Αυτο που μ'αρέσει...

Μέσα στο κλίμα των γιορτινών ημερών, παρέλαβα το εξής mail :

"ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ-ΟΛΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΒΡΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ... ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ - ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΥΧΕΡΟΣ! ΦΙΛΙΑ!

ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΌ:
-ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΦΩΝΑΖΕΙ ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΤΙ ΓΚΟΜΕΝΑ,
-ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΚΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΤΗΛ ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΘΑ TΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ,
-ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΞΥΠΝΙΟΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΩ ΚΟΙΜΑΣΑΙ.

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
-ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΦΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ,
-ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,
-ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ...

ΑΝ ΑΝΟIΞΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ MAIL ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΤΟ, ΕΙΤΕ ΕΙΣΑΙ ΑΝΔΡΑΣ ΕΙΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ........!!!!!!
ΑΝ ΟΧΙ, ΘΑ ΣΚΕΦΤΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΟΣ ... ΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑ MAIL. ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΣΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΘΑ ΣΕ ΚΑΛΕΣΕΙ Η ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ. ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ - ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙΣ.... ΘΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 13.42, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ. ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΚ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ!!! ΑΝ ΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΣΧΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ 15 ΑΤΟΜΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 15 ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ"

Και σου λέω εγώ :

Στείλε πρώτα αυτό το μειλ και πρήξε όλους τους "φίλους σου", όπως κάνεις καθημερινά με 1000δες άλλα ίδια μειλ....

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ (Στην καλύτερη....)

Αυτά είναι βλακείες. Ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Και αν υπάρχουν είναι για λίγες μέρες ή για λίγους μήνες. Αν συνεχίζονται παραπάνω κάτι δεν πάει καλά. Μάλλον έχει μπλέξει με ηλίθιο...

Δεν θέλω κανέναν που θα με κοιτάει όλη νύχτα κάθε νύχτα! Δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν με κοιτάνε...Ούτε θέλω να με φωνάζει όμορφη γιατί το θεωρώ ηλίθιο!Προτιμώ να με λέει "Κορίτσι μου"....

Θέλω έναν άνθρωπο που θα είναι όπως και εγώ. Που θα κουράζεται , που θα πιεζεται, που θα φωνάξουμε, θα τσακωθούμε, θα κοιμηθούμε αγκαλιά, θα γελάσουμε...Έναν άνθρωπο που θα συνηθίσει το παραμιλητό μου, και θα συνηθίσω το ροχαλητό του.

Δεν θέλω κανένα τέλειο κατασκεύασμα του marketing όπως αυτά που μας πλασάρουν σε περιοδικά και τηλεόραση. Δεν είμαι ούτε εγώ τέλεια...Έχω πολλά ελλατώματα για να αναζητώ τον κύριο τέλειο! Άλλωστε δε θα άντεχα να συνυπάρχω με ένα ον τέλειο που δεν εκνευρίζεται ποτέ, που με κοιτάει μονίμως στα μάτια και λιποθυμάει μόλις τον ακουμπάω! "Σιγά ρε φίλε, δε είμαι δα και ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ!! Είπαμε, να σ'αρέσω και να μ'αρέσεις να είμαστε ο ένας για τον άλλο, αλλά οτιδήποτε περισσότερο μου κάνει υπερβολικό..."

Θέλω έναν άνθρωπο, με ελλατώματα, όπως είμαι και εγώ.

Προώθησε το αυτό σε όλες σου τις φίλες που ακόμα ψάχνουν, και θα κερδίσεις μια ζωή ήρεμη.

Βγάλε από το μυαλό σου το πρότυπο του mr. Perfect που θα σου φέρνει κάθε μέρα πρωϊνό στο κρεβάτι με τη γυαλισμένη οδοντοστοιχία μετά από 15 φορές σεξ που έχουν προηγηθεί, και ίσως καταφέρεις να ξυπνάς δίπλα από εναν άνθρωπο που είναι ο χαζομπαμπάς των παιδιών σας.

Προσπάθησε να σκεφτείς τι είχαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας και γεράσανε μαζί αγκαλιά και ψάξε να το βρείς. Δεν ήταν τέλοιοι, - Άρα μην ψάχνεις το τέλειο,

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Η συνταγή είναι γνωστή και απλή. Νιώσε άνθρωπος και ψάξε να βρεις έναν άνρθωπο να στέκεται δίπλα σου στις δυσκολίες των καιρών, και να σε κρατάει απ'το χέρι μέχρι να περάσουν...

ΑΥΤΟ ΨΑΧΝΩ

Είναι βράδυ μέσα στις γιορτές, δουλεύω στο μαγαζί, και στο εστιατόριο έχει έρθει μια οικογένεια σε πλήρη απαρτία - ζευγάρι , κουνιάδοι, και ένα ζευγάρι ηλικιωμένοι στα 70φεύγα.
Αφού έχουν τελειώσει το φαγητό τους και έχουν αρχίσει την κουβέντα οι ηλικιωμένοι αποφασίζουν να αποχωρήσουν μόνοι τους. Είναι γύρω στη 1 το βράδυ και το μαγαζί έχει αρκετό κόσμο.
Φτάνει λοιπόν το ηλικιωμένο ζευγάρι στην αρχή της σκάλας(σσ. η σκάλα στριφογυριστή, από αυτέ που το κάθε σκαλί είναι από τη μια μεριά φαρδύ και από την άλλη πολύ στενό...).
Ο παππούς, εμφανέστατα πιο καλοδιατηρημένος από τη γιαγιά, αφήνει της γιαγιάς το χέρι το οποίο κρατούσε όλη την ώρα, για να μπορέσουν να περάσουν ανάμεσα από τον κόσμο, και έτσι φτάνει η γιαγιά στη σκάλα μόνη της.
Κοντοστέκεται και κοιτάει πελαγωμένη τα σκαλιά που πρέπει να κατέβει. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ που την είδα τη λυπήθηκα. Φαινόταν ότι δεν την παλευε με τη σκάλα. Έτσι, αποφασίζω να προχωρήσω προς το μέρος της γιαγιάς και να την βοηθήσω να κατέβει τη σκάλα. Όμως πάνω που έχω φτάσει από πίσω τους και είμαι έτοιμη να απλώσω χέρι, ο παππούς πιάνει τη γιαγιά από το μπράτσο, της χαϊδεύει τα μαλλιά, και της λέει : " Έλα κορίτσι μου, όπως μαζί τα ανεβήκαμε, μαζί θα τα κατέβουμε..." .
Αρκεί να σας πώ ότι με πήραν τα ζουμιά (είμαι και σκατοευαίσθητη ξέρετε...) εκεί στην είσοδο του μαγαζιού...

Εκείνο το βράδυ όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, στη συνομιλία με τον εαυτό μου και το Θεό, που έχω κάθε βράδυ, αντί (ως συνήθως) να κάνω παράπονα και να ζητήσω τα δικά μου, Του ζήτησα απλά, κάποια στιγμή, να μ'αξιώσει να ζήσω κάτι τέτοιο.....

Και αν κάτι ζητάω από τη ζωή μου είναι αυτό.

Αγνή, απλή αγάπη...

Και δεν με νοιάζει αν θα με λέει όμορφη ή μωρό, ή ό,τι θέλει....
Αρκεί να με κρατάει στα δύσκολα, και να νιώθω ασφάλεια...