Game Time

Η πολυαγαπημένη και σκατοπαράξενη Μπουμπού ,με κάλεσε να παίξω..!!!!!
(και ο αγαπημένος jk με κάλεσε να συμμετέχω στο πρώτο παιχνιδάκι..)
Δεν θα τους χαλάσω χατήρι λοιπόν και θα συμμετέχω και εγώ...

1o : Γιατί διάλεξα το avatar που χρησιμοποιώ.
Είναι λίγο δύσκολο...:P

Λοιπόν εγώ όπως ξέρετε, και αν δεν ξέρετε να το μάθετε, είμαι σκορπιός!
Είμαι όμως από τους σκορπιούς με τη βούλα!Έχω όλα μα όλα τα γνωρίσματα και γιαυτό λοιπόν διάλεξα αυτό και ως τίτλο του ιστολογίου μου και κατά συνέπεια ως φωτό μου.
Τώρα, το γεγονός ότι μωβίζει το συγκεκριμένο avatar είναι επειδή το ροζ-μωβ είναι τα αγαπημένα μου χρώματα- σωωωωωώπα!!- και νιώθω ότι με αντιπροσωπεύουν πάντα!
Έτσι λοιπόν έψαξα και βρήκα αυτό που με αντιπροσωπεύει περισσότερο απ'όλα!...
Βέβαια είμαι σε διαδικασίες αλλαγής του avatar μου και γιαυτό όπου να 'ναι θα δείτε και το νέο μου προφίλ...:))))))))Αλλά αυτά σε λίγο....

Δίνω πάσα στους :

Γιώργο Τ. - για να δούμε, για να δούμε...
Freak Brother - Εσύ τι έχεις να μας πεις?
ΚιτσοςΜίτσος -χμμμ τι να περιμένω?



2ο : Η πολυαγαπημένη, καταπληκτική μαγευτική - φτάνει το γλύψιμο ή να πώ κιάλλα?- Θεά του blogging Raven με κάλεσε -ως καλοσυνάτος άνθρωπος που είναι - να πω τις παραξενιές μου...

Το καλό για όλους σας είναι ότι με περιόρισε στις 10 και έτσι δεν θα διαβάζετε καμια βδομάδα...

Ξεκινάω λοιπόν!

1. Μη μου τρως το φαγητό μου!
Όταν, ας πουμε, ψωνίζουμε στο σουπερμαρκετ και παίρνω δικά ΜΟΥ cornflakes,ή δικό ΜΟΥ γάλα... ΜΗ ΜΟΥ ΤΑ ΑΓΓΙΖΕΤΕ!
Όταν παραγγέλνουμε σουβλάκια ή πίτσα απ'έξω και παραγγέλνω ένα περισσότερο για το φάω το πρωί, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΞΥΠΝΗΣΩ ΚΑΙ ΛΕΙΠΕΙ...ΠΕΘΑΝΕΣ!!!!
Αν θες πάρε και εσύ και φύλαξέ το, αλλά μην τρως το δικό μου!!!!

2. Μη χρησιμοποιείς τα πραγματα ΜΟΥ, χωρίς να με ρωτήσεις!!!!
Εκνευρίζομαι όταν συνειδητοποιώ ότι έχει τελειώσει το αφρόλουτρό μου ενώ εγώ δεν το τελείωσα...Εκνευρίζομαι όταν βλέπω τα πράγματά μου σε ξένα χέρια χωρίς εγώ να έχω δώσει την άδειά μου...

3. ΜΗ βάζεις χέρι στα πραγματά μου δήθεν για να τα τακτοποιήσεις!
Ομηρικοί καυγάδες με τη μητέρα όσα χρόνια μέναμε μαζί, γιατί έμπαινα στο δωμάτιο μου και ήταν λες και πέρασε φιλιπενέζα - όλα κρυμμένα!!!! Η μαμά με την απάντηση έτοιμη - "Κάποιος έπρεπε να βάλει μια τάξη στα συρτάρια σου- γραφείο σου, και αφού δεν το έκανες εσύ το έκανα εγώ!"
Βρε γλυκιά μου μανουλίτσα σου είπε κανείς ότι χρειάζομαι τάξη σε κάτι που δεν βλέπεις? Κλείσε την πόρτα και μην κοιτάς αν σε ενοχλεί!!!
Τώρα που μετακόμισα μόνη μου φυσικά δεν γλύτωσα, διότι τη θέση της μητέρας έχει πάρει η συγκάτοικος...Αφού σκέφτομαι ότι αν θέλω να κρύψω κάτι δεν μπορώ...Σε όλα φτάνει...Όλα τα βρίσκει....

4. Μη μου λες "ναι" επειδή αυτό θέλω να ακούσω κα μετά κάνεις ό,τι θες...
Εκνευρίζομαι!@!!!!Αν θες να πεις όχι πες το απ'την αρχή!Μη μου κάνεις ψιψιψόνια εμένα, γιατί γίνομαι Τούρκος και μετά κρύψου!!!!

5. Μη μου τάξεις και μετά δεν το κάνεις...Καλύτερα να μην το πεις καθόλου...
Αν μου πεις θα κάνουμε αυτό, πρέπει να γίνει!Δεσμεύτηκες υπέγραψες συμβόλαιο και αν δεν γίνει θα έχεις τις ανάλογες ρήτρες -βλ. γκρίνια μέχρι θανάτου, κακή διάθεση, μούτρα κλπ-....

