Christmas....

Μέρες τώρα προσπαθώ να γράψω ένα Χριστουγεννιάτικο πόστ.

Μα δε μου βγαίνει.

Τελικά απόψε, που κάθομαι μοναχή μου παρέα με τον Δέντρο, κατέληξα.

Αν δεν δουλεύω, Χριστούγεννα δεν νιώθω. 

Γενικά νομίζω ότι όταν δεν δουλεύω, δεν νιώθω τίποτα.

Είμαι εδώ και μήνες σαν το φυτό μέσα στο σπίτι. 

Ατελείωτες ώρες μοναξιάς και περισυλλογής.

Τόση περισυλλογή που μου τρέχει από τα μπατζάκια πια...

Βαρέθηκα. 

Άλλες χρονιές γκρίνιαζα που είχα πολύ δουλειά και δεν προλάβαινα να στολίσω, να φτιάξω γλυκά κλπ. Τώρα που τα έκανα όλα αυτά νιώθω μόνη μου και μαύρη...

Τέλος παντων δεν είναι μέρες αυτές για να σας μαυρίζω έτσι (αν και οι περισσότεροι την έχετε κοπανήσει)..

Μόνο ήθελα να ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι.

Είτε μαζί, είτε χώρια. Είτε παρέα, είτε μόνοι.

Όπως και αν τα περάσετε , εύχομαι να σας γεμίσουν αγάπη και χαμόγελο. Αυτό λείπει σε όλους μας πιστεύω...

Σας φιλώ γλυκά

Αγάπη...

Αγάπη.

Πόσο πρέπει να την ξεχειλώσουμε για να χωράει όλα αυτά που θέλουμε?


Τελικά τι είμαστε? Ένα μάτσο ανασφαλείς που προσπαθούμε να κρεμαστούμε από τις λέξεις...

Αγάπη. Φιλία. Μίσος. Εκδίκηση.

Τελικά μέχρι που φτάνουμε?

 Τι σημαίνει αγάπη? 

Πώς μετατρέπεται σε μίσος?

Τι σημαίνει φιλία? 

Πώς μετατρέπεται σε δίψα για εκδίκηση?

Τελικά τι είναι χειρότερο?

Η προδοσία ή η απουσία?

Ή και τα δύο?

Φιλία

Δεν μου αρέσει να παρακαλάω. Νομίζω σε κανέναν δεν άρεσει. Θα μου πεις "πως σου'ρθε αυτό?"

Να, έχω τώρα τελευταία ένα μικρό θεματάκι με φιλίες και γνωριμίες κλπ.

Είναι όλες το μικροσκόπιο...

Δεν μου έχει συμβεί ποτέ ξανά να εξετάζω μια φιλία τόσο πολύ, πριν τη διαλυσω. Πάντα ήμουν λίγο απόλυτη. Αποφάσιζα και ενεργούσα. Δεν έχω μετανιώσει ποτέ για κάποια σχέση που τελείωσα με αυτόν τον τρόπο. Απλά τώρα λίγο δυσκολεύομαι...

Και όχι δεν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό για να πείς "ok σε διαγράφω". Είναι απλά ότι αλλάζουμε τόόόόσο που πιά, δεν μπορούμε να ταιριάξουμε... Σαν τα κλαδιά μια τριανταφυλιάς που τα είχαν πιάσει με σύρμα μαζί και όσο μεγαλώνουν και δυναμώνουν θέλουν να ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες και απλά το σύρμα που τα ενώνει, τα πληγώνει παράλληλα...

Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις αν βγάλεις το σύρμα τι θα γίνει. Μπορεί κάποιο από τα κλαδιά να πέσει κάτω και σέρνεται γιατί δεν μπορεί να σταθεί, μπορεί και να μην συμβεί τίποτα, και απλά να συνεχίσουν να μεγαλώνουν σε χωριστούς δρόμους...

Μπορώ να κάνω υπομονή μήπως είναι μια φάση και απλά τελειώσει ένα πρωί, όμως τόσο καιρό αυτό κάνω, και το μόνο που καταφέρων είναι να δίνω και να μην παίρνω (που σας έλεγα...) ή τέλος πάντων να αισθάνομαι ένα κενό. 

Αυτό είναι. Ένα κενό νιώθω. Γιαυτό δεν ησυχάζω.... 

Προσπάθησα να το συζητήσω αλλά δεν βρήκα ανταπόκριση...Μόνο κάτι συγνώμες χαζές...

Δεν ξέρω πραγματικά...Δεν έχω συνηθίσει να είμαι συμπλήρωματικό για όποιον έχει κάποιο κενό να το βουλώσω...

Και τώρα τελευταία έτσι νιώθω....

Όπως άκουσα σήμερα από τον Θ.Ασκητή (για ερωτικές σχέσεις, αλλά μου ταίριαξε εδώ) :

"Στις σχέσεις δεν πρέπει να μετράμε τα λάθη μας, αλλά να διεκδικούμε τα σωστά μας..."

Έτσι και εγώ λέω να μην αρχίσω να χρεώνω κανένα για λάθη...Απλά διεκδικώ τη φιλία, τη στήριξη, τη συντροφικότητα που έχω ανάγκη να νιώσω και να δώσω...

Anyway... Οψόμεθα...

Τα παιδία Παίζει

Έχω προσκληθεί από δυο αγαπημένους bloggers να παίξω κάποια παιχνιδάκια και το έχω αμελήσει...

Γιαυτό επανέρχομαι σήμερα, να ολοκληρώσω τα αιτήματά σας!;)

Αρχικά ο Αδερφός μου ζήτησε να σας πώ 7 αλήθειες που δεν ξέρετε για μένα !...

Αν και μετά από τόσα χρόνια blogging και αναρίθμητα παιχνίδια, έχω μοιραστεί μαζί σας σχεδόν τα πάντα, ας σκεφτώ...

Ξεκινάμε:

1) Αγαπώ να αγαπώ! Μ'αρέσει να παθιάζομαι με ότιδήποτε, αρκεί να νιώθω αυτό το φούσκωμα μέσα μου!

2) Είμαι κτητική, απαιτητική, και γκρινιάρα. Αλλά, αν είσαι από αυτούς που αγαπώ απολαμβάνεις άλλου είδους προνόμια...

3) Έχω φίλους ελάχιστους αλλά τους αγαπώ σαν οικογένεια μου.

4) Η καλυτερή μου φίλη έφυγε στα 15 μας για Αμερική, και ως δια μαγείας ακόμα είμαστε φίλες!:)

5) Κλαίω πολύ, πάρα πολύ, για τα πάντα, με τα πάντα! Όταν είμαι καλά, κλαίω από χαρά, όταν δεν είμαι καλά , κλαίω από στεναχώρια, όταν είμαι ενθουσιασμένη κλαίω, όταν είμαι φοβισμένη κλαίω, όταν είμαι συγκινημένη κλαίω, όταν είμαι πολύ θυμωμένη κλαίω...

6) Αλλά έτσι και με νευριάσεις....Δεν ξέρεις τι έχεις να ακούσεις!Φωνάζω και σχεδόν πάντα βρίσκω το αδύνατο σήμείο σου για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα... Γιαυτό απλά μην το προσπαθήσεις!:)

7) Σιχαίνομαι το κουτσομπολιό, τις κουτσομπόλες, τις αργόσχολες -και τους αργόσχολολους, τους ανθρώπους που έκαναν λάθος επιλογες και τελικά κλαίγονται για να τους χαιδέψουν τα αυτιά κλπκλπ.

Τώρα θα πρέπει να δώσω πάσα σε άλλους 15;

Λοιπόν, όσοι το διαβάσετε και σας αρέσει πρέπει να παίξετε! Ναι, ναι. Και εσύ που το διαβάζεις τωωωωρααα!

