Η στιγμή...

Μπορεί να περάσουν ατελείωτοι μήνες, ίσως και χρόνια, πνιγμένα στη μούχλα, την ακινησία και τη στασιμότητα.

Όμως σίγουρα έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις ότι θέλεις να αποτινάξεις τη μούχλα από πάνω σου. Και ενώ πριν σου φαινόταν βουνό, ξαφνικά νιώθεις ότι τα πόδια σου σταματούν να τρέμουν και στηρίζεσαι δειλά δειλά ξανά όρθιος.

Αν κάταφέρεις να κάνεις ένα βήμα, ένα μόνο μικρό βήμα, αυτό φτάνει για να ξεκουνηθείς και η μούχλα διαλύεται!

Έτσι μπορείς να ξεκινήσεις με μικρά δειλά βηματάκια να κατακτήσεις όλο τον κόσμο.

Και ξέρεις κάτι?

Θα έρθει αυτή η στιγμή που θα ξανανιώσεις ότι τώρα μπορείς να κάνεις τα πάντα! 

Ευτυχώς για μένα υπάρχουν πράγματα που με υποκινούν, έστω και αργά. Έστω και πολύ αργά..

Ένα από αυτά είναι το αυτοκαταστροφικό πείσμα μου....

Ε , κρίμα να χαραμίζονται σε άλλους ευκαιρίες που μου δώθηκαν πιο πρίν και απέρριψα "ελαφρά τη καρδία" ...

Έτσι δεν είναι?

Ποτέ δεν είναι αργά! Και μπορεί να μην έχει την απήχηση που θελω, αλλά πρέπει να  μάθω όταν πέφτω να ξανασηκώνομαι... 

Μόνη μου...

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Π.Καβάφης

Όψεις...

Όλα τα πράγματα τη ζωή μας έχουν πολλές όψεις. Το πως τα βιώνουμε έχει να κάνει με το πρίσμα μέσα από το οποίο τα κοιτάμε...

Μπορείς να είσαι πολύ δυστυχισμένος ενώ τα έχεις όλα, και από την άλλη να αρκούν μικρά ασήμαντα πράγματα για να σε κάνουν τόοοοοοοσοοοοο ευτυχισμένο!!!

Εδώ και καιρό ζω μέσα στη μιζέρια, και σήμερα που ζω κάτι χαρούμενο, είμαι μόνη μου...

Δεν έχω με ποιον να το μοιραστώ και έτσι το μοιράζομαι με εσάς, που είστε πάντα εδώ, η παρέα μου!

Σας ευχαριστώ!

Wish...

Γιατί είναι δύσκολο οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς?

Γιατί είναι δύσκολο να μοιράζονται? Αληθινά. Τα πάντα.

Δεν έχω υπάρχει καμία θεωρία που να μην έχω καταρρίψει.

Δεν υπάρχει καμία αξία που να μην μου την έχουν γονατίσει μπροστά μου. Που να μην μου την έχουν ξεφτιλίσει στο όνομα την αγάπης, της φιλίας του ενδιαφέροντος.

Γιατί είναι τόσο δύκολη η αγάπη?

Κομμάτι που με γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Τότε που πίστευα και ζούσα μέσα στο ροζ. Τότε που κανείς δεν με είχε ποδοπατήσει ακόμα...

Τότε που ακόμη ήμουν ροζ.

2012

Μπήκε....

 

Το γιορτάσαμε κιόλας!

Άλλοι μαζί και άλλοι χώρια!

ύ

Όμως αυτή τη χρονιά έρχεται μια γιορτή μεγάαααααλη!

Και θα είμαστε όλοι μαζί εκεί να το ζήσουμε!

Έτσι δεν λένε οι Μάγια????Ραντεβού λοιπόν, κάπου στο Δεκέμβριο!

Μέχρι τότε να περνάτε όλοι καλάααα :)