Any news - Good news!

Να 'μαι πάλι! Έχω νέα να σου πω!

Είδες που σου έλεγα εδώ ότι μ'αρέσουν τα νέα ξεκινήματα και πιστεύω πολύ στις νέες αρχές?

Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα!

Άκου πως έχει η κατάσταση.

Εγώ πριν από 1 μήνα "απολύθηκα" (και λέω "απολύθηκα" ενώ δεν υπάρχει αυτός σαν όρος στο χώρο μου, απλά λύνεται η συνεργασία μας, γιατί στην ουσία απόλυση είναι..). Θα μπορούσα να μην απολυθώ, αλλά στο δίλλημα που μου έθεσαν να επιλέξω τη σίγουρη οδό, με τα περισσότερα χρήματα. Παρόλα αυτά, επέλξα να δουλέψω φέτος με ανθρώπους που με έχουν στηρίξει τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ, και τους οποίους συμπαθώ ιδιαιτέρως, και ήταν λιγότερα τα χρήματα και πιο βαρετή η θέση. Μπρος στην ησυχία και την ηρεμία μου τι να κάνουν τα εξτρά χρήματα...

Έτσι ξεκίνησε λοιπόν αυτός ο μήνας.

Κύλισε βέβαια πολύ ήρεμα - κάτι που χρειαζόμουν εδώ και καιρό. Ώσπου εχθές μου έγινε και η μεγάλη πρόταση!Στην ίδια δουλειά, αλλά καλύτερη ειδικότητα, και σαφώς καλύτερα χρήματα! Φυσικά και την αποδέχτηκα! Φυσικά και πετάω από τη χαρά μου με τα νέα μου καθήκοντα! Και φυσικά αποχαιρέτησα τα Σαββατοκύριακα της ερχόμενης σεζόν!

Όμως δεν στεναχωριέμαι για τίποτα , γιατί επιτέλους κάνω κάτι που μου αρέσει πολύ!

Και έχω να σας πω ένα πράγμα να το θυμάστε πάντα!

ΚΑΘΕ, ΜΑ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ!!

Ακόμα και τα εμπόδια που οι ίδιοι βάζουμε στους εαυτούς μας! Γιαυτό να μην ξαναδώ στεναχωρημένα μουτράκια, και γκρινιάρηδες ανθρώπους! όλα θα πάνε καλά. Ακόμα και αν προς το παρόν φαντάζουν μαύρα!

Σας φιλώ γλυκά και επανέρχομαι ανανεωμένη!

Ενημέρωση - Αφιέρωση

I am not A Bitch

I am THE Bitch

and for you...

I am MS. Bitch!

Το παραπάνω, έτσι για να γνωριζόμαστε καλύτερα...

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάποιους που την έχουν δει ψιλομύτιδες....

Ας μην ξεχνάμε ότι το παίζω μλκς δεν σημαίνει ότι είμαι κιόλας!

Φιλιά και καλό ΣΚ

Blogoπαίχνιδο!

Οι αγαπημένοι Συννεφούλα, Marcy και Skroutzakos με κάλεσαν να παίξω ένα παιχνίδι!
Και πόσο πολύ μ'αρέσει!!!!!!
Πρέπει λοιπόν να γράψω ποιος με κάλεσε (το έκανα ήδη), να γράψω 10 πράγματα που αγαπώ, και να δώσω πάσα σε άλλους 10...

Ξεκινάω λοιπόν!

1) Αγαπώ τη θάλασσα και την ιστιοπλοϊα (αυτό πιάνετα για 2?)!
2) Αγαπώ το ζεστό καφέ το χειμώνα παρέα με φίλους και κους κους.
3) Αγαπώ το τζάκι, με κόκκινο κρασί στο πάτωμα και αγκαλίτσες μέχρι το πρωί.
4) Αγαπώ τα ταξίδια παντού!Θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο!
5) Αγαπώ την κολλητή μου σαν τρελλή και δεν ζω μακριά της.
6) Αγαπω τον αδερφό μου τόσο που νιώθω μαμά του πολλές φορές.
7) Αγαπώ το μπιλιάρδο γιατί μου θυμίζει τα χρόνια που πέρασαν
8) Αγαπώ το σπίτι μου
9) Αγαπώ τις φωτογραφίες! Μπορώ να γεμίσω δωμάτια με φωτογραφίες!
10) Αγαπώ τον ένα και μοναδικό άνθρωπο που είναι δίπλα μου εδώ και 5 χρόνια και δεν φεύγει όσο και αν τον βασανίζω και δεν φεύγω όσο και αν με βασανίζει..:)