Και επίσης έχω παραλάβει ενα βραβείο Martini! Από την καλή μου SummerTime Blues , με αντάλλαγμα φυσικά να αφηγηθώ μια απόδραση...

Και ξεκινάμεεεεεεεεεεεε!:

Αγκαλιά με το Dry Martini μου, θα σας στείλω στην Καστοριά :

Η Καστοριά είναι μια τόσο Χειμωνιάτικη, όσο και καλοκαιρινή πόλη, λόγω της λίμνης της.

 Όποτε και να την επισκευθείς, ανοίγει το μάτι σου! :)

 Μπορείς να περπατήσεις σε όλη την πόλη,να αναμειχθείς με τον κόσμο που κάνει την πόλη ζωντανή, αλλά και να απομονωθείς κοντά στη λίμνη.

Η Καστοριά είναι απλά πανέμορφη...

Τώρα θέλω να πω σε όποιους 5 έχουν να μοιραστούν μια απόδραση μαζί μας, να τσιμπήσουν το βραβειάκι, και να να μας τα πούν! (συμπεριλαμβάνονται και ο αδερφός , και ο αρκούδος, και ο Ηφαιστιωνάκος!) χαχα!

Σας φιλώ γλυκά και σας ευχαριστώ!! :)

ααααα!Να μην ξεχάσω, οι φωτό είναι του αγαπημένου ανήσυχου φωτογράφου!

Η Φίλη μου

Η φίλη μου είναι η καλύτερη του κόσμου!

Είμαι πάντα δίπλα της για ό,τι της συμβαίνει.

Μου λέει τα προσωπικά της.

Μου εκμυστηρεύεται του κρυφούς της πόθους, σκέψεις, επιθυμίες, κακίες...

Δεν σηκώνει το τηλέφωνο ποτέ όταν την καλώ, εκτός αν από τύχη πατηθεί το πράσινο κουμπάκι.

Δεν επιστρέφει ποτέ τις κλήσεις που βρίσκει και ας θέλω να της πω ότι ο κόσμος γκρεμίζεται...

Μου στέλνει ζουζουνιάρικα sms στο κινητό να μου ζητήσει συγνώμη.

Δεν έχει ξεχάσει ποτέ γιορτή μου ή γεννέθλιά μου -ή του αγοριού μου, αδερφού μου κλπ.

Εγώ μια χρονιά ξέχασα τα γεννεθλιά της εντελώς (μου το είπε, εκείνη μια εβδομάδα μετά)...Δεν κράτησε κακία...

Εδώ και 3 μήνες η φίλη μου είναι στον κόσμο της.

Εγώ δεν ξέρω αν έχω θέση σ' αυτόν τον κόσμο, αλλά καμιά φορά μιλάμε στο τηλέφωνο.

Είμαι γκρινιάρα και παραπονιάρα, και ζηλιάρα, και κτητική, και πνίγω όσους αγαπάω.

Αλλά αυτήν την αγαπάω σχεδόν 15 χρόνια, τώρα το θυμήθηκε?

Μια άλλη φίλη μου λέει ότι η φίλη μου με εκμεταλλεύεται.

Εγώ νιώθω ότι την αγαπώ πάρα πολύ...

Κάποιος άλλος λέει ότι τα καλά πράγματα νικούν το χρόνο.

Είναι η πιο παλιά φίλη που έχω...

Παλιοφίλη....

 

Ελπίζω και εγώ για εκείνη να είμαι η καλύτερη παλιοφίλη του κόσμου...

Χρόνια μας πολλαααααααααααα!

Πριν τελειώσει αυτή η μέρα θέλω να σας πω!!!

Αρχικά να σας ευχαριστήσω τρελά για την χθεσινή σας υποστήριξη!!

Μέτρησε πάρα πολύ για μένα!!!

Επίσης να σας πω ότι σαν σήμερα πριν από αρκετά χρόνια,(Δεν θα πω τον αριθμό για ευνόητους λόγους!) ξημερώματα Σαββάτου, η μανούλα μου με έφερε σ'αυτόν τον κόσμο..

Για να δημιουργήσω, σίγουρα! Απλά δεν έχω βρεί τον τρόπο μάλλον! :)

Γιαυτό το λόγο θα μου ευχηθώ να τα εκατοστήσω!Να έχω αυτους που θέλω πάντα δίπλα μου και να είμαι καλα..:)

Τέλος θέλω να ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ και ευτυχισμένα στην αγαπημένη Γλαρενια μου, που τα τελευταία χρόνια που τη γνωρίζω δεν την ξεχνώ ποτέ!!!:) Το βίντεο που ακολουθεί είναι και για τις δυό μας! Να μας χαιρόμαστε!!:)

Εδώ σας θέλω..!

Δεν σας το έχω ζητήσει πολλές φορές αλλά..

Μόνο για σήμερα....

Στείλτε μου όλη τη θετική ενέργεια που μπορείτε!!!!

Και πείτε μου καλή τύχη!

Ευχαριστώωωωωωωω!

Το τελος. (όχι της ακίνητης περιουσίας, αλλά το δικό μου)

Λοιπόν, άκου να σου πω. 

Μάλλον δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη. Όχι μάλλον, σίγουρα.

Η κατάσταση είναι εκνευριστικά χάλια.

Νιώθω ότι κάθομαι σε έναν καναπέ και βλέπω το ταινία 4D, με τίτλο "Βλέπω το τέλος να πλησιάζει". 

Το σενάριο έχει ως εξής :

Βρίσκομαι στο 2007,  οδηγώ ένα αυτοκίνητο και τρέχω, και εκεί που έχω πιάσει τα 220, παίρνω μια στροφή, (σαν το πέταλο του Μαλλιακού ένα πράγμα), και στο δρόμο έχει λάδια. Εκτός από λάδια ομως έχει και μια φλούδα από μπανάνα που πέταξε κάποιος από την υπερπολυτελή λιμουζίνα που είναι μπροστά μου.(Την οποία μπανάνα ΔΕΝ φαγαμε μαζί, αλλά μόνος του αυτός που είναι εκεί μεσα)

Βρίσκομαι ήδη στο 2008, και πατάω την μπανάνα με τα λάδια και νιώθω το αυτοκίνητο ανεξέλεγκτο. Αρχίζω να στροφάρω (κεντρομόλος δύναμη στο φουλ).

1η στροφή : 2009.  Βλέπω τα πάντα γύρω μου να γυρίζουν, ακόμα μπορώ και καταλαβαίνω, σκέφτομαι "Αν είμαι τυχερή θα κάνω μια ακόμη στροφή και θα σταματήσω, άλλωστε φοράω ζώνη". Ο κόσμος γύρω μου είναι ακόμα ανέμελος.

2η στροφή : 2010. Το κεφάλι μου έχει χτυπήσει στο παράθυρο, στο τιμόνι (άνοιξε ο αερόσακος και με πέταξε πίσω στο μαξιλαράκι του καθίσματος), φοράω όμως ζώνη και συνεχίζω να ελπίζω ότι θα τα καταφέρω. Ζαλίζομαι λίγο...Ο κόσμος γύρω μου φωνάζει γιατί ξεβολεύεται...

3η στροφή : τέλος του 2010. Έχω χάσει τον προσανατολισμό μου εντελώς. Δεν ξέρω τι βρίσκεται μπροστά μου ή πίσω μου. Νιώθω ότι το αυτοκίνητο κόβει ταχύτητα και σκεφτομαι " Ω ναι! είμαι τυχερή και θα ζήσω τελικά! Μόλις σταματήσει να γυρίζει θα βγώ τρέχοντας έξω να σωθώ"..

Τουμπάρισμα: 2011

Και εκεί που νομίζω ότι θα σταματήσω έρχονται τα πάνω κάτω...