6. Να σέβεσαι την προσωπικότητα μου και το είναι μου!
Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να βάλω συρματόπλεγμα για να καταλάβεις που είναι τα όριά μου. Οφείλεις εφόσον βρίσκεσαι στο περιβάλλον μου να ακούς, να αισθάνεσαι που είναι τα όριά μου, γιατί είναι απλά πολύ λεπτές γραμμές που όταν τις περάσεις ΠΝΙΓΟΜΑΙ- ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΑΙ κλπ. Και αν τις περάσεις κατά πολύ ξενερώνω. Και ξενερώνω τόσο πολύ που δεν αντέχεις να με έχεις δίπλα σου....Και αν έχεις γαϊδουρινή υπομονή και με αντέξεις ξενερωμένη εεεε ΘΑ ΣΚΑΣΩ! Και όταν σκάσω κρύψου απλά....

7. Είμαι το παιδί αγκαλιά.
Όταν είμαι στεναχωρημένη θέλω αγκαλιά.
Όταν είμαι τσαντισμένη θέλω αγκαλιά
Όταν είμαι καλά θέλω αγκαλιά.
Όταν όλα πάνε στραβά θέλω αγκαλιά
Όταν έχω μούτρα θέλω αγκαλιά.
Όταν έχουμε τσακωθεί θέλω αγκαλιά
Ό,τι και να γίνει θέλω αγκαλιά.

8. Θέλω να μάθω τα πάντα.
Όχι σε φάση κουτσομπολιού, αλλά θέλω να ξέρω τι είναι το ICT, SEO, CEO κλπ τόσο όσο θέλω να μάθω τα είδη των κρασιών και τι γεύση έχουν. Θέλω να ξέρω τι έγινε στην πολιτική και ποιο είναι το καινούριο επίτευγμα της τεχνολογίας στην ιατρική. ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΩ ΟΛΑ!
Φυσικά θελω να τα ξέρω όλα επειδή μετά θέλω να τα πώ και εγώ σε άλλους για να τα μάθουν- θυμίζω λίγο παντογνώστη-δασκάλα μερικές φορές , αν όχι όλες, αλλά τι να κάνω?Έτσι είμαι!

9. Έχω σοβαρό θέμα με τα χρήματα!
Αν δεν κουβαλάω 50 ευρώ (για κάφέ) και 100 ευρώ όταν πηγαίνω για φαγητό, νιώθω ανασφάλεια...ΤΡΕΛΛΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΛΕΜΕ!!!!

10. ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!
βλ. μπαμπά αδερφό και εσένα... Και όποιος τους θίξει -πειράξει- ειρωνευτεί κλπ ΤΗΝ ΕΒΑΨΕ. Βγάζω κεντρί και χτυπάω όπου βρώ...Και κάτω από τη μέση και πάνω από τη μέση και μές τα μάτια και οπουδήποτε...Απλά μην τους θίξεις....



Αυτά τα παράξενα έχω λοιπόν...
Και σ'οποιον αρέσουμε...Οι υπόλοιποι το δρόμο τους.....!!

Δίνω πάσα λοιπόν στους :

Modus Vivendi - γιατί έτσι θέλω
Πολύχρωμο - Επειδή βλέπω μια κινητικότητα τώρα τελευταία ...:)
Αρτού - για να μην ξεχνιόμαστε βρε!
Σκουλίκι - Είμαι περίεργη να μάθω παραξενιές σου...
Κατ - θέλω, θέλω σαν τρελλή

Love me wherever you are

Το ξέρω ότι στη φάση που ζω δεν κολλάει αυτό το τραγούδι, αλλά να σου πω κάτι?
Είναι εδώ και ένα μήνα που το ακούω κάθε μέρα, και αντί να το βαρεθώ ανατριχιάζω ακόμα...
Αλήθεια πολλές φορές κατά της διάρκεια των χρόνων που πέρασαν, αναρρωτήθηκα "εγώ γιατί να μην είμαι fan της μιας βραδιάς?" Γιατί να έχω βάλει τέτοιους ηθικούς φραγμούς στον εαυτό μου, και να μην μπορώ να "χαρώ" όπως οι περισσότερες -οι γύρω μου?
Γιατί όποτε ακούω για ευκαιριακό σεξ και καλοπέραση μιας νύχτας μου έρχεται αναγούλα?

"How do you love on a night without feelings?"


Νιώθω που λές ότι μέσα στο κεφάλι μου συνυπάρχουν 2-3-4(μπορεί και περισσότεροι) μαζί.

Καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένας μόνιμος τσακωμός μέσα μου - ίσως γιαυτό είμαι "μές στην τσίτα" συνέχεια και δεν μπορώ να ησυχάσω. Όλοι μου οι εαυτοί είναι το ίδιο έντονοι. Δεν υπάρχει υποχώρηση από πουθενά. Αφού μερικές φορές, σκέφτομαι να τους αφήσω να τσακώνονται μεταξύ τους και να την κάνω...
Έλα μου όμως που τους αγαπάω όλους και δεν μπορώ να τους αφήσω...

