Day No 365

Τελευταία μέρα του χρόνου, και εδώ είμαι λοιπόν!

Συνηθίζω κάθε χρόνο τέτοια μέρα να κάνω μια απολογιστική ανάρτηση. Αυτή είναι και για φέτος. 

Καταρχήν το 2014 ήταν μια γαμάτη χρονιά. 

Ακριβώς όπως το γράφω.

Εννοείται βέβαια, ότι η χρονιά που με βρήκε σε Μανχατινό έδαφος, δεν θα μπορούσε παρά να είναι φανταστική. 

Για εμένα είχε μεταξύ άλλων : Δουλειά, Διάβασμα, certifications, και άλλη δουλειά, Διακοπές, Διάβασμα, και 30s. 

Για τον υπόλοιπο κόσμο, από που να ξεκινήσω! Χαμένα αεροπλάνα, φλεγόμενα καράβια, πόλεμοι, σκοτωμοί. Ουφ κουράστηκα ήδη και δυστύχησα μαζί!

Ας επιστρέψουμε σε μένα λοιπόν. 

Το 2014 ήταν μια στρογγυλή χρονιά. Χωρίς γωνίες, και κοφτερά σημεία. Είχε νέα δουλειά (έκανα στροφή στην καριέρα μου), λεφτά (μη φανταστείς τίποτα φοβερό, τα απαραίτητα), είχε επιτυχίες, είχε χαρά και πάνω απ'όλα είχε υγεία και αγάπη. 

Πολύ αγάπη.

Και ηρεμία. Όχι αυτή τη βαρετή τη ρουτινιάρικη ηρεμία. Την ηρεμία ψυχής. Αυτή τη γλυκιά αίσθηση ηρεμίας μέσα σου που έρχεται καθώς τα χρόνια περνούν. 

Μα πιο σημαντικό απ'όλα, το 2014 ήταν μια χρονιά που ξεφορτώθηκα βάρη. 

Αρκετά κιλά, (μερικά τα ξαναπήρα για να τα ξαναχάσω το 2015 - σε δουλειά να βρισκόμαστε!), και ανθρώπους! Από αυτούς τους τοξικούς και ενεργοβόρους, που μου προκαλούσαν μιζέρια και δυστυχία. 

Φυσικά το 2014 είχε και 30s με τούρτες και εορτασμούς 1 εβδομάδας( γιατί αν είναι να το κάνεις, να το κάνεις καλα!)! Έτσι ωρίμασα και βάρυνα σαν ένα κεφάλι γραβιέρα.

Μέσα λοιπόν από τη σοφία που μου παρέχουν τα 30 μου χρόνια έχω να δηλώσω τα εξής για τον επόμενο χρόνο:

Εύχομαι το 2015 να είναι τουλάχιστον τόσο γαμάτο όσο ήταν το 2014. 

Εύχομαι:

Να έχει δουλειά με λεφτά (εννοώ να πληρωνόμαστε όχι να κάνουμε φιλανθρωπίες).

Να έχει Υγεία.

Να έχει Χαρά.

Να έχει Αγάπη.

Θέλω : 

Να έχει εσένα μαζί (θα το φροντίσω αυτό).

Να είμαι ήρεμη (αυτό και αν θα το φροντίσω)

Και μια συμβουλή - προτροπή :

Να περάσετε όμορφα, (και γενικά να φροντίζετε να περνάτε όμορφα, όχι μόνο απόψε), και να μη συμβιβάζεστε με λιγότερο από αυτό που θεωρείτε ότι δικαιούστε. 

Ούτε με ανθρώπους (κυρίως όχι με ανθρώπους), ούτε με δουλειά, ούτε με τίποτα.

Γενικά να μην φοβάστε να διεκδικήσετε. Αυτό που αξίζετε και αυτό που θέλετε. Γαιτί όποιος δεν διεκδικεί δεν κερδίζει κιόλας. :)

Σας τσιμπώ με αγάπη όπως πάντα! 

Καλή πρωτοχρονιά!

Καλοκαιράρα

Η καλοκαιράρα

Έφτασε αγαπημένοι μου.