Νιώθω στην πράξη αυτό που λένε "Σηκωθήκανε τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι", ε ναι λοιπόν! Τα πόδια μου στον ουρανό και το κεφάλι μου τρώει χώμα (οροφή αυτοκινήτου δηλαδή). Με την άκρη του ματιού μου βλέπω το δρόμο, στον οποίο σερνεται το αυτοκίνητό μου, να τελειώνει... 

Βλέπω το βρακί της γκομενίτσας που χορεύει τσιφτετέλι πάνω στο τραπέζι - στα μπουζούκια - παρέα με γαρύφαλα...

 

Και  είμαι θεατής στο ίδιο μου το τέλος...

Βέβαια είμαι πολύ περήφανη να σας ενημερώσω ότι, ακόμα δεν έχω χάσει τις αισθήσεις μου!

Αυτό μπορεί να σημαίνει 2 πράγματα:

α) Ή είμαι πολύ τυχερή και θα επιβιώσω τελικά ή

β) Αυτός που έχει στήσει όλη αυτήν την ταινία είναι σαδιστής αισχίστου βαθμού και θέλει να με αποτελειώσει  αργά και βασανιστικά.

Δεν ξέρω πως θα τελειώσει αυτή η ταινία. Αλλά κουράστηκα ήδη και δεν μπορώ να βγω...

Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να πω ότι πλέον  δεν έχω αντοχές. Βαρέθηκα τον μετριο κοσμάκη γύρω μου που μυξοκλαίει. Βαρέθηκα τους κλέφτες φοροφυγάδες όλων των ειδών, από τον περιπτερά, και τον φούρναρη, μέχρι τον γιατρό και τον δικηγόρο που δεν κόβουν αποδείξεις ακόμα και σήμερα, να ζητούν δικαιώματα "συνταγματικά κατοχυρωμένα" μάλιστα...

Νιώθω οργή για όλους τους γνωστούς μου, αλλά και τους άγνωστους που δουλεύουν βολεμένοι από κάποιο κόμμα, εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα μας, μέχρι τελευταίας σταγόνας.

Νιώθω οργή για όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Ακόμα και για όσους ασχολούνται με τον διμοιρίτη που μούτζωσε κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Τι να κάνει το παιδί? Τόσα του έμαθαν οι καθηγητές του με τις χρόοοονιες απεργίες τους, τόσα κάνει...(Στα είχα πεί εγώ αυτά τότε...)

Εκπαιδεύουμε τέρατα, και όταν αύριο μεγαλώσουν και μας φάνε ας μην γκρινιάζουμε...

Anyway, να γκρινιάξω ήθελα...Έχω και άλλα, να πω. Δεν τα λέω όμως γιατί και εσύ θα με βαρεθείς και θα φύγεις...

Εγώ μπορώ να κατηγορώ επ' άπειρον. Εσύ μπορείς να αλλάξεις? Έστω και λίγο.

Παραιτήσου από τον σταρχιδισμό που σε διακρίνει. Ξεκουνήσου και πλήρωσε! Γιατί βαρέθηκα να πληρώνω μόνο εγώ σ'αυτό το έργο...

Κουράγιο! :) Και ελπίδα! :)

Τι να σου πω,

Είναι μερικές μέρες που είναι όλα τόσο μαύρα...Σαν καταχνιά. Σαν να μην υπάρχει καμία ελπίδα πουθενά.

Είναι και μερικές άλλες μέρες που έρχεται μια ελπίδα, και τσούπ! Και στρογκυλοκάθεται πάνω στα προβλήματα και μου βγάζει τη γλώσσα. Να έτσι :

Και να, άμα βλέπεις την ελπίδα πάνω στο σωρό (σαν τα σκουπίδια τους δρόμους ένα πράμα) από τα ζόρια, είναι να μη γελάσεις?

Ε, και εγώ χαζογελάω λίγο και περνάνε οι ώρες , οι μέρες και κάπως έτσι ελπίζουμε...

Δεν θα ανοίξω κουβέντα για το τι γίνεται στο κέντρο,γιατί οι απόψεις μου δεν συμβαδίζουν με τους πολλούς και δεν θέλω να ξεκινήσω Intenetικούς καυγάδες...

Έτσι το αφήνω ασχολίαστο το κλίμα των τελευταίων ημερών...

Κουράγιο σε όλους!

Φιλιά και να μην ξεχνάτε να ψάχνετε αυτή τη φάτσα...Κάπου εκεί γύρω θα είναι! :)

Back to life...

Συνηθίζω να γράφω πίνοντας κάτι,

Απολαμβάνω να γράφω με κρασί, ανοίγει το μυαλό μου, κάνει τις σκέψεις πιο απαλές, χωρίς ιδιαίτερες γωνίες, για να ταιριάζουν μεταξύ τους.

Παει καιρός από την τελευταία φορά...

Όχι που ήπια κρασάκι, αλλά που με τράβηξε τούτο δω το Blog να γράψω...

Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα μετά από αρκετές που έβγαλε ήλιο, και νιώθω ότι αυτές οι μικρές ηλιαχτίδες που τρύπωσαν από το παράθυρό μου μου έχουν ζεστάνει το μέσα μου.

Ξύπνησα αργά, γλύστρησα από τα σκεπάσματά μου, και φόρεσα τις χειμωνιάτικες κάλτσες μου. Ναι είμαι η μεγαλύτερη κρυουλιάρα του κόσμου...

Ζέστανα νερό στο βραστήρα και έφτιαξα ένα πράσινο τσάι με μελι, στην αγαπημένη μου κούπα..

Μετά την πρώτη γουλιά, επέστρεψα γρήγορα στο κρεβάτι μου αγκαλιά με το laptop και να 'μαι!

Εδώ και καιρό σκέφτομαι τι θα γίνει με αυτό εδω το blog. Δεν έβρισκα λόγο, αλλά ούτε και θέμα να γράψω.Πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου να το κλείσω. 

Νιώθω ότι το κοριτσάκι που το άνοιξε, δεν υπάρχει πια. Μέσα μου δεν βρίσκω πολλά να με συνδέουν με εκείνη την εποχή που έγραφα ιστορίες, αλήθειες, ψέμματα... Σήμερα, είμαι αλλιώς. Θα ήθελα να είμαι όπως τότε.

Θα ήθελα να πηγάζει από μέσα μου κάθε τρεις και λίγο μια καινούρια ιστορία. Να μην μπορώ να ησυχάσω αν δεν γράψω.. όμως δεν νιώθω έτσι πια...

Μέσα μου κυριαρχεί μια ατελείωτη ηρεμία. (φαινομενική το νιώθω, αλλά αρκεί για να μην γράφω). Μια ατελείωτη ησυχία, που με κοιμίζει...

Όμως κάποιες μέρες σαν και αυτές, που ο ήλιος καταφέρνει και τρυπάει τα σύννεφα που μας σκεπάζουν και μας κοιμίζουν μέρες, κάτι μέσα μου ξυπνάει. Τεντώνεται και αρχίζει πάλι να θέλει.

Να θέλει να βγεί στον κόσμο, να θέλει να ζήσει, να γνωρίσει...

Και να 'μαι λοιπόν, εδώ είμαι και σας γράφω. Μου γράφω... Πάντα κάπως έτσι είναι. Γράφω για μένα ότι θέλω να θυμάμαι, να βλέπω, να μοιράζομαι...

Είμαι πάλι εδώ, με χειμωνιάτικο και πιο ενήλικο Look γιατί έτσι νιώθω...:)

I am back!

Εντάξει,γύρισα.

Μπορώ να ξαναφύγω τώρα????

Ένα τέλος που ποτέ δεν έρχεται

Τι ειναι αυτό το πράγμα με τις δικοπές?

Σαν όαση μέσα στην έρημο...

Περιμένεις , περιμένεις, όλο νομίζεις ότι έρχονται και όλο μακριά είναι...