Στην τελική αυτό που συνήθως υπερισχύει είναι ο πουριτανός εαυτός μου (αν εξαιραίσεις μερικές φορές τις ενδυματολογικές επιλογές μου, όπου βγαίνει "ο άλλος μου εαυτός").

Έτσι που λες, όταν άκουσα αυτό το κομμάτι ένιωσα ότι με αντιπροσωπεύει κάπως ...

Αλήθεια το έχω ξαναπεί, πιστεύω στην παντοτινή αγάπη, στην αγάπη "Till death tear us apart".

"On our bodies we share the same scar"

Ίσως αυτό είναι που με κάνει να τα βλέπω όλα τόσο ροζ.
Πιστεύω στον αλληλοσεβασμό μεταξύ τω ανθρώπων, και πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς σκοτωμούς γιατί οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Η υπερβολική αγάπη - ως ακραίο συναίσθημα - προκαλεί ακραίες συμπεριφορές - βλέπε εγκλήματα πάθους - αλλά και αυτό πάλι είναι απόρια της νομισματικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Αν δεν εξαρτιόμασταν οικονομικά ο ένας από τον άλλο, και αν δεν ακολουθούσαμε τα επιβεβλημένα από τα περιοδικά και τη μόδα , πρότυπα τότε θα ήμασταν ελέυθεροι να αγαπήσουμε και να μας αγαπήσει ο οποιοςδήποτε....

Το νιώθω τώρα ότι έχω χαθεί σε μονοπάτια της σκέψης μου περίεργα γιαυτό θα σας αφήσω να απολαύσετε το τραγουδάκι μου...
Οι στίχοι αφιερωμένοι...
Love me wherever you are...

Wire to Wire - Razolight

What is love but the strangest of feelings?
A sin you swallow for the rest of your life?
You've been looking for someone to believe in
To love you, until your eyes run dry

She lives on disillusion road
We go where the wild blood flows
On our bodies we share the same scar
Love me, wherever you are

How do you love with a faith full of rust?
How do you turn what the savage take?
You've been looking for someone you can trust
To will love you, again and again

How do you love in a house without feelings?
How do you turn what the savage take?
I've been looking for someone to believe in
Love me, again and again

She lives by disillusions glow
We go where the wild blood flows
On our bodies we share the same scar

How do you love on a night without feelings?
She says "love", I hear sound, I see fury
She says "love's not a hostile condition"
Love me, wherever you are

Love me, wherever you are
Love me, wherever you are
Wherever you are

It's the end of the world as we know it or what??? Gmail server down for too long...

Σήμερα και εδώ και πάνω από μια ώρα το gmail δεν δουλεύει...Στην αρχή νομιζα ότι κόλλησε ο firefox καιάρχισα τα restart...Τελικά αφού δεν βρήκα άκρη πάτησα "search" στο twitter "gmail" για να δω αν παίζει κάτι...Τελικά ανακάλυψα ότι παγκοσμίως δεν δουλεύει το gmail... " What's up if the entire database of gmail is gone :)))"

Ο κόσμος έχει τρελαθεί...Οι ερωτήσεις βροχή, και η επικοινωνία μεταξύ των χρηστών του twitter άμεση και συνεχής, να ενημερώσουμε σε ποιες γωνιές του πλανήτη δεν δουλεύει, πόση ώρα είναι νεκρό, πού έχει αρχίσει να επανέρχεται και να ξαναχάνεται... Χρήστες που δεν έχουν ιδέα που βρίσκεται ο ένας και ο άλλος επικοινωνούν με τρελή αμεσότητα μεταξύ τους...

Και παρόλο που απολαμβάνω τρελλά όλο αυτό το τζέρτζελο τελικά αναρρωτιέμαι :

Πόσο πολύ εξαρτάται η ζωή μας - δουλειά μας - ευχαρίστησή μας από το gmail? Και όχι μόνο από το gmail, αλλά από κάθε υπηρεσία που μας παρέχεται μέσω internet... Δηλαδή αν αύριο νεκρώσει το twitter τι θα πάθουμε?Παράκρουση? Εχθές ήταν νεκρό το facebook για πολλή ώρα...

Τελικά τι συμβαίνει?Ήρθε η συντέλεια του κόσμου? Ή μήπως γίναμε πολλοί εδω μέσα και πρέπει να αραιώνουμε σιγά σιγά?Να προσέχω μή μου φάει την καρέκλα κανένας επίδοξος 15χρονος blogger???

Μετά από όλες αυτές τις σκέψεις καταλήγω να κοιτάω και την μαρκετίστικη πλευρά του θέματος...

Η Google μας έχει κερδίσει όλους. Μα όλους. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλοι έχουμε την Google στη ζωή μας... Αυτή τη στιγμή που γράφω γίνονται περίπου 150 - 200 αναφορές κάθε δευτερόλεπτο που περνάει για το gmail στο twitter... Φυσικά και δεν λένε τα καλύτερα ...

Αν αυτό δεν είναι δυσφήμιση για την google τότε τί είναι? Ίσως πράγματι η δύναμη είναι στο χέρι μας...Και μάλλον η δύναμη που έχουμε είναι πολύ μεγαλύτερη απ'ότι νόμιζα...

"Seems like gmail is down for ages.Hurry up google people!!!"

