Γιατί δεν πήγα στο Σύνταγμα

Και γιατί δεν θα πάω...

Αγανακτήσατε πολύ/οί εε?
Πόσο περίπου ? Ένα κιλό? δύο? 30? Τόσο.
Πόσοι περίπου? 80, 90, 100,110 χιλιάδες? Πόσοι? Τόσοι.

Από τι ακριβώς αγανακτήσατε?

Από τους πολιτικούς που εσείς - εμείς ψηφίσατε? Από τα ρουσφέτια που εσείς ζητήσατε?
Από τα φακελάκια που εσείς δώσατε?
Από τον μπάτσο που εσείς λαδώσατε για να μην σας κάνει έλεγχο στην επιχείρησή σας?

Από χίλιες άλλες τακτικές που εσείς κάνατε και μπορώ να σας αναρτήσω εδώ και μην τελειώσω ποτε?

Δεν καταλαβαίνω τον Έλληνα.
Ο Έλληνας λέει αγανάκτησε! Αγανάκτησε Μάϊο μήνα (γιατί το χειμώνα είχε κρύο και δεν μπορούσε να αγανακτήσει) και θα σταματήσει την αγανάκτηση σε λίγο καιρό γιατί πρέπει να πάει και διακοπές.

Αγανάκτησε από τις τακτικές και τις λογικές που ο ίδιος έσπειρε και διατήρησε τόσα χρόνια τώρα.

Αφού αγανακτησε λοιπόν ειπε, "Αντί να αλλάξω τις λάθος τακτικές και να αρνηθώ να διαιωνήσω αυτήν την κατάσταση, δεν πάω στο Σύνταγμα να αράξω, να πιω και την μπυρίτσα μου, να χαρώ την Άνοιξη?Αγανάκτησα!"

Αγανάκτησε ο Ελληνάρας και κατεβηκε στις πλατείες.
Ήπιε το καφεδάκι του, την μπυρίτσα του, διαδήλωσε ειρηνικά, και πήγε σπίτι του να κοιμηθεί.
Μόνο που πίσω του άφησε ό,τι σκουπίδι μπορείς να φανταστείς, κουτάκια, πλαστικά ποτήρια, χαρτιά κλπ.

Ο Αγανακτισμένος Ελληνάρας λοιπόν κοιμήθηκε ήσυχος εκείνο το βράδυ. Την επόμενη μέρα, ξαναπήγε να αγανακτήσει στις πλατείες, αλλά αυτή τη φορά πήρε και το παιδί του μαζί. Να το μυήσει και αυτό στα μυστικά της Αγανάκτισης.

Μάλιστα όπως αναφέρει και ο Σταύρος Θεοδωράκης εδώ νιώθει πανευτυχής ο γονιός που μυεί το παιδί του σε όλη αυτή τη διαδικασία της αγανάκτησης.

Αγανάκτησε και ο ελληνάρας χρήστης του facebook σήμερα! Και νιώθει περήφανος που πάτησε like στη σελίδα του MEGA και του ANT1 για να αφήσει κάποιο αισχρό και υβριστικό σχόλιο, και στη συνέχεια να την κάνει report ώστε να την κατεβάσει. Επειδή δεν τους αφιέρωσαν όλο το δελτίο ειδήσεων - οπως θα ήθελαν.

Αν αυτοί είναι οι αγανακτισμένοι ελληνάρες, τότε είμαι πολύ περήφανη που δεν ανήκω σε αυτούς!

Και δεν θέλω να ανήκω ποτέ!

Άκου να δείς αγαπημένε μου αγανακτισμένε, αν πράγματι νιώθεις αγανάκτηση για ότι εσύ και το σόι σου έχει προκαλέσει τότε μην κατεβαίνεις στις πλατείες, ή αν κατεβαίνεις μάζευε τα σκουπίδια σου!

Αν νιώθεις αγανακτισμένος, τότε βρές ακριβώς με τι αγανακτείς και μην το ξανακάνεις! Μην γίνεσαι περιθώριο, βρίζοντας. Περιθωριοποίησε όσους δεν σου κάνουν και άσε χώρο να αναπτυχθούν σωστές τακτικές.

Αλλά μην βιάζεις την ελευθερία μου, μη λερώνεις την πλατεία μου, μη μολύνεις τη θάλασσα μου, μην καταστρέφεις το δρόμο μου, μην μου επιβάλλεις την άποψή σου όπως έκανε το σόι σου σε σένα. 

Γιατί εγώ σκέφτομαι μόνη μου.

Αν θες να αλλάξει κάτι αγανακτισμένε, ξεκίνα από τον εαυτό σου.

Αρνήσου να πληρώσεις το φακελάκι, να λαδώσεις για να βγάλεις άδεια οικοδομής για να χτίσεις, να κλέψεις την εφορία, κοκ.