Είναι πρώτη χρονιά που δουλεύω καλοκαίρι και ο χρόνος δεν περνάει με τίποτα.

Μέχρι και αντίστροφη μέτρηση έχουμε φτιάξει εδώ και μπαίνουμε συνέχεια να βλέπουμε πόσο έμεινε...

Μα έχει τον ατελείωτο!

Και εκεί που είχαμε πεί ότι σήμερα θα ήτανη τελευταία μέρα, και ονειρευόμουν εγώ αιώρες, παραλίες, ησυχία και ζέεεεεεεστη, πάνε όλα! Μου ξεφύτρωσαν ότι και την άλλη εβδομάδα εδώ θα είμαστε!

Τι να σου λέω! Στα κομμάτια και η αντίστροφη μέτρηση, και τα όνειρα και όλα!

Φαντάσου ότι είμαι τόσο εξαντλημένη που δεν έχω κουράγιο να εκνευριστώ!

Α! Και μην ακούσω άλλον ένα που φεύγει για διακοπές να λέει "Καλό καλοκαίρι" γιατι θα αφηνιάσω!!!

Ει! Ψιτ φίλε! ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ! Καλές διακοπές να λές! Βλάκα!

Άκους εκεί 29 Ιουλίου καλό καλοκαίρι...

Παρόλα αυτά θέλω να σου πω ότι έχει και θετικά αυτό το καλοκαίρι!

Είχαμε μια διπλή θηλυκή άφιξη αυτήν την εβδομάδα και  ότι και να πω γιαυτό είναι λίγο!!

Αλήθεια άλλο να στο λένε και άλλο να το βλέπεις!

 :)

Γιαυτό σου λέω, όταν όλα γύρω σου φαίνονται μαύρα, να ψάχνεις καλύτερα, να βρείς κάτι θετικό! Πάντα κάπου εκεί γύρω είναι! :)

Σε φιλώ και ελπίζω εσύ να είσαι ήδη διακοπές!

Φιλιαααααα! :)

Νεύρα και G+!!!!!

Λοιπόν,

Θα στα πω όλα.

Τώρα.

Έχω νεύρα.Πολλά νεύρα.

Κάποιος μου είπε ότι φταίει η πανσέληνος γιαυτό.

Δεν ξέρω αν φταίει η πανσέληνος, δεν ξέρω αν αποφάσισε ο Δίας να επιστρέψει ανάποδα και η Ήρα να κάνει σέξ κρεμασμένη από το μπαλκόνι, αλλά δεν εντέχω άλλο.

Νιώθω πίεση.

Τρελλή πίεση.

Δεν αντέχω άλλο κανέναν πάνω από το κεφάλι μου.

Και ρε γαμώτο έχουν μαζευτεί όλοι εδώ από πάνω!!!

Χρειάζομαι χρονο και χώρο.Τι εννοώ :

Χώρο : παραλία, αιώρα, θαλασσίτσα, σκηνούλα μια σαμπρέλλα έστω!!! :)

Χρόνο : Υπάρχει κάποιο κουμπάκι "pause" να το πατήσω για καμιά - δυο εβδομάδες μπας και ησυχάσω???????

Θέλω την ησυχία μου βρε αδερφε!@

Α! Επίσης να σε ενημερώσω ότι είμαι και εγώ στο G+ από την προηγούμενη εβδομάδα, και αν θες μπορείς να με βρείς. :)

Τώρα που το ανέφερα, δεν ξέρω αν μου φταίει ότι είναι καινούριο, αλλά το λατρεύω. Είναι ότι, ήθελα, ενα twitter με like και εύκολη λογοκρισία. Ξέρεις, εννοώ αυτό με τους κύκλους!

Φαντάσου τώρα τον αχώνευτο συνάδελφο που σε έχει τρελλάνει στα poke (στο fb) και κάνει like και comment σε κάθε τι μικρό ή μεγάλο που ποστάρεις στον τοίχο σου , και σε κάθε φωτό σου, τόσο που σε κάνει να βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που άφησες το όνομά σου και το προφίλ σου εμφανές και σε βρήκε.

Τον φαντάστηκες? Ωραία, κάντον add, και σε χώστον σε έναν κύκλο που ονομάζεις "Αχώνευτοι". Κανόνισε λοιπόν αυτός ο κύκλος να μην βλέπει πότέ και τίποτα απ'όσα ποστάρεις στο G+! και έτσι βρήκες την υγειά σου!

Δεν είναι γαμάτο?? Έτσι και αυτός είναι χαρούμενος που τον έχεις στους κύκλους σου , αλλά και εσύ έχεις το κεφάλι σου ήσυχο γιατί πολύ απλά δεν σε πρήζει!!!

Θα μου πεις  και στο fb γίνεται αυτό, με τις ρυθμίσεις, αλλά ρε φίλε τι να κάνω που εμένα μ'αρέσουν οι κύκλοι???? Άλλωστε εδώ αυτά τα πράγματα είναι απενοχοποιημένα!

Άσε που δεν έχει γεμίσει - ακόμα -  με 15χρονα που χαδολογιούνται -γλύονται ξύνονται κλπ και όλα αυτά τα μοιράζονται με όλους μας!! ;)

Είμαι καταχαρούμενη σου λέω, βέβαια είναι αρχή ακόμη και περιμένω πότε θα αρχίσει να βγάζει κολλήματα, αλλά μέχρι στιγμής είναι όλα οκ.

Εγώ σαν ταγμένη googlακιας, πιστεύω στην μαμά google  ότι θα υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια και θα βγεί νικήτρια!

'Εχω φάει απίστευτο κόλλημα και γουστάρ!

Και αν θες βάλε με και εσύ στον κύκλο σου - σε όποιον θές, αν δεν θες μη με βάλεις . Δεν παρεξηγώ και δεν κυκλοθηρώ....:)

Απλά πάτα εδώ

gplus.to/polinaki

Σας σκέφτομαι και θα τα πούμε σύντομα!! :)

Swimming

Το πήρα απόφαση σου λέω!

Σήμερα έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς, και να φύγω από το σπίτι νωρίς, για πολύ σοβαρό λόγο! Και το έκανα! Νιώθω πολύ περήφανη για τον εαυτό μου που τα κατάφερα! 

Έχω τόσο καλή σχέση με το κρεββάτι μου και τον ύπνο που πολύ δύσκολα αποχωριζόμαστε! Έτσι ενώ συνήθίζω να χουζουρεύω μέχρι πολύ αργά, σήμερα είμαι στους δρόμους από το πρωί!

Φαντάσου ότι όταν ήμουν μωρό δε ξυπνούσα ούτε για να φάω...Ανησυχούσε η έρημη η μάνα καθώς και πρωτάρα, καταλαβαίνεις. Πήγε στον γιατρό να τον ρωτήσει μήπως έχω κάποιο πρόβλημα! Ο γιατρός της απάντησε να μην ανησυχεί και να μην με ξυπνάει για να φάω, θα ξυπνούσα εγώ όταν πεινούσα.

Ε, λοιπόν αγαπημένοι μου αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα. Θα ξυπνήσω μόνο όταν πεινάσω. Και συνήθως η πρώτη μου λέξη δεν είναι "Καλημέρα", αλλά "πεινάω"...

Αυτά λοιπόν για το παρελθόν μου. Ας επανέλθουμε στο σήμερα γιατί γιαυτό ξεκίνησα να γράφω.

Αφού έκανα τις πολύ σημαντικές δουλειές μου, αποφάσισα να γυρίσω σπίτι να κοιμηθώ για καμιά ωρίτσα και μετά να πάω γραφείο. Όμως γυρνώντας, πέρασα έξω από το κολυμβητήριο. Και άλλαξα γνώμη, αντί να πάω σπίτι να κοιμηθώ, πήρα τα συνεργα μου, και κατευθύνθηκα αμέσως προς το κολυμβητήριο!