Τι γίνεται ρε παιδιά? Μήπως να σταματήσω να ανησυχώ, να το κλείσω και να πάω για καφέ??


Τελικά ανακάλυψα ψάνοντας και αυτό...:

10 πράγματα που κάνεις όσο το gmail έχει πέσει


It's the end of the world as we know it, and I feel fine :))))

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΛΥΚΑ - ΣΚΑΤΑ

Λοιπόν, ξέρεις τι είναι μια μέρα γλυκά - σκατά?

Θα σου πω εγώ τι είναι :

Είσαι άνεργη εδώ και 2 μήνες και προσαπθείς να τα βολέψεις όπως - όπως με ευκαιριακές δουλειές του ποδαριού.Και ενώ τα κουτσοκαταφέρνεις, πρωι πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο και σε ενημερώνουν ότι ακυρώνεται η δουλειά σου για τις επόμενες μέρες ενώ έχεις υπολογίσει τα χρηματά σου ακριβώς και μένεις ξεκρέμαστη.

Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λές "Θα το περάσω"...

Ντύνεσαι και βγαίνεις να πληρώσεις λογαριασμούς και χιονίζει και βρέχει ταυτόχρονα (που γίνεται ο δρόμος χάλια και δεν το στρώνει να ησυχάσουμε και έχει και ψοφόκρυο...)

Και ενώ δεν φταίς τρακάρεις στο δρόμο με ένα μηχανάκι... - Εγώ το έχω πεί κάτι τέτοια γύναια πρέπει να τα κλειδώνουν στο σπίτι και να τις βάζουν να πλένουν πιάτα όλη μέρα...
Επουδενή να μην τους επιτρέπουν να οδηγούν ΤΙΠΟΤΑ!!!!!Ούτε ποδήλατο γιατί είναι επικίνδυνες...

Και επιστρέφεις σπίτι (αφού έχεις μείνει άφραγκη από τους λογαριασμούς) και μιλάς με την ασφαλίστρια σου η οποία σε ενημερώνει για το τι μπορεί να επακολουθήσει επειδή δεν φώναξες την αστυνομία στο τρακάρισμα - δεν τράβηξες μια φωτογραφία (το κινητό με κάμερα με μάρανε, να βγάζω την αφεντομουτσουνάρα μου μόνο ξέρω....γαμώ την τεχνολογία μου...) - δεν αντάλλαξες στοιχεία κλπ (και τα νεύρα κρόσια σου λέω....)

Κλείνεις το τηλέφωνο, παίρνεις άλλη μια βαθιά ανάσα και λες "Μπόρα είναι θα περάσει",
ενώ παράλληλα σκέφτεσαι "Αφού όλα πάνε σκατά, δεν παίρνω τηλέφωνο το κονέ που έχω για να βρώ δουλειά της προκοπής -Έτσι, για να φάω το άκυρο και από εκεί να δέσει το γλυκό και μαζί του να δέσω και μια πέτρα στο λαιμό μου να φουντάρω από το Σούνιο και εγώ σαν τον Αιγαία...-"...

Και παίρνεις λοιπόν τηλέφωνο...
Και το σηκώνει η γραμματεία - σε παραπέμπει σε άλλη γραμματεία και αφού έχεις γίνει μπαλάκι με το τηλέφωνο σε όλη την εταιρεία καταλήγεις στην ιδιεταίρα του κονέ.
Η οποία, φυσικά αφού σε βάλει σε αναμονή, δεν σου περνάει την γραμμη γιατί : "Δεν είναι στο γραφείο του αυτή τη στιγμή, αφήστε το τηλέφωνό σας να επικοινωνήσει ο ίδιος μαζί σας..."

Φυσικά, αφήνεις τηλέφωνο - αλλά επιδή είσαι μεγάλη μουχρίτσα- ζητάς και το προσωπικό του μειλ.Η κοπέλα στο δίνει και κλείνετε το τηλ.

Κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή σου και σκέφτεσαι "Δεν θα με καλέσει ποτέ πίσω...Ας στείλω ένα μειλ το βιογραφικό μου just in case που δει τα μειλ του και ενδιαφερθεί...".
Ξεκινάς να πληκτρολογείς τη διεύθυνση στο μήνυμα και χτυπάει το κινητό σου κλήση από απόκρυψη....

Στιγμιαία σκέψη:
"Ωχ! Λες να είναι η χαζή με το μηχανάκι και να μου πει ότι έσπασε τίποτα, ότι έγινε το μαλλί της μπλέ-πράσινο κόκκινο , ότι φύτρωσε κέρατο ότι, ότι...και φταίω εγω που ήρθε και έπεσε πάνω μου???"

Παρόλα αυτά απαντάς την κλήση πολύ γλυκά και ευγενικά - σκεπτόμενη "θα σου δείξω εγώ παλιοζώο που θα μου πείς εμένα"...- και προς μεγάλη σου έκλπηξη είναι ο άνθρωπος - κονέ για δουλειά!!!

Είναι άμεσος, ευγενικός και εσύ πολύ συνοπτικά και χωρίς φόβο και πάθος (αφού έχεις ηδη πάρει την πρώτη κρυάδα) του εξηγείς πως έχει η κατάσταση και τον ρωτάς αν θέλει να του στείλεις ένα βιογραφικό σου για να σε έχει στα "υπ' όψιν" του αν παρουσιαστεί κατι.

