Κάθε μέρα, καινούρια μέρα...:)

Παραμονή Χριστουγέννων....

Παρκάρω το αυτοκίνητο έξω από το μαγαζί στην Πολιτεία. Είχα φτάσει μισή ώρα νωρίτερα -1η φορά στα χρονικά - από την ώρα που ξεκινούσε η βάρδιά μου, και μέχρι εκείνη την ώρα αυτό ήταν το μόνο παράξανο πράγμα που είχε συμβεί, τίποτα δεν μπορούσε να με προϊδεάσει για το τι θα ακολουθούσε τη νύχτα αυτή...

Μπαίνοντας - και για τις πρώτες 2- 3 ώρες μέχρι να έρθει ο dj η μουσική ήταν άκρως Χριστουγεννιάτικη. Θα ακούσαμε και 5 φορές το "Santa Claus is comming to town" ...Τα ζευγαράκια όπως πάντα ερωτευμένα ζουζουνίζανε στους καναπέδες και όλα κυλούσαν φυσιολογικά.

Έρχεται ο dj ο οποίος προφανέστατα δεν ήταν σε φόρμα εκείνη τη μέρα. Ο κόσμος που έφτανε στο μαγαζί ήταν από αψυχολόγητος εως αδιάφορος και όλα έδεχναν ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι , μα τι???

Η ώρα είναι 12.30 και στο πόστο μου έρχεται ένα ζευγάρι. Παράξενο ζευγάρι. Ο τύπος μαλλιάς, άπλυτος με μούσια, ύψος 1,50 m - και φάρδος άλλο τόσο - συνόδευε ένα κορίτσι με 3 μέτρα πόδια και ξανθό κεφάλι. Εγώ έχω μείνει παγωμένη και κοιτάω προσπαθώ να σκεφτώ τι του βρήκε αυτό το "κορίτσι" αυτού του τύπου και είναι μαζί του. Πλησιάζω για να πάρω παραγγελία "Καλησπέρα,Χρόνια Πολλά.Τι θα πάρετε???" Το ζευγάρι με κοιτάει σαν να είμαι UFO , καθώς η "γαζέλα" προσπαθεί να βολέψει κάπου τα πόδια της - συγνώμη φιλενάδα δεν φανταστήκαμε ότι θα χρειαζόνταν να κάτσουν 3 μέτρα πόδια στον καναπέ αλλιώς θα αφήναμε περισσότερο χώρο!! Πλησιάζει το ξανθόμαλλο όν και μου λέει "Εγκώ τέλλλω (με πολύ παχύ λλλλ, χειρότερο από Θεσσαλονικιότικο) ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Μερλλλό αν έχετε"
Άντε μωρή που έμαθες και το μερλό...Κρατάω τις σκέψεις μου για μένα, για ευνόητους λόγους...

Κοιτάω κρέας που τη συνοδεύει, ο οποίος μου παραγγέλνει ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Τον ενημερώνω πολύ ευγενικά ότι λόγω της ημέρας γίνεται μεγάλη κατανάλωση στο εστιατόριο και θα πρέπει να ελέγξω και να τον ενημερώσω για τη διαθεσιμότητα. Το κρέας, λοιπόν σηκώνεται με ύφος από τον καναπέ , μου πιάνει το χέρι από τον καρπό με τραβάει προς το μέρος του και μου λέει με ένταση "Δεν κατάλαβες κοριτσάκι! Από το εστιατόριο ερχόμαστε και ξέρουμε ότι έχει. Φέρτο λοιπόν γρήγορα γιατί το κορίτσι μου διψάει!!"
....
Αλήθεια σου λέω, ΟΛΟ το αίμα του κορμιού μου έχει ανέβει στο κεφάλι μου και νιώθω ότι απόστιγμή σε στιγμή θα εκραγεί. Σκέφτομαι : "Να του κοπανήσω το δίσκο στο κεφάλι? Ή μήπως να του φορέσω το τραπέζι καπέλο???"Παίρνω μια βαθιά ανάσα και το ξανασκέφτομαι....Ασκήσεις ηρεμίας...

Καρφώνω το βλέμμα μου στο χέρι μου, που εξακολουθεί να το κρατάει το κρέας, και ο τύπος με αφήνει. Τότε γυρίζω και του λέω "Αν το "κορίτσι" σας διψάει , έχω φέρει νερό να πιεί. Θα πάω να ελέγξω τη διαθεσιμότητα και αν έχουμε το συγκεκριμένο κρασί θα σας φέρω.Αλλιώς θα πρέπει να επιλέξετε κάτι άλλο. Ευχαριστώ."

Κατευθύνομαι προς το μπαρ, όπου ο υπεύθυνος έχει δει το σκηνικό και με κοιτάει με διερευνητικό βλέμμα. Του γνέφω ότι όλα είναι ΟΚ και η νύχτα συνεχίζει. Πηγαίνω το κρασί στο "ζεύγος" το ανοίγω, το σερβίρω και απομακρύνομαι. Το "κορίτσι" του χοντρού έχει σηκωθεί και χορεύει - επαγγελματικά, καταλαβαίνετε...- και όλο το μαγαζί γελάει...

