Γένους Θυλικού

 
Γεννήθηκα γένους θυλικού.

Μεγάλωσα σαν αρσενικό.

Ο μπαμπάς μου σκέφτηκε ότι το θυλικό του είναι ξανθό, άσπρο και πολύ εύθαυστο για να επιβιώσει σ'αυτόν τον σκληρό κόσμο και αποφάσισε να το μεγάλώσει έτσι ώστε να μην έχει ανάγκη κανέναν. 

Δυστυχώς η ευτυχώς τα κατάφερε.

Πολλές φορές ευχήθηκα να ήμουν άντρας. Τον τελευταίο καιρό ακόμη περισσότερο...

Ψάχτηκα γιατί μου συμβαίνει αυτό. Δεν το πάθαινα πάντα. Τα τελευταία περίπου 8 χρόνια μόνο...

Τελικά ανακάλυψα ότι το μόνο κοινό που είχαν τα τελευταία χρόνια ήταν το περιβάλλον μου. Δηλαδή όχι ακριβώς όλο το περιβάλλον μου αλλά 2 άτομα. 

2 άτομα που με ήθελαν πολύ δίππλα τους, αλλά όχι γιαυτό που είμαι. Με ήθελαν γιαυτό που είχαν φανταστεί πως μπορεί να είμαι. Και με πίεζαν ο καθένας με τον τρόπο του, να γίνω αυτό που φαντάζονταν.

Δηλαδή εύθραυστο, θυλικό.

Στην πρώτη περίπτωση ζορίστηκα και κάποια στιγμή εγκατέλειψα. Στη δεύτερη περίπτωση δυστυχώς δεν εγκατέλειψα εγκαίρως. Ζορίστηκα, και ζορίζομαι, και εγκαταλείφθηκα.

Είναι η φύση μου τέτοια που δεν συμπεριφέρομαι ακριβώς σαν γυναίκα πολλές φορές, ενώ άλλες πνίγομαι στη γυναικεία μου φύση. Με βολεύει, όμως,  η άνεση των αντρών. Δεν βρίσκω καμία δυσκολία στο να κάνω μόνη μου όλα τα μερμέτια του σπιτιού, ή να δουλέψω σαν εργάτης σε ναυπηγείο. Μάλλιστα τα προτιμώ από το να σιδερώσω! Αγαπώ το μπιλιάρδο, τις μηχανές, τις αλητείες, την ταχύτητα, και σιχαίνομαι το κουτσομπολιό, τις κατινιές και τις πουτ@νιές. Η ευθύτητα ήταν πάντα το κυριότερο χαρακτηριστικό μου, ενώ ο γυναικείος ελιγμός, πραγματικά μου είναι μια άγνωστη έννοια. Γιαυτό οι φίλοι μου ήταν παντα άντρες και από όταν σταμάτησαν να είναι άντρες απλά δεν έχω φίλους.(εντάξει κάτι έχω ας μη το μηδενίζω εντελώς).

Περίεργη ψυχοσύνθεση.

Όμως τώρα, που είμαι πιο μόνη από ποτέ, και που η εσωτερική ανασκόπηση είναι η μονδική μου φίλη, θέλω να σου πω που κατέληξα.

Υπάρχουν γυναίκες πιο θυλικές και εύθραυστες και γυναίκες περισσότερο δυναμικές και ανεξάρτητες. 

Όλες όμως είναι στοργικές, αγαπησιάρες, προστατευτικές. Όλες μπορούν να γίνουν τόσο γλυκιές και ζουζουνιάρες, όσο σκύλες και γκρινιάρες.

Όλες αισθάνονται τα ίδια πράγματα. Με τον ιδιο τρόπο. Για τους ίδιους λόγους.

Ο τρόπος που εκφράζονται έχει να κάνει με το πόσο αρενικός είναι ο άνθρωπος δίπλα τους. 

Άρα αν θέλεις να έχεις δίπλα σου μια πολύ θυλική γυναίκα, φρόντισε να είσαι αληθινό αρσενικό.

Γιατί πάνω απ'όλα οι γυναίκες έχουν διαίσθηση, και το fake, το άνανδρο αρσενικό το καταλαβαίνουν. Αντί να του υποδείξουν το πόσο λίγος είναι, εκείνες φροντίζουν να καλύψουν το κενό...

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Εγώ έμαθα πάντως ;)

Όποιος με θέλει να φροντίσει να με θέλει γιαυτό που είμαι και όχι γιαυτό που θέλει να γίνω. Και αν θέλει να γίνω κάτι άλλο, είμαι πρόθυμη να το κάνω αρκεί να γίνει και εκείνος το ανάλογο μισό που θα μου κουμπώνει. Γιατί οι εκπτώσεις πέρασαν. 

Ανεπιστρεπτί.

Σας αγαπώ και αν και δεν αισθάνομαι καθόλου γιορτινή διάθεση σας εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ! Εύχομαι αν υπάρχει κάποιο αρκετά αρσενικό στη ζωή σας να φέρει ένα λουλούδι, έτσι ώστε να του χαρίσετε το μεγαλύτερο θυλικό σας χαμόγελο. Γιατί ξέρω ότι αν δεν σας φέρει τίποτα το ίδιο θα λάβει πίσω...;)