Είναι εδώ, είναι αλήθεια, και απλά δεν έχουμε προλάβει να το ζήσουμε ακόμη.

Νέα στα γρήγορα :
Πολύ δουλειά. Πολλοί γάμοι - βαφτήσεις. Φίλοι από το εξωτερικό και περιπέτειες υγείας. 

Αυτά μέχρι τώρα.

Από αύριο ξεκινάει επίσημα η εβδομάδα (όχι των παθών αλλά της ξεκούρασης) και ελπίζω ότι κάπου ανάμεσα στο τζιτζίκι και τις βουτιές να βρώ λίγο χρόνο να διαβάσω.

Όχι δεν θα διαβάσω.

Θα λιώσω.

Το υπόσχομαι.

Το ίδιο εύχομαι και για σας. :)

Φιλιά

Καλές ποτάρες, μπανάρες, κλπ.

Πόζιτιβ ένερτζι

Είναι μερικές μέρες που είναι ίδιες, αλλά και διαφορετικές παράλληλα. 

Τις ξέρεις και εσύ αυτές τις μέρες?

Είναι από αυτές που όλα είναι ίδια, αλλά τα αισθάνεσαι αλλιώτικα.

Είναι σαν όλα να είναι λίιιγο πιο φουσκωτά. Πιο γεμάτα. Πιο χαμογελαστά.

Και όλα λίγο πιο φωτεινά και πιο και πιο και πιο...

Και μπορώ να σου περιγράφω ώωρες εδώ, τα στρογγυλά μου συναισθήματα. Αλλά δεν έχει πολύ νόημα. Γιατί το νόημα είναι άλλο.

Είναι Παρασκευή και 13.

Έχει Πανσέληνο.

Είναι μέσα Ιουνίου και δεν έχεις κάνει παρά μόνο 2-3 μπάνια στη θάλασσα γιατί κάθε ΣΚ βρέχει, ενώ έχεις κάνει τόνους μπάνια στον ιδρώτα σε γραφείο, ΜΜΜ και διαδρομές από και πρός οπουδήποτε..  

Είναι μια δύσκολη περίοδος, με πολύ διάβασμα, και λίγο χρόνο.

Μην ξεχνάμε την κρίση που βιώνουμε (χρημάτων, αξιών, ηθικής...).

Αλλά μέσα σε όλα αυτά ρε συ, είναι η καλύτερη περίοδος της τελευταίας 5ετίας (μη σου πω και παραπάνω).

Παραγωγική, Δημιουργική και Αποδοτική.

Και γιαυτό το λόγο γράφω σήμερα.

Για να σου πω, να μη δίνεις σημασία σε ότι λένε. Σε ό,τι γίνεται γύρω σου. Ακόμα και δίπλα σου.

Κράτα το κεφάλι ψηλά, μην πτοείσαι και το πιο σημαντικό:

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ!

Τα όνειρα είναι τα αερόστατα που θα σε ξεκολλήσουν από το πουθενά που σε κολλάνε όλα τα υπόλοιπα.

Εστίασε σε ένα στόχο, ονειρέψου το δρόμο προς την κατάκτηση του, και στρώσου!

Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένα ο μόνος  δρόμος για την επιτυχία. 

Οποιαδήποτε επιτυχία. Όπως την ορίζει ο καθένας την επιτυχία του.

Σε φιλώ και θα επανέλθω

Της Πιστοποίησης

Σήμερα σου γράφω για να σου πω ότι το πήρα!

Το 2014 απ'ότι φαίνεται είναι μια παραγωγική χρονιά. Παραγωγική σε πολλά πράγματα αλλά κυρίως σε γνώση. Έχω πέσει με τα μούτρα στο διάβασμα και όλο κυνηγάω certifications.

Για το Coursera σου είπα πιο παλιά. Μπαίνοντας το 2014, είχα τη φαεινή ιδέα να ξεκινήσω άλλο ένα μάθημα Ψυχολογίας. "Εισαγωγή στην επιστήμη της Ψυχολογίας" (ελληνιστί), από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Georgia. Λοιπόν το ξεκίνησα και μετά από 4 μήνες ένα έχω να σας πω.