Ο dj συνεχίζει να μην έχει όρεξη και αφού έχουμε ακούσει ότι σαβούρα κυκλοφορεί καταλήγουμε γύρω στις 1.30 να ακούμε αφιέρωμα στη Βίσση. Στο "Αυτός που περιμένω" έχω αρχίσει και αναρρωτιέμαι τι έχω κάνει και με τιμωρούν έτσι. Όταν έπαιξε και το "Καλοκαιρινές Δακοπες" και στα καπάκια τα "Προστυχα τα μαύρα τα εσωρουχά σου" είμαι πια σίγουρη ότι θα σκίσω τα δικά μου και θα τα κάψω κιόλας μετά για να εξιλεωθώ...

Κάπου εκεί πλησιάζω το τραπέζι του "ζεύγους" για να ελέγξω τασάκια και ακούω το κρέας να λέει στην ξανθιά " Έτσι μωρό μου, χόρεψε μου εσύ και εγώ ότι θες, αφού δεν έρχεται η γυναίκα μου μαζί εγώ να δεις τι θα σου κάνω μετά.."
ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟχι δεν μπορεί να το ζω εγω αυτό. ΕΛΕΟΣΣΣΣ!!!

Η νύχτα συνεχίζει να κυλάει απειλητικά στραβα, όλο το μαγαζί να γελάει με την ξανθιά βιζιτού, και το αίμα μου να έχει γίνει ασανσέρ κάνοντας τη διαδρομή κεφάλι - πόδια 10 φορές ανά λεπτό. Εκίνη την ώρα βλέπω τον ιδιοκτήτη - ο οποίος στον κόσμο του ως συνήθως- πλησιάζει τον dj, κάτι του λέει και γελώντας τον βγάζει από τη θέση του, φοράει τα σκουστικά του και αρχίζει να ψάχνει τα cd του.

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι κάποιος μου κάνει πλάκα σήμερα και προσπαθεί να δεί που θα φρικάρω, αλλά έχω υπομονήηηηηηηηηηηηηη εγωωωώ!

Σκέφτομαι ότι θα πρέπει να δώ τη θετική πλευρά των πραγμάτων, δεν μπορεί κάτι καλύτερο θα παίξει αυτός ο άνθρωπος από τις βλακείες που ακούμε τις τελευταίες ώρες...

Μάταια όμως...

Κόβει τη ροή του κομματιού που έπαιζε εκείνη την ώρα και με τις πρώτες νότες του κομματιού που έχει επιλέξει είμαι πεπεισμένη ότι η νύχτα δεν είναι η καλυτερή μου. Αρχίζει το "Jump Around" το οποίο σας το ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ , θα εισηγηθώ προσωπικά, και προτείθεμαι να μαζέψω και υπογραφές για να διαγραφεί ΜΙΑ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΣ από την παγκόσμια μουσική βιβλιοθήκη!!!
Συνεχίζει με το γνωστό και μη εξερεταίο "I've got the power" και ακολουθούν κιάλλα κιάλλα, και τελειωμό δεν έχουν... Πλησιάζω κάποια στιγμή στη θέση του dj - πάντα χαμογελαστή, έτοιμη να τον πειράξω λίγο - και πριν προλάβω να μηλήσω μου λέει : " Θές να μπείς?Να σου δώσω πάσα να συνεχίσεις εσυ??"

ΈΛΕΟΣ άνθρωπέ μου! Του απαντάω : " Η αλήθεια είναι ότι αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή από το μαγαζί είμαι εγώ για dj!!!Ευχαριστώ πολύ αλλά δεν θέλω να σας κλέψω τη δόξα..."

Επιστρέφω στο πόστο μου....

Μετά από λίγη ώρα και αφού ο dj έχει επιστρέψει στη θέση του και η μουσική έχει επιστρέψει στα γνωστά γλυκανάλατα επίπεδα, παρατηρώ ότι όλο το μαγαζί είναι γεμάτο ζευγάρια, δεν χορεύει ΚΑΝΕΝΑΣ αλλά έχουν πιάσει όλοι από έναν καναπε, μια γωνία και χαϊδεύονται!!!Μέχρι και ένα ζευγάρι γύρω στα 60 φεύγοντας από το εστιατόριοκαι έχοντας πιει ήδη 2-3 μπουκάλια κρασί έχουν ξεμείνει μπροστά από το μπαρ, φιλιούνται και χαιδεύονται προκλητικά ώωωωωωρες τώρα....

Και σε ρωτάω : "Βρε παλικάρι, βρίσκεσαι σε ένα μαγαζί και επί 3 ώρες χαϊδεύεσαι σε δημόσια θέα, γιατί θα πρέπει τη στιγμή που θα μου ζητήσεις να σου φέρω το λογαριασμό να κουτουπώσεις την κοπέλα σου και να βγάλεις όλο σου το πάθος πάνω της, με εμένα όρθια να περιμένω - σαν να μην πω τι - μπροστά από το τραπέζι σου να πληρωθώ????"

ΕΛΕΟΣ και ξανά ΕΛΕΟΣ!!!

Σχολάω, οδηγώ μηχανικά ενώ σκέφτομαι διάφορα...Μπαίνω μεσα στο σπίτι μου και μόλις αντικρυζω τον Άκη μου βάζω τα κλάμματα... Θές η ένταση, θες η κούραση?
Ευχήθηκα απλά να ξημερώσει μια καινούρια μέρα και να περάσω όμορφα Χριστούγεννα...
Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ...

Ξύπνησα με εμφανέστατα διαφορετική διάθεση, και η αλήθεια είναι ότι η Χριστουγενιάτικη ατμόσφαιρα που επικρατούσε όλη μέρα με αποζημίωσε πλήρως...

Τελικά πράγματι κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα...Αρκεί να το πιστέψεις...