Τα κατάφερα! Μπορώ να σας πω άλλες 10.000 πράγματα που αγαπώ αλλά νομίζω ότι αυτά είναι ενδεικτικά!

Τώρα δίνω πάσα σε :
1) Raven γιατί νομίζω ότι έχεις καιρό να παίξεις και πρέπει να συνέλθεις λίγο
2) Αυτήν (αλλά και Αυτόν) θα ήθελα να δω απαντήσεις!
3) Εφιάλτη και Μένια γιατί χαθήκατε πάλι...
4) Lockheart έτσι!
5) Κατερίνα για να ελαφρύνει το κλίμα λίγο :)
6) Artou για να ξεχαστείς
7) Haistiwnas γιατί νομίζω ότι ξέρω ένα πράγμα από αυτά που αγαπάς
8) Kat. χμμμ τι να περιμένω δεν ξέρω..
9) Bear κάνε ένα διάλλειμα από τα ταξίδια σου (ζηλέυω!!!)
10) The Brother φυσικά!!!

Σας φιλώ γλυκά και περιμένω να δω απαντήσεις!

Laaarge σαββατοκύριακο

Αυτό το Σαββατοκύριακοδεύτερο ήταν...πως να το πω απλά?
Ε Ξ Α Ν Τ Λ Η Τ Ι Κ Ο ! ! ! !

Θα αρχίσω με λίγα νουμεράκια :

Μέσα σε 51 ώρες (από τις 6 το πρωί της Κυριακής μέχρι τις 9 το πρωί της Τρίτης) ταξίδεψα τις 35!

Συνολικά διήνυσα 1350 χιλιόμετρα και 50 ναυτικά μίλια!

Σήμερα λοιπόν, μετά από έναν 12ωρο ύπνο σας μεταφέρω τα γενόμενα...

Όλα ξεκίνησαν την Κυριακή το πρωί όπου βρέθηκα στο σκάφος μας, το οποίο έπρεπε να μεταφέρουμε στην παραλία του Μαραθώνα για να συμμετέχουμε στον Θαλάσσιο Μαραθώνιο, ο οποίος ξεκινούσε στις 10 το πρωί.

(φωτό: πρωινός ήλιος από τη διαδρομή μας για Μαραθώνα)

Μεγάλη μας τιμή που συμμετείχαμε στον εν λόγω αγώνα.

(φωτό: εμείς στην εκκίνηση)

Διοργανώθηκε για 2η χρονιά, είναι εκτός αγωνιστικού προγράμματος της Ε.Ι.Ο. και διοργανώνεται στα πλαίσια των εορτασμών για την επέτειο της μάχης του Μαραθώνα που έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου το 490 π.Χ, και έληξε με νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών. Φέτος μάλιστα, συμπληρώνονται 2500 χρόνια από εκείνη τη μέρα, και τύχαινε η μέρα του αγώνα να συμπίπτει με την ημέρα της Μάχης. Οπότε καταλαβαίνετε χαρά εμείς!

(φωτό: η μαϊστρα και η μπαλονοτζένοα "πεταλούδα")

Ήταν ένας δύσκολος αγώνας, με πολλές αναποδιές. Εξαντλητικός. Από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό όλο στραβά πράγματα συνέβαιναν. Και ο καιρός 7 μποφόρ και να φορτώνει.