Μετά από 45 λεπτά σκληρής προπόνησης βγήκα από την πισίνα και κατευθύνθηκα στα αποδυτήρια και... 

Τι να σου πω βρε άνθρωπε, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου! Καλέ σου λέω ούτε μέχρι τα αποδυτήρια δεν μπορούσα να περπατήσω!!!

Σύρθηκα σαν το σκουλίκι μέχρι εκεί και αφέθηκα σε ένα καυτό μπάνιο μπας και συνέλθω. Και πράγματι, φεύγοντας ένιωθα πως πετούσα!

Αλήθεια σας λέω, από τον Απρίλιο στο κολυμβητήριο αυτό το πράγμα πρώτη φορά μου συμβαίνει!

Μπορεί να φταίει ότι ο καλός μου, με προπονούσε στο basket εχθές το βράδυ! Μάλιστα! Μια ώρα ολόκληρη κηνυγούσαμε την μπάλα που έβγαινε out από τα θεικά μου σουτ!Χαχαχαχα!

Όμως να σου πω κάτι? Μου άρεσε και θα το ξανακάνω..:)

Και πέρασα πάρα πολύ όμορφα, και κουράστηκα, και ξεκουράστηκα, και κοιμήθηκα, και έκανα μπάνιο και ηλιοθεραπεία και γενικά τώρα που το σκέφτομαι ήταν ένα πολύ γεμάτο ΣΚ όσο απλωμένο και αν έμοιαζε...:)

Και τέλος το πήρα απόφαση! Έχει καθημερινά προπόνηση basket και κάθε δυο μέρες κολυμβητήριο! Γιατί αλλιώς δεν μας βλέπω να κάνουμε κανένα μπάνιο!

Σας φιλώ!

Προσοχή : Μαύρη Τρύπα ρουφάει Σ/Κ!!!

Πότε από Παρασκευή πήγε Δευτέρα δεν μπορώ να καταλάβω.

Αισθάνομαι ότι τις καθημερινές ο χρόνος κυλάει αργά, βασανιστικά και ελεινά νωχελικά σαν να έχει η μέρα 352 ώρες, όλα αυτά μέχρι τις 9 το βράδυ που μπάινω σπίτι, εκεί ξαφνικά κοιτάω το ρολόι καιέχει πάει 12!!!

Αλλά μόλις έρθει η Παρασκευή απόγευμα, εκεί να δείς.Ξαφνικά ο χρονος γκαζώνει και τσούουουπ! Να σου η Δευτέρα το πρωί.

Σαν να καταπίνεται το Σαββατοκύριακο από μια μαύρη τρύπα!

Αλήθεια σου λέω, και αυτό δεν συνέβει μόνο το τελευταίο Σ/Κ που τις 35 ώρες τις βγάλαμε άυπνοι και τις υπόλοιπες 15 κοιμόμασταν.

Αυτό συμβαίνει κάθε Σ/Κ εδώ και 3 μήνες..

Γιαυτό σου λέω : Υπάρχει μια μάυρη τρύπα που μου ρουφάει τα Σαββατοκύριακα!

Και σας το λέω γιατί πρέπει να το ψάξουμε!

Λοιπόν εγώ ξεκινάω διεργασίες, εσείς ενημερώστε με αν δείτε παράξενη κίνηση προς Παρασκευή μεριά...

Φιλιά και κουράγιο για άλλη μια δύσκολη και ζεστη εβδομάδα...:)

I need sleep...

Θέλω να ηρεμήσω.

Να πάρω μια βαθιά ανάσα, να διαγράψω ότι έχει συμβει και να αράξω. 

...Με έναν παγωμένο καφέ και ένα τσιγάρο στο χέρι κάτω από το ζεστό ήλιο να ψηθώ.

Μου λείπουν οι μέρες που ήταν όλα πιο ήρεμα, και τα λεφτά έφταναν για όλα, και ο χρόνος έφτανε για όλα...

Μου λείπουν οι εποχές που ήμουν ήρεμη...


Και επιτέλους, αφήστε με να κοιμηθώ!!!! 

Summer

Ένα πράγμα θα σου πω :

Θέλω απελπισμένα να έρθεις.

Σαν τρελλή!

Θέλω να έρθεις, να με ιδρώσεις, να με λιώσεις, να με κάψεις, να με μαυρίσεις.

Καλοκαίρι μ'ακούς????

Ανυπομονώ να έρθει η ώρα που θα ξημερώσει εκείνη η μέρα.

Η μέρα που θα είναι καλοκαίρι.

Αληθινό καλοκαίρι. Όχι όπως αυτό τώρα.

Να μην δουλεύω, και να μην έχω άλλες δουλειές να κάνω.

Τη μέρα που θα γίνω από μούτσος - καπετάνιος.

Που θα ταξιδέψω αργά, σχεδόν νωχελικά μέχρι να βρώ ένα λιμάνι να αράξω...

Που θα βουτήξω στα δροσερά νερά στη μέση του πουθενά και θα απολαύσω τη θάλασσα παρέα με ψάρια και δελφίνια.

Αρνούμαι να πάω στην demi - ιδιωτική πλαζ των 20-30-40-50 ευρώ και να ξαπλάρω την κορμάρα μου δίπλα σε φάλαινες, φώκιες και άλλα ιχθυοειδή με prada και channel... (προσοχή ο χαρακτηρισμός ιχθυοειδή, δεν αφορά το μέγεθος αλλά τη συμπεριφορά)

Αυτά τα λίγα αγαπητό μου καλοκαίρι.

Σε περιμένω με αγωνία...

Και αν αργήσεις λίγο ακόμη να ξέρεις θα σκάσω από το κακό μου!

Γιατί δεν πήγα στο Σύνταγμα

Και γιατί δεν θα πάω...

Αγανακτήσατε πολύ/οί εε?
Πόσο περίπου ? Ένα κιλό? δύο? 30? Τόσο.
Πόσοι περίπου? 80, 90, 100,110 χιλιάδες? Πόσοι? Τόσοι.

Από τι ακριβώς αγανακτήσατε?

Από τους πολιτικούς που εσείς - εμείς ψηφίσατε? Από τα ρουσφέτια που εσείς ζητήσατε?
Από τα φακελάκια που εσείς δώσατε?
Από τον μπάτσο που εσείς λαδώσατε για να μην σας κάνει έλεγχο στην επιχείρησή σας?

Από χίλιες άλλες τακτικές που εσείς κάνατε και μπορώ να σας αναρτήσω εδώ και μην τελειώσω ποτε?

Δεν καταλαβαίνω τον Έλληνα.
Ο Έλληνας λέει αγανάκτησε! Αγανάκτησε Μάϊο μήνα (γιατί το χειμώνα είχε κρύο και δεν μπορούσε να αγανακτήσει) και θα σταματήσει την αγανάκτηση σε λίγο καιρό γιατί πρέπει να πάει και διακοπές.

Αγανάκτησε από τις τακτικές και τις λογικές που ο ίδιος έσπειρε και διατήρησε τόσα χρόνια τώρα.

Αφού αγανακτησε λοιπόν ειπε, "Αντί να αλλάξω τις λάθος τακτικές και να αρνηθώ να διαιωνήσω αυτήν την κατάσταση, δεν πάω στο Σύνταγμα να αράξω, να πιω και την μπυρίτσα μου, να χαρώ την Άνοιξη?Αγανάκτησα!"

Αγανάκτησε ο Ελληνάρας και κατεβηκε στις πλατείες.
Ήπιε το καφεδάκι του, την μπυρίτσα του, διαδήλωσε ειρηνικά, και πήγε σπίτι του να κοιμηθεί.
Μόνο που πίσω του άφησε ό,τι σκουπίδι μπορείς να φανταστείς, κουτάκια, πλαστικά ποτήρια, χαρτιά κλπ.