Και ενώ το καλύτερο που περιμένεις να ακούσεις είναι "οκ στείλε και βλέπουμε" εκείνος λέει: "Μετά από 3 χρόνια άψογης συνεργασίας που είχαμε, φυσικά και δεν χρειάζεται να μου στείλεις βιογραφικό...Ξέρω ποια είσαι, ξέρω ότι αυτό που κάνεις το κάνεις καλά και θέλω να ξέρεις ότι αν και το team εδώ είναι κλειστό, θα την στρώσω εγώ την κατάσταση...". Ευχαριστείς και κλείνεις το τηλέφωνο.

Και νιώθεις μια χαρά να σου γεμίζει το είναι σου...Τόσο που νιώθεις ότι θέλεις να ουρλιάξεις.
Και θες να βγεις έξω και να φιλήσεις τους περαστικούς - αλλά δεν το κάνεις, γιατί αν σε πάρει για δουλειά τι άλλο θα κάνεις?...-. Και όλα μοιάζουν να είναι λίγο περισσότερο ροζ απ'ότι συνήθως....

Και ξαναγυρνάει στο μυαλό σου η χαζή με το μηχανάκι...


ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΛΥΚΑ ΣΚΑΤΑ...


και η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμη...

φαντάσου....

Ονειρικά Ταξίδια, ή Ταξίδια ζωής??

Εχθές το βράδυ κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου, στο σπίτι μου.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου δεν μπορώ να θυμηθώ που ταξίδεψα, πως και γιατί.

Ξέρω όμως με ποιον ταξίδεψα.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα στη Βενετία, μέσα σε μια γόνδολα με κόκκινα βελούδινα μαξιλαράκια, και έναν ψηλό γονδολιέρη με καπέλο, αγκαλιά σου να κάνουμε βόλτα στα κανάλια και να παρατηρούμε τον κόσμο που μας κοιτάει και μας φωτογραφίζει σαν να είμαστε αξιοθέατο..

Μιλούσα Ιταλικά,αλλά τραγουδούσα (ναι ναι, δεν το κόβω κι ας είμαι παράφωνη..) αγγλικά...

"Since you could make me smile
Then you, could stop the world for a while
Sometimes you make me cry
Then you give me wings and make me fly..."

Θεωρώ ότι το τανγκό είναι χορός ζωής, εσύ με οδηγείς και εγώ ακολουθώ...
Ένα ταγκό χορεύουμε και εμείς..Και αν μερικές φορές με τρομάζεις, ή με ρίχνεις σε χαντάκια στη μέση της διαδρομής - κυριολεκτικά και μεταφορικά - στο τέλος πάντα μου μένουν όμορφες εικόνες από το ταξίδι μας...Από κάθε ταξίδι μας...

Αν λοιπόν μπορώ να δώσω μορφή στο ταγκό της ζωής μας, τότε είναι αυτό που ακούμε....


Καλά μας ταξίδια λοιπόν...

Υ.Γ. Οι στίχοι δωράκι...

Serhat ft. Viktor Lazlo - Total Disguise.

Under the blue sky,
It's just you and I
and I wonder why
I can't be with anyone else but you

Is it something in your eyes?
All your innocent lies
That makes me feel like I'm lost here
I'm wondering around, in total disguise...

It was extra ordinary
and from one to many
I love you seni seni
sen de sev beni, sev beni

Since you could make me smile
then you could stop the world for a while
Sometimes, you make me cry
then you, give me wings and make me fly...

na na nana
na na nana
na na nana
nana
nana

I hope it's true
And I'm with you
We both wanna trip
That will never be true
Whatever you do
Tell me you feel the same way too...

Since you could make me smile
then you could stop the world for a while
Sometimes, you make me cry
then you, gave me wings and made me fly...

Since you (since you ) could make me smile
then you (then you) could stop the world for a while
Sometimes, (sometimes) you make me cry
then you,(when you) give me wings and make me fly...

na na na(Since you)
na na na (could make me smile)
nana na na (then you)
na na na na

na na na(sometimes)
na na na (you make me cry)
na na na(when you)
nana aaa
na na nana

Φωτιάαααααααααά στα Σαββατοπρωινά να μην ξαναγυρίσουν....

Ανναρωτιέστε που πήγα?Γιατί χάθηκα?
Ε λοιπόν θα σας πω...

Όχι δεν πήγα κάπου τριήμερο , δεν διασκέδασα και δεν ξεχάστηκα σε κάποιο χειμερινό τουριστικό θέρετρο...

Έβαλα φωτιές αυτό το Σαβ/κο...
Ναι μη γελάς...
Το ξέρω ότι γενικά ανάβω φωτιές -καθότι θεά, αλλά το Σάββατο, είπα να το κάνω και στην κυριολεξία...


Σάββατο πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο, και ακούω : "...Δεν δουλεύει ο υπολογιστής μου.". Ωράια πραγματα βρε!!!!Είπα και εγώ, αντί να κάτσω σπίτι αραχτή στον καναπέ μου να πιω τον καφέ μου, δεν τρέχω να φτιάξω υπολογιστές???