(φωτό: η μαϊστρα και η τζένοα "πεταλούδα")

Παρ' όλες τις δυσκολίες τερματίσαμε. Θέλω να σας πω ότι αν ένα, απ' όσα πήγαν στραβά δεν είχε πάει, θα ήμασταν μέσα στην πρώτη 3άδα. Όμως και η 5η θέση δεν μας χάλασε, σκεπτόμενοι ότι 3 ακόμη σκάφη εγκατέλειψαν τον αγώνα λόγω καιρού.

Τελικά επιστρέψαμε στο λιμάνι μας, στις 9 το βράδυ έχοντας "φάει" πολύ νερό. Στην επιστροφή ο καιρός είχε φορτώσει. Τα κύματα έφταναν τα 2,5 μέτρα ύψος και όταν έμπαιναν μέσα το μόνο πράγμα που προλάβαινες να κάνεις είναι να κλείσεις τα μάτια και να κρατηθείς. Ξανάνοιγες τα μάτια μετά την ψυχρολουσία! :)

Αμέσως μετά και έχοντας διανύσει 50μίλια με αυτές τις συνθήκες κοιμήθηκα 4 ωρίτσες και 3 το πρωί ξεκίνησα για την αγαπημένη μου Καστοριά!

Ο λόγος: ραντεβού με τον καθηγητή για την πτυχιακή (που δεν λέει να τελειώσει).

Έφτασα Καστοριά το πρωί μετά από ένα καφεδάκι στη λίμνη έγινε και το ραντεβού -ευτυχώς πήγε πολύ καλά - και στη συνέχεια εξόρμηση για φωτογραφία!(τα ντοκουμέντα θα τα αναρτήσω άλλη φορά!)

Βρέθηκα στα βουνά να συνομιλώ με έναν παππού βοσκό ξεχασμένο από τον κόσμο -παρεπιτπόντως πολύ μου άρεσε η φάση του - στα καπάκια φαγητό και καφεδάκι με έναν φίλο από τους λίγους που έχουν απομείνει πια.

Ύπνος για άλλες 5 ώρες και ξανά ταξίδι!

Φτάσαμε Αθήνα γύρω στις 9 και στα καπάκια 8ωρο εργασίας. Τελικά κατέρρευσα στις 9 το βράδυ στο κρεβάτι μου...

Ήταν όμως ένα γεμάτο διήμερο με βουνό και θάλασσα!

Όμορφες εικόνες, όμορφες διαδρομές...

Σας φιλώ γλυκά και επιστρέφω με παιχνίδι!;)

Ψάχνεις δουλεια? Πες το εδώ!

Σκόπευα να κάνω μια ανάρτηση με καλοκαιρινές φωτογραφίες που χρωστάω...
Και φυσικά το παιχνίδι που με έχουν προσκαλέσει να παίξω αλλά...

Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι ανακάλυψα αυτό :

psaxnwdouleia

Και σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να το προωθήσουμε λίγο...

Είτε γιαυτούς που ψάχνονται για δουλειά είτε γιαυτούς που προσφέρουν δουλειά...

Οπότε βάλτε όλοι ένα χεράκι για να δούμε μια άσπρη μέρα :)

Σας φιλώ γλυκά και επανέρχομαι!

Αγώνας Κάρυστος...Super Σ-Κ!

Δεν μπορώ να σου πω τι φταίει για αυτό που νιώθω όταν σκέφτομαι τη θάλασσα.

Είναι η αδρεναλίνη μου που ανεβαίνει στα ύψη, λές και ετοιμάζομαι για bungie jumping...

Εγώ το λέω αρρώστια. Και οι φίλοι μου έτσι με αντιμετωπίζουν, σαν να έχω μια ανίατη ασθένεια με εξάρσεις...

Οι εξάρσεις φυσικά είναι στους αγώνες. Μπορώ να παρατήσω τα πάντα προκειμένου να συμμετάσχω σε ένα ιστιοπλοϊκό αγώνα. Δεν έχει να κάνει με τη νίκη. Η νίκη είναι κάτι που δεν με νοιάζει. Όταν έρχεται βέβαια, την απολαμβάνω, αλλά άν δεν έρθει δεν σκάω κιόλας!