Ο Αγανακτισμένος Ελληνάρας λοιπόν κοιμήθηκε ήσυχος εκείνο το βράδυ. Την επόμενη μέρα, ξαναπήγε να αγανακτήσει στις πλατείες, αλλά αυτή τη φορά πήρε και το παιδί του μαζί. Να το μυήσει και αυτό στα μυστικά της Αγανάκτισης.

Μάλιστα όπως αναφέρει και ο Σταύρος Θεοδωράκης εδώ νιώθει πανευτυχής ο γονιός που μυεί το παιδί του σε όλη αυτή τη διαδικασία της αγανάκτησης.

Αγανάκτησε και ο ελληνάρας χρήστης του facebook σήμερα! Και νιώθει περήφανος που πάτησε like στη σελίδα του MEGA και του ANT1 για να αφήσει κάποιο αισχρό και υβριστικό σχόλιο, και στη συνέχεια να την κάνει report ώστε να την κατεβάσει. Επειδή δεν τους αφιέρωσαν όλο το δελτίο ειδήσεων - οπως θα ήθελαν.

Αν αυτοί είναι οι αγανακτισμένοι ελληνάρες, τότε είμαι πολύ περήφανη που δεν ανήκω σε αυτούς!

Και δεν θέλω να ανήκω ποτέ!

Άκου να δείς αγαπημένε μου αγανακτισμένε, αν πράγματι νιώθεις αγανάκτηση για ότι εσύ και το σόι σου έχει προκαλέσει τότε μην κατεβαίνεις στις πλατείες, ή αν κατεβαίνεις μάζευε τα σκουπίδια σου!

Αν νιώθεις αγανακτισμένος, τότε βρές ακριβώς με τι αγανακτείς και μην το ξανακάνεις! Μην γίνεσαι περιθώριο, βρίζοντας. Περιθωριοποίησε όσους δεν σου κάνουν και άσε χώρο να αναπτυχθούν σωστές τακτικές.

Αλλά μην βιάζεις την ελευθερία μου, μη λερώνεις την πλατεία μου, μη μολύνεις τη θάλασσα μου, μην καταστρέφεις το δρόμο μου, μην μου επιβάλλεις την άποψή σου όπως έκανε το σόι σου σε σένα. 

Γιατί εγώ σκέφτομαι μόνη μου.

Αν θες να αλλάξει κάτι αγανακτισμένε, ξεκίνα από τον εαυτό σου.

Αρνήσου να πληρώσεις το φακελάκι, να λαδώσεις για να βγάλεις άδεια οικοδομής για να χτίσεις, να κλέψεις την εφορία, κοκ.

Και ζήτα απόδειξη από την καντίνα στο Σύνταγμα, που θα πας να φάς σαντουιτσάκι ρε αγανακτισμένε!  Αυτός θησαυρίζει μαύρα επειδή εσύ αγανακτείς ! Και αύριο πάλι εσύ θα πληρώνεις τον φόρο που αυτός σου κλέβει! 

φωτό : www.epikairo.gr

Παραλήρημα

Νομίζω ότι η πανσέληνος με έχει ξεκάνει...

Μαζί με αυτό οι ορμόνες μου έχουν λαλήσει...

Επίσης τα ψυχολογικά μου είναι λίγο ταραγμένα...

Συμπεράσματα :

1ον) Αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα να περιμένω να ωριμάσω και να σοβαρευτώ για να κάνω παιδί, γιατί πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ! Ήμουν, είμαι και θα είμαι, μια ό,τι να'ναι, ξανθιά που δουλέυει το μισό χρόνο σαν παλαβή και τον άλλο μισό το παίζει "η καλή νοικοκυρά που είναι δούλα και κυρά". Οπότε μπορώ να κάνω παιδί όποτε θελήσω.

2ον) Δεν θέλω να γίνω μάνα γιατί δεν αντέχω την συνεχόμενη αυπνία, και τις κακουχίες για πάνω από 2-3 μήνες...

3ον) Είμαι φουλ ερωτευμένη με την πάρτη σου - όπως λέει και ο γνωστό άσμα.

4ον) Θέλω να έρθει το καλοκαίρι. Αλλά πραγματικά να έρθει. Όχι αυτό το κρυφτούλι που παίζουμε εδώ και καιρό...

5ον) Αγαπώ τα νησιά

6ον) Θέλω να μετακομίσω άμεσα σε κάποιο απομακρυσμένο και απόκοσμο νησί, να ξεχάσω εντελώς τι θα πεί facebook, twitter , internet, και γενικά τεχνολογία. Να σπέρνω με το χέρι σπόρους να τους φροντίζω και να τελικά να μαζεύω τη σοδειά μου και να ζω από αυτό.

7ον) Θέλω και εσένα μαζί μου σ'αυτό...

8ον) Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι τα τελευταία πολλά, (δεν λέω πόσα) χρόνια , ζω σε ένα όνειρο και πρέπει να ξυπνησω, να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αλλά από την άλλη και εσύ πρέπει να ξυπνήσεις από το όνειρο που ζεις και να αναλάβεις τις ευθύνες σου, και ο άλλος, κοκ...
Γιαυτό λοιπόν μέχρι να ξυπνησει όλος ο κόσμος εγώ θα χουζουρεύω στο κρεβάτι μου....


Και το άσμα που ακούμε είναι διπλά αφιερωμένο.

Αρχικά στον ένα και μοναδικό που με αντέχει τόσα χρόνια και που με αγαπάει κάθε μέρα.

Ακόμα και αν σου λέω ευχαριστώ που υπάρχεις, καθημερινά για την υπόλοιπη ζωή μας δεν φτάνει....


Και η δεύτερη αφιέρωση είναι στον έναν και μοναδικό αδερφό μου,

που είναι το κομμάτι μου, που μου λείπει χρόνια τώρα

και θα μου λείπει πάντα όσο δεν είναι δίπλα μου...

Να θυμάσαι ότι όταν έχω εσένα μπορώ να ονειρεύομαι ξανά...

Γιατί εσύ είσαι το κομμάτι που μου λείπει....

Ξεκινήματα

Δύσκολη μέρα σήμερα.

Αρχή για μένα.
Σημαντική για σένα.
Και ένα ταξίδι.

Πολύ στεναχώρια και βαρύ το κλίμα.

Το μαξιλάρι μου ακόμα δεν έχει στεγνώσει...
Θα αργήσει...

Πολλά τα δύσκολα μαζεμένα.

Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα όπως πρέπει.

Και αν πρέπει να πάνε καλά ας πάνε.Αλλιώς θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό...

Chán (禪)

Εδώ και 4 μέρες προσπαθώ απελπισμένα να κάνω αυτήν την ανάρτηση...

Και φυσικά, δεν προλαβαίνω!!!:)

Έχω μέρες τώρα που τρέχω σαν τρελλή, δεν καταλαβαίνω πως περνούν οι ώρες και οι μέρες...
Μάλλον, καταλαβαίνω...Δουλεύοντας περνούν και οι ώρες αλλά και οι μέρες!

Ένας συνεχής γρήγορος ρυθμός, δρομολόγια, ξενύχτια και δουλειά...Πολλή δουλειά!

Πριν 4-5 μέρες λοιπόν, είχα μια δύσκολη μέρα.
Ξέρεις από αυτές που τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά ποτέ δεν φτάνεις, και ποτέ δεν προλαβαίνεις???! Που οποιαδήποτε στιγμή και να κοιτάξεις το ρολόι σου, έχεις αργήσει!

