Last but not least

Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου. Σήμερα δηλαδή η γη κάνει την 365η περιστροφή της γύρω από τον ήλιο για 2013στή φορά μετά τη γέννηση του baby Jesus του οποίου γιορτάσαμε τα γενέθλια πριν μια εβδομάδα. Κατά τα άλλα την ίδια επετειακή περιστροφή την έχει κάνει 
άλλες 4,5•10⁹ φορές ή αλλιώς 4,5 διεκατομύρια φορές, όσα δηλαδή και τα χρόνια που υπάρχει σαν πλανήτης. Χωρίς να μπορώ να υποσχεθώ ότι η 365η φορά ήταν πάντα η επετειακή. Καθώς από τα λίγα που γνωρίζω πριν περίπου 200 εκατομύρια χρόνια ο χρόνος διαρκούσε 400 μέρες. Έτσι η επετειακή ήταν η 400στή περιστροφή.

Σκέφτομαι λοιπόν, τι το τόσο σημαντικό έχει αυτή η μία από τις πολλές περιστροφές, και πρέπει να τη γιορτάζουμε τόσο πολύ. Πρακτικά, δεν έχει καμία ξεχωριστή ιδιότητα πέρα της πλασματικής αλλαγής του χρόνου. Και λέω πλασματικής, διότι ως γνωστόν ο χρόνος γενικά σαν έννοια, είναι ανθρώπινη εφεύρεση και άρα ότι στηρίζεται πάνω σε αυτήν την έννοια είναι πλασματικό επίσης. Άρα γιατί τέτοια χαρά?

Θα μου πεις τελευταία μέρα του χρόνου σε έπιασε ο κυνισμός σου? Ε ναι. Τυχαίνει να έχω κάνει αλλαγή χρόνου εκτός Ελλάδας ξανά, και φέτος βρίσκομαι 7 ώρες μακριά. Το γεγονός ότι για εμάς θα αλλάξει η χρόνος 7 ώρες μετά από εσάς, με βάζει σε σκέψεις. Τίποτε το περίεργο δεν μπορεί να συμβαίνει, γιατί τίποτα το χειροπιαστά διαφορετικό δεν υπάρχει μεταξύ του σήμερα και του αύριο. Τα πάντα βρίσκονται στο μυαλό μας. Όπως ακριβώς ο χρόνος. Αν θέλεις μπορείς όπως κάποιος κάποτε επινόησε το χρόνο, έτσι και εσύ να σκεφτείς ότι θα γίνει κάτι πραγματικά συγκλονιστικό και να το κάνεις.

Δεν προσπαθώ να γίνω κυνική, αλλά προσπαθώ να σου εξηγήσω ότι η μαγεία βρίσκεται αλλού. όχι στην αλλαγή του χρόνου. Η μόνη αλήθεια είναι ότι το διαφορετικό στις μέρες και τις ώρες το προσδίδει το συναίσθημα. Και το συναίσθημα δημιουργείται από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους που νοιάζεσαι και σε νοιάζονται. Γιαυτό αν θες να περάσεις όμορφα και να κάνεις γιορτινές αυτές τις μέρες, τότε, να τις περάσεις με ανθρώπους που αγαπάς και σ'αγαπάνε.

Εγώ αυτό κάνω :)

Βέβαια ένας απολογισμός δε θα έβλαπτε. Αλλά κάνε τον αύριο. Και μην περιμένεις 365 μέρες για τον επόμενο. Κάνε τον σε 10 μέρες. Αρκεί να λες αλήθεια. Μήπως και αρχίσουμε να κοιτάμε την ουσία, ξεπερνώντας τις τυπικότητες που φορτώνουμε στα πάντα. Μήπως και κάποια στιγμή γίνουμε αληθινοί. Και ίσως τότε να καταφέρουμε να νιώσουμε τη μαγεία μεταξύ μας. :)

Σας φιλώ από την ωραιότερη και μαγικότερη πόλη του κόσμου! Με την ωραιότερη παρέα του κόσμου! μουτς!

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Παραμονή Χριστουγέννων στο κρησφύγετο μου.

Τα Χριστούγεννα είναι η μόνη εποχή του χρόνου που μπορώ να ακούω jazz για ώρες χωρίς να ενοχλούμαι. Οποιαδήποτε άλλη εποχή νομίζω ότι ακούω θόρυβο. Αυτό είναι το δικό μου θαύμα των Χριστουγέννων. Μάλλον του αγαπημένου μου, ο οποίος παρακαλάει να ακουστούν λίγες jazzoνότες εδώ μέσα όλο το χρόνο αλλά μάταια. Γενικά τα Χριστούγεννα τα αγαπώ. Όχι για τη γέννηση του Χριστούλη και τα λοιπά παραμύθια, ούτε για τα ψώνια, τα οποία μεταξύ μας μετά από τόση ανεργία φαντάζουν μακρινό όνειρο, αλλά γιατί έχουν όλοι καλύτερη και πιο ζεστή διάθεση. 