Και ζήτα απόδειξη από την καντίνα στο Σύνταγμα, που θα πας να φάς σαντουιτσάκι ρε αγανακτισμένε!  Αυτός θησαυρίζει μαύρα επειδή εσύ αγανακτείς ! Και αύριο πάλι εσύ θα πληρώνεις τον φόρο που αυτός σου κλέβει! 

φωτό : www.epikairo.gr

Παραλήρημα

Νομίζω ότι η πανσέληνος με έχει ξεκάνει...

Μαζί με αυτό οι ορμόνες μου έχουν λαλήσει...

Επίσης τα ψυχολογικά μου είναι λίγο ταραγμένα...

Συμπεράσματα :

1ον) Αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα να περιμένω να ωριμάσω και να σοβαρευτώ για να κάνω παιδί, γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ! Ήμουν, είμαι και θα είμαι, μια ό,τι να'ναι, ξανθιά που δουλέυει το μισό χρόνο σαν παλαβή και τον άλλο μισό το παίζει "η καλή νοικοκυρά που είναι δούλα και κυρά". Οπότε μπορώ να κάνω παιδί όποτε θελήσω.

2ον) Δεν θέλω να γίνω μάνα γιατί δεν αντέχω την συνεχόμενη αυπνία, και τις κακουχίες για πάνω από 2-3 μήνες...

3ον) Είμαι φουλ ερωτευμένη με την πάρτη σου - όπως λέει και ο γνωστό άσμα.

4ον) Θέλω να έρθει το καλοκαίρι. Αλλά πραγματικά να έρθει. Όχι αυτό το κρυφτούλι που παίζουμε εδώ και καιρό...

5ον) Αγαπώ τα νησιά

6ον) Θέλω να μετακομίσω άμεσα σε κάποιο απομακρυσμένο και απόκοσμο νησί, να ξεχάσω εντελώς τι θα πεί facebook, twitter , internet, και γενικά τεχνολογία. Να σπέρνω με το χέρι σπόρους να τους φροντίζω και να τελικά να μαζεύω τη σοδειά μου και να ζω από αυτό.

7ον) Θέλω και εσένα μαζί μου σ'αυτό...

8ον) Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι τα τελευταία πολλά, (δεν λέω πόσα) χρόνια , ζω σε ένα όνειρο και πρέπει να ξυπνησω, να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αλλά από την άλλη και εσύ πρέπει να ξυπνήσεις από το όνειρο που ζεις και να αναλάβεις τις ευθύνες σου, και ο άλλος, κοκ...
Γιαυτό λοιπόν μέχρι να ξυπνησει όλος ο κόσμος εγώ θα χουζουρεύω στο κρεβάτι μου....


Και το άσμα που ακούμε είναι διπλά αφιερωμένο.

Αρχικά στον ένα και μοναδικό που με αντέχει τόσα χρόνια και που με αγαπάει κάθε μέρα.

Ακόμα και αν σου λέω ευχαριστώ που υπάρχεις, καθημερινά για την υπόλοιπη ζωή μας δεν φτάνει....


Και η δεύτερη αφιέρωση είναι στον έναν και μοναδικό αδερφό μου,

που είναι το κομμάτι μου, που μου λείπει χρόνια τώρα

και θα μου λείπει πάντα όσο δεν είναι δίπλα μου...

Να θυμάσαι ότι όταν έχω εσένα μπορώ να ονειρεύομαι ξανά...

Γιατί εσύ είσαι το κομμάτι που μου λείπει....

Ξεκινήματα

Δύσκολη μέρα σήμερα.

Αρχή για μένα.
Σημαντική για σένα.
Και ένα ταξίδι.

Πολύ στεναχώρια και βαρύ το κλίμα.

Το μαξιλάρι μου ακόμα δεν έχει στεγνώσει...
Θα αργήσει...

Πολλά τα δύσκολα μαζεμένα.

Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα όπως πρέπει.

Και αν πρέπει να πάνε καλά ας πάνε.Αλλιώς θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό...

Chán (禪)

Εδώ και 4 μέρες προσπαθώ απελπισμένα να κάνω αυτήν την ανάρτηση...

Και φυσικά, δεν προλαβαίνω!!!:)

Έχω μέρες τώρα που τρέχω σαν τρελλή, δεν καταλαβαίνω πως περνούν οι ώρες και οι μέρες...
Μάλλον, καταλαβαίνω...Δουλεύοντας περνούν και οι ώρες αλλά και οι μέρες!

Ένας συνεχής γρήγορος ρυθμός, δρομολόγια, ξενύχτια και δουλειά...Πολλή δουλειά!

Πριν 4-5 μέρες λοιπόν, είχα μια δύσκολη μέρα.
Ξέρεις από αυτές που τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά ποτέ δεν φτάνεις, και ποτέ δεν προλαβαίνεις???! Που οποιαδήποτε στιγμή και να κοιτάξεις το ρολόι σου, έχεις αργήσει!