Πολλά ραντεβού, ακόμα περισσότερα δρομολόγια και φυσικά, ως γνήσια ελληνίδα αν υποθέσουμε ότι οδηγούσα 5-6 ώρες, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τις 3-4 μιλούσα στο κινητό!
Με handsfree πάντα, αν και δεν είναι υπερ μου που το παραδέχομαι, αλλά έλα πες μου εσύ τι θα έκανες αν οδηγούσες όλη μέρα μες στη κίνηση και τη ζέστη και κόντευε το αίμα σου να βράσει!

Κάπου άναμεσα στα δρομολόγια και συζητήσεις για ζευγάρια, παιδιά, χωρισμούς και ρεμπεσκέδες, βρέθηκε ένας άνθρωπος - από τους πολλούς - που θέλησε να με καθυστερήσει. Για μια δουλειά που θα έκανε 5-10 λεπτά μου ζήτησε 30 και βάλε...

Κανονικά θα έπρεπε να εκνευριστώ αφάνταστα, όπως και έκανα βέβαια απλά δεν είχα χρόνο να το δείξω γιατί είχα πολύ σοβαρή κουβέντα στο κινητό εκείνη την ώρα, ο συγκεκριμένος όμως με παρέπεμψε αντί να κάτσω μέσα στην εταιρία, να περιμένω απέναντι, σε ένα παρκάκι.

"Ωραία" του λέω, "θα πάω να βρώ το ζεν μου..."

Τι να κάνω,πήρα το κινητό μου και μεταφέρθηκα στο παρκάκι, στο οποίο δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία μέχρι που έκλεισα το κινητό....

Ήταν μια παιδική χαρά, μικρή, δίπλα από ένα ρέμα βάθους 50-60 μέτρων (σα χαράδρα ένα πράγμα) - περιφραγμένη με πανέμορφα μικρά ξύλινα κάγκελα, σαν φάρμα, και είχε παντού γκαζόν αληθινό, και λουλουδάκια!

Πόσα χρόνια έχω να δω παιδική χαρά με γκαζόν!

Είχε έναν φανταστικό ήλιο και ένα γλυκό ζεστό αεράκι...

Στην αρχή αποφάσισα να περπατήσω στο γκαζόν - τρελαίνομαι για την αίσθηση αλλά και τον ήχο που κάνει το βάδισμα στο γκαζόν.

Μετά είδα δυο κούνιες, που τις κουνούσε το αεράκι, και ασυναίθητα πλησίασα...
Για μια στιγμή δίστασα, αλλά στη συνέχεια λέω βρε δε γ..., έκατσα στην κούνια, έβαλα στο κινητό μου best, το πέταξα μέσα στην τσάντα και άρχισα να κάνω κούνια.....

Δεν ξέρω εσύ που με διαβάζεις και γελάς πόσα χρόνια έχεις να κάνεις κούνια... Πόσο μάλλον με ένα τεράστιο ήλιο να σε ζεσταίνει και το αεράκι να σε χτυπάει στο πρόσωπο, και όπου γυρίσει το μάτι σου να βλέπεις πράσινο!!

Δεν ξέρω πόση ώρα έκανα κούνια, ούτε ξέρω τι σκεφτόμουν...Μάλλον τίποτα. Είναι η μοναδική φορά που ένιωσα ότι άδειασε το μυαλό μου από τα πάντα...

Κάποια στιγμή σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι την εταιρία να πάρω το αντικείμενο για το οποίο πήγα...

Μόλις μπήκα μέσα, ο τύπος με κοιτάει χαμογελώντας και μου λεει " Τι έγινε με το ζεν σου?"

Το ποιο μου??? - Το είχα ξεχάσει ήδη, όπως και ό,τι άλλο είχε γινει πριν.

Ανοίγω το στόμα μου να απαντήσω και εκείνη τη στιγμή νιώθω την απόλυτη ηρεμία...
Δεν μπορούσα να βγάλω ένταση από μέσα μου...Αχνοακούστηκε ένα " Μάλλον το βρήκα.."
Δεν πίστευα ότι η φωνή μου ήταν τόσο ήρεμη και χαμηλή...

Πήρα αυτό για το οποίο πήγα και μπηκα στο αυτοκίνητο...Δεν ξαναμίλησα στο τηλέφωνο...Το μυαλό μου ήταν αλλού... Όλη μέρα..Και την επόμενη...Και την επόμενη....Και κάθε μέρα από εκείνη τη μέρα....

Τώρα πια έχω βρεί τη λύση για να διωχνω την περιτή ένταση...

Ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου σκέφτομαι δύο πράγματα...
Την κούνια με το γκαζόν και τα πρωινά χάδια...

Δοκίμασέ το ...Αλήθεια σου λέω...Είναι φοβερό!!!:)

A!!!!Eπίσης να σε ενημερώσω ότι σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας! Γιαυτό φάε όσο και ό,τι θες!

Εγώ πάντως θα το γιορτάσω σήμερα!!!!:)

Χριστός Ανέστη!

Ε ναί λοιπόν! Ανέστη με το καλό και φέτος...Οι διαδικασίες κύλισαν χωρίς καμία έκπληξη..

Και εμείς ειμαστε πάλι εδω... Όσοι έφυγαν, έφυγαν. Οι υπόλοιποι που μείναμε εδώ απολαύσαμε μια Αθήνα με άρωμα Αυγούστου. Άδειοι δρόμοι εντελώς (και που να δείτε πόσο άδειοι ήταν οι δρόμοι 12 παρά τέταρτο που τρέχαμε να προλαβουμε την Ανάσταση).

Αν εξαιρέσεις το στομάχι μου που αποφάσισε μεγάλη Πέμπτη να χαλάσει, και τα δέκατα που έκαναν την εμφάνισή τους μεγάλη Παρασκευή παρέα - φυσικά - με τόοοοοοοονους πονοκέφαλο, και ότι αυτά τα δύο εναλλάξ και σε συνδυασμό μου έκαναν παρέα μέχρι και την Κυριακή το απόγευμα, κατά τα άλλα οι μέρες κύλισαν ήρεμα...

Εγώ πάσχιζα να ετοιμάσω ένα τραπέζι για την μεγάλη Παρασκευή και να μετά να μαζέψω τα κομμάτια μου για την Ανάσταση. Τέλος σύρθηκα μέχρι το Πασχαλινό τραπέζι την Κυριακή σε έναν φίλο που σούβλιζε από τις 7 το πρωί, φάγαμε και έπεσα λιπόθυμη για ύπνο από τις 6 το απόγευμα. Με ξύπνησε βέβαια το βάρβαρο έτερον ήμισυ στις 9 το πρωί της επόμενης μέρας...Μη κάνεις υπολογισμούς, ναι κοιμήθηκα 15 ώρες και θα κοιμόμουν και 20 αν με άφηναν! Αλλά anyway..... Σηκώθηκα έφαγα κάτι τις και ξανακοιμήθηκα μέχρι τις 4 το απόγευμα. Τότε ξύπνησα με την ησυχία μου ντύθηκα και πήγα για καφέ παραλία...Αυτό μου έλλειψε μετά από 20 ώρες ύπνου....:)

Ακόμα και σήμερα με ενοχλεί το στομάχι μου και το κεφάλι μου είναι λίγο βαρύ, αλλά το παραβλέπω και ελπίζω ότι όλα θα φτιάξουν....

Επίσης θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι τώρα που έφυγε ο ανάδρομος - στο καλό και να αργήσει να ξανάρθει - νιώθω και εγώ καλύτερος άνθρωπος.

Αγαπώ οπως πάντα - ίσως και λίγο περισσότερο σήμερα - το έτερον ήμισυ που μένει δίπλα μου και στηρίζει το ότι είμαι στραβόξυλο ώρες ώρες. Λατρεύω τις αγκαλιές και τις ζουζουνιές...