Έτσι λοιπόν, ύστερα την τηλεφωνική τεχνική υποστήριξη -η οποία δεν έβγαλε πουθενά-, καταλήξαμε ότι εχει πρόβλημα ο σκληρός του (ξέρεις αυτός με τα δεδομένα...). Πήρα αγκαλιά τον υπολογιστή μου και αποφάσισα να πάω από εκεί να το δω από κοντά...

Έχω ξεσυνδέσει, και έχω ανοίξει τα δυο τα κουτιά, και κάνω τα δικά μου.... Συνδέω τον σκληρό του στον υπολογιστή μου και τσααααααακ~!Ο υπολογιστής ανοίγει...

"Ωραία!" λέω εγώ." Κάτσε να συνδέσουμε και τον δικό μου σκληρό πάνω να κάνουμε αντιγραφή όλα τα δεδομένα μην τα χάσεις..."

Σβήνω τον υπολογιστή - ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον - και πιάνω να συνδέσω τον σκληρό μου....

Φώναζε ο έρημος ο σκληρός"Μη!Μη!μη!ηηηηηη" , "Με καίς, με καίς..."
Χαμπάρι δεν έπαιρνα εγώ, νόμιζα ότι τραγούδαγε....

Τελικά αφού τον έχω συνδέσει, πατάω το κουμπάκι να ανοίξει ο υπολογιστής και ...

Τσααααααφ!Φωτιές και καπνοί ξεπηδούσαν από το κουτί μέσα!!
Τραβάω το καλώδιο του ρεύματος, σβήνουν όλα....

Πολύ ωραία....


Απολογισμός
Έκαψα

Φωτογραφίες των τελευταίων 7-8 χρόνων (γύρω στα 60 gb)
Έγγραφα, κείμενα κλπ ανεκτίμητης αξίας....
Μουσική..ηηηηηηηηηηη (τόνους καινούριας μουσικής....έμεινα μόνο με κάτι αρχαία κομμάτια που κυκλοφόρησαν πριν από το 2005)
Όλα μου τα τηλέφωνα - επαφές - επαγγελματικά....
Όλες μου τις δουλειές...

Κοινώς έκαψα τα πάντα...

Αφού σκέφτομαι ότι αν πάθαινα αμνησία τώρα, δεν υπάρχει τίποτα για να με επαναφέρει...Όλο μου το παρελθόν σβήστηκε...


Και λέει και αυτός ο ανήσυχος "Όταν ενθουσιάζεσαι κάνεις μ@λ@κίες"

- Ευχαριστώ βρε χρυσό μου, που με καταλαβαίνεις, αλλά την επόμενη φορά πέρα από την κατανόηση δεν ρίχνεις και καμιά σφαλιάρα μήπως και συνέλθω από τον ενθουσιασμό και δεν κάψω και τίποτα άλλο??εΕεΕεΕεΕ????

Βέβαια όπως ήταν αναμενόμενο έκλαψα πολλές ώρες....Ξέρεις σε μορφή κλαψουρίσματος . "Πάει η μουσική ή ή ή ή ή μουουουουουουουο!!!!!!!!!!"..."Πάει η δουλειά ά ά ά ά ά ά μουουουουουου" κτλ.

Υστερα άρχισα να το χωνέυω... ή μήπως όχι???

Νομίζω σήμερα που δουλεύει και ο υπολογιστής μου νιώθω κάπως καλύτερα...

Και να η αλήθεια είναι ότι θα φτιάξω καινούριες φωτογραφίες.
Θα κατεβάσω καινούρια μουσική...
Θα γράψω νέα κείμενα...

Αλλά στεναχωρήθηκα ρε γαμώτο για τα παλιά....

Φυσικά μπορώ να το δω και σαν μια μορφή ανανέωσης του τύπου :
"Και ας 'παν στην ευχή τα παλιά..."

Όπως και να έχει ξεκινάμε ξανά σε καμένη γη....

Επειδή το νόμισμα έχει πάντα 2 όψεις...

Αυτός: Ναι, επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.

Αυτή: Θέλεις να φύγω;

Αυτός: Όχι, ούτε καν να το σκέφτεσαι.

Αυτή: Με αγαπάς:

Αυτός: Φυσικά. Όσο πάει και πιο πολύ.

Αυτή: Μ' έχεις απατήσει ποτέ;

Αυτός: Όχι βέβαια.

Αυτή: Θα με φιλήσεις;

Αυτός: Οπωσδήποτε.

Αυτή: Θα με χτυπήσεις;

Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος.

Αυτή: Μπορώ να σ' εμπιστευτώ;

Αυτός: Ναι

Αυτή: Αγάπη μου!

Τώρα διαβάστε το ανάποδα,
από κάτω προς τα πάνω.

Το τραγουδάκι που ακούμε είναι blast from the past

Και ναι!!
Είναι ο Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηης όταν ακόμα ήταν μωρό...