Κόντεψε να με χάσει το περιβάλλον μου. Φοβερά ενδιαφέρον μεν αλλά υπερπανδύσκολο δε. Με ιατρικές ορολογίες και ανατομία και διάφορα άλλα. Για 4 μήνες πραγματικά μου βγήκε το λάδι.

Αλλά όπως όλα τα δύσκολα πράγματα, έτσι και αυτό όταν τελείωσε μου άφησε την πιο γλυκιά γεύση. 85% στην τελική εξέταση και 78,5% ο τελικός βαθμός μου! Το πήρα και παρά 1,5% θα το έπαιρνα και με έπαινο!  Να καμαρώστε με και εσείς:

Επίσης παράλληλα με την νέα μου δουλειά (άλλο πακέτο αυτό, πέρασαν τα δύσκολα όμως), πήρα και ακόμα μια πιστοποίηση που κουράστηκα αρκετά και γι αυτή (γιατί τα έκανα όλα παράλληλα) και είναι από τη Google αυτή τη φορά! 

Βέβαια το ανήσυχο πνεύμα μου δεν σταματά ποτέ, έχω ήδη αρχίσει να διαβάζω (εδώ και 2 εβδομάδες) για την επόμενη η οποία αφορά τη δουλειά μου, και αυτή τη φορά είναι πολύ challenging το deadline διότι λήγει την άλλη εβδομάδα! Οπότε θα σας ενημερώσω για τα καθέκαστα next week!

Σας φιλώ εγώ η πολυμαθούσα (χαχα, θα γελάσουν και οι πέτρες με αυτό) και περιμένω να μάθω νέα σας! Μη νομίζετε εδώ τριγύρω είμαι πάντα και σας κρυφοκοιτάω :)

Πάσχας τέλος πάμε για Καλοκαίρι

Αγαπημένοι μου ευτυχώς και αυτός ο Πάσχας μας τελείωσε! Ξέρετε τη θέση μου πάνω σε αυτή τη βαρβαροεθιμική γιορτή (!), δεν θα την ξαναναλύσω.

Φέτος όλα κύλισαν αργά και βασανιστικά, αλλά χωρίς ξεκούραση, ευτυχώς που υπάρχει δηλαδή και αυτή η Δευτέρα του Πάσχα για να ξεκουραζόμαστε από την κούραση του τριημέρου.

Η Τρίτη ήταν η πιο δύσκολη μέρα, αυτή η επιστροφή στη δουλειά, είναι σαν το παπούτσι το στενό στο οποίο προσπαθείς να χωρέσεις το πρησμένο πόδι σου... Αδυνατον να κάνω fit in. Θέλω ξάπλες, αγκαλιές με το κρεβάτι μου και τα μαξιλάρια μου.

Ευτυχώς επέζησα μέχρι σήμερα στο γραφείο και έτσι μπορώ πια να ονειρεύομαι το μουχλιάρικο ΣΚ που θα περάσω ανασκελωμένη και σερνόμενη από καναπέ σε κρεβάτι και τούμπαλιν.

Επίσης μπορώ επίσημα πια να σκέφτομαι τις καλοκαιρινές διακοπές. Να σχεδιάζω παραλίες βουτιές και ξάααααπλες στον ήλιο. Εκεί είμαι τώρα.

Το ίδιο το αυτό εύχομαι και δι' υμάς.

Σας φιλώ σταυρωτά πάντα.

Happiness

International Day of Happiness σήμερα και ένα έχω να σου πω αν θες να είσαι ευτυχισμένος : 

DON'T CHASE THE BIG THING

Όπως λέει και ο φίλος μου εδώ από κάτω αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους είναι 

"The belief that we are creating value with what we do"

Ακούστε τον, τα λέει καλύτερα :)

Μοναξιά και άλλες απορίες

Τι είναι η Μοναξιά?Με τι μοιάζει? Τι χρώμα έχει? Τι σημαίνει μοναξιά? Πότε νιώθουμε μοναξιά? Νιώθουμε όλοι την ίδια μοναξιά, η  καθένας τη δική του? 
Νιώθουμε όλοι μοναξιά? Ή μήπως είναι προνόμιο μιας ομάδας ανθρώπων?