Πολλά ραντεβού, ακόμα περισσότερα δρομολόγια και φυσικά, ως γνήσια ελληνίδα αν υποθέσουμε ότι οδηγούσα 5-6 ώρες, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τις 3-4 μιλούσα στο κινητό!
Με handsfree πάντα, αν και δεν είναι υπερ μου που το παραδέχομαι, αλλά έλα πες μου εσύ τι θα έκανες αν οδηγούσες όλη μέρα μες στη κίνηση και τη ζέστη και κόντευε το αίμα σου να βράσει!

Κάπου άναμεσα στα δρομολόγια και συζητήσεις για ζευγάρια, παιδιά, χωρισμούς και ρεμπεσκέδες, βρέθηκε ένας άνθρωπος - από τους πολλούς - που θέλησε να με καθυστερήσει. Για μια δουλειά που θα έκανε 5-10 λεπτά μου ζήτησε 30 και βάλε...

Κανονικά θα έπρεπε να εκνευριστώ αφάνταστα, όπως και έκανα βέβαια απλά δεν είχα χρόνο να το δείξω γιατί είχα πολύ σοβαρή κουβέντα στο κινητό εκείνη την ώρα, ο συγκεκριμένος όμως με παρέπεμψε αντί να κάτσω μέσα στην εταιρία, να περιμένω απέναντι, σε ένα παρκάκι.

"Ωραία" του λέω, "θα πάω να βρώ το ζεν μου..."

Τι να κάνω,πήρα το κινητό μου και μεταφέρθηκα στο παρκάκι, στο οποίο δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μέχρι που έκλεισα το κινητό....

Ήταν μια παιδική χαρά, μικρή, δίπλα από ένα ρέμα βάθους 50-60 μέτρων (σα χαράδρα ένα πράγμα) - περιφραγμένη με πανέμορφα μικρά ξύλινα κάγκελα, σαν φάρμα, και είχε παντού γκαζόν αληθινό, και λουλουδάκια!

Πόσα χρόνια έχω να δω παιδική χαρά με γκαζόν!

Είχε έναν φανταστικό ήλιο και ένα γλυκό ζεστό αεράκι...

Στην αρχή αποφάσισα να περπατήσω στο γκαζόν - τρελαίνομαι για την αίσθηση αλλά και τον ήχο που κάνει το βάδισμα στο γκαζόν.

Μετά είδα δυο κούνιες, που τις κουνούσε το αεράκι, και ασυναίθητα πλησίασα...
Για μια στιγμή δίστασα, αλλά στη συνέχεια λέω βρε δε γ..., έκατσα στην κούνια, έβαλα στο κινητό μου best, το πέταξα μέσα στην τσάντα και άρχισα να κάνω κούνια.....

Δεν ξέρω εσύ που με διαβάζεις και γελάς πόσα χρόνια έχεις να κάνεις κούνια... Πόσο μάλλον με ένα τεράστιο ήλιο να σε ζεσταίνει και το αεράκι να σε χτυπάει στο πρόσωπο, και όπου γυρίσει το μάτι σου να βλέπεις πράσινο!!

Δεν ξέρω πόση ώρα έκανα κούνια, ούτε ξέρω τι σκεφτόμουν...Μάλλον τίποτα. Είναι η μοναδική φορά που ένιωσα ότι άδειασε το μυαλό μου από τα πάντα...

Κάποια στιγμή σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι την εταιρία να πάρω το αντικείμενο για το οποίο πήγα...

Μόλις μπήκα μέσα, ο τύπος με κοιτάει χαμογελώντας και μου λεει " Τι έγινε με το ζεν σου?"

Το ποιο μου??? - Το είχα ξεχάσει ήδη, όπως και ό,τι άλλο είχε γινει πριν.

Ανοίγω το στόμα μου να απαντήσω και εκείνη τη στιγμή νιώθω την απόλυτη ηρεμία...
Δεν μπορούσα να βγάλω ένταση από μέσα μου...Αχνοακούστηκε ένα " Μάλλον το βρήκα.."
Δεν πίστευα ότι η φωνή μου ήταν τόσο ήρεμη και χαμηλή...

Πήρα αυτό για το οποίο πήγα και μπηκα στο αυτοκίνητο...Δεν ξαναμίλησα στο τηλέφωνο...Το μυαλό μου ήταν αλλού... Όλη μέρα..Και την επόμενη...Και την επόμενη....Και κάθε μέρα από εκείνη τη μέρα....

Τώρα πια έχω βρεί τη λύση για να διωχνω την περιτή ένταση...

Ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου σκέφτομαι δύο πράγματα...
Την κούνια με το γκαζόν και τα πρωινά χάδια...

Δοκίμασέ το ...Αλήθεια σου λέω...Είναι φοβερό!!!:)

A!!!!Eπίσης να σε ενημερώσω ότι σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας! Γιαυτό φάε όσο και ό,τι θες!

Εγώ πάντως θα το γιορτάσω σήμερα!!!!:)