Μ'αυτά μεγάλωσα... Μην αναρρωτιέσαι γιατί είμαι τόσο ροζ... :)))))

Με κομμένη την ανάσα - Σάκης Ρουβάς

Κάτι τέτοια βράδια,
Σιωπηλά και άδεια
Ψάχνω να σε βρω για να σου πω
Την πόρτα μου να ανοίξεις
Και ν' αποκαλύψεις
Στο κορμί μου κάθε μυστικό

Με κομμένη την ανάσα παραδίνομαι
Να με κάνεις ότι θέλεις
Σου αφήνομαι.
Σου ανήκει στο 'χω πει,
Η δική μου η ζωή δίχως όρους.
Με κομμένη την ανάσα παραδίνομαι
Να 'μαι σκλάβος σου μου λες
Κι αμέσως γίνομαι
Μια για πάντα στο δηλώνω
Να σε νιώθω θέλω μόνο
Με κομμένη την ανάσα στο φιλί σου να τελειώνω

Στα όρια μιας κρίσης,
Θέλω να μ' αφήσεις
Με επιταχυνόμενο ρυθμό
Όλες τις αισθήσεις
Να μου συντονίσεις
Σ' ένα μήκος κύματος τρελό

Με κομμένη την ανάσα παραδίνομαι
Να με κάνεις ότι θέλεις σου αφήνομαι
Σου ανήκει στο 'χω πει,
Η δική μου η Ζωή δίχως όρους.
Με κομμένη την ανάσα παραδίνομαι
Να 'μαι σκλάβος σου μου λες
Κι αμέσως γίνομαι
Μια για πάντα στο δηλώνω
Να σε νιώθω θέλω μόνο
Με κομμένη την ανάσα στο φιλί σου να τελειώνω

Ζητείται θύτης

Πρέπει να υπάρχει μια εχθρική εικόνα προκειμένου να υπάρχει μια ενωμένη κοινωνία.

Carl Smitt (κοινωνιολόγος)

Εδώ και πολύ καιρό με απασχολεί αυτή η έννοια.

Για να υπάρχει θύμα πρέπει να υπάρχει θύτης.
Κατά πόσο, όμως ο θύτης με το θύμα συνδέονται πέρα από το βαθμό του εγκλήματος??
Δηλαδή, χωρίς την ύπαρξη του συγκεκριμένου θύματος, θα υπήρχε θύτης ούτως η άλλως? Ή αν υπήρχε καποιο διαφορετικό θύμα, ο θύτης θα είχε την ίδια συμπεριφορά?

Για να υπάρχει θύτης πρέπει να υπάρχει θύμα....
Τι γίνεται, στην περίπτωση που απλά μας πείθουν ότι υπάρχει κάποιος θύτης για να μας κάνουν να νιώσουμε τα τέλεια θύματα, ώστε να φοβόμαστε και μην μπορούμε να λειτουργήσουμε παρορμητικά και κατ'επέκταση ελέυθερα?


Γενικά εδώ και πολύ καιρό με απασχολούν πολλές έννοιες αλλά μόνο επιφανειακά. Ξέρεις που κάθεσαι με το κρασί στο χέρι το τσιγάρο στο άλλο (αν καπνίζεις) και σκέφτεσαι ποια θα είναι η επόμενη ατάκα που θα πετάξεις για να σοκάρεις ή να προκαλέσεις τους συνομιλητές σου. Οι οποίοι παρεπιπτόντως μιλάνε για γκόμενες (και ακόμα χειρότερα βιζιτούδες), αλλά δεν έχει καμία σημασία....

Τις τελευταίες μέρες όμως, γύρισα στα παλιά και "ξεσκονίζοντας" βιβλία και γνώσεις ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλά μέσα μου που δεν τ'αφήνω να βγούν.

Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της καθημερινότητας που με βουλιάζουν σε μια θάλασσα απογοήτευσης, παραίτησης και αδιαφορίας για τα πάντα. Μοναδικός στόχος η κατάκτηση του χρήματος - κλειδί με το οποίο ανοίγω ολες τις κλειδαριές. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Από πάντα ήμουν παιδί με ευαισθησίες. Με προβλημάτιζαν ιδιαίτερα τα κοιωνικοπολιτικά - πολιτισμικά και διά φορα άλλα θέματα. Όμως εδώ και καιρό - νομίζω πάνε χρόνια - έχω παραιτηθεί απ'όλο αυτό το παιχνίδι. Έχω βυθιστεί σε μια νοητική απραξία τεραστίων διαστάσεων.

Που και πού βέβαια, υπάρχουν αναλαμπές ανησυχίας. Είναι και το σύστημα δομημένο με τέτοιο τρόπο που χάσκει από παντού, και έτσι δίνονται καθημερινά ευκαιρίες για αναζήτηση. Το θέμα είναι αν θα τις αρπάξεις. Αν θα βάλεις λίγο το ρημάδι το μυαλό σε λειτουργία. Ε, εγώ εδώ και 2-3 χρόνια σπανίως το χρησιμοποιώ. Αφού νιώθω ότι έχει σκουριάσει πια... Βάλτωσε από την αχρηστία. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι η ζωή μας είναι τόσο μα τόσο εύκολη και μονότονη η ζωή που θα μπορούσα να ζω χωρίς εγκέφαλο, αν μπορούσα να τον αποσυνδέσω από τις ζωτικές μου λειτουργίες...

