναι φοβερό!

Μπορεί να μου 'ρχονται ατάκες μέσα στο μετρό, την ώρα που περπατάω κάνοντας window shoping (τρομάρα μου!) η μέσα από συζητήσεις με φίλους! Η έμπνευση είναι πάντα εκεί κάτι τέτοιες ώρες...Μόνο που εξαφανίζεται όταν πλησιάζω το laptop...
Έτσι μέτα από 2 μήνες αρρώστιας δεν έχω καταφέρει να αναρτήσω ούτε ένα μικρό κόμμα...

ΤΙΠΟΤΑ... ΦΤΟΥ ΜΟΥ...

Βέβαια ξέρεις τι λένε?
Αν δεν έχεις κάτι σημαντικό να πείς καλύτερα να μη μιλάς καθόλου....
Έτσι και εγώ βυθίστηκα στη σιωπή αρκετό καιρό τώρα...


Όμως σήμερα με συγκίνησε ένα σχόλιο, το οποίο δε δημοσιεύω (για να μη με πείτε και ψωνάρα!!με ξέρετε άλλωστε...)
Γιαυτό σας γράφω...

Επειδή όσο και να αποφασίσω να εξαφανιστώ, υπάρχετε εσείς που ακόμα και τόσο καιρό μετά ακόμα περνάτε να πείτε την καλησπέρα σας....

Και με συγκινείτε :)

Γιαυτό λοιπόν επέστρεψα! Και σας υπόσχομαι ότι θα σας ενημερώνω για όλα από δω και πέρα!

Νομίζω ότι η περίοδος της χειμεριας νάρκης τελείωσε... (ε βέβαια με τέτοιο ήλιο που έχει τις τελευταίες μέρες πως να μην τελειώσει η χειμερια νάρκη???)


Α και να σας πω και κάτι άλλο?

Ποτέ μα ΠΟΤΕ να μην απογοητεύεστε!

Άνεργη και άεργη όντας τους τελευταίους 3 μήνες είχα χάσει κάθε ελπίδα ότι θα δούλευα πριν τον Σεπτέμβρη...Και τελικά τσουουουουουουουπ! Να σου και η πρόταση...

Ένα θα σου πω αγαημένε μου...
Μην πτοείσαι με τίποτα!!!


Στη γωνία σε περιμένει πάντα μια ευχάριστη έκπληξη...Γιαυτό να μην φοβάσαι να προχωράς...:)