Είναι αυτή η αίσθηση της ταχύτητας, που δεν είναι μεγάλη μόνο 5-6-7 κόμβους, αλλά το γεγονός και μόνο ότι η ταχύτητα ανεβοκατεβαίνει με ενα μικρό λασκάρισμα ή ένα μάζεμα στις σκότες, με τρελαίνει!

Να νιώθεις τον αέρα, πότε έρχεται και πότε φεύγει, να τον κυνηγάς όταν φεύγει και να απομακρύνεσαι όταν έρχεται. Να παίρνεις και να αφήνεις τις σκότες σου, να κουπαστάρεις τόσο, όσο αντέχεις-θες-μπορείς, και να ταξιδεύεις!

Αυτό που μ'αρέσει στους αγώνες είναι ότι βρίσκομαι με ανθρώπους που τους αρέσει το ίδιο πολύ και απολαβάνω τον συναγωνισμό...Και λέω συναγωνισμός γιατί οι ανταγωνιστές φεύγουν μπροστά να προλάβουν τα κύπελα και τα μετάλια...Εμείς μένουμε πιο πίσω να πολεμάμε τον καλύτερό μας εαυτό. Αυτός είναι ο αγώνας...

Πειράγματα και αστεία μεταξύ μας πολλά, είναι το αλατοπίπερο του αγώνα, να γελάσουμε και λίγο... Με τα άλλα σκάφη το ίδιο.... Και όταν πια φτάσουμε στο λιμάνι, δέσουμε και κατέβουμε από τα σκάφη μας στο μώλο, τότε είμαστε όλοι μαζί μια μεγάαααλη παρέα. Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν, οι ιστορίες ατελείωτες για ταξίδια εμπειρίες και καιρούς που συναντήσαμε...

Eτσι έρχεται το βράδυ, μεταξύ φαγητού και κρασιού, και ύστερα ο γλυκός ύπνος της αναμονής της επόμενης μέρας που θα ξεκινήσει ξανά ο αγώνας!

Αγώνες που τους έχω κάνει ξανά και ξανά, γνωρίζουμε τα νερά, τις ξέρες, τα λιμάνια. όμως κάθε φορά ο αγώνας είναι κάτι καινούριο, γιατί όπως πολύ σοφά λένε : Σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι...:)

Σας αφήνω με μερικές φωτογραφίες από το πιο όμορφο Σαββατοκύριακο της σαιζόν...:)

Καθ'οδόν, μπροστά μας ο κύριος Μακρής με το σκάφος του, δεν μας έχει πάρει χαμπάρι ότι τον φτάνουμε...:)

Μόλις προσπεράσαμε τον κ. Μακρή...Ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει...:)

Κουπαστάρισμα πάνω από 40 μοίρες...Και όποιος αντέξει να βλέπει τα κολωνάκια να βρέχονται...:) Το πλήρωμα μεταφέρθηκε από την άλλη μεριά γιατί βράχηκε ο ποπός τους:))))

Στο βάθος η Κάρυστος και η γραμμή τερματισμού λίγο έξω από το λιμάνι...

Γύρισα!

Με γεμάτες μπαταρίες! Με φούλ καλή διάθεση! Με αλλαγές να έρχονται... Νέα σαιζόν, Νέο ξεκίνημα (νέοι αγώνες?!)

Μ' αρέσουν τα νέα πράγματα. Διάλεξα αυτή τη δουλειά που είναι αρκετά δύσκολη και απρόβλεπτη, επειδή μ' αρέσει η ιδέα του "κάθε λίγους μήνες καινούριο project".

Έχει τύχει να δουλέψω δυο συνεχόμενες σαιζόν το ίδιο project αλλά βαριέμαι...Απελπιστικά...

Απορούσα με τους ανθρώπους που μπορούν να δουλεύουν χρόοοονια πάνω στο ίδιο αντικείμενο, στο ίδιο γραφείο, μπροστά τον ίδιο υπολογιστή...Δεν βαλτώνουν?