Και χαίρομαι ποιυ υπάρχουν και αυτές οι γιορτές , βρε παιδί μου, για να τον βλέπω λίγο περισότερο!!!!! :)

Σχεδιάζω διακοπές καλοκαιρινές και έχει γεμίσει το μυαλό μου με γαλάζιες φωτογραφίες...


Ξέχασα να σου πω ότι σήμερα είναι η πρώτη μέρα στη δουλειά... Άντε με το καλό...:)

Και απλά ελπίζω ότι όταν μεγαλωσω θα ηρεμίσω...:)

Χίερ άι άμ...:)

Έρχεται μια μεγαααααααλη πανσέληνος!
Ένα Σ/Κ γεμμάτο δουλειές και πολύ πολύ τρέξιμο!

Η μεγάλη εβδομάδα πλησιάζει και πρέπει να αγοράσουμε δώρα για βαφτιστήρια κλπ. Δεν έχω ιδέα τι να πάρω στο δικό μου - είναι και κοτζάμ γαϊδούρι 13 χρονών...Τελευταία του πήρα ένα άι ποντ...Μεγάλωσε και αυτό, σε λίγο θα του παίρνω προφυλακτικά...Τρομάζω και μόνο στην ιδέα!!! Αναπολώ τις εποχές που ήταν μικρούλι και του ψώνιζα όλα αυτά τα μικροσκοπικά πραγματάκια που παίρνουν στα παιδιά...Παπουτσάκια, ρουχαλάκια, παιχνιδάκια...Όλα σε -άκια. Τώρα είναι όλα σε -άρες!Παπουτσαρες, ρουχάρες κλπ....Αχ!

Άσε που όταν λέω ότι έχω 13 χρονών βαφτιστήρι όλοι ψιλοκαταλαβαίνουν την ηλικία μου! Θ λέω ότι το βάφτησα ενώ ήμουν μωρό με τη βοήθεια των γονιών μου και έτσι θα μεγαλώνουμε μαζί...Καλή ιδέα νομίζω...:)


Αναμένω και το πακέτο μου που θα φτάσει αεροπορικώς τη μεγάλη Πέμπτη και έτσι οι τελευταίες μέρες και ώρες θα περάσουν πολύ δύσκολα... Αλλά νιώθω λίγο, όπως όταν ήμουν μικρή, που περίμενα τη Μεγάλη Πέμπτη τη νονά μου να μου φέρει τα δώρα μου και τη λαμπαδα μου (που βέβαια η νονά μου ήταν τόσο προκομένη που είχε τύχει Πάσχα να μου φέρει τη λαμπάδα στην Ανάσταση, έξω από την εκκλησία... αλλά την αγαπούσα σαν τρελλή) Έτσι και τώρα περιμένω με ανυπομονησία να παραλάβω το δώρο μου!!!:)

Επίσης αγαπημένε μου αναγνώστη θέλω να σου πω ότι ήμουν κακό κορίτσι την προηγούμενη εβδομάδα και αθέτησα μια υπόσχεση. Ή μάλλον δεν ήμουν σωστή απέναντι σε κάποιον, και το κουβαλάω μέσα μου...Αλλά έτσι γίνεται πάντα, με τρώνε οι τύψεις όταν κάνω κάτι που δεν το θεωρώ σωστό...

ΑΑΑΑ! Μην ξεχάσω να σου πω ότι από εχθές το βράδυ είναι ένα σκυλάκι εδώ κοντά κάπου, που κάνει σαν λύκος που σεληνιάζεται...Και δεν έχει σταματήσει....Το άλλο μου μισό λέει πως μπορεί να πέθανε ο ιδιοκτήτης του και γιαυτό θρηνεί...Αλλά αυτό είναι ακόμα πιο creepy σαν ιδέα από όλα αυτά που έβαλε το μυαλό μου.... Μπορεί βέβαια να φταίει και η πανσέληνος που έρχεται...Αλλά ήμαρτον! Δεν κουράζεται ποτε????Νυχτα - μέρα ουουουουουουουουουου ουουουουουουουυουου!!!

Επίσης ο από πάνω μου έχει βαλθεί να με διώξει...Κάθε μέρα εδώ και μια εβδομάδα ξεκινάει γύρω στις 11 μέχρι το μεσημέρι και τρυπάει με ένα τρυπάνι πάνω από το κεφάλι μου!!!

Παίζουν με τα νεύρα μου παιδί μου σου λέω!!!!

Anyway πολλά είπα πάλι...

Φεύγω!

Α!!!!!Να σου πώ ότι επιτέλους σήμερα ξεκινάω κολυμβητήριο και από προχθές έχω ξεκινήσει γυμναστική....

Θα γίνω κορμάρα να σκάσουν όλες οι φίλες μου....:)

Αυτά τα News από τον πλανήτη μου( που σημειωτέων μετράει χρόοοοοοοοοοονια που έχει ανακαλυφθεί - θα σου μιλήσω άλλη μέρα γιαυτό και ελπίζω να βρώ και τα σχέδια του που κάπου πρέπει να υπάρχουν...)

Φιλιααααααααααααααααααααααααααααααααα!

Hellooooooooooooooooooooooo!

Αι αμ μπάκ εγκέν...


Εδώ και πολύ καιρό θέλω να επιστρέψω.
Ανοίγω αυτή τη λευκή σελίδα και περιμένω...
Περιμένω...
Περιμένω...

Αλλά αυτή η π@#%&%να η έμπνευση την κοπανάει μόλις δει τον browser να ανοίγει!
Είναι φοβερό!

Μπορεί να μου 'ρχονται ατάκες μέσα στο μετρό, την ώρα που περπατάω κάνοντας window shoping (τρομάρα μου!) η μέσα από συζητήσεις με φίλους! Η έμπνευση είναι πάντα εκεί κάτι τέτοιες ώρες...Μόνο που εξαφανίζεται όταν πλησιάζω το laptop...
Έτσι μέτα από 2 μήνες αρρώστιας δεν έχω καταφέρει να αναρτήσω ούτε ένα μικρό κόμμα...

ΤΙΠΟΤΑ... ΦΤΟΥ ΜΟΥ...

Βέβαια ξέρεις τι λένε?
Αν δεν έχεις κάτι σημαντικό να πείς καλύτερα να μη μιλάς καθόλου....
Έτσι και εγώ βυθίστηκα στη σιωπή αρκετό καιρό τώρα...


Όμως σήμερα με συγκίνησε ένα σχόλιο, το οποίο δε δημοσιεύω (για να μη με πείτε και ψωνάρα!!με ξέρετε άλλωστε...)
Γιαυτό σας γράφω...

Επειδή όσο και να αποφασίσω να εξαφανιστώ, υπάρχετε εσείς που ακόμα και τόσο καιρό μετά ακόμα περνάτε να πείτε την καλησπέρα σας....

Και με συγκινείτε :)

Γιαυτό λοιπόν επέστρεψα! Και σας υπόσχομαι ότι θα σας ενημερώνω για όλα από δω και πέρα!

Νομίζω ότι η περίοδος της χειμεριας νάρκης τελείωσε... (ε βέβαια με τέτοιο ήλιο που έχει τις τελευταίες μέρες πως να μην τελειώσει η χειμερια νάρκη???)


Α και να σας πω και κάτι άλλο?

Ποτέ μα ΠΟΤΕ να μην απογοητεύεστε!

Άνεργη και άεργη όντας τους τελευταίους 3 μήνες είχα χάσει κάθε ελπίδα ότι θα δούλευα πριν τον Σεπτέμβρη...Και τελικά τσουουουουουουουπ! Να σου και η πρόταση...

Ένα θα σου πω αγαημένε μου...
Μην πτοείσαι με τίποτα!!!


Στη γωνία σε περιμένει πάντα μια ευχάριστη έκπληξη...Γιαυτό να μην φοβάσαι να προχωράς...:)