Μήπως είναι αυτή η αίσθηση της μοναχικότητας που έχουμε, απόρροια της μοναδικότητας του καθενός μας? Μήπως φταίει η απόσταση από το πνευματικό μας εγώ, που ποτέ δεν βρήκαμε το χρόνο το αναπτύξουμε? Να φέρουμε πιο κοντά? Να γνωρίσουμε και να νιώσουμε? 

Τι διώχνει τη μοναξιά? Τι σε κάνει να νιώθεις μη μοναχικός, γεμάτος και πλήρης? 
Είναι οι άνθρωποι που σε περιτρυγυρίζουν ? Είναι αυτοί που σου ξοδεύουν το χρόνο ώστε να μην μένεις μόνος σου ποτέ? Είναι η σπατάλη χρόνου σε διάφορες εργασίες ώστε να μην μένει χρόνος για πνευματικές εργασίες, αναζήτηση, αυτοκριτική?

Ποιος σε κάνει να νιώθεις μη μοναχικός?
Είναι αυτός που σου βουλώνει τις τρύπες που αφήνεις στο μανδύα της πνευματικής σου ύπαρξης? Είναι αυτός που σε κάνει να νιώθεις λιγότερο κενός? Λιγότερο άχρηστος? Λιγότερο εγκαταλλελημένος πνευματικά? 

Είναι αυτός που στα μάτια του είσαι το καλύτερο, και το ιδανικότερο αντικείμενο? 

Ακόμη και αν πρόκειται για αντικείμενο για μια και μόνο εργασία?

Διάβαζα τις προάλλες στον ορισμό της Κοινωνικής Ψυχολογίας :

"We develop our believes and attitudes, by comparing our opinions to those of others, and we frequently change our beliefs and behaviors, to be similar to people we care about"

Και μου γεννήθηκε η απορία : Πως διαλέγουμε τους ανθρώπους that "we care about"??

Σαφέστατα ένα κριτήριο είναι να γνωριζόμαστε. Φυσικά και δεν ενδιαφερόμαστε για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Από τους ανθρώπους που γνωρίζουμε όμως, λίγοι είναι αυτοί για τους οποίους ενδιαφερόμαστε. Και από αυτούς ακόμα, για άλλους ενδιαφερόμαστε περισσότερο και για άλλους λιγότερο. 

Τι είναι αυτό που μας οδηγεί να ενδιαφερόμαστε για τον ένα περισσότερο και για τον άλλο λιγότερο? Γιατί άλλος νοιάζεται για την οικογένειά του και άλλος όχι? Και τελικά πως επιλέγουμε αυτούς τους εκλεκτούς από το περιβάλλον μας που θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά μας? Αυτούς που θα διαμορφώσουν την προσωπικότητά μας? Και όσο περνάνε τα χρόνια πως αλλάζουν τα κριτήρια - αν αλλάζουν - με τα οποία επιλέγουμε αυτούς που μας επηρεάζουν?

Τελικά ποιον τρόπο επιλέγουμε να βουλώσουμε τις τρύπες μας? 
Γιατί μερικές/οί επιλέγουν να ενδιαφέρονται και να επηρεάζονται από "καλά παιδιά" και άλλοι/ες για τους εκμεταλλευτές και τους abusers?
Γιατί την ίδια συμπεριφορά την ανεχόμαστε από έναν άνθρωπο αλλά όχι από έναν άλλο? Πως ορίζουμε τι δικαιώματα έχουν οι άνθρωποι στους κύκλους μας? Πως ορίζουμε τι δικαιώματα έχουμε εμείς στους ανθρώπους των κύκλων μας?

Μήπως δεν υπάρχουν θύματα after all? Μήπως τα θύματα έχουν υπάρξει θύτες και τούμπαλιν?

Α!Και που ΄σαι...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