Αυτό το Σαβ/κο πέρασα μια από αυτές τις αναλαμπές. Γενικά είμαι προβληματισμένη εδώ και μέρες. Ψάχνω, διαβάζω, βλέπω διάφορες ταινίες και video με σκοπό να σβήσω τη δίψα μου. Οι φίλοι και οι γνωστοί με δουλεύουν. "Βρε κορίτσι μου τι σε έπισε ξαφνικά και έχεις πέσει με τα μούτρα στο ψάξιμο? Όσο σκαλίζεις τα σκ@τ@ βρωμάνε." Μάταια έψαχνα έναν άνθρωπο να συζητήσω να ξεμπερδευτώ. Και όσο δεν έβρισκα κάποιον, τόσο το έψαχνα και αντί να ξεδιαλύνει τόσο μπερδευόταν το πράγμα....

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο σωτήρας, ο οποίος κατάλαβε πλήρως τη σοβαρότητα της κατάστασης και με δελέασε με τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει, και κατάφερε να με απορποσανατολίσει. Μου έδωσε ένα θέμα, με μπρίζωσε και νά σου εγώ, να κάνω εργασία!

Έψαξα, που λες, και βρήκα! Βρήκα πληροφορίες, σχέδια κλπ. Τα συγκέντρωσα, λοιπόν, και τα κοιτούσα για ώρα....Με κοιτούσαν και τα κοιτούσα και δεν ήξερα τι να τα κάνω. Βρε τα κοιτούσα δεξιά, τα κοιτούσα αριστερά. Τίποτα δεν άλλαζε.Ο εγκέφαλος νεκρός, σε πλήρη άρνηση να συνεργαστεί. Κάπως έτσι πέρασε αρκετή ώρα, μέχρι που ξαφνικά ένιωσα κάτι μέσα στο ξανθό κεφάλι μου να τρίζει, και είπα από μέσα μου "Έλα βρε κοριτσάκι μου, προσπάθησε λίγο και θα ξεκινήσει..." Και κάπως έτσι άρχισα να γράφω... Μάλλον κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι και να γράφω...Και πέρασαν ώρες πολλές και ξημέρωσε, και βγήκε ο ήλιος και ακόμα έγραφα... Και κάποια στιγμή τελείωσε!

Πραγματικά όταν κοίταξα το δημιούργημά μου ένιωσα πολύ περήφανη γιαυτό...
Η αλήθεια είναι ότι το παράκανα λίγο, αλλά το αποτέλεσμα με ικανοποίησε αρκετά.

Ξέρεις ποιο είνα το παράξενο?

Τώρα νιώθω τον εγκέφαλο να λειτουργεί σε πολύ γρήγορους ρυθμούς και δεν ξέρω τι να τον κάνω. Αφού σου λέω, σερβίρω το ποτό στο ζευγαράκι, και μου'ρχεται να τους πω "Βρε δεν αφήνετε τα σαλιαρίσματα, να ασχοληθείτε με τίποτα της προκοπής?"

Σκέφτομαι διάφορα όμως πάντα καταλήγω, στο ότι είναι μάταιο να προσπαθήσω να αλλάξω τον κόσμο, όσο άδικος και αν μου φαίνεται.Είναι μάταιο να προσπαθώ να βλάψω το σύστημα, όσο λάθος και αν λειτουργεί. Γιατί πολύ απλά το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να με πετάξει έξω. Είναι έτσι δομημένο και έχει τους κατάλληλους μηχανισμούς αυτοπροστασίας, ώστε να μην επιτρέπει στη διαφορετικότητα να επιβιώνει...

Όμως δεν ανησυχώ, γιατί ξέρω ότι μια αναλαμπή είναι και αυτή και θα περάσει. Σιγά σιγά, θα βυθιστώ πάλι στο βούρκο της καθημερινότητας και θα αποκτήσω πάλι προβληματισμούς επιπέδου "Με τι να συνοδέψω το κρασί μου, πατατάκια ή φυστίκια?".
Δεν ανησυχώ γιατί έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας και όλα θα επανέλθουν στα φυσιολογικά παλίσια εντώς ολίγων ημερών.

Όμως ρε φίλε, στην ιδέα και μόνο ότι θα γίνω μια μαμά με 2-3-4 παιδιά (της Αθήνας και όχι του Πειραια), που θα πηγαίνω δουλειά - σπίτι - σπίτι - δουλειά, και που οι έννοιες μου θα περιορίζονται στο "Πως να θρέψω αυτά τα παιδιά?" και στο "Πως να πληρώσω τα έξοδα", μου'ρχεται να αυτοκτονήσω. Αν καταφέρει το σύστημα και με ρουφήξει, να ξέρετε εγώ θα φταίω και η μ@λ@κισμένη λογική μου!!!!!

Αλλά, μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί αυτό και που θα μπαίνετε εδω μέσα και θα βλέπετε τις φωτογραφίες της αγαπημένης και μονιασμένης οικογένειάς μου, διαβάζοντας τις νερουλές γλυκανάλατες καθημερινές αηδίες μου, για τα παιδιά, το σύζυγο κτλ, σας παρακαλώ να ανεχτείτε το παραλήρημα μιας αναλαμπής προβληματισμού και σκέψης όσο συχνά και αν συμβαίνει....

Και όχι σου λέω!
Εγώ θα προσπαθήσω το σύστημα να μη με ρουφήξει - εντελώς....
Μόνο λίγο θα το αφήσω....

:)))))


Καλό βράδυ και εύχομαι το πρωί να με βρεί "καλά"....