Μ' αρέσουν οι ανθρώπινες σχέσεις ρε παιδί μου. Όσα άσχημα και αν συμβαίνουν, όσο σκληρή και αν είναι η ζωή εγώ μέσα μου είμαι ρομαντική και το φχαριστιέμαι τις γιορτές. Ο κόσμος έχει σχεσοδιάθεση. Περπατάω στους δρόμους και αν πετύχω ζευγάρια αγκαλιασμένα να φιλιούνται μπορεί να κλαίω από συγκίνηση ώωρες! Μ'αρέσει η ιδέα του να μαζευτούμε οικογενειακά γύρω από ένα τραπέζι με ό,τι θέλει ο καθένας πάνω και να συζητάμε, να φωνάζουμε, να γελάμε...  

Για μένα Χριστούγεννα σημαίνει αγάπη, ζεστασιά, και καλή διάθεση. 

Στην οικογένειά μου είμαστε όλοι διαφορετικοί. Μπορεί να βρίσκουμε εκατομμύρια λόγους όλο το χρόνο να τσακωνόμαστε - και πίστεψέ με το κάνουμε συχνά - αλλά αυτή τη διαφορετικότητα μας αγαπώ. Μαζευόμαστε χωρίς λόγο όλο το χρόνο. Μάλλον για να το θέσω πιο σωστά ή μαμά μας μαζεύει μες το χρόνο αρκετές φορές για φαγητό. Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία για να κάνει τραπέζι. Μπορεί να φάμε μακαρόνια με σάλτσα και σαλάτα λάχανο, άλλωστε το περιεχόμενο του τραπεζιού δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μαζευτούμε να κάνουμε θόρυβο. Αυτό έχω καταλάβει. Και του δίνουμε και καταλαβαίνει. Κάθε φορά. 

Αλλά τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά.

Η μαμά μου κάνει τραπέζι σπίτι μας τα Χριστούγεννα τα τελευταία 30 χρόνια, στο οποίο είναι καλεσμένη όλη η οικογένεια (με την ευρεία έννοια του όρου), και έρχεται όποιος θέλει. Παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, ξαδέρφια, και φυσικά φίλοι. Το δικό μας Χριστουγεννιάτικο τραπέζι έχει πάντα κάποιον φίλο, γιατί οι φίλοι μας ήταν πάντα προέκταση της οικογένειάς μας.(Και ας την πατήσαμε πολλές φορές).

Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ετοιμάζεται 2-3 μέρες. Η μαμά καθαρίζει, ψωνίζει και μαγειρεύει 1 εβδομάδα πριν. Θέλει πάντα να ικανοποιεί όλα τα γούστα γιαυτό στο Χριστουγεννιάτικο μενού βρίσκεις τα πάντα. Αναλόγως την οικονομική άνεση της κάθε χρονιάς, προσπαθεί να καλύψει όλα τα γούστα για όλους τους καλεσμένους, και σέβεται και όλες τις παραξενιές. Διαρκεί συνολικά 14-15 ώρες (ναι τόοοοοοοσοοοο πολύ) και περιλαμβάνει για όσους θέλουν, Πρωινό καφέ, συμμετοχή στην προετοιμασία των τελευταίων φαγητών τα Χριστούγεννα το πρωί, κόψιμο κρεάτων, σαλάτας κλπ, φαγητό, γλυκό, φρούτο, γιαούρτι με γλυκά κουταλιού,  καφέ απογευματινό και τέλος ποτό. 

Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας, άλλοτε πλουσιότερο και άλλοτε φτωχότερο, με πολλούς η με λίγους, με γέλια ή με κλάματα, είναι πάντα ζεστό και αγαπησιάρικο. Και δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω αλλού Χριστούγεννα. Όχι ότι τα Χριστούγεννα αλλού δεν μπορεί να είναι ωραία, αλλά γιατί δεν είναι η οικογένειά μου :) Γιατί αν δεν μπορώ να γελάσω, να κλάψω, να συζητήσω και να τσακωθώ με την ησυχία μου δεν το νιώθω 100%. Και επειδή όπως προείπα για μένα τα Χριστούγεννα δεν έχουν να κάνουν ούτε με θρησκεία ούτε με ψώνια ένα μόνο θέλω. 

Αγάπη. Μόνο. Ρε.