Γενικά δεν λατρεύω τις αλλαγές, μάλιστα προσαρμόζομαι δύσκολα...Όμως επειδή βαριέμαι τόσο(μα τόσο!) εύκολα οι αλλαγές μοιάζουν σωτήριες όταν έρχονται.

Πέρασα ένα χρόνο πολύ δύσκολο. Με πολύ δουλειά ατελείωτα ωράρια και πολύ μα πολύ αγένεια. Πολύ άσχημες συμπεριφορές και καταστάσεις.

Περίμενα την αλλαγή, όμως εκείνη δεν ερχόταν, και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι.. Στη σκέψη και μόνο της επανάληψης της προηγούμενης σαιζόν πνιγόμουν...

Τελικά πριν λίγες μέρες ήρθε και η αλλαγή! Ένα τηλέφωνο τόσο απλό τόσο ευθύ... Και άρπαξα την ευκαιρία κατευθείαν!

Έτσι, ενώ ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω τη χρονιά με 1000...Τσουπ!

Να σου και η πρώτη στραβή!

Δεν θέλω να τρελαθώ ακόμη....

Δεν θέλω να χάσω την καλή μου διάθεση...

Πραγματικά λυπάμαι για τους κακούς ανθρώπους.

Λυπάμαι γιατί μέσα τους πρέπει να είναι όλα μαύρα...

Όταν καταφέρνω να μην κρατάω κακία, και όταν χαίρομαι με τις χαρές των άλλων, νιώθω ότι η ψυχή μου είναι γεμάτη φωτεινά χρώματα...

Με χαροποιεί πολύ αυτό. Μ' αρέσει να νιώθω καλοσύνη.

Δεν είναι εύκολο να συγχωρείς. Για μένα τουλάχιστον είναι πολύ δύσκολο.

Όμως όταν το καταφέρνω νιώθω απέραντη χαρά.

Λυπάμαι για τους ανθρώπους που δεν μπορούν.

Δεν μπορούν να δείξουν κατανόηση, δεν μπορούν να υποχωρήσουν ποτέ, δεν μπορούν να χαρούν όταν ο διπλανός τους χαίρεται...

Πραγματικά τους λυπάμαι.

Και τι ποιο ωραίο δώρο από το να σε απολύσουν την ημέρα της γιορτής σου?Και να το μάθεις από κάποιον συνάδελφο που του το είπαν. Επειδή εσένα δεν μπορούν να σε αντιμετωπίσουν για να στο πουν, αφού ξέρουν ότι είναι άτοπο...

Και όχι, μη βιαστείς, δεν φταίει η οικονομική κρίση...

Απλά βρέθηκα ανάμεσα από εγωισμούς που θέλουν να μαλλιοτραβηχτούν, που ζηλεύουν ακατάπαυστα ο ένας τον άλλο και που, στα πλαίσια της κοινωνίας μας, δεν μπορούν να ξεφτιλιστούν δημοσίως. Έτσι το έκαναν μέσω εμού...

Εμού του ιδίου όπως είπε και η εθνική μας (πορνο)σταρ...

Όμως να σου πω κάτι?

Μετά την πρώτη κρυάδα (που ομολογώ ότι πάγωσε και κάηκε, ταυτόχρονα, ο εγκέφαλός μου με το που το άκουσα), δεν μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο πέρα από λύπηση...

Για τον άνθρωπο που οδηγεί την ομάδα και δεν φτάνουν τα πόδια του να πατήσει το φρένο...

Στην τελική χαίρομαι που θα γλιτώσω επιτέλους από τη γκρίνια, τον εγωισμό και τον παραλογισμό που ζούσα...

Άλλωστε, όπως μου έμαθε και ο αγαπημένος μου, "Κάθε εμπόδιο είναι για καλό"...

Ελπίζω ότι αυτό το καλό ήρθε ή έρχεται και απλά θα προσθαπήθσω να συνεχίσω ελπίζοντας, χαμογελώντας και προσπαθώντας για το καλύτερο...

Και επειδή κάθε τέλος κρύβει μέσα του μια καινούρια αρχή ...

Στις νέες αρχές λοιπόν!

Και χρόνια